Τα Μεγάλα Ελευσίνια πραγματοποιούνταν κάθε τέσσερα χρόνια, το Σεπτέμβρη λίγο πριν τις εορτές που γίνονταν προς τιμήν του Δία και του Απόλλωνα στην Ολυμπία, οι οποίες σηματοδοτούσαν και το ξεκίνημα των Ολυμπιακών Αγώνων. Πολλοί αρχαίοι μελετητές πιστεύουν ότι η Ολυμπιακή Φλόγα μεταφέρονταν μετά το τέλος των Ελευσίνιων Μυστηρίων στην Ολυμπία και άναβε στο Ναό του Δία μέχρι το τέλος της εκεχειρίας. Αυτό σημαίνει ότι όσο διαρκούσαν τα Μεγάλα Ελευσίνια και οι Ολυμπιακοί κάθε διαμάχη μεταξύ των Ελληνικών Πόλεων έπαυε, προς τιμήν των θεών.
Ο Μεγάλος Αρχιερέας των Ελευσίνιων αφού προετοιμαζόταν όλο τον Αύγουστο με αυστηρή νηστεία, ξεκινούσε την πομπή των Ελευσίνιων από την Αθήνα μέχρι το Ναό της Δήμητρας και της Περσεφόνης στην Ελευσίνα.
Ο Μεγάλος Αρχιερέας ενσάρκωνε τον Απόλλωνα στα Ελευσίνια Μυστήρια, ενώ το ρόλο της Περσεφόνης-Εκάτης η Μεγάλη Ιέρεια της Δήμητρας.
Η Εκάτη, η οποία ταυτίζεται με τις φάσεις του σεληνιακού κύκλου και την παλίρροια, είναι η θηλυκή θεότητα στη σκοτεινή της μορφή που ελέγχει τα ύδατα της γης και τα βαθύτερα ανθρώπινα πάθη. Γι’ αυτό και η λατρεία της Εκάτης και της Περσεφόνης πραγματοποιείται όταν το φεγγάρι είναι στη χάση του.
Ο Απόλλωνας συμβολίζει τη μετουσίωση των κατώτερων ενστίκτων σε ανώτερα συναισθήματα, τη μετατροπή του γυναικείου σκοταδιού σε αρσενικό φως.
Η πομπή
Στις αρχές του Σεπτέμβρη επί δύο ημέρες, τρώγοντας βρασμένο σιτάρι με μέλι, οι μύστες βάδιζαν προς την Ελευσίνα. Ο Μέγας Αρχιερέας δεν έπρεπε να πιει ή να φάει οτιδήποτε μέχρι να φτάσει στο ναό της Δήμητρας και να τον υποδεχθεί η Ιέρεια που και αυτή με τη σειρά της νήστευε επί δύο ημέρες. Λέγεται ότι συχνά οι δύο ιερείς έπιναν άκρατο οίνο (χωρίς νερό) κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του ενός και της αναμονής της άλλης, ώστε να βρεθούν σε μία εκστατική κατάσταση.
Η πομπή της δεύτερης μέρας με αναμμένους πυρσούς ζητά άδεια εισόδου στο Ναό.
Οι Ιέρειες της Δήμητρας υποδέχονται στο μεγάλο περίβολο του Ναού τους μύστες των Ελευσίνιων, άντρες και γυναίκες, και τους προσφέρουν νερό, ψωμί και ελιές και τους αφήνουν να ξεκουραστούν. Εκείνη τη νύχτα, που είναι μία νύχτα πριν τη Νέα Σελήνη κατά μία εκδοχή, συνέβαινε ένα τελετουργικό σμίξιμο του Ιερέα με την Ιέρεια με σκοπό να ενωθεί το φως με το σκοτάδι, η αρνητική με τη θετική πολικότητα. Αυτό συνέβαινε σε μία εσωτερική σπηλιά στο άδυτο του ναού, ενώ ταυτόχρονα οι Ιέρειες έψελναν ύμνους στη θεά Μητέρα Δήμητρα που γονιμοποιεί την ύλη, τη γη και ενώνει τους ανθρώπους.
Συνήθως υπάρχει ένα παιδί από αυτή την ένωση που θεωρείται ευλογημένο, το οποίο υπηρετεί ως Ιέρεια της Δήμητρας εάν είναι κορίτσι και ως Ιερέας του Απόλλωνα εάν είναι αγόρι. Τα παιδιά αυτά ούτως ή άλλως τα μεγάλωναν οι άλλοι ιερείς στους ναούς και δεν είχαν καμία επικοινωνία με τη μητέρα Ιέρεια και τον πατέρα Ιερέα.
Με το χάραμα της επόμενης μέρας, οι μύστες οδηγούνται στη θάλασσα για να τελέσουν καθαρμούς και να τιμήσουν τον Ποσειδώνα.
Συνήθως εμφανίζονται δελφίνια ή τρίτωνες (γιοι του Τρίτωνα) κατά την διάρκεια του τελετουργικού λουτρού για να δηλώσουν ότι ο Ποσειδώνας συναινεί στα μυστήρια καθώς η διαδρομή των εσωτερικών ποταμών της γης συγκλίνει στο άδυτο της Ελευσίνας και συμβολίζει τη συναισθηματική μήτρα.
Γύρω στο μεσημέρι έχουμε την κάθοδο στο άδυτο, που είναι συμβολικά η κάθοδος στον Άδη, δηλαδή η διερεύνηση του αρνητισμού του υλικού σώματος η οποία στους Μύστες ταυτίζεται με το βίωμα ισχυρού ψυχικού πόνου. Ο καθένας από αυτούς συναντά τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού του, το μεγαλύτερο φόβο, το μεγαλύτερο πόνο ακόμα και την παράνοια, από τα οποία πρέπει να βγει νικητής. Οι πάπυροι το ονομάζουν «ο πόλεμος των μυστών με τη σκιά.
Όταν ξεκινάει η τελετουργία, προπορεύεται ο Αρχιερέας του Απόλλωνα ντυμένος στα Λευκά και στεφανωμένος με δάφνη και ακολουθεί η Ιέρεια της Περσεφόνης-Εκάτης με μαύρο χιτώνα και πέπλο, στεφανωμένη με θαλασσινά μαργαριτάρια, σύμβολα της γονιμότητας και της θηλυκής φύσης.
Οι μύστες ακολουθούν την κάθοδο σε 18 σκαλοπάτια που είναι 18 βήματα στο βάθος του ψυχικού κόσμου του καθενός. Δηλαδή 18 μικρές μεταβολές συνειδητότητας. Οι Αρχιερείς είναι οδηγοί σε αυτή την πρώτη κάθοδο, κατά την οποία πρέπει να αντιμετωπιστεί στο άδυτο η σκοτεινή φύση των ενστίκτων της επιβίωσης. Στα 18 σκαλοπάτια, ως πρώτη κάθοδος, επιτυγχάνεται η μετατροπή του πρώτου ενεργειακού κέντρου, συμπεριλαμβανομένων των ποδιών ως γείωση στη Μητέρα Γη-Δήμητρα. Τη δική της Ουράνια Πατρίδα του φωτός, στην οποία και επιθυμεί να επιστρέψει.
Η Ενεργειακή ροή της μυήσεως στα Ελευσίνια μυστήρια οδηγεί σε μια μορφή απενεργοποίησης των αισθήσεων.
Νέες οπτικές γωνίες αντίληψης εμφανίζονται καθώς οι μετατροπές των ενεργειακών κέντρων αφυπνίζουν μορφές και δομές του εγκεφάλου. Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα της ανθρώπινης φύσης είναι ο εγωισμός επειδή η ανθρώπινη κοινωνία διαφθείρει και οδηγεί τον άνθρωπο στο κατώτερο υλικό πεδίο ενισχύοντας την βιαιότητα και το ένστικτο αυτοσυντήρησης.
Τα μυστήρια ανοίγουν και καθαίρουν το αιθερικό πεδίο, και το κατώτερο νοητικό. Η ψυχή ανέρχεται μέσα από μια ψυχοδυναμική αναπαράσταση στο δεύτερο νοητικό πεδίο ώστε τα κύτταρα του σώματος ενεργοποιούν την μεταμόρφωση. Ο μυούμενους κατανοεί την εσωτερική και εξωτερική του βαρύτητα και συνδέεται με την ενεργειακή πύλη της τέταρτης διάστασης. Στο σημείο αυτό ο κόσμος αλλάζει σχήμα, χρώμα και γίνεται ορατός ως φωτεινή παρουσία και φύσεις αγνές. Το τρίτο νοητικό είναι η υπόσταση των μυστηρίων. Η εσωτερικότητα απορρίπτει την ψευδή υπόσταση τον λεγόμενο ανεστραμμένο κόσμο του Πυθαγόρα. Το σύμπαν επιστρέφει στην ατλάντεια τελειότητα και αρμονία. Ο κόσμος επιστρέφει στην πρώτη έκρηξη του κοσμικού Αυγού και αποκτά την ευδαιμονία της απελευθέρωσης.
Η ασυνείδητη λειτουργία της υλικής υπόστασης μεταστρέφεται σε ενεργειακή κινητήρια δύναμη και ατέρμονα χρόνο. Η αιωνιότητα τίθεται σε κίνηση και ταυτόχρονα η πέμπτη διάσταση, η έξοδος από το σπήλαιο του Πλάτωνα είναι γεγονός. Ο εγκέφαλος λειτουργεί με το μέγιστο της δυναμικής του. Ελέγχει την πραγματικότητα ενώνεται με τους συμπαντικούς αριθμούς και πραγματοποιεί μέσα από την ιερή τελετουργία την ιερά τετρακτύ στο ανθρώπινο σώμα όπως θα βιώσετε στην κάθαρση της ομιλίας μου.
Ο Εμπεδοκλής, ο οποίος ήταν μυημένος στα Αιγυπτιακά, τα Ελευσίνια και τα Καβείρια μυστήρια υποστήριζε ότι έζησε 4000 χρόνια σε διαφορετικές ενσαρκώσεις. Ξεκίνησε ως ορυκτό και γι αυτό, γνώρισε την δόξα και την φήμη στην Αίγυπτο και την Φοινίκη, αλλά μόνο η μύηση των Ελευσινίων θεράπευσε την ερπετοειδή κατώτερη οντότητά του. Αποφάσισε να γίνει δάσκαλος της φιλοσοφίας όπως ο Αναξίμανδρος, ο Αναξιμένης, ακόμα και ο προσωκρατικός Θαλής ο οποίος πρώτος έφερε στο φως την ροή του ύδατος καθότι μυημένος στα Ελευσίνια δεν μιλούσε για το πραγματικό ύδωρ αλλά για την εξέλιξη των στοιχείων της φύσης. Το υγρό και το θερμό δημιουργούν το πρώτο σώμα ενέργειας. Η Ελευσίνια τελετουργία μετατρέπει το ξερό σε αέριο και την ύλη σε λεπτές αυτόφωτες ανθρώπινες υπάρξεις.
Η απλή ανάληψη – Η φωτεινή ανάληψη – Η κρυσταλλική φωτεινή ανάληψη στην Πέμπτη διάσταση.
Όταν αναφερόμαστε στη λέξη «ανάληψη», εννοούμε την ανάληψη της ψυχής. Ανάληψη του φυσικού σώματος με την υλική σύνθεση που διαθέτει, κατά γενικό κανόνα, δεν υφίσταται. Η υπόσταση του φυσικού σώματος δεν είναι προγραμματισμένη για να υπάρξει σε ανώτερα επίπεδα φωτός. Το φυσικό σώμα, ως επί το πλείστον, αποτελείται από συστατικά της Γης. Στη Μητέρα Γη παραμένει και μετά την αναχώρηση της ψυχής. Ενώ το φυσικό σώμα αποτελεί το όχημα της ψυχής, η ψυχή, καμωμένη από αγάπη και φως, αποτελεί την κινητήριο δύναμη του οχήματος. Αναγνωρίζει δε, μόνο μία πατρίδα.
Στην ουσία, όταν μιλάμε για «ανάληψη», εννοούμε την επαναδραστηριοποίηση του φωτεινού σώματος της ψυχής, που ο κάθε ένας από εμάς διαθέτει.
Η ψυχή επιλέγει την ενσάρκωσή της, προδιαγράφοντας τα μαθήματα που επιθυμεί να λάβει από τη συγκεκριμένη ενσάρκωση, υπογράφοντας, πριν την κάθοδό της στην Τρίτη διάσταση, το προσωπικό της «συμβόλαιο φωτός». Η ψυχή ζει την κάθε «ζωή» που ενσαρκώνεται, με κάθε λεπτομέρεια, τρεις φορές. Μία πριν την ενσάρκωση, τη στιγμή που συντάσσει το συμβόλαιο φωτός της , μία κατά τη διάρκεια της ενσάρκωσης και άλλη μία αφού εγκαταλείψει την ενσάρκωση (στη δική μας γήινη καταγραφή η τρίτη φορά συμβαίνει κατά το διάστημα των 40 ημερών, μετά το θάνατο του φυσικού σώματος).
Το συμβόλαιο φωτός της ψυχής εξηγεί ορισμένα φαινόμενα, τα οποία η ανθρώπινη συνείδηση ανακαλύπτει κατά τη διάρκεια της ενσάρκωσης και πολλές φορές αδυνατεί να εξηγήσει.
Μία σκηνή που διαδραματίζεται αυτήν τη στιγμή μπροστά μας, σε συγκεκριμένο χώρο, με συγκεκριμένα πρόσωπα και στη συγκεκριμένη εποχή, μας δημιουργεί την αίσθηση ότι είναι «πολύ γνωστή» ή ότι «την έχουμε ξαναζήσει». Είναι μία μνήμη που προέρχεται μέσα από το συμβόλαιο φωτός της ψυχής. Όταν όμως βρισκόμαστε για πρώτη φορά σε έναν τόπο και μας θυμίζει αδιόρατα κάτι γνωστό, δίχως να εντοπίζουμε τι ακριβώς, είναι μία μνήμη που ξεπήδησε μέσα από μία ανάμνηση προηγούμενης ζωής, αλλά και αυτή η πληροφορία περιλαμβάνεται στο συμβόλαιο φωτός. Δεν είναι Θεϊκό να συνειδητοποιούμε ότι η Ψυχή έχει προδιαγράψει και γνωρίζει τα πάντα;! Εάν η ανθρώπινη συνείδηση κατανοήσει αυτό το ψυχικό σχέδιο, αυτό το ψυχικό συμβόλαιο, τότε μπορεί να επικοινωνήσει και να ταυτιστεί με την ψυχική συνειδητότητα.
Η ψυχή είναι ο πυρήνας του εσωτερικού μας σύμπαντος.
Διαθέτει μία σοφία, την οποία αποκόμισε μέσα από τις επαναλαμβανόμενες ενσαρκώσεις της. Αυτό την αναβαθμίζει στο ρόλο του προσωπικού διδασκάλου της κάθε οντότητας. Οι αλήθειες και οι απαντήσεις βρίσκονται μέσα μας. Η ψυχή είναι η κινητήριος δύναμη του δικού μας μικρόκοσμου. Για να επικοινωνήσει με τον εξωτερικό κόσμο δεν χρησιμοποιεί την ανθρώπινη λογική συνείδηση, αλλά τις πέντε αισθήσεις και το φυσικό σώμα σε ένα γενικότερο πλαίσιο. «Εκφράζει» τον εαυτό της διαμέσου των κινήσεων του φυσικού σώματος, «μιλάει» διαμέσου των 5 αισθήσεων, «βλέπει» διαμέσου της όρασης και «μαθαίνει» διαμέσου των εικόνων. Η ψυχή αισθάνεται την κίνηση. Δεν ενδιαφέρεται για την ανθρώπινη εξήγηση ή ερμηνεία. Μαθαίνει από αυτό που βλέπει, αισθάνεται τα εκδηλωμένα γεγονότα, τα οποία δεν αναλύει, δεν κρίνει, δεν εξηγεί. Μόνο αισθάνεται και κινείται ανάλογα. Όμως, όλα δόθηκαν στην ανθρώπινη ύπαρξη για κάποιο λόγο. Η ανθρώπινη λογική συνείδηση δόθηκε για να στηρίζει την ψυχική συνειδητότητα και όχι για να την καθοδηγεί.
Η ψυχή καθοδηγεί και αυτό είναι κάτι που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε.
Είναι το πρώτο βήμα για τη μετουσίωση του σκιώδους Εγώ. Η δημιουργική κίνηση της ψυχής είναι σημαντικό κομμάτι της ζωής μας, με όποιο τρόπο και αν εκφράζεται.
Της Φωτεινής Κακογιάννου – omorfizoi.gr
Use Facebook to Comment on this Post
