Το “Πάτερ Ημών” έχει πολύ μεγαλύτερο νόημα…

Το Πάτερ ημών έχει πολύ μεγαλύτερο νόημα από αυτό που του είχε δοθεί μέχρι σήμερα. Ο Έμμετ Φοξ έχει κάνει μια εμπεριστατωμένη μελέτη και μεταφέρει το αληθινό και ουσιαστικό νόημα της προσευχής που δόθηκε από τον…
Ιησού χριστό στην Ανθρωπότητα.

«Πάτερ ημών»
Με την έκφραση αυτή ο Ιησούς καθορίζει για πάντα ότι η σχέση ανάμεσα στο θεό και τον άνθρωπο είναι σχέση πάτερα προς παιδί. Αυτό αποκλείει την δυνατότητα ο θεός να είναι ένας ανελέητος και σκληρός τύραννος, τα όμοια γεννούν όμοια -αυτός είναι ο κοσμικός νόμος. Δεν είναι δυνατόν μια τριανταφυλλιά να παράγει κρίνους, ούτε μια αγελάδα να γεννήσει αλογάκι. Το γέννημα είναι της ίδιας φύσης με τον γεννήτορα κι εφόσον ο θεός είναι πνεύμα θεϊκό, πρέπει το ίδιο να είναι και ο άνθρωπος, όσο κι αν τα φαινόμενα δείχνουν το αντίθετο.

Αυτή η διδασκαλία του Ιησού εξαφανίζει τη παλιά θεολογική σκέψη , με τον εκδικητικό της θεό, με τους εκλεκτούς της, με την αιώνια κόλαση και με όλα τα τρομερά στοιχεία της αρρωστημένης και τρομοκρατημένης ανθρώπινης φαντασίας. Ο Θεός είναι ο γεμάτος αγάπη πατέρας του ανθρώπου!

Το Πάτερ ημών, δηλαδή “Πατέρα μας” φανερώνει την αλήθεια για την αδελφοσύνη των ανθρώπων. Όλοι οι άνθρωποι είναι παιδιά ενός Πατέρα.
“Δεν υπάρχει Ιουδαίος ούτε Έλληνας, δεν υπάρχει δούλος ούτε ελεύθερος, δεν υπάρχει αρσενικό και θηλυκό, γιατί όλοι εσείς είστε ένας άνθρωπος στον Ιησού Χριστό” (Γαλάτες γ΄28)
Έτσι όλοι προσευχόμαστε όχι μόνο για τον εαυτό μας, αλλά για ολόκληρη την ανθρωπότητα.

“Ο εν τοις ουρανοίς”
Η φύση του θεού είναι να βρίσκεται στον ουρανό και η φύση του άνθρωπου να βρίσκεται στη γη, γιατί ο θεός είναι η “αιτία” και ο άνθρωπος η “εκδήλωση”. Στη θεολογική ορολογία ουρανός= παρουσία θεού, και γη = εκδήλωση άρα η λειτουργία του ανθρώπου έγκειται στο να εκδηλώνει τον θεό-την αιτία. “Καθώς είπε ο θεός, θα κατοικήσω μέσα τους και θα περπατήσω μεταξύ τους.” ( β Κορινθίους στ΄16)

“Αγιασθήτω το όνομά σου”
Η ρίζα της λέξης Αγιασθήτω είναι “άγιος”, συνεπώς ιερός, τέλειος, ολοκληρωμένος, πλήρης. Αν λοιπόν το αποτέλεσμα έχει την ίδια φύση με την αιτία που το προκάλεσε , διαπιστώνουμε πως ο άνθρωπος (αποτέλεσμα, εκδήλωση) πρέπει να είναι άγιος, πλήρης, τέλειος, όπως ο θεός (αιτία) που τον δημιούργησε.

“Ελθέτω η Βασιλεία σου”
Αυτό σημαίνει πως είναι καθήκον μας να πραγματώνουμε ολοένα και περισσότερο τις ιδέες του θεού σε αυτό το γήινο πεδίο.
Αυτός είναι ο λόγος που βρισκόμαστε εδώ.
Έχοντας ως υιοί του θεού, δημιουργική δύναμη όπως ο πατέρας, εμείς θα φέρουμε τη βασιλεία του θεού εδώ, εκδηλώνοντας την τελειότητά του.

“Γενηθήτω το θέλημά σου”
Αν ο υιός και ο πατέρας έχουν ένα θέλημα, τότε η ελεύθερη βούληση που δόθηκε στον άνθρωπο πρέπει να χρησιμοποιηθεί σωστά, χωρίς εγωισμούς και παράλογα σχέδια, μακριά από το σχέδιο του θεού.
Συνεπώς ευτυχισμένοι και πετυχημένοι μπορούμε να είμαστε μόνο όταν εκφράζουμε τη φύση και το θέλημα του θεού

“ως εν ουρανώ και επί της γης”
Αυτή είναι η λειτουργία μας εδώ. Ουρανός= παρουσία θεού, και γη = εκδήλωση.

“Τον άρτον ημών τον επιούσιον , δος ημίν σήμερον”
Ο άρτος που αντιπροσωπεύει την τροφή, την ένδυση, την κατοικία και όσα χρειάζεται ο άνθρωπος για να ζει μια ζωή ελευθερίας, ευτυχίας και αρμονίας, ας αναγνωριστεί πως προέρχεται από τον θεό σαν την μόνη πηγή.
Η προσωπική εργασία η οι εργοδότες στο γήινο πεδίο είναι απλώς κανάλια μέσω των οποίων ο θεός δίνει την αφθονία.
Όμως η εσωτερική και σπουδαιότερη έννοια του “άρτου” είναι η επίγνωση της παρουσίας του θεού.
Δηλαδή, δώσε μας καθημερινά την πνευματική τροφή και την επίγνωση της παρουσίας σου.
Κι όπως ο καθένας δεν μπορεί να αφομοιώσει τροφή για κάποιον άλλον, έτσι και την επίγνωση της παρουσίας του θεού δεν μπορεί να την κάνει κάποιος άλλος για μας, αλλά εμείς οι ίδιοι βαθειά στην καρδιά μας.

“Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών”
Η αμαρτία είναι μια αίσθηση απομάκρυνσης από το θεό. Οι ρίζες της βρίσκονται στον εγωισμό. Ο αληθινός εαυτός μας είναι ένα με το θεό, αδιαίρετος απ Αυτόν, εκφράζει τις ιδέες του και μαρτυρά τη φύση του. Η αμαρτία είναι η προσπάθεια απόρριψης αυτής της αλήθειας. Εδώ ο Ιησούς μιλά για τη συγχώρεση ως άφεση! Αρκεί να ζητήσεις από το θεό να αφήσει αυτό το “χρέος” να φύγει.

“Ως και ημείς αφίεμεν τις οφειλέτες ημών”
Ο Ιησούς δεν λέει “συγχώρησε τις αμαρτίες μου κι εγώ θα προσπαθήσω να συγχωρήσω τους άλλους”.
Μας υποχρεώνει να δηλώσουμε ότι έχουμε ήδη συγχωρήσει και κάνει το δικό μας αίτημα για συγχώρεση να εξαρτάται από αυτό! Αρκεί λοιπόν να αφήσουμε τα υποτιθέμενα λάθη των άλλων να φύγουν. Η συγχώρηση των άλλων είναι ο προθάλαμος του ουρανού! Πρέπει να βγάλεις από μέσα σου κάθε αίσθημα μνησικακίας και καταδίκης για τους άλλους αλλά και τάση αυτοκαταδίκης και τύψεων. Λύτρωσε τους άλλους και αυτόματα λυτρώνεσαι και εσύ, διότι είσαι ένα με τα αδέλφια σου. Ότι δίνεις λαμβάνεις! Απελευθερώνοντας τους άλλους, απελευθερώνεσαι κι εσύ.

“Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν , αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού”
Θα έβαζε ποτέ ο θεός τα παιδιά του σε πειρασμό; Όχι! Όσο περισσότερο προσεύχεσαι , τόσο πιο ευαίσθητος γίνεσαι και τόσο πιο ισχυρή γίνεται η προσευχή σου. Γίνεσαι όμως και πιο δεκτικός σε ισχυρότερες μορφές πειρασμού που αφορούν την προσωπική διάκριση και δόξα.
Υπάρχει το σφάλμα της πνευματικής περηφάνιας για κάποιους που κατάφεραν να περάσουν ισχυρές δοκιμασίες και έπεσαν στην παγίδα της αυτοπροβολής.
Ανυπόμονες αυτές οι ψυχές για γρήγορη ανάπτυξη, θέλησαν να υποβληθούν σε σκληρότερες δοκιμασίες πιστεύοντας πως μπορούν να τις ξεπεράσουν αντέχοντας τον πόνο, λησμονώντας τη παραίνεση του Κυρίου “Δεν πρέπει να πειράξεις Κύριον τον θεό σου”
Ο Ιησούς λοιπόν με αυτή τη φράση μας δείχνει πως δεν χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε καταστάσεις ανώτερες των δυνάμεών μας.

“Ότι σου εστίν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα εις τους αιώνας”
Εδώ ανακεφαλαιώνεται η βασική αλήθεια της πανταχού παρουσίας και παντοδυναμίας του θεού.
Όπως ο πιανίστας παίζει μουσική χρησιμοποιώντας τα δάχτυλά του, έτσι μπορεί να θεωρήσει κανείς τον άνθρωπο σαν “τα δάχτυλα του θεού”. Όταν σκέφτεσαι “ο θεός είναι η έμπνευσή μου”, μπορείς να καταφέρεις τα δυσκολότερα πράγματα. Η θαυμαστή επιτυχία που μας έρχεται όσο κατανοούμε την πραγματική σημασία της πανταχού παρουσίας του θεού, μεταμορφώνει κάθε φάση της ζωής μας, μετατρέποντας τη λύπη σε χαρά, τα γηρατειά σε νιότη, το σκοτάδι σε φως και ζωή.
Αυτή είναι η δόξα.

Από το Πνευματικό ημερολόγιο του Έμμετ Φοξ.

newingreece