ΠΟΙΑ Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΠΑΠΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ

Η διαφθορά του συναισθήματος

Αγαπητή κυρία,

Μου θέσατε το ερώτημα “ποία η θέση της παπικής εκκλησίας στις μεταμοσχεύσεις;” και σας απαντώ, περιγράφοντας αυτό που μας δείχνει ένα διαφημιστικό βίντεο του….
Ιδρύματος ORGAN DONOR FOUNDATION.

Με νυχτερινό φόντο και υπό τους ήχους μελωδικού και άκρως συναισθηματικού ακούσματος, η ρέουσα εικόνα μας δείχνει ένα νεαρό κορίτσι να περπατά ξυπόλητο στην άσφαλτο, όπου βρίσκεται πεσμένο, σε κακή κατάσταση, ένα δίκυκλο και δίπλα ένας, προφανώς, τραυματίας, ή νεκρός, ή σχεδόν νεκρός. Εφτά άνθρωποι περιμένουν να ζήσουν από αυτόν, μας πληροφορεί στο τέλος το σύντομο βίντεο και μας καλεί να γίνουμε δωρητές οργάνων. Ποιος όμως θα αναρωτηθεί, αν αυτός ο κατακείμενος άνθρωπος είναι ένας έμψυχος ασθενής, λίγο πριν αναχωρήσει από τον μάταιο τούτο κόσμο; Αυτό δεν ενδιαφέρει τους διαφημιστές. Ο τραυματισμός στον εγκέφαλο αφαιρεί την ψυχή από τον ασθενή, είναι βέβαιοι, όπως βέβαιοι είναι για τη διαφθορά του συναισθήματος, που καλούνται να μεταδώσουν στους ανυποψίαστους θεατές.

Με ρωτάτε λοιπόν “ποια είναι η επίσημη θέση της Καθολικής εκκλησίας στο ζήτημα των μεταμοσχεύσεων”, ή εγκεφαλικού “θανάτου”. Σας απαντώ, και η απάντηση δεν αφορά μόνο στην παπική εκκλησία : Η γνωστή. Με το ένα χέρι σου δίνει κάτι, με το άλλο σου το αφαιρεί. Ή για να το συνδέσουμε και με το μικρό βίντεο, που περιέγραψα, πλαστογραφεί και παραποιεί το συναίσθημα. Σημειώσατε, αν αναφέρομαι στην παπική εκκλησία, είναι διότι αυτή δεσπόζει σήμερα και δίνει τις κατευθύνσεις. Τις οποίες άλλοι τις παίρνουν και ανάλογα τις προσαρμόζουν στα δικά τους επιστημονικά και ηθικά μέτρα.

Δεν έχουν το ψυχικό σθένος να καταγγείλουν απερίφραστα τον επιστημονικό νεολογισμό του εγκεφαλικού “θανάτου” και των αγαπητικών – λέξη του συρμού – μεταμοσχεύσεων. Υποθέτουν, μάλλον εικάζουν, ότι ένας που θα ζήσει κάτι περισσότερο με όργανο από δωρητή-άνθρωπο, είτε είναι άπιστος είτε είναι πιστός, θα αναγνωρίσει το θεϊκό μεγαλείο της αγάπης με την ευκαιρία που του δίδεται για καλύτερη ποιότητα ζωής. Θα αρχίσει να αναθεωρεί και ενδεχομένως, να γίνει “ιεραπόστολος” της αγάπης. Ποίας όμως αγάπης; Αυτής που αφαιρεί πρόωρα τη ζωή ενός ασθενούς για να ζήσει ένας άλλος; Αν αυτό δεν είναι απάτη, τότε ποια είναι;

Νομίζω ότι ξεχνούν το “ο Θεός θάνατον ουκ εποίησε”. Δεν σκοτώνει ο Θεός τον άνθρωπο για να κάνει καλά έναν άλλο. Ο άνθρωπος σκοτώνει τον εγκεφαλικά νεκρό – δεν τον αφήνει να πεθάνει – για να ζήσει περισσότερο ένας άλλος. Ο άνθρωπος, και όχι ο Θεός, έχει τον τελευταίο, αλλά και τον πρώτο, λόγο εδώ στη γη.΄Ο,τι δήποτε άλλο το αντιμετωπίζουν με συγκατάβαση, με συμπάθεια, με κατανόηση, για προσχηματικούς και μόνο λόγους.

Θα μου πείτε : Γιατί να τον αφήσουμε να πεθάνει; Ή γιατί, αφού έτσι κι αλλιώς θα πεθάνει, να μη του πάρουμε τα όργανα που θα κάνουν άλλους καλά;

Ο γιατρός, οφείλω να σας πω, δεν πρέπει να θεραπεύει έχοντας σαν φάρμακο – κατόπιν φόνου – τα όργανα από άλλο άνθρωπο. Οποιοδήποτε θεραπευτικό μέσο μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για τον ίδιο τον ασθενή, όχι όμως παίρνοντας όργανα από έναν άνθρωπο, και ασθενή, που ακόμη είναι ζωντανός. Όσο ζει ο άνθρωπος οφείλουμε να φροντίζουμε αυτό τον ίδιο, τον ίδιο άρρωστο άνθρωπο. Αν δεν μπορούμε τίποτα άλλο να του προσφέρουμε, τότε τον αφήνουμε να αποβιώσει διότι αυτή είναι δυστυχώς η μοίρα όλων μας. Ποιος θα μας κατηγορήσει για παράλειψη καθήκοντος;

Αν γενικευθεί αυτή η νοοτροπία, τότε θα αρχίσουμε να βρίσκουμε νόμιμη και την ευθανασία. Και τούτο ήδη γίνεται, για λόγους αξιοπρέπειας! Γιατί δε όχι, σε λίγο θα φροντίσουμε να απαλλαγούμε από τον πλεονάζοντα πληθυσμό – σημειώσατε, στις αφρικανικές χώρες και αλλού πεθαίνουν από την πείνα διότι λεφτά δεν περισσεύουν να τους ταΐζουν οι κοπτώμενοι για την αξιοπρέπεια – αν θέλουμε να ζήσουμε με λιγότερα οικονομικά προβλήματα. Θέσεις εργασίας θα προκύψουν πολλές, και ουδέν πρόβλημα θα υπάρχει, όπως ασφαλώς θα υποστηρίζουν οι χρυσοκάνθαροι, που κυβερνούν εμάς και όλο τον κόσμο. Λέγονται αυτά μαθήματα αξιοπρέπειας;

Οι άνθρωποι που εισήγαγαν τον εγκεφαλικό “θάνατο” εμφορούνται από εγκληματικά και δολοφονικά ένστικτα. Διαφθείρουν και παραποιούν το συναίσθημα σε βαθμό πλήρους εξόντωσης. Όταν θεωρείται πράξη αγάπης να δολοφονείς αυτόν που τίποτα δεν μπορείς να του προσφέρεις, γιατί να μην κάνεις το ίδιο σε όλους αυτούς που δεν μπορείς να τους θρέψεις, να τους δώσεις δουλειά, ή λίγα χρήματα για να μπορέσουν να ζήσουν;

Ελπίζω να μην έχετε τη γνώμη ότι η γη δεν μπορεί άλλο να μας θρέψει. Μπορεί ακόμη και περισσότερους. Αλλά αυτοί που έχουν στα χέρια τους τον παγκόσμιο πλούτο – είναι μια χούφτα, μια σπείρα απατεώνων – δεν θέλουν να δουν να μειώνεται το χρυσάφι που έχουν στην κατοχή τους.

Η παπική εκκλησία, φυσικά και οι άλλες, μολονότι είναι κατά των μέτρων του υπερπληθυσμού, αποφεύγει να πει τα αυτονόητα. Δεν καταγγέλλει ευθαρσώς τους αδίστακτους και αδηφάγους χρυσοκάνθαρους πλουτοκράτες. Αυτά που ο απλός άνθρωπος είναι σε θέση να αντιληφθεί και καλώς να καταλάβει τα αποσιωπά. Όψιμα, άρχισε δειλά-δειλά να εκφράζει την αντίθεσή της για τις μεταμοσχεύσεις. Βέβαια, η υποκρισία των δολοφόνων χάριν αξιοπρέπειας φαίνεται και εκ του ότι, ενώ μας προειδοποιούν για τους κινδύνους του υπερπληθυσμού, δείχνουν αμείωτο ενδιαφέρον να αποκτούν απογόνους με το σωλήνα τα άτεκνα ζευγάρια και ακόμη, να ζήσουν περισσότερο εφτά άνθρωποι κατόπιν μεταμόσχευσης. Πώς συνδυάζεται αυτό, από τη μια να επιθυμείς τη μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού και από την άλλη να προωθείς την παρά φύσιν τεκνοποιία και τη σωτηρία εφτά άλλων ασθενών κατόπιν φόνου ενός ψυχορραγούντος, είναι κάτι που αδυνατεί να εξηγήσει ο κοινός νους. Το μόνο που μπορεί να σκεφθεί κανείς, είναι ότι η ελίτ της ερχόμενης νέα παγκόσμιας αυτοκρατορίας επείγεται να τελειοποιήσει τα πειράματά της. Η άρχουσα νέα τάξη που θα εγκατασταθεί, θα μας αντιμετωπίζει σαν ανταλλακτικά και εύκολα θα μας εντοπίζει, με τα μικροτσίπ ή άλλες έξυπνες κάρτες, που απαραίτητα, πρέπει όλοι να έχουμε.

Αυτά είχα να σας πω.

Μετά τιμής
Κυπριανός Χριστοδουλίδης