Πως ο πρωτογενής τομέας μπορεί να γίνει μοχλός ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας

Η πρόταση του Πάνου Λελιάτσου, Υπ. Βουλευτή Ανεξάρτητων Ελλήνων στο Ν. Έβρου, στον προσυνεδριακό διάλογο του κινήματος για την αγροτική πολιτική της χώρας…
Η Ελληνική Οικονομία διανύει σήμερα την κρισιμότερη περίοδο της σύγχρονης ιστορίας της, έχοντας εισέλθει σε σταθερή τροχιά «Στρατηγικής Ύφεσης», εσωτερικής υποτίμησης, φθίνουσας ανταγωνιστικότητας και καθολικής απαξίωσης, με την εγκληματική μεθόδευση, από το φθινόπωρο του 2009, της υπαγωγής της στο καθεστώς των Μνημονίων, της εκχώρησης της εθνικής κυριαρχίας και της υπαγωγής του Δημοσίου Χρέους της στο Αγγλικό Δίκαιο και τις εμπράγματες εξασφαλίσεις.

Με βάση τα μέχρι σήμερα στοιχεία, είναι δεδομένο ότι η συνέχιση της εγκληματικής αυτής οικονομικής πολιτικής, σε συνδυασμό με τη μηδενική πιστωτική επέκταση και την έλλειψη ουσιαστικών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, θα παρατείνει την ύφεση της Ελληνικής Οικονομίας και το 2013,

Σήμερα όμως όσο ποτέ άλλοτε ως χώρα θα πρέπει να αναζητήσουμε τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα σε επίπεδο παραγωγικής βάσης. Θεμέλιο της ανάκαμψης της Ελληνικής οικονομίας όλοι θεωρούσαμε τον πρωτογενή τομέα και πιστεύαμε πως αυτός θα είναι η σπίθα της αντιστροφής μιας υφεσιακής πολιτικής.

Οι εγκληματικές όμως πολιτικές που εφαρμόστηκαν τα τελευταία χρόνια όμως στον αγροτικό τομέα ισοπέδωσαν ακόμη και το τελευταίο ίχνος ανάκαμψης. Για να μπορέσει όμως ο αγροτικός τομέας να γίνει ξανά το εφαλτήριο ανάπτυξης θα πρέπει να υπάρξει ένα στρατηγικό σχέδιο δράσης και αυτό θα γίνει με συνεργασία όλων των παραγωγικών φορέων του τόπου.

Για να μπορέσει όμως να γίνει ο αγροτικός τομέας ξανά μοχλός ανάπτυξης θα πρέπει να απαντηθούν 5 βασικά και καίρια ερωτήματα τα οποία είναι η πεμπτουσία της πολιτικής δράσης που πρέπει να εφαρμοστεί.

Τα ερωτήματα αυτά λοιπόν είναι τα εξής: 1) τι πρέπει να παράγουμε 2)που πρέπει να το παράγουμε 3) Σε τι ποσότητα και κόστος θα το παράγουμε 4) που θα το διαθέτουμε και 5) με τι τιμή θα το διαθέτουμε.

Σήμερα οι τιμές των αγροτικών προϊόντων σε ένα μεγάλο ποσοστό καθορίζονται από τις διεθνείς τιμές διαπραγμάτευσης εμπορευμάτων στα χρηματιστήρια όπως του Σικάγο, οι τιμές αυτές καθορίζονται από τις εκτιμήσεις διεθνών αναλυτών οι οποίοι προβλέπουν και την παραγωγή και την ζήτηση. Αυτό που πρέπει να θεσμοθετήσει άμεσα το υπουργείο οικονομικών είναι ένα φορέα ο οποίος θα εκτιμά και θα αναλύει τις μελλοντικές κινήσεις των αγορών. Ένα εργαλείο πολύ σημαντικό το οποίο θα δίνει κατεύθυνση το που πρέπει να στραφεί η αγροτική παραγωγή κάθε χρόνο. Αυτό θα διαχέεται μέσω των διευθύνσεων γεωργίας προς ολόκληρη την χώρα και ο ρόλος τους θα είναι καθαρά συμβουλευτικός προς τους αγρότες. Σήμερα παρατηρούμε ότι ένα μεγάλο ποσοστό αγροτών δεν γνωρίζει τις διεθνείς τάσεις και καλλιεργεί βάσει των δικών του και μόνο εκτιμήσεων και σύμφωνα με τα στοιχεία τιμών της προηγούμενης χρονιάς.

Δεύτερο και σημαντικό ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί άμεσα είναι το που θα παράγονται αυτά τα προϊόντα. Αυτό όμως για να γίνει πρέπει άμεσα να καταγραφούν όλες οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις μέσω ενός αγροτικού κτηματολογίου έτσι ώστε να γνωρίζουμε την παραγωγική δυνατότητα της κάθε περιοχής και να δίνονται οι κατευθυντήριες γραμμές καλλιέργειας.

Τρίτο και σημαντικό κομμάτι της παραγωγικής διαδικασίας που πρέπει ως κράτος να θεσμοθετήσει και έχει να κάνει με το κόστος παραγωγής αγροτικών προϊόντων είναι η ευνοϊκή φορολογική πολιτική και θα καθορίζεται στους εξής άξονες: Παραχώρηση Δημοσίων γαιών σε ακτήμονες που αποφασίζουν να ασχοληθούν κατά κύριο

επάγγελμα με την αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή.

Πλήρης απαλλαγή από το φόρο εισοδήματος είτε για τα 3 πρώτα έτη και, εφόσον οι γαίες που τους παραχωρηθούν είναι στην παραμεθόριο και οι υποψήφιοι εγκατασταθούν μόνιμα εκεί, για 5 έτη, καθώς και δημιουργία εξειδικευμένων προγραμμάτων επιδοτήσεων και επιχορηγήσεων ανά Περιφέρεια, υπό τη μορφή κινήτρων

Δημιουργία τράπεζας σπόρων και ποικιλίες φυτών Σταδιακή αποδέσμευση των αγροτών από τα δάνειά τους με σύνδεση της διαγραφής ή του περιορισμού του χρέους τους σε συνάρτηση με τον εξαγωγικό προσανατολισμό της παραγωγής τους και της ωφέλειας αυτής στο αγροτικό και εμπορικό ισοζύγιο της χώρας.

Παροχή φορολογικών κινήτρων (μείωση τελών και κατάργηση φόρων μεταβίβασης

ακινήτων) για συνενώσεις του μικρού κλήρου σε μεγαλύτερες εκμεταλλεύσεις, ακόμη και με ίδρυση αγροτικών εταιριών ειδικού σκοπού οι οποίες θα ελέγχονται από ορκωτούς λογιστές όπως οι ΑΕ και δεν θα παρουσιάζονται φαινόμενα κατασπατάλησης και κακό διαχείρισης

Άμεση επιστροφή ΦΠΑ.Ουσιαστική μείωση των ειδικών φόρων στο πετρέλαιο για τα γεωργικά μηχανήματα και

εγκαταστάσεις.

Τέταρτο και βασικό ερώτημα το οποίο θα πρέπει να απαντηθεί είναι το που θα διατεθεί το προϊόν. Σήμερα ένα μεγάλο μέρος των αγροτών ξεκινώντας την καλλιεργητική περίοδο δεν γνωρίζουν που θα διαθέσουν το προϊόν τους και όταν γίνει αυτό ένα μεγάλο μέρος διατίθεται σε εμπόρους οι οποίοι το αγοράζουν σε εξευτελιστικές τιμές και το κέρδος της γης μεταφέρεται στην βιομηχανία. Αυτό που προτείνουμε λοιπόν είναι η σύσταση αγορών-χρηματιστηρίων όπου εκεί θα γίνονται όλες οι συναλλαγές αγοροπωλησιών μεταξύ αγροτών εμπόρων και βιομηχάνων. Αυτό θα έχει πολλαπλά οφέλη για τους αγρότες για τους βιομηχάνους καταναλωτές αλλά και την Ελληνική οικονομία. Οι αγρότες θα μπορούν να το πωλούν σε τιμές πολύ καλύτερες μια και θα απευθύνονται κατευθείαν στην βιομηχανία χωρίς του μεσάζοντες. Οι βιομηχανίες θα αγοράζουν την πρώτη ύλη σε καλύτερες τιμές ο καταναλωτής θα αγοράζει ως αποτέλεσμα αυτού με χαμηλότερο κόσος το τελικό προϊόν και η Ελληνική οικονομία θα εισπράττει έσοδα μια και πλέον όλες οι συναλλαγές θα γίνονται με παραστατικά χωρίς να υπάρχουν φαινόμενα φοροδιαφυγής.

Πέμπτο και βασικό ερώτημα που αναζητά ο κάθε αγρότης ξεκινώντας τη καλλιεργητική περίοδο είναι σε τι τιμή θα πουλήσει το προϊόν του. Ένα ερώτημα το οποίο είναι πάρα πολύ βασικό στον σχεδιασμό της παραγωγής και του ελέγχου κόστους. Όταν λοιπόν θα θεσμοθετηθούν οι αγορές- χρηματιστήρια εμπορευμάτων θα μπορεί ο παραγωγός να πουλά συγκεκριμένη ποσότητα σε συγκεκριμένη τιμή με προθεσμιακό συμβόλαιο παράδοσης μετά 6 μηνών, αυτό θα διασφαλίσει ένα μεγάλο μέρος της εξάλειψης κινδύνου των αγροτών για πιθανή μελλοντική ζημιά.

Ο αγροτικός τομέας μπορεί και πρέπει να γίνει ξανά μοχλός ανάπτυξης για την Ελληνική οικονομία. Χρειάζεται πολιτική βούληση σχέδιο και στρατηγική γιατί το μέλλον ανήκει σε αυτούς που το σχεδιάζουν.