Αυτόν τον Αλέξη κάπου τον ξέρουμε …

Του Δημήτρη Ρομποτή*

Εις τον απόηχον της επισκέψεως του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Αλέξη Τσίπρα, στις ΗΠΑ θά’λεγα πως είναι σχετικά νωρίς για μία ολοκληρωμένη πολιτική αποτίμηση, καθότι ακόμη τελούν εν ισχύη οι αρχικές εντυπώσεις. Ουσία προκύπτει εφόσον εξανεμιστούν και…..
μπορέσουμε να δούμε τί έχει μείνει, ποιό είναι το «εκστράκτ», η γρανίτα, αν θέλετε. Ωστόσο, υπάρχουν περιθώρια για κάποιες διαπιστώσεις εφόσον δεν αρκεστεί κανείς στην πεπατημένη των προσεγγίσεων και προσπαθήση να δη πτυχές οι οποίες μένουν στο απυρόβλητο του λεγομένου δημοσίου λόγου διότι δεν εξυπηρετούν την ανούσια ανακύκλωση έωλων ηλιθιοτήτων οι οποίες υποβιβάζουν τη νοημοσύνη της κοινής γνώμης στο επίπεδο των κομμάτων που υποτίθεται ότι την εκπροσωπούν (παρεπιπτόντως, το ίδιο ισχύει και για τις ΗΠΑ)!

Με βάση λοιπόν το δείγμα γραφής, φοβάμαι πως ο Αλέξης Τσίπρας δεν πέρασε τις εξετάσεις, δεν εκμεταλλεύτηκε τη δυνατότητα που του παρήχε η επίσκεψη και οι επαφές για να εκπέμψη το είδος σήματος που θα έπειθε τους συνομιλητές του αφενός αλλά και Ελληνες ψηφοφόρους καχύποπτους μα και αρκετά καλοπροαίρετους «to give him a chance», ότι έχει τις δυνάμεις και τη βούληση να αποτινάξη τα λέπια του παλαιοκομματισμού από όπου κι’ο ίδιος προέρχεται, είτε του αρέσει είτε όχι, και να εκφέρη όχι απλά μια αλλιώτικη πρόταση, αλλά μια επαναστατική εκδοχή η οποία για να είναι τέτοια θα αρκούσε να εξέφραζε …τα αυτονόητα! Μπορεί σε επίπεδο δημοσίων σχέσεων το τεστ να αφορούσε στο αν θα έπειθε την αμερικανική πολιτική τάξη ότι δεν είναι το «τέρας» που τον εμφανίζουν τα μέσα ενημερώσεως, πως δεν εμφορείται από ιδέες που απειλούν να βάλουν …Μολότωφ στα αβαθή θεμέλια της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ενωσης και ότι γενικά δεν είναι ο απρόβλεπτος παράγοντας Χ που μπορεί να προκαλέση χίλια μύρια προβλήματα. Ωστόσο, αν ήρθε με σκοπό κυρίως να διασκεδάση αυτές τις εντυπώσεις, μάλλον έχασε τον χρόνο του γιατί οι Αμερικανοί γνωρίζουν ότι πρόκειται για «μούφα», περί διαφημιστικών μηνυμάτων για εσωτερική κατανάλωση από μια μερίδα Ελλήνων ψηφοφόρων που δεν έχουν ακόμη αντιληφθεί αν η Αριστερά είναι μάνα, γυναίκα ή ερωμένη! Για τους Αμερικανούς ο διαλακτικότερος Τσίπρας της επισκέψεως δεν ήταν παρά επιβεβαίωση της γνώμης που είχαν, σε καμμία περίπτωση έκπληξη …

Ο αγαπητός, λοιπόν, Αλέξης κατέδειξε ότι δεν είναι τίποτα από όσα του προσάπτουν, αλλά ένας ακόμη απόλυτα προβλέψιμος φέρελπις της εξουσίας στα ίδια μέτρα και σταθμά με τους προκατόχους του. Ο λόγος, η ευφυία, η επαναστατική (και μ’αυτό δεν εννοώ φυσικά κουκουλοφόρους, εξεγέρσεις, εκρήξεις ή βόμβες Μολότωφ) προσέγγιση των σημερινών προβλημάτων, έξω και πέρα από τα πλαίσια της καθεστηκυίας μετριότητας, εξέλιψε πλήρως και αντ’αυτού προέκυψε μια ανασημένη έκθεση ιδεών Γ’ Γυμνασίου σε συνδυασμό με μία γενναιόδωρη δημοσιοσχεσίτικη στροφή για να μην αφήση αμφιβολία στους Αμερικανούς ότι το παλαιό ΠΑΣΟΚ μετεμψυχώθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ! (Ολοι οι προκάτοχοί του πριν γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη ακούγονταν ακριβώς το ίδιο όταν έρχονταν στις ΗΠΑ. Τους παρακολουθώ από το 1988.)

Αν η εξουσία φθείρη όπως λένε, τότε και η προοπτική της εξουσίας διαφθείρει. Αυτό είναι κατανοητό και κανείς δεν θα περίμενε από τον κ. Τσίπρα να αποδειχτή υπεράνθρωπος. Ο Οδυσσέας για να αντέξη το τραγούδι των Σειρήνων είπε στους συντρόφους του να τον δέσουν στο κατάρτι του πλοίου. Ο Αλέξης έχει μεν συντρόφους αλλά δεν έχει πλοίο, μόνο πλοιάρια που συνιστούν τον ΣΥΡΙΖΑ, κανένα από τα οποία δεν είναι αρκετά μεγάλο για να σηκώνη κατάρτι. Υπ’αυτή την έννοια είναι κατά πολύ πιο ευάλωττος στις διάφορες Σειρήνες. Το πλοιάριο επί του οποίου επιβαίνει είναι μάλλον αναψυχής παρά μπουρλότο …

Εν προκειμένω όμως, φαίνεται ότι δεν υπάρχει ούτε η πρόθεση για κάτι ουσιαστικά διαφορετικό, ανήκει ολοκληρωτικά στο σύστημα που τον ανέδειξε, το «ντισέντ» του είναι προκάτ! Μοιάζει σαν γιαλαντζί άθεος που εργάζεται σε θρησκευτική οργάνωση για να βγάζη το ψωμί του. Μιλώντας στο εν Νέα Υόρκη Γραφείο Τύπου της Ελλάδος παρομοίασε τον ΣΥΡΙΖΑ με τους καταδιωγμένους διανοούμενος του Μεσαίωνα χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι ανήκει κι’αυτός στους «ιεροεξεταστές» και το μόνο που απαιτεί είναι το «δικαίωμα» να δικάση και να καταδικάση! Ο λόγος του είναι βαθύτατα «θρησκευτικός» όχι ριζοσπαστικός, γεμάτος κοινότοπα αξιώματα και απριορισμούς που θα έπνιγαν κάθε συνειδητά ελεύθερο άνθρωπο.

Βέβαια, δεν θα είναι ο πρώτος στη σύγχρονη ελλαδική ιστορία που από βάρκα θα κληθή να κουμαντάρη υπερωκεάνειο καθ’οδόν προς το παγόβουνο. Αφήστε δε το πλήρωμα που θα πρέπη να μάθη από το επερχόμενο ναυάγιο αντί να το αποφύγη. Η πορεία του μοιάζει προδιαγεγραμμένη και όπως του είπαν κατά τη συνάντηση με τη συντακτική ομάδα των Τάιμς της Νέας Υόρκης θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός της Ελλάδος! Θαυμαστή πορεία, αν σκεφτή κανείς πως μέχρι πέρυσι αγωνιούσε αν το κόμμα του θα μπή στη Βουλή. Ομως κι’ο Σαμαράς έφτασε στο χείλος της πολιτικής εξαφάνισης αλλά τώρα είναι πρωθυπουργός. Στις κατ’ουσίαν τριτοκοσμικές χώρες τέτοια «θαύματα» είναι στην ημερήσια διάταξη κι’όσο πιο φελός είναι κανείς τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχει να κρατηθή στην επιφάνεια. Επιπλέον, στο κομματικό παιχνίδι η πρωθυπουργία με τη συνταγματικά κατωχυρωμένη παντοδυναμία της είναι η πεμπτουσία όχι η αρχή της εκλογικής επιτυχίας. Για αυτό ένας ένας που βγαίνει ψάχνεται αμήχανος και ζυγίζει εσωκομματικά βάρη αντί να τα αφήση να πέσουν όπως το έρμα που αφήνει το αερόστατο να πετάξη. Σου λέει (το κάθε ψώνιο) και δυο μέτρα να σηκωθή από το έδαφος, πτήση είναι …

Ωστόσο, έχει ακόμα καιρό να μας εκπλήξη ο Αλέξης Τσίπρας αν το θελήση κι’αν καταφέρη να βγη από το «τράνς» του φλερτ με την εξουσία. Μέχρι τώρα πάντως, το έργο το έχουμε ξαναδεί και εν αντιθέσει με τις δυνατότητες που παρέχει η ελλαδική τηλεόραση, δεν μπορούμε να γυρίσουμε το κανάλι στα …τούρκικα!

Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος και εκδότης του περιοδικού ΝΕΟ (neomagazine.com) με έδρα τη Νέα Υόρκη.