Τι θα συμβεί σε περίπτωση που θα καταστραφεί ο πλανήτης μας: Ποιες εναλλακτικές έχει η ανθρωπότητα

Πολλές εικασίες έχουν γίνει σχετικά με το μέλλον της Γης, εμπνέοντας αρκετές ταινίες επιστημονικής φαντασίας όπως το πρόσφατο Interstellar, κατά πόσο όμως είναι εφικτά στην πραγματική ζωή;

Ενα μεγάλο φυσικό εμπόδιο για την μετοίκηση σε άλλους πλανήτες αποτελεί η ταχύτητα του φωτός. Οι τεράστιες αποστάσεις μεταξύ των ηλιακών θέτουν σοβαρούς περιορισμούς στις πραγματικότητες των διαστημικών ταξιδιών. Ενα μεγάλο μέρος της πιο πρόσφατης επιστημονικής φαντασίας χρησιμοποιεί κάποια μορφή «σκουληκότρυπας» ή «χωροχρονικής στρέβλωσης».

Τέτοιες δυνατότητες έχουν αναλυθεί με κάποια μαθηματική ακρίβεια, και αν και οι μελέτες είναι δελεαστικές, δείχνουν ότι αυτές οι μέθοδοι δεν μπορούν να λειτουργήσουν αν δεν ανακαλυφθεί μια μορφή της ύλης που συμπεριφέρεται πολύ διαφορετικά από οτιδήποτε έχουμε δει μέχρι τώρα.

Παράλληλα τα πρακτικά συστήματα διαστημικής πρόωσης που είναι διαθέσιμα σήμερα και για το εγγύς μέλλον θα πρέπει να αλλάξουν εντελώς.

Αποδεικνύεται ότι ακόμη και με τα καλύτερα διαθέσιμα συστήματα πρόωσης, δεν υπάρχει αρκετή μάζα σε ολόκληρο το Σύμπαν να ωθήσει έστω και ένα ανθρώπινο ον μέχρι το ήμισυ της ταχύτητας του φωτός. Ακόμη τεχνολογίες για σχετικές ταχύτητες του 0,01% της ταχύτητας του φωτός είναι απαγορευτικά ακριβές.

Ετσι η προσπάθεια εύρεσης ενός άλλου πλανήτη θα πάρει χρόνο, παρόλο που οι αστροβιολόγοι μας λένε ότι ο γαλαξίας μας δεν έχει καμία έλλειψη κατοικήσιμων κόσμων. Ακόμα κι έτσι, με δεδομένες τις τεράστιες αποστάσεις μεταξύ των άστρων και τις χαμηλές ταχύτητες που επιτυγχάνονται με ρεαλιστικό διαστημόπλοιο, τα ταξίδια ανάμεσα στους δύο κόσμους, θα πάρουν αιώνες ή και χιλιετίες.

Τι μας μένει λοιπόν; Αν δε μπορούμε να αναζητήσουμε νέες κατοικίες, θα πρέπει να τις κατασκευάσουμε.

Από οικονομική άποψη, αυτό θα ήταν πολύ πιο αποδοτική χρήση των πόρων από τη μετατροπή ολόκληρου του πλανήτη. Οι ερευνητές της NASA έχουν αναπτύξει λεπτομερή σχέδια για την δημιουργία ενδιαιτημάτων που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες κατοίκους, από υλικό που θα μπορούσε να εξορυχθεί από έναν αστεροειδή μερικές εκατοντάδες μέτρα σε μήκος.

Αυτός ο τύπος κατασκευής θα μπορούσε να μας γλυτώσει από ένα από τα σημαντικότερα έξοδα του χώρου αποικισμού: το κόστος οικοδομικών υλικών.

Το Ηλιακό μας σύστημα περιέχει εκατομμύρια τέτοιων αστεροειδών, που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν πληθυσμό πολλές φορές αυτού της Γης με τεχνολογίες πιο εφικτές από τη μετοίκηση στον Αρη για παράδειγμα.

Ομως ακόμα και τα ίδια τα διαστημόπλοια θα ήταν μία λύση: Η υπερ-εκθετική ανάπτυξη που έχουμε δει σε άλλους τομείς, όπως στα αυτοκίνητα και τους υπολογιστές μπορεί πλέον να γίνει και στη διαστημική τεχνολογία.

Οι φυσικές πραγματικότητες που περιγράφονται παραπάνω δείχνουν μια πολύ ξεκάθαρη εικόνα για το εγγύς μέλλον: ιπτάμενοι οικότοποι τέλεια σχεδιασμένοι για τον τρόπο ζωής μας με τη χρήση πόρων που προέρχονται από τον Ήλιο μας, τη Γη, και τους αστεροειδείς.

Έτσι, αν η Γη ποτέ γίνει μη κατοικήσιμη, δεν θα χρειαστεί να διασχίσουμε τα αστέρια για να βρουμε ένα νέο σπίτι.