Προς την τριτοκομματική μας κυβέρνηση: Ούτε ένα 1′ δεν πρέπει να χαθεί…..ούτε 1”

της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Ο κ. ΠΕΠΟΝΗΣ άργησε πολύ να αποφασίσει τη δίωξη των αρμοδίων της ΕΛΣΤΑΤ. Είναι βέβαιο, λοιπόν, ότι εξήτασε τα πάντα με απόλυτη ευσυνειδησία και ιδιαίτερη προσοχή, ιδιότητες που τον χαρακτηρίζουν. Η κυρία Ζωή Γεωργαντά, εξάλλου, είναι γνωστό ότι έχει επαρκέστατες γνώσεις στατιστικής, αλλά και ότι επιπλέον απέδειξε ότι είναι πριν απ’ όλα Ελληνίδα, με ότι η διαπίστωση αυτή περιλαμβάνει…

Η χώρα μας ψυχορραγεί εξαιτίας του απάνθρωπου προγράμματος του ΔΝΤ. Συνεπώς, το περιεχόμενο της απολογίας αυτών που διώκονται από την ελληνική δικαιοσύνη, αν και περιέργως αλλά, υποθέτω, από λάθος εμφανίζεται κάτω από την επιγραφή της Ελληνικής Δημοκρατίας-ΕΛΣΤΑΤ (γιατί, τι θα μπορούσε αυτό να σημαίνει; ότι η Ελληνική Δημοκρατία επιστρατεύεται ως συνήγορός τους;;;;;) είναι καταρχήν χωρίς ενδιαφέρον.

Αντιθέτως είναι βέβαιο ότι δίνεται στον ελληνικό λαό μια μοναδική ευκαιρία που πρέπει όλοι να αδράξουμε και να αξιοποιήσουμε. Ιδίως, που αυτές οι διώξεις, θα έλεγα κατά ευτυχή συγκυρία, συμπίπτουν χρονικά με τη δήλωση του επικεφαλής οικονομολόγου Olivier Blanchard, που ομολογεί χωρίς περιστροφές ότι “το πρόγραμμα λιτότητας που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα ήταν τραγικό λάθος”. Αυτή η τελευταία δήλωση επαναλήφθηκε και από την κυρία Christine Lagarde, προχθές στο κανάλι France 2. Είναι, λοιπόν, και επισήμως ΣΑΦΕΣ, πια, αυτό που βέβαια ήταν ξεκάθαρο από την αρχή, για όποιον ήθελε να το καταλάβει, έστω και χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις μακροοικονομίας . Σε ότι αφορά τους αρμόδιους του ΔΝΤ, καθώς και τους εταίρους μας (αν αφήσουμε προς το παρόν κατά μέρος τα όποια σενάρια συνωμοσίας), ας δεχθούμε ότι δεν γνώριζαν τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής οικονομίας, παρότι οι ελαστικότητες στις οποίες τώρα και κατόπιν εορτής αναφέρονται ήταν γνωστές σε όλους όσοι είχαν ασχοληθεί στο παρελθόν με την ελληνική οικονομία. Αλλά, ας προσθέσουμε ακόμη και κυρίως ότι το ΔΝΤ και οι εταίροι μας έκριναν, πιθανώς, ότι δεν χρειαζόταν να ασχοληθούν περισσότερο με το θέμα ΕΛΛΑΣ, εφόσον οι ίδιοι οι Έλληνες αρμόδιοι (και μάλιστα με την ιδιότητα οικονομολόγων) δέχθηκαν ασμένως το δολοφονικού περιεχομένου πρώτο μνημόνιο, και μάλιστα χωρίς καμία διαμαρτυρία, και μάλιστα ως μονόδρομο, και μάλιστα χωρίς την όποια ανάγκη αναδιαπραγμάτευσης!

Τώρα, όμως, χάρη στον καταιγισμό ομολογιών και διώξεων, που έριξαν φως στο σκοτεινό τούνελ (και αναμένεται προσεχώς ακόμη περισσότερο και σε πιο εκτεταμένη περιοχή φως) δεν υπάρχει δικαιολογία καμιά. Η απλή λογική επιτάσσει ότι πρέπει ΠΑΡΑΥΤΑ να σταματήσει η εφαρμογή των εγκληματικών αυτών μνημονίων (δεν χρειάζεται καν να καταγγελθούν, γιατί αυτό έγινε ήδη, και με τον πιο επίσημο τρόπο, από τους επικεφαλής του ΔΝΤ, τους εμπνευστές δηλαδή των μνημονίων) και να αντικατασταθούν από άλλο κείμενο υποχρεώσεων, ριζικά διαφορετικών, με ανθρώπινο και εφικτό χαρακτήρα. Φυσικά, και με άλλο όνομα, για να αποφευχθούν τραγικές μνήμες.

Ωστόσο, το πολύ περίεργο και το άκρως ανεξήγητο είναι ότι παρότι έχουν, ήδη, περάσει πολλά 24ωρα από τις δύο αυτές συντριπτικές ομολογίες των ιθυνόντων του ΔΝΤ, αλλά και της δίωξης των επικεφαλής του ΕΛΣΤΑΤ, οι δικοί μας αρμόδιοι ουδόλως αντέδρασαν. Είναι, βέβαια, εξαιρετικά απασχολημένοι και προβληματισμένοι με επιστρατεύσεις εργαζομένων και άλλα παρόμοια, αλλά όμως είναι αναμφισβήτητη η άμεση προτεραιότητα που διεκδικεί η αντίδραση στην είδηση ότι η “λιτότητα, Βλ. ΜΝΗΜΟΝΙΑ, υπήρξε τραγικό λάθος”. Ο Θεός της Ελλάδας πρόσφερε μια μοναδική ευκαιρία στην τρικομματική μας κυβέρνηση, να αναλάβει κοσμοϊστορικές πρωτοβουλίες και να διασώσει τη χώρα, και όχι μόνο, αλλά και τον υπόλοιπο ευρωπαϊκό Νότο που στενάζει, αλλά και το σύνολο της ΕΕ-ευρωζώνης, που βρίσκεται σε χρόνια ύφεση με διψήφια ανεργία.

Συνεπώς, αυτό το ΤΡΑΓΙΚΟ ΛΑΘΟΣ, η κυβέρνησή μας θα ήταν αδιανόητο να το συνεχίσει, θα έλεγα ούτε για 1′, τώρα που διαθέτει τις δύο αυτές επίσημες ομολογίες, αλλά και τη δίωξη των υπευθύνων του ΕΛΣΤΑΤ, που φέρονται ότι διευκόλυναν την είσοδο της χώρας στο κρεματόριο του ΔΝΤ. Είναι πράγματι αδιανόητη η καθυστέρηση αντίδρασης της κυβέρνησης, έστω και για 1′. Γιατί, μέσα σ’αυτό το 1′ καθυστέρησης, είναι πολύ πιθανόν να προστεθούν στους πάνω από 4000 αυτόχειρες, και άλλοι…..να αρρωστήσουν και να πεθάνουν από νεοκακουχίες και άλλοι συμπατριώτες μας, να πεταχτούν στο δρόμο και άλλοι άστεγοι, να προχωρήσουν σε έκτρωση και άλλες απελπισμένες γυναίκες, να ευοδωθούν κάποια από τα απευκταία σχέδια ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου μας κ.ο.κ.,κ.οκ. Συνεπώς, το κάθε λεπτό που φεύγει, με την κυβέρνηση να αδρανεί, στο θέμα αυτό ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ, προβάλλοντας άλλες προτεραιότητες, έχει ως αντίβαρο ανθρώπινες ζωές και συνεπώς αποτελεί εγκληματική επιλογή.

Εξυπακούεται, φυσικά, ότι πορευόμενοι με “μνημόνια που αποτελούν ΤΡΑΓΙΚΟ ΛΑΘΟΣ” είναι αδύνατο να διαπιστώνουμε ότι “πάμε καλά” και ότι “θα τα καταφέρουμε”. Έτσι δεν είναι;;;