Ξανανοίγουν το Ασφαλιστικό

«Τη λειτουργία ενός μόνο Ταμείου που θα καταβάλλει την ενιαία βασική – εθνική σύνταξη των 360 ευρώ και την ανταποδοτική (με βάση τις εισφορές των ασφαλισμένων και των εργοδοτών, για τους μισθωτούς) και την εξασφάλιση “έξτρα” παροχών μέσα από τη…

λειτουργία επαγγελματικών ταμείων (ανά κλάδο) ή και την ιδιωτική ασφάλιση, θέτει σε δημόσιο διάλογο ο διοικητής του ΙΚΑ – ΕΤΑΜ Ρ. Σπυρόπουλος».

Μήπως πρόκειται για μια προπαγανδιστικού τύπου πρωτοβουλία του στελέχους του ΠΑΣΟΚ, που παρέμεινε στο τιμόνι του ΙΚΑ και επί συγκυβέρνησης και επιδιώκει να πλασάρει τον εαυτό του ως σημαντικό πολιτικό παράγοντα; Ο Σπυρόπουλος δεν είναι τυχαίος. Προέρχεται από τους κόλπους της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, υ-πήρξε έμπιστος όλων των προέδρων του ΠΑΣΟΚ και ως διοικητής του ΙΚΑ έχει φροντίσει για την υλοποίηση όλων των αντιασφαλιστικών ανατροπών (αλλά και όλων των φιλοκαπιταλιστικών μέτρων) επί Λοβέρδου, επί Κατσέλη, επί Κουτρουμάνη και τώρα επί Βρούτση, με τον οποίο συνεργάζεται άψογα. Οταν, λοιπόν, βγαίνει και ανοίγει τέτοιο θέμα, λειτουργεί σαν «λαγός», ρόλος στον οποίο έχει περιοριστεί τα τελευταία χρόνια (απέτυχε ως αστός πολιτικός πρώτης γραμμής και επέλεξε την πολιτική παρασκηνίου).

Ομως δεν χρειάζεται να επικαλεστούμε τον Σπυρόπουλο, όταν έχουμε τον «καθ’ ύλην αρμόδιο», τον υπουργό Εργασίας Γ. Βρούτση, που προσπαθεί να αποδείξει ότι στο ρόλο του κατεδαφιστή της κοινωνικής ασφάλισης και των εργασιακών σχέσεων είναι… τροϊκανότερος του Λοβέρδου. Σύμφωνα με πρόσφατες δηλώσεις του Βρούτση, το ασφαλιστικό σύστημα δεν είναι παρά «ένα άθροισμα εξαιρέσεων και στρεβλώσεων»! Οπως σημειώνει, «παρά τις παρεμβάσεις που έχουν γίνει στο παρελθόν, το ασφαλιστικό σύστημα παραμένει δαιδαλώδες, κατακερματισμένο, με διαφορετικές ταχύτητες και ανισότητες. Ακόμα και σήμερα, για παράδειγμα, διατηρούνται περίπου 90 μητρώα συνταξιούχων και 60 διαφορετικοί κλάδοι ασφάλισης. Με μια λέξη: Λαβύρινθος! Αυτό έχει ως συνέπεια, διοικητικό και οικονομικό κόστος για τον Ελληνα πολίτη και συνταξιούχο».

Τι πρέπει να γίνει; «Είναι επιβεβλημένο τώρα να προωθήσουμε την τελική αναμόρφωση στο ασφαλιστικό σύστημα ώστε να μετατραπεί σε ένα υγιές άθροισμα ενιαίων κανόνων. Αυτό θα γίνει αφού προηγηθεί καταγραφή, μελέτη και διαβούλευση με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς. Το τέλος, όμως, αυτής της προσπάθειας θα σημάνει εμπέδωση του αισθήματος δικαιοσύνης, αποτελεσματικότητας και βιωσιμότητας του συστήματος».

Κάθε εργαζόμενος σ’ αυτή τη χώρα γνωρίζει πλέον πως, όταν γίνεται λόγος για «δικαιοσύνη, αποτελεσματικότητα και βιωσιμότητα», νέες αντιασφαλιστικές ανατροπές έρχονται. Και πως, όταν γίνεται λόγος για «ενιαίους κανόνες», έρχεται νέο κύμα εξισώσεων προς τα κάτω. Οσο για τη «διαβούλευση με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς», γνωρίζουμε πλέον ότι αποτελεί ένα φερετζέ δημοκρατικοφάνειας. Κάνουν κάποιες συναντήσεις με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, «ακούνε» τις θέσεις της και τις απορρίπτουν μετ’ επαίνων. Με την επίκληση αυτών των «προβλημάτων» ψηφίστηκαν την τελευταία τριετία οι αντιασφαλιστικοί νόμοι των Λοβέρδου-Παπακωνσταντίνου (3863/2010 για τον ιδιωτικό τομέα και 3865/2010 για τον δημόσιο), ενώ πρόσφατα, με τον νόμο 4093/2012 της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη, αυξήθηκαν τα όρια ηλικίας και η ισχύς μιας σειράς αντιασφαλιστικών ρυθμίσεων μεταφέρθηκε μια διετία νωρίτερα, καταργώντας τη μεταβατική περίοδο που είχε θεσπιστεί.

Από τις δηλώσεις Βρούτση γίνεται φανερό ότι η συγκυβέρνηση βάζει μπροστά την «τελική αναμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος». Τι σημαίνει αυτό; Αυτό που λέει ο Σπυρόπουλος. Κατάργηση της επικουρικής και καθιέρωση μιας ενιαίας σύνταξης. Κι ακόμη, κατάργηση του διαφορετικού τρόπου υπολογισμού της σύνταξης για το διάστημα πριν τους τελευταίους αντιασφαλιστικούς νόμους και θέσπιση ενιαίου υπολογισμού, που θα οδηγήσει σε τεράστιες περικοπές συντάξεων και για τους λεγόμενους παλιούς ασφαλισμένους. Τέλος, δημιουργία ενός υπερταμείου, ώστε να «φαγωθούν» και τα τελευταία αποθεματικά που έχουν μείνει σε ορισμένα ταμεία.

Με τόση ανεργία στον ιδιωτικό καπιταλιστικό τομέα, με δραματική συρρίκνωση των εργαζόμενων στο δημόσιο τομέα, με τους ελευθεροεπαγγελματίες, μικρεμπόρους, μικροεπαγγελματίες να αδυνατούν να πληρώσουν τις α-σφαλιστικές τους εισφορές, λόγω της βαθιάς κρίσης, και με το κράτος να μη συμμετέχει στη χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης, η επιλογή είναι να τσακίσουν όλες τις συντάξεις.