Η ζωή με ένα αυτιστικό παιδί

Ήταν υπερκινητική, πανέξυπνη και είχε λατρεία στη μουσική.

Στα πέντε της την πήγα στο Παίδων για εξέταση στα… μάτια.
Μια γιατρός διέγνωσε αυτιστικές κινήσεις.
Ήταν σαν να με πλάκωσε ο ουρανός.
Μέχρι και τάσεις αυτοκτονίας είχα. Αποφάσισα ότι δεν πρέπει να με καταβάλει ο αυτισμός, αλλά να τον πολεμήσω, να τον τρέχω σαν ένα σατανά από τα κέρατα. Ούτε που σκέφθηκα να πάω την Ειρήνη πίσω. Τι ήταν; Ελαττωματική τηλεόραση που την επιστρέφεις για επισκευή ή σ την αλλάζουν;”
Σήμερα η Ειρήνη, που παρακολουθείται από λογοθεραπευτές, παιδοψυχίατρο και ψυχολόγο, είναι δεκαεφτά ετών και η Ευαγγελία Χαβιάρα – Κοκκινάκη, ιδρυτικό μέλος και τώρα πρόεδρος της “Αναγέννησης” του Συλλόγου Γονέων και Φίλων Αυτιστικών Ατόμων, δίνει τον καθημερινό της πολυμέτωπο αγώνα για να βοηθήσει την κόρη της και όσες οικογένειες έχουν ανάγκη τη γνώση και την εμπειρία της.

“Την Ειρήνη την υιοθετήσαμε στα δυόμιση χρόνια της. Από τότε που μάθαμε για τον αυτισμό μαζί με τον σύζυγό μου Ανδρέα και τα άλλα δύο μας παιδιά, τον Κωνσταντίνο και την Πηνελόπη, με αγάπη σταθήκαμε στο πλευρό της. Είναι το καλύτερο φάρμακο στις δυσκολίες. Για να της σφραγίσουν ένα δόντι, χρειάζεται να της κάνουν ολική νάρκωση. Σκεφθείτε ότι για ένα απλό κούρεμα, πρέπει να την κρατούν τέσσερις άνθρωποι. Η ζωή με ένα αυτιστικό παιδί είναι Γολγοθάς. Συνεχής ανήφορος, κατά τον οποίο ο άνθρωπος ανακαλύπτει και δοκιμάζει τις αντοχές της ψυχής του”.

Μαζί με περίπου εκατό μέλη της “Αναγέννησης” η Χιώτισσα Ευαγγελία Χαβιάρα – Κοκκινάκη, αγωνίζεται για να στεγάσει το πρώτο κέντρο για παιδιά με αυτισμό στο Γραμματικό Αττικής. Έχουν βρεθεί και οι χρηματοδότες. Κάποιες υπογραφές από συναρμόδια υπουργεία απομένουν για να γίνει το όνειρο πραγματικότητα.

newingreece