Σύμφωνα λοιπόν με κάποιους θρύλους των ιθαγενών της Αμερικανικής ηπείρου υπάρχουν 13 κρυστάλλινα κρανία φτιαγμένα από ατόφιο ορυκτό κρύσταλο (χαλαζία) και τα οποία είναι σε φυσιολογικό μέγεθος και λέγεται ότι μιλούν και μεταδίδουν πληροφορίες.
Φημολογείται ότι τα κρανία αυτά «περιέχουν» σημαντικές πληροφορίες σχετικά με την προέλευση , το σκοπό και το πεπρωμένο της ανθρωπότητας καθώς και απαντήσεις για τα μεγαλύτερα μυστήρια της ζωής και του σύμπαντος.
Μάλιστα λέγεται ότι οι πληροφορίες αυτές δεν είναι μόνο σημαντικές για το μέλλον αυτού του πλανήτη αλλά ζωτικές και για την ίδια την επιβίωση του ανθρώπινου γένους.
Σύμφωνα λοιπόν με αυτον τον θρύλο τα 13 αυτά κρανία θα ανακαλυφθούν και θα συγκεντρωθούν για να δώσουν τη συλλογική τους σοφία ΜΟΝΟ όταν το ανθρώπινο είδος είναι έτοιμο και εξελιγμένο πνευματικά ώστε να μην κάνει κακή χρήση αυτής της γνώσης…
Παραλλαγές του θρύλου αυτού βρίσκουμε σε πολλές φυλές ιθαγενών της Αμερικής ξεκινώντας από την Κεντρική Αμερική στους απογόνους των Μάγια και των Αζτέκων μέχρι τους ινδιάνους του Πουέμπλο και τους Ναβάχο στις νοτιοδυτικές Η.Π.Α και τους Τσερόκι και Σενέκα στα Β.Α.
Στην πραγματικότητα έχουν «ανακαλυφθεί» πολλά τέτοια κρυστάλλινα κρανία, κάποια μάλιστα από αυτά είναι και σε μεγάλα μουσεία όπως το Σμισθόνιαν, το Βρεττανικό και του Παρισίου αλλά πάντα υπάρχει η υποψία ότι τα εκθέματα μπορεί να μην είναι γνήσια αρχαία μιας και ο χαλαζίας σαν υλικό δεν μπορεί να εκτιμηθεί χρονολογικά με καμμιά γνωστή επιστημονική μέθοδο… Υπάρχουν περίπου 350 γνωστά κρανία στον κόσμο άλλα υπερμεγέθη και άλλα μινιατούρες όμως ελάχιστα από αυτά είναι σε φυσικό μέγεθος και ακόμη λιγότερα θεωρούνται αυθεντικά.
Το πρώτο κρανίο που ανακαλύφθηκε το 1920 από έναν Βρεττανό ερασιτέχνη αρχαιολόγο σε μη επίσημη ανασκαφή θεωρείται και το τελειότερο από άποψη τεχνοτροπίας και ανατομίας…
Οι έρευνες που διεξήχθηκαν στο συγκεκριμένο κρανίο από την εταιρεία Hewlett-Packard το 1970 είχαν πολύ εντυπωσιακά αποτελέσματα…
Τα τεστ στο κρυστάλλινο κρανίο Mίτσελ-Χέτζες (το πρώτο που ανακαλύφθηκε και το πιο γνωστό αφού είναι και το πιο τέλειο ανατομικά) έγιναν το 1970 στα εργαστήρια κρυστάλλων της Hewlett-Packard στην Σάντα Κλάρα της Καλιφόρνιας στην καρδιά της περιβόητης Σίλικον Βάλλεϋ.
Στα τεστ πρωτοεπιστάτησε ο Tζίμ Προύετ που τότε ήταν διευθυντικό στέλεχος του τμήματος ερευνών. Στην αρχή η ομάδα των επιστημόνων που ανέλαβε να κάνει τα τεστ δεν ήταν ΚΑΝ πεπεισμένη ότι το κρανίο ήταν κατασκευασμένο από καθαρό κρύσταλλο κι αυτό γιατί υπάρχουν και κάποια άλλα υλικά που με γυμνό μάτι φαίνονται ολόιδια με τον κρύσταλλο μεταξύ των οποίων και διάφορα είδη πλαστικών και γυαλιού.
Περί του χαλαζία
Πριν όμως να πούμε λίγα πράγματα – ίσως για κάποιους βαρετά – για τον χαλαζία(ορυκτός κρύσταλλος-quartz) και ίσως έτσι καταλάβουμε λίγο παραπάνω γιατί μιλάμε ότι είναι ακατόρθωτο να φτιαχτεί ένα τέτοιο κρανίο και πόσο απίστευτο και παράδοξο γεγονός είναι η ύπαρξή του.
Ο φυσικός λοιπόν χαλαζίας ή ορυκτός κρύσταλλος είναι προϊόν της μητέρας Φύσης.
Δημιουργείται στο υπέδαφος και χρειάζονται μερικά δισεκατομμύρια χρόνια για να σχηματιστεί.
Οι κρύσταλλοι αναπτύσσονται βαθιά μέσα στον φλοιό της γης συνήθως γύρω από ηφαιστειογενείς και σεισμογενείς περιοχές. Η διαδικασία απαιτεί τεράστιες θερμοκρασίες και πίεση ενώ χρειάζεται πάντοτε ένας κόκκος κρυστάλλου για να ξεκινήσει η διαδικασία.
Ο κόκκος αυτός δημιουργείται από ένα μοναδικό άτομο σιλικόνης κάτω από έντονη θερμοκρασία και πίεση και τήκεται με δυο άτομα οξυγόνου από το υπερθερμασμένο νερό ή ατμό που είναι παγιδευμένος στον ίδιο χώρο. Τα άτομα τήκονται δημιουργώντας ένα μοναδικό κρυσταλλικό κύτταρο από διοξείδιο του πυριτίου, το υλικό από το οποίο προκύπτει ο κρύσταλλος (το υποπροϊόν είναι το υδρογόνο). Με την πάροδο των χιλιετιών εφόσον οι συνθήκες είναι σωστές αυτός ο κόκκος αρχίζει να μεγαλώνει. Το υγρό όμως που το περιβάλλει πρέπει να περιέχει τις ακριβείς αναλογίες πυριτίου και νερού ή πεπιεσμένου ατμού και να διατηρούνται αυτά σε μια τεράστια θερμότητα και πίεση για αρκετά μεγάλη χρονική περίοδο.
Οσο λιμνάζει το αρχέγονο υγρό γύρω από το πρώτο κύτταρο του διοξειδίου του πυριτίου το κύτταρο αρχίζει να αναπαράγει τον εαυτό του εξαπλώνοντας τη σύνθετη κρυσταλλική δομή ενός ατόμου κάθε φορά. Κάθε κύτταρο επαναλαμβάνει το ίδιο πρότυπο και έτσι ο κρύσταλλος «οικοδομεί» μια σύνθετη τρισδιάστατη δικτυωτή δομή γνωστή σαν κρυσταλλικό δίχτυ με απόλυτη γεωμετρική συμμετρία όπου το κάθε κύτταρο είναι απόλυτα συμμετρικό επαναλαμβανόμενο με ακρίβεια σε κάθε λεπτομέρειά του.
Έτσι σε λίγο με το πέρασμα των χρόνων χμμ… μάλλον με το πέρασμα των αιώνων αρχίζει να δημιουργείται ένα κομμάτι καθαρού διάφανου φυσικού κρυσταλλικού χαλαζία όπου στη φυσική του κατάσταση το σχήμα του είναι έντονα γωνιώδες πάντοτε με έξι πλευρές που καταλήγουν σε μια οξεία γωνία.
Φυσικά κανένα κομμάτι φυσικού χαλαζία δεν είναι τέλειο. Μπορεί να έχουν εισχωρήσει σε αυτό ξένα σώματα. Τέτοια ίχνη από άλλα στοιχεία εμφανίζονται σαν αποχρώσεις για παράδειγμα το αλουμίνιο δίνει στον κρύσταλλο το γκρίζο χρώμα του καπνού, ο σίδηρος προσθέτει μια ρόδινη χροιά και μας δίνει το λεγόμενο rose quartz το ροζ δηλαδή χαλαζία κ.ο.κ. Υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας μπορούν επίσης να επηρεάσουν την ανάπτυξη και να προκαλέσουν αποχρωματισμό. ΜΟΝΟ αν δεν υπάρχει ραδιενέργεια και ίχνη από ξένες ουσίες στην περιοχή ο κρύσταλλος που σχηματίζεται είναι τελείως καθαρός και διάφανος.
Ο χαλαζίας όμως είναι από τα πιο διαδεδομένα υλικά στην φύση. Το 80% του φλοιού της γης περιέχει χαλαζία, οι περισσότεροι πάντως από αυτούς είναι τόσο υπερβολικά γεμάτοι από ακαθαρσίες ή πολλοί μικροί για οποιαδήποτε άλλη χρήση εκτός από άμμο και παρόλο που μερικές από τις λιγότερο καθαρές ποικιλίες χαλαζία παραμένουν πανέμορφες η χρήση τους στην ηλεκτρονική βιομηχανία είναι ελάχιστη.
Πράγματι ένα πρόβλημα για τη βιομηχανία ήταν πως τα μεγάλα και καθαρά κομμάτια του φυσικού χαλαζία βρίσκονται πολύ σπάνια. Έτσι ο άνθρωπος κατάφερε προς το τέλος του εικοστού αιώνα να αναπτύξει τον τεχνητό ή συνθετικό χαλαζία για να τον χρησιμοποιήσει σε ηλεκτρονικές εφαρμογές, μάλιστα την εποχή που έγιναν τα τεστ στο κρανίο ο προσεκτικά επιλεγμένος φυσικός χαλαζίας ήταν η βασική πηγή κρυστάλλων για ηλεκτρονικές εφαρμογές.
Βέβαια σήμερα οι επιστήμονες τα έχουν καταφέρει τόσο καλά στη δημιουργία του δικού τους χαλαζία ώστε ο συνθετικός να έχει πλέον αντικαταστήσει εντελώς τον φυσικό σαν βασικό συστατικό των περισσότερων ηλεκτρονικών οργάνων. Κι αυτό συμβαίνει γιατί με τον τεχνητό χαλαζία οι επιστήμονες μπορούν να εξασφαλίσουν το μέγεθος και την καθαρότητα του κρυστάλλου που χρειάζονται.
ΟΜΩΣ ΑΥΤΟ ΔΕ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΩΣ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΔΕΝ ΑΠΑΙΤΕΙ ΠΛΕΟΝ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΦΥΣΗΣ. ΑΝΤΙΘΕΤΑ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΤΕΧΝΗΤΟΥ ΧΑΛΑΖΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΦΥΣΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ.
Αυτό που απλώς κάνουν οι επιστήμονες είναι να επιταχύνουν μια διαδικασία που στη φύση θα χρειαζόταν μια αιωνιότητα ώστε τώρα να επιτυγχάνεται μέσα σε μόνο μερικές βδομάδες με την τεχνητή διαμόρφωση ενός τέλειου για την ανάπτυξη περιβάλλοντος. Σε ένα τεράστιο κλίβανο ένα είδος υπερσύγχρονου φούρνου διαλύονται τα φυσικά κομμάτια χαλαζία μέσα σε νερό σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες και πίεση. ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΣΥΣΤΑΤΙΚΟ ΟΜΩΣ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΕΝΑ ΦΥΣΙΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΥΨΗΛΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΧΑΛΑΖΙΑ. ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΡΧΙΣΕΙ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ.
ΟΜΩΣ οι τεχνητοί κρύσταλλοι ακόμα και μετά από γενιές ανθρώπινης εκβιομηχάνισης δεν μπορούν να γίνουν τόσο καθαροί όσο το αυθεντικό κομμάτι του φυσικού κρυστάλλου χαλαζία που παράγεται από τη μητέρα Φύση.
Eτσι λοιπόν γνωρίζοντας οι επιστήμονες της Hewlett-Packard ότι πολλά υλικά μοιάζουν στο γυμνό μάτι με τον χαλαζία το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να εξακριβώσουν από τι ήταν φτιαγμένο το κρυστάλλινο αυτό κρανίο.Ετσι λοιπόν το βύθισαν σε ένα γυάλινο δοχείο που περιείχε οινόπνευμα Benzyl, της ίδιας ακριβώς πυκνότητας και δείκτη διάθλασης με τον φυσικό χαλαζία. Οσο το κρανίο βυθιζόταν τόσο φαινόταν να εξαφανίζεται. Το γεγονός αυτό απέδειξε ότι ήταν κατασκευασμένο από το πιο ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ καθαρό είδος χαλαζία. Δεν ήταν όμως μόνο καθαρό ήταν και ΦΥΣΙΚΟ!!
Το πολωμένο φώς κατευθυνόταν προς το κρανίο στις κοιλότητές του και τότε εμφανίζονταν κάποιες ασαφείς σκιές σαν πέπλα που υποδείκνυαν ότι το κρανίο ήταν φυσικό αφού οι σκιές αυτές στο ελεγχόμενο περιβάλλον του βιομηχανοποιημένου χαλαζία αφαιρούνται…
Για να καταλάβετε καλύτερα οι σκιές αυτές είναι ελάχιστες αποκλίσεις στο σχέδιο ανάπτυξης του κρυστάλλου και μοιάζουν με τους δακτυλίους ενός δέντρου.
H παρουσία αυτή των σκιών αποκάλυψε επίσης και κάτι άλλο εξίσου σημαντικό: Δεδομένου του μεγέθους του – που ήταν ασυνήθιστα μεγάλο για φυσικό κομμάτι χαλαζία – θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι είχε κατασκευαστεί από διάφορα κομμάτια προσεκτικά ενωμένα μεταξύ τους. ΟΜΩΣ τα τεστ του πολωμένου φωτός απέδειξαν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι όχι μόνο το κυρίως κρανίο ήταν κατασκευασμένο από ένα ενιαίο κομμάτι κρυστάλλου , αλλά ότι και η αποσπούμενη κάτω γνάθος ήταν επίσης λαξευμένη από το ίδιο ακριβώς κομμάτι ορυκτού! Σε κάποιο δηλαδή στάδιο το κρυστάλλινο κρανίο υπήρξε ενιαίο κομμάτι ορυκτού κρυστάλλου!!
Οι επιστήμονες λοιπόν έμειναν στην κυριολεξία με το στόμα ανοιχτό μπροστά σε αυτή την ανακάλυψη γιατί ο κρύσταλλος χαλαζία είναι ένα από τα σκληρότερα υλικά στον κόσμο. Στην κλίματα σκληρότητας Mohs, που χρησιμοποιείται από τους ορυκτολόγους είναι ΕΛΑΧΙΣΤΑ πιο μαλακό από το διαμάντι. Αυτό τον καθιστά ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ δύσκολο να λαξευτεί δεδομένου ότι είναι και αρκετά εύθραυστος με τάσεις να θρυμματίζεται.
Η ποιότητα εργασίας που έχει γίνει στο κρανίο είναι τόσο εξαίσια που οι επιστήμονες υπολόγισαν ότι ακόμα και αν οι χαράκτες είχαν χρησιμοποιήσει σύγχρονα ηλεκτρονικά εργαλεία με αδαμάντινες αιχμές θα χρειαζόταν ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ένας χρόνος για να σμιλέψουν ένα τόσο καταπληκτικό αντικείμενο.
Από την άλλη όμως κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ήταν σχεδόν απίθανο να δημιουργηθεί ένα τόσο έξοχα λαξευμένο αντικείμενο με τη χρήση οποιουδήποτε είδους ηλεκτρικού εργαλείου με αδαμάντινη αιχμή γιατί οι κραδασμοί, η θερμότητα και η τριβή που παράγονται από τέτοια εργαλεία σε ένα τόσο λεπτεπίλεπτο αντικείμενο όπως η κάτω γνάθος θα μπορούσαν να καταστρέψουν το κρανίο θρυμματίζοντάς το!!
Από άποψη λογικής οι επιστήμονες λοιπόν αποφάνθηκαν ότι:»Aυτό το κρανίο δε θα έπρεπε καν να υπάρχει!…» και σήκωσαν τα χέρια ψηλά…
Θα μου πείτε τώρα κοτζάμ επιστήμονες και παρέμειναν σε θεωρίες δυνητικές του τύπου «ΘΑ μπορούσε να σπάσει από την χρήση των εργαλείων…»
Οχι βέβαια!
Ως γνωστόν οι επιστήμονες και σκεπτικιστές είναι και μεθοδικοί στην έρευνά τους… είπαν λοιπόν οι άνθρωποι να κάνουν κάποια τέστ για να δουν αν επιβεβαιώνεται αυτή τους η θεωρία…
Ετσι λοιπόν πέρασαν το κρανίο κάτω από τα πιο σύγχρονα μικροσκόπια όπου φυσικά η θεωρία τους επιβεβαιώθηκε αφού δεν βρήκαν ίχνος κάποιου σύγχρονου γνωστού εργαλείου ή κάποιες ενδείξεις για τα αλλεπάλληλα παράλληλα γδαρσίματα που προκύπτουν από το τρίψιμο!
Δεδομένου ότι οποιοδήποτε από αυτά τα σημάδια θα ήταν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ δύσκολο (αν όχι ακατόρθωτο) να βγει τα ευρήματα αυτά επιβεβαίωσαν αυτό που είχαν ήδη να υποψιάζονται οι ειδικοί: To κρυστάλλινο κρανίο είχε κατασκευαστεί με το χέρι!
Βέβαια ενώ αυτό φαίνεται ότι απλοποιούσε τα πράγματα τα έλυνε το μυστήριο στην πραγματικότητα το έκανε πιο περίπλοκο αφού οι μόνες μέχρι τώρα γνωστές τεχνικές γλυπτικής κρυστάλλων με το χέρι χρειάζονται ένα απίστευτα μεγάλο χρονικά διάστημα. Το πιο πιθανό ήταν ότι το κρανίο είχε σμιλευτεί με αργή και υπομονετική τριβή του αρχικού κομματιού χαλαζία με το χέρι πιθανώς με τη χρήση ενός μείγματος ποταμίσιας αμμου και νερού… (Σήμερα συνηθίζω και γω να σβήνω τυχόν γρατζουνιές στο κρύσταλλο του ρολογιού μου τρίβοντάς το απαλά και υπομονετικά για αρκετή ώρα με Brasso και μαλακό πανάκι!! Eίναι η ίδια ακριβώς τεχνική δοκιμάστε το και θα με θυμηθείτε!). Οι υπολογισμοί έδειξαν ότι θα χρειάστηκαν προσπάθειες αρκετών ΓΕΝΕΩΝ για να σμιλευτεί και το αποτίμησαν σε περίπου 300 χρόνια ανθρώπινων προσπαθειών!
Κατέληξαν τελικά στην υπόθεση ότι όποιοι έφτιαξαν το κρανίο ξεκίνησαν με ένα τεράστιο κομμάτι ακατέργαστου κρυστάλλου χαλαζία, περίπου 3 φορές μεγαλύτερο από το μέγεθος του τελειωμένου κρανίου και ξεκίνησαν να το σκαλίζουν(?) χωρίς να ξέρουν αν το εσωτερικό ήταν καθαρό ή γεμάτο θραύσματα και τρύπες. Θα πρέπει να είχαν κοσκινίσει πολύ προσεχτικά την άμμο προσέχοντας το μέγεθος των κόκκων(!), αρχίζοντας από τους πιο χοντρούς για να δώσουν το γενικό σχήμα και μειώνοντας σταδιακά το μέγεθός τους, χρησιμοποιώντας δηλαδή πιο ψηλή άμμο όσο η δουλειά γινόταν πιο λεπτομερής μέχρι να φτάσει στο μικροσκοπικό μέγεθος λεπτών σαν πούδρα κόκκων προκειμένου να γίνει το τελικό φινίρισμα και γυάλισμα. Τώρα αν κάπου είχαν κάνει κάποιο λάθος θα έπρεπε να αρχίσουν από την αρχή. Αν για παράδειγμα συνέβαινε έστω και ένας κόκκος άμμου να ήταν μεγαλύτερος στην επιφάνεια πάνω στην οποία εργάζονταν ολοκληρώνοντας το κρανίο, θα έπρεπε να ξαναρχίσουν από το μηδέν!!
Κι αν το θέμα της κατασκευής λύθηκε το θέμα της ηλικίας είναι ακόμη ένα αναπάντητο ερώτημα αφού ο κρύσταλλος χαλαζία δεν έχει ηλικία: Δεν σκουριάζει, δεν διαβρώνεται, δεν αποσυντίθεται και δεν αλλάζει με οποιονδήποτε τρόπο στο πέρασμα του χρόνου. Αυτή είναι μάλιστα μια από τις πολλές ασυνήθιστες ιδιότητες του χαλαζία που τον κάνει τόσο ζωτικής σημασίας στη σύγχρονη ηλεκτρονική βιομηχανία και που κάνει επίσης αδύνατη τη χρονολόγησή του με τη μέθοδο του ραδιενεργού άνθρακα. Με άλλα υλικά οι επιστήμονες μπορούν συνήθως να ανακαλύψουν με ακρίβεια τόσο την ηλικία όσο και κάθε εργασία που έχει γίνει πάνω του μετρώντας το βαθμό της ραδιενεργούς αποσύνθεσης στα άτομα του άνθρακα από τα οποία συντίθεται. Όταν όμως έχουμε να κάνουμε με ένα κρύσταλλο χαλαζία αυτό είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ.
Ετσι λοιπόν το κρανίο θα μπορούσε να είναι χιλιάδων ή ακόμα και εκατομμυρίων ετών. Θα μπορούσε να είναι τόσο παλιό όσο και η ίδια η Γη ή ακόμη πιο παλιό…(εδώ μπαίνει η θεωρία ότι είναι έργο εξωγήϊνων που άφησαν με το πέρασμά τους από τη γη)
Οι επιστήμονες της Hewllet-Packard κατόρθωσαν να ανακαλύψουν ένα ακόμα πιθανό στοιχείο για το μυστήριο του κρυστάλλινου κρανίου:
Άλλες εξετάσεις εξετάσεις έδειξαν ότι το κρανίο δεν ήταν απλώς κατασκευασμένο από ένα μόνο κομμάτι φυσικού χαλαζία από από «πιεζοηλεκτρικό» διοξείδιο του πυριτίου, από τον τύπο δηλαδή του φυσικού χαλαζία που χρησιμοποιείται ΕΥΡΗΤΑΤΑ σε σύγχρονες ηλεκτρονικές εφαρμογές.Οι πιεζοηλεκτρικές όμως ιδιότητες μερικών ειδών χαλαζία ανακαλύφθηκαν μόλις προς το τέλος του 19ου αιώνα από τον σύζυγο και τον κουνιάδο της Μαρίας Κιουρί Πιέρ και Ζακ Κιουρί. Το γεγονός ότι το κρανίο έχει κατασκευαστεί από αυτό το είδος χαλαζία σημαίνει ότι έχει πράγματι θετική και αρνητική πολικότητα όπως ακριβώς μια μπαταρία όπως επίσης σημαίνει ότι αν ασκήσετε πίεση στο κρανίο ή το ζουλήξετε έχει πράγματι τη δυνατότητα να προκαλέσει ηλεκτρική εκκένωση!
Αν πάλι εφαρμόσετε ένα ηλεκτρικό φορτίο στο κρανίο αυτό θα αλλάξει σχήμα χωρίς όμως αυτό να επηρεάσει με οποιονδήποτε τρόπο τη μάζα ή την πυκνότητά του.
Επίσης όπως κάθε πιεζοηλεκτρικός χαλαζίας, το κρανίο είναι ανισοτροπικό, τόσο από αυτή όπως και από κάθε άλλη άποψη, δηλαδή όλες οι ιδιότητές του εκτός από αυτές της μάζας είναι διαφορετικές προς κάθε κατεύθυνση! Στην περίπτωση των ηλεκτρικών του ιδιοτήτων ο ακριβής προσανατολισμός του καθορίζεται από τον άξονά του Χ-Υ. Με απλά λόγια μπορεί να μεταφέρει ηλεκτρικό ρεύμα αλλά μόνο προς έξι συγκεκριμένες κατευθύνσεις σχετικές με τον άξονα αυτό.
Προς κάθε άλλη κατεύθυνση λειτουργεί ως μονωτήρας.
Στην περίπτωση του κρυστάλλινου κρανίου του Μίτσελ-Χέτζες για το οποίο και ο λόγος οι επιστήμονες ανακάλυψαν πως ήταν πιεζοηλεκτρικά καθέτως προσανατολισμένο πράγμα που σημαίνει ότι ο άξονάς του Χ-Υ το διατρέχει κατευθείαν μέσα από το κέντρο του από την κορυφή προς τη βάση.
Αυτό σημαίνει πως αν εφαρμόσουμε ένα ηλεκρικό φορτίο στο επάνω μέρος του κρανίου όχι μόνο θα αλλάξει το σχήμα του στην πορεία, αλλά επίσης θα προχωρήσει από την κορυφή του κρανίου ίσια κάτω στη γη. Σε περίπτωση τώρα που πιέσετε το κρανίο για να προκληθεί ηλεκτρική ενέργεια, αν αντιστρέψετε την κατεύθυνση της πίεσης αντιστρέφεται επίσης όλως παραδόξως η ηλεκτρική πολικότητα του κρυστάλλου.
Η ομάδα της Hewllet-Packard εξέτασε επίσης τις ασυνήθιστες οπτικές ιδιότητες του κρανίου όπως είναι η ικανότητά του να διοχετεύει φως από κάτω, έτσι ώστε το φως να εστιάζεται εξωτερικά μέσα από τις κόγχες των ματιών. Aυτό προφανώς είναι δυνατόν μόνο εξαιτίας της κλίσης του οπτικού άξονα του κρανίου, γιατί ο κρύσταλλος χαλαζία έχει επίσης έναν οπτικό όπως και έναν ηλεκτρονικό άξονα. Αυτό σημαίνει ότι το φως κινείται πράγματι γρηγορότερα μέσα από το κρανίο προς μια κατεύθυνση παρά προς μιαν άλλη.
Φανταστείτε το σαν να προσπαθείτε να κόψετε ένα ύφασμα ή ένα κομμάτι κρέας κόντρα και όχι με τα νερά του. Δεν θα είναι πιο δύσκολο? Ένα τέτοιο πράγμα δηλαδή έχουμε και εδώ…
Επίσης οι επιστήμονες πρόσεξαν ότι εκτός από αυτό είχε και την εξής περίεργη ιδιότητα: Aν στέλνανε ή πολώνανε φως στο κρανίο αυτό όχι μόνο θα πέρναγε κατά μήκος του οπτικού άξονα γρηγορότερα απ’ότι προς οποιαδήποτε άλλη κατεύθυνση αλλά θα περιέστρεφε αυτό το φως καθώς θα κινούταν πάνω στον άξονά του!
Ένα ακόμη χαρακτηριστικό του κρανίου είναι η απίστευτη σταθερότητά του στις περιβαντολλογικές συνθήκες. Είναι μια ακόμη από τις ιδιότητες του πιεζοηλεκτρικού διοξειδίου του πυριτίου που το κάνει τόσο πολύτιμο για εφαρμογές στη σύγχρονη ηλεκτρονική. Επίσης είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό στις χημικές μεταβολές. Το κρυστάλλινο δηλαδή κρανίο μας είναι ανθεκτικό και στα χημικά. Ο κρύσταλλος λοιπόν χαλαζία έχει υψηλή φυσική, χημική και περιβαλλοντολογική σταθερότητα και ανταποκρίνεται στο φως και στον ηλεκτρισμό πράγμα που τον κάνει τόσο χρήσιμο στα ηλεκτρονικά.
H σύγχρονη επιστήμη έχει επίσης αποδείξει ότι μια από τις ιδιαίτερα ασυνήθιστες ιδιότητες του πιεζοηλεκτρικού χαλαζία είναι ότι μπορεί να λειτουργεί σαν ένας εξαίρετος ταλαντωτής ή συνηχητής.Αν δηλαδή μια λεπτή φέτα κρυστάλλου κοπεί παράλληλα προς τον ηλεκτρονικό του άξονα και συνδεθεί με εναλλασσόμενο ρεύμα ο κρύσταλλος θα αρχίσει να δονείται.
Οι διαστάσεις του κομμένου κρυστάλλου είναι τέτοιες ώστε αυτός θα αρχίσει να δονείται εντονότερα στη συχνότητά του εναλλασσόμενου ρεύματος που ανταποκρίνεται περισσότερο στη φυσική του συχνότητα. Σε αυτή τη συχνότητα η μηχανική κίνηση του κρυστάλλου θα ενισχύσει την τάση του εναλλασσόμενου ρεύματος.
Με απλά λόγια ο κρύσταλλος σε αντίθεση με άλλα υλικά έχει μια εκπληκτική ικανότητα να διατηρεί την ηλεκτρική ενέργεια υπό έλεγχο και να πάλλεται σε μια σταθερή και συγκεκριμένη συχνότητα. Αυτό σημαίνει ότι θεωρητικά τουλάχιστον το κρυστάλλινο κρανίο έχει πράγματι την ικανότητα να συγκρατεί ηλεκτρική ενέργεια, ενδεχομένως υπό μορφή πληροφοριών και να στέλνει προς τα έξω ηλεκτρικές δονήσεις ή παλμικά κύματα πληροφοριών.
Η ικανότητα να πάλλεται είναι μια ακόμη από τις πολλές ασυνήθιστες ιδιότητες του συγκεκριμένου είδους χαλαζία που τον κάνει τόσο πολύτιμο στην ηλεκτρονική βιομηχανία. Για παράδειγμα η χρησιμοποίησή του στην κυκλική ταλάντωση, τον κάνει ζωτικής σημασίας για κάθε εξάρτημα που απαιτεί απόλυτη ακρίβεια στις ηλεκτρονικές συχνότητες. Είναι ιδιαίτερα σημαντικός στα ηλεκτρονικά ακριβείας ειδικά στα όργανα εκείνα που χρησιμοποιούνται για τη μέτρηση του χρόνου..
Πράγματι ο κρύσταλλος χαλαζία βρίσκεται σχεδόν σε κάθε όργανο ακριβούς χρονομέτρησης από ρολόγια χειρός μέχρι μεγάλα ρολόγια. Χρησιμοποιείται ακόμη και στο ατομικό ρολόϊ που είναι το ακριβέστερο στον κόσμο, εκείνο δηλαδή με βάση το οποίο ρυθμίζονται όλα τα άλλα. (έχει ακρίβεια τριών δευτερολέπτων κάθε ένα εκατομμύριο χρόνια αν και οι κατασκευαστές του εγγυώνται μόνο για τα 3 πρώτα χρόνια!)
O κρύσταλλος δηλαδή βρίσκεται στο προσκήνιο της επιστημονικής πρωτοπορίας από αυτή και από κάθε άλλη άποψη. Το ατομικό ρολόϊ για παράδειγμα χρησιμοποιήθηκε για να ελεγχθεί η θεωρία του Αϊνστάϊν ότι πράγματι δηλαδή ο χρόνος κινείται πιο αργά καθώς πλησιάζει την ταχύτητα του φωτός.
Όμως ο χαλαζίας δεν συναντάται μόνο στα όργανα της πλέον εξελιγμένης χρονομέτρησης αλλά είναι εξίσου ζωτικής σημασίας και για τον χώρο της πληροφορικής, των τηλεπικοινωνιών, της μαζικής επικοινωνίας για να μην πούμε και στον εξοπλισμό της ναυσιπλοϊας, στα συστήματα ραντάρ και σόναρ και στη σύχρονη ιατρική και υπερηχητική τεχνολογία.
Οι εκπληκτικές του ηλεκτρικές ιδιότητες σημαίνουν ότι τώρα βρίσκεται σε κάθε είδος ηλεκτρονικών συσκευών από ραδιόφωνα έως υπολογιστές, από τα γήϊνα τηλεοπτικά συστήματα μέχρι και τους πιο εξελιγμένους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη γη. Όλα αυτά χρησιμοποιούν κρυστάλλους χαλαζία με τον ένα ή άλλο τρόπο.
Ο κρύσταλλος υπήρξε ίσως ο πυρήνας μιας από τις μεγαλύτερες τεχνολογικές επαναστάσεις που έχει δει ποτέ ο κόσμος. Εχουμε γίνει πια τόσο εξαρτημένοι από όλες τις συσκευές που περιέχουν κρυστάλλους χαλαζία ώστε είναι πλέον ζωτικής σημασίας για τον πολιτισμό μας.
Γιατί λοιπόν το κρυστάλλινο κρανίο κατασκευάστηκε από εκείνο ακριβώς το είδος χαλαζία του οποίου τις ιδιότητες και δυνατότητες έχουμε μόλις πρόσφατα αρχίσει να κατανοούμε?
Tα τελευταία 20 χρόνια ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια και τα περισσότερα είναι ψεύτικα… Το γεγονός ότι ξεχωρίζουν ως τέτοια είναι ότι υπάρχουν και τα άλλα που είναι αληθινά…Τα πιο γνωστά είναι:
-το Μίτσελ-Χέτζες που είναι και το πρώτο που έγινε γνωστό…
– το κρανίο «Mαξ»
– το κρανίο Sha-Na-Ra
To κάθε ένα έχει και τη δική του ιστορία και το δικό του πνεύμα…
Ολα τα κρανία έχουν κατασκευαστεί με μοντέλο θηλυκές μορφές…
Οι επιστήμονες ιατροδικαστές που αναπλάσανε το πρόσωπο του κρανίου Μίτσελ-Χέτζες βρέθηκαν μπροστά σε μια γυναίκα με τα κλασσικά χαρακτηριστικά των αρχαίων Μάγια(τετράγωνο πρόσωπο, μεγάλη στρογγυλή μύτη με προτεταμένα ρουθούνια, μεγάλα χείλια και σχιστά μάτια)
Θα αναφέρω αργότερα αναλυτικά τις ιστορίες για το πως βρέθηκαν αυτά τα κρανία καθώς και τις ιδιότητες του καθενός απ’άυτά.
To πρώτο λοιπόν ερώτημα που προκύπτει από όσα μέχρι τώρα είπαμε είναι:
1) Πως ήξεραν οι «πρωτόγονοι» πρόγονοί μας να κατασκευάσουν το κρανίο από το είδος αυτό του υλικού που μόλις τον 20ο αιώνα αρχίσαμε να κατανοούμε τις ιδιότητες και να δαζάμουμε την απίστευτη δύναμή του?
Ο θρύλος το θέλει να είναι ένα είδος αποθήκης πληροφοριών που μεταφέρει ένα σημαντικό μήνυμα από τους προγόνους μας. Θα μπορούσε πράγματι να είναι έτσι?
Οι απόγονοι των αρχαίων Μάγια σήμερα παρομοιάζουν τον κρύσταλλο με κάποιο είδος ραδιοφώνου,τηλεόρασης ή κομπιούτερ μια συσκευή επικοινωνίας ανάμεσα στους κόσμους, μια πύλη προς άλλες διαστάσεις και ένα μέσον επικοινωνίας με τον κόσμο των νεκρών και των πνευμάτων…
Ισως ακούγεται απίστευτο αλλά έτσι φαντάζομαι θα ακουγόταν και στα αυτιά των προγόνων μας όταν οι επιστήμονες τους πρωτοείπαν ότι θα φτιάξουν ένα κουτί από όπου θα ακούνε ήχο και θα βλέπουνε εικόνα. Κάπως έτσι μαγική θα φάνταζε στα μάτια τους η τηλεόραση…
Ας μην ξεχνάμε όμως ότι στην πραγματικότητα η καρδιά του σύγχρονου υπολογιστή όπου βρίσκονται καταχωρημένες όλες οι πληροφορίες είναι ένα μικροσκοπικό κομματάκι κρυστάλλου πυριτίου. Αυτά είναι στην ουσία τα εγκεφαλικά κύτταρα ή η μνήμη του υπολογιστή. Είναι αρκετά λοιπόν πιθανό αν ένα κρυσταλλικό κομμάτι πυριτίου μπορεί και αποθηκεύει τεράστιες ποσότητες πληροφοριών να μπορεί και ο φυσικός κρύσταλλος χαλαζία μέσα σε ένα κρυστάλλινο κρανίο.
Οι επιστήμονες της Hewllet-Packard πιστεύουν ότι αυτό θεωρητικά μπορεί να γίνει γιατί λόγω των ιδιαίτερων ιδιοτήτων του κρυστάλλου ένα κομμάτι πιεζοηλεκτρικού διοξειδίου του πυριτίου έχει ικανότητες αποθήκευσης πληροφοριών όπως ακριβώς ένα κρυστάλλινο κομματάκι πυριτίου. Και λέω θεωρητικά γιατί ακόμα οι επιστήμονες δουλεύουν πάνω σε αυτό το θέμα…Μάλιστα πειραματίστηκαν με λέϊζερ και κρυστάλλους χαλαζία διαμορφόνωντάς τους σαν μια διαρκής τράπεζα μνήμης δεδομένων στην οποία μπορούν αυτά να αποθηκευτούν με ασφάλεια βαθιά μέσα στον κρύσταλλο και να ανασυρθούν κατά βούληση σε ένα μεταγενέστερο χρόνο. Αφού ο κρύσταλλος είναι ένα αμετάβλητο υλικό που ούτε παλιώνει ούτε φθείρεται ενδεχομένως τα στοιχεία που έχουν καταχωρηθεί στο κρανίο θα μπορούσαν να παραμένουν ενεργά για χιλιάδες χρόνια..
Κάποιοι άλλοι όμως και μεταξύ αυτών και ο ερευνητής κρυστάλλων Φρανκ Ντόρλαντ πιστεύουν ότι ο τρόπος απόσπασης πληροφοριών από ένα κομμάτι φυσικού χαλαζία όπως το κρυστάλλινο κρανίο βρίσκεται σε μια μορφή άμεσης επικοινωνίας με τον ανθρώπινο εγκέφαλο.
Μπορεί αυτή η ιδέα να σας φαίνεται παρατραβηγμένη αλλά ήδη έχουν γίνει μερικά πειράματα σε αυτόν τον τομέα με απόλυτη επιτυχία: Ο καθηγητής Ζιλ Μπρίντλεϋ του Βασιλικού Εθνικού Ορθοπεδικού Νοσοκομείου του Μίντλσεξ διέγνωσε τις δυνατότητες παράλυτων εκ γενετής ατόμων να μπορούν να επικοινωνούν άμεσα με έναν υπολογιστή μέσω ηλεκτρονικών συνδέσεων με τους εγκεφάλους τους. Αυτά τα πειράματα μας δείχνουν ότι κάποια μέρα θα μπορεί να είναι δυνατή η άμεση επικοινωνία ανθρώπινου νου και υπολογιστή χωρίς την παρέμβαση άλλων ενδιάμεσων συσκευών!!
Ετσι λοιπόν πρέπει να αναρωτηθούμε: Mπορούν να υπάρχουν παρόμοιες πιθανότητες και για την άμεση νοητική επικοινωνία με ένα κρυστάλλινο κρανίο?
Αν όμως υπάρχουν πράγματι πληροφορίες αποθηκευμένες μέσα στα κρυστάλλινα κρανία ποιες μπορεί να είναι αυτές, πως μπόρεσαν να αποθηκευτούν και με ποιόν τρόπο μπορούμε να τις πάρουμε?
Ως γνωστόν η πληροφορία δεν είναι «αντικείμενο» αλλά μια διαδικασία και έτσι και η ανάκλησή της με ηλεκτρονικό τρόπο από το σύστημα είναι και αυτή μια ανάλογη διαδικασία. Και επειδή ακόμα δεν ξέρουμε να «εισάγουμε» πληροφορίες σε έναν κρύσταλο χαλαζία έτσι και δεν μπορούμε να ανακαλέσουμε πληροφορίες.
Όμως μήπως είναι πιο απλό από ότι στην πραγματικότητα φανταζόμαστε?
Τόσο ο ανθρώπινος εγκέφαλος όσο και ο φυσικός χαλαζίας εκπέμπουν διαρκώς ηλεκτρομαγνητικά κύματα σε ένα μήκος που δε γίνεται αντιληπτό άρα μήπως είναι δυνατόν να υπάρξει μια αλληλεπίδραση ή μια υποσυνείδητη επικοινωνία?
Ο Φράνκ Ντόρλαντ που επί 6 χρόνια μελέτησε το κρανίο Μίτσελ-Χέτζες είναι πεπεισμένος ότι δεν ξέρουμε σχεδόν τίποτα για τις ιδιότητες των κρυστάλλων και ότι έπονται ακόμη μεγαλύτερες ανακαλύψεις. Κατά τη γνώμη του ο φυσικός κρύσταλλος χαλαζία έχει την ικανότητα να επιδρά στην κατάσταση συνειδητότητάς μας για να μας φέρει σε μια διάσταση πλήρους επίγνωσης, να μεγεθύνει τις ακαθόριστες ενοράσεις και να μας διευκολύνει να ανακαλύψουμε ξεχασμένες γνώσεις από το απώτερο παρελθόν. Ακόμη πιστεύει ότι έχει και θεραπευτικές ιδιότητες.
Η πείρα όμως τόσων χρόνων πάνω στους υπολογιστές είναι ότι όσον αφορά σε εργασίες πάνω σε αυτούς υπάρχουν πάντα 2-3 διαφορετικοί τρόποι για να τις κάνει κανείς. Ετσι λοιπόν όταν βρούμε τον τρόπο που χρησιμοποιήθηκε για να «φορτωθεί» το κρανίο με όλες αυτές τις πληροφορίες τότε θα βρούμε και τον τρόπο να τις ανασύρουμε.
Τα κρυστάλλινα κρανία ίσως κρατούν το κλειδί για την πρόσβαση σε αχανείς περιοχές αρχαίας γνώσεις και μέχρι να αποκτήσουμε «απτή» πρόσβαση ας ακούσουμε τι ειπώθηκε από κάποιους ψυχιστές όταν ήρθαν σε επαφή με αυτά:
-O κρύσταλλος χαλαζία χρησιμοποιούταν τα τελευταία 12-15.000 χρόνια από πολλούς σπουδαίους ηγέτες για αυτόν αλλά και για άλλους σκοπούς…
-Οι αρχαίοι διαφύλασσαν μυστικά τον κρύσταλλο για να χρησιμοποιείται από τη θρησκευτική ιεραρχία, τους βασιλείς, τη στρατιωτική ηγεσία και βέβαια τις μυστικές αδελφότητες…
-Τα κρανία προέρχονται τόσο από την Ατλαντίδα όσο και από άλλα εξωγήϊνα συστήματα
O θρύλος των κρυστάλλινων κρανίων προϋπήρχε σε όλες σχεδόν τις φυλές των ιθαγενών τόσο της Βόρειας όσο και της Νότιας Αμερικής…
Μάλιστα το 2012 όπου σύμφωνα με το ημερολογιο των Μάγια τελειώνει αυτός ο κόσμος όπως τον ξέρουμε είναι πάρα μα πάρα πολύ κοντά και ο αρχαίος θρύλος θέλει να ξαναμαζεύονται τα 13 μαζί για να βοηθήσουν τον κόσμο σε αυτή τη δύσκολη στιγμή…
Ας πούμε όμως τώρα λίγα πράγματα για το πως ήρθαν στο φως τα πιο γνωστά κρυστάλλινα κρανία ξεκινώντας από:
Το κρανίο Μίτσελ-Χέτζες…
Ο Φρέντερικ Αλμπερτ ή «Μάϊκ» Μίτσελ-Χέτζες υπήρξε κάτι σαν μύθος για την εποχή του. Ηταν ο αρχετυπικός τυχοδιώκτης εξερευνητής, ό κλασσικός τύπος του Ιντιάνα Τζόουνς και είχε λάβει μέρος σε πολλές απόστολές πάντα όμως με την αγαπημένη του κόρη που ποτέ δεν παντρεύτηκε για να τον συνοδεύει στα υπεραντλαντικά ταξίδια του.
Ηταν μέλος της Επιτροπής Μάγια του Βρετανικού Μουσείου και πίστευε ότι το λίκνο του πολιτισμού δεν βρισκόταν στην Μέση Ανατολή όπως γενικότερα θεωρείται αλλά στη μυθική χαμένη ήπειρο της Ατλαντίδας.
Μάλιστα ήταν πεπεισμένος ότι επρόκειτο για ένα αληθινό πολιτισμό ο οποίος είχε εξαφανιστεί μετά από κάποια φυσική καταστροφή και ότι τα απομεινάρια του θα βρίσκονταν στην Κεντρική Αμερική και επιπλέον ήταν αποφασισμένος να το αποδείξει.
Ετσι λοιπόν γύρω στο 1920 ο Βρετανός ερασιτέχνης αρχαιολόγος και λάτρης των εξωτικών πολιτισμών της Αμερικής Μίτσελ-Χέτζες έκανε ανασκαφές στη Κεντρική Αμερική στην Ακτή του Μπελίζ έχοντας μαζί του την υιοθετημένη δεκαεπτάχρονη κόρη του Αννα.
Κατάφερε να αποκαλύψει μια ολόκληρη πόλη από πυραμυδοειδείς κατασκευές που ήταν σκεπασμένες από χώμα και φυτά αφού ήταν μέσα στη ζούγκλα…
Η κόρη του κατά τη διάρκεια της μεσημεριανής σιέστας και ενώ όλοι ξεκουράζονταν και της είχαν απαγορέψει να το κάνει κατάφερε να σκαρφαλώσει στα ερείπια της πιο ψηλής πυραμίδας για να δει τη θέα πάνω από τη ζούγκλα.
Ο ήλιος έκαιγε και κάτι αντανακλούσε πάνω στο πρόσωπό της έτσι δεν μπόρεσε να καθίσει αρκετή ώρα εκεί πάνω αλλά κατέβηκε τρέχοντας και είπε στον πατέρα της ότι κοιτώντας χαμηλά μέσα σε μια σχισμή των ερειπίων διέκρινε κάτι που έλαμπε και αντανακλούσε πάνω της.
Ο πατέρας της δεν έδειχνε να την πιστεύει: «To φαντάστηκες» της είπε όμως την άλλη κιόλας μέρα έβαλε όλους τους άντρες που είχε μαζί του να μετακινήσουν όλες τις πέτρες από την κορυφή της πυραμίδας πράγμα που πήρε αρκετές βδομάδες προσεκτικής μετακίνησης λίθων για να δημιουργηθεί μια αρκετά μεγάλη τρύπα.
Ηταν η μέρα των γενεθλίων της όταν η Αννα προσφέρθηκε να είναι εκείνη που θα μπει μέσα στην τρύπα αν και στην αρχή ανησυχούσε μήπως υπήρχαν φίδια ή σκορπιοί εκεί κάτω. Οπως μας λέει η ίδια:
«…Oταν έφτασα εκεί κάτω εξακολουθούσα να βλέπω κάτι να λάμπει και να αντανακλά τη λάμψη του επάνω μου. Το πήρα λοιπόν, το τύλιξα μέσα στο πουκάμισό μου για να μην πάθει ζημιά και τους είπα να με τραβήξουν επάνω όσο πιο γρήγορα μπορούσαν. Ηταν το πιο όμορφο πράγμα που είχα δει»
Το αντικείμενο ήταν όντως αξιοθαύμαστο. Είχε φυσικό μέγεθος και έμοιαζε με ένα αληθινό ανθρώπινο κρανίο, κι ωστόσο ήταν σχεδόν απολύτως διαφανές. Ηταν ένα αληθινό κρυστάλλινο κρανίο σμιλευμένο σε ένα υπέροχο κομμάτι κρυστάλλου που αιχμαλώτιζε και αντανακλούσε το φως με πανέμορφους και περίτεχνους τρόπους.
Υπήρξε μια στιγμή εκπληκτικής σιωπής καθώς το μικρό πλήθος των εκσκαφέων παρατηρούσε αυτό το περίεργο αντικείμενο, υπνωτισμένοι από τον τρόπο που αντανακλούσε το ηλιακό φως. Ο πατέρας της Αννας το πήρε και το σήκωσε ψηλά για να το δουν όλοι. Τότε όλοι ταυτόχρονα άρχισαν να ξεφωνίζουν από χαρά:
«… Oλοι οι βοηθοί Μάγια άρχισαν να γελούν και να κλαίνε. Φιλούσαν το χώμα κι άρχιζαν να αγκαλιάζουν ο ένας τον άλλο»
Είναι φανερό ότι είχαν πέσει σε μια κατάσταση υστερική για μην πω έκστασης γιατί αυτό έγινε αργότερα:
«…Oταν ήρθε το βράδυ και τα πρώτα αστέρια φάνηκαν στον ουρανό ο Φρέντερικ Μίτσελ-Χέτζες τοποθέτησε το κρανίο με ένα τελετουργικό τρόπο πάνω σε έναν πρόχειρο βωμό που είχαν κατασκευάσει οι Μάγια.
Μετά άναψαν φωτιές τριγύρω από το κρανίο και όλοι άρχισαν να το προσκυνούν.
Υστερα άρχισε ο ήχος των τυμπάνων και μέσα από τη ζούγκλα εμφανίστηκαν ντόπιοι Μάγια στολισμένοι με φτερά από πουλιά της ζούγκλας και δέρματα από ιαγουάρους. Κινούνταν με μεγάλη ευλυγισία και χάρη στο ρυθμό των τυμπάνων. Ελεγαν ψαλμούς και τραγούδια και έκαναν τελετουργίες και χορούς μπροστά από το κρανίο που ήταν λουσμένο στο φως της πυράς.
Από τα βάθη της ζούγκλας εμφανίστηκαν άνθρωποι σαν κάτι να τους είχε καλέσει μέσα από το δάσος. Ηταν λες και ένα μήνυμα χαράς είχε σταλεί σε όλες τις περιοχές των Μάγια.
Ηρθαν πολλοί Μάγια που ούτε καν τους ξέραμε, κι έφτασαν τόσο γρήγορα κι από τόσο μακριά που δεν ξέρω πως κατάφεραν να μάθουν για το κρανίο μέσα σε ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Εκείνοι όμως ήξεραν…»
Το κρανίο Μίτσελ-Χέτζες είναι έτσι φτιαγμένο ώστε αν τοποθετηθεί από κάτω ένα κερί ή κάποιο φως να βγαίνει το φως από τις κόγχες των ματιών!!
Επίσης έχει 2 μικρές τρύπες σκαλισμένες στη βάση του, δεξιά κι αριστερά του κυρίως κρανίου. Εχουν ακριβώς το σωστό μέγεθος και σχήμα για να μπορούν να περάσουν 2 λεπτά ξυλαράκια μέσα του επιτρέποντας έτσι στο κρανίο να κρατιέται πάνω από κάθε φωτιά ή πηγή φωτός καθώς και το επάνω μέρος του να κινείται σε σχέση με την ξεχωριστή κάτω σιαγόνα. Με αυτό τον τρόπο ή με την προσαρμογή της κάτω σιαγόνας με μια χορδή ή έντερο ζώου μπορεί το κρανίο να κινείται ώστε να δίνει την εντύπωση ότι μιλάει…
Οι εορτασμοί γύρω από το κρανίο συνεχίστηκαν για αρκετές ημέρες κι ανάμεσα σε κείνους που ήρθαν να το δουν ήταν κι ένας πολύ ηλικιωμένος Μάγια από ένα γειτονικό χωριό. Αυτός τους είπε πως ήταν πολύ πολύ αρχαίο:»… Oι ιερείς των Μάγια λένε ότι είναι περισσότερο από 100.000 ετών. Οι Μάγια μας είπαν ότι κατασκευάστηκε με πρότυπο το κεφάλι ενός σπουδαίου αρχιερέα πριν από πολλές πολλές χιλιάδες χρόνια επειδή ο ιερέας αυτός ήταν πολύ αγαπητός και ήθελαν να διατηρήσουν τις αλήθειες και τη σοφία για πάντα.»
Ο ηλικιωμένος άνδρας είπε ότι το κρανίο μπορούσε να μιλάει, αλλά δεν μπορούσε να πει με ποιό τρόπο γινόταν αυτό. Πολλοί άλλοι επίσης ισχυρίστηκαν ότι το κρανίο έχει μαγικές και μυστηριώδεις δυνάμεις και άλλοι ότι περιέχει ιερές γνώσεις που μπορούν να μας κάνουν ικανούς να διεισδύσουμε στα μυστικά του μακρινού παρελθόντος ή ακόμη και του μέλλοντος. Κάποιοι επίσης απλώς πιστεύουν ότι το κρανίο ασκεί μια μεγάλη επίδραση στον τρόπο που οι άνθρωποι σκέφτονται και αισθάνονται.
Από τη στιγμή όμως που έγινε η ανακάλυψη του κρανίου ο Μίτσελ-Χέτζες διεπίστωσε ότι οι εργάτες Μάγια ήταν λιγότερο πρόθυμοι να συνεχίσουν το έργο τους στις ανασκαφές και έτσι μετά από πολύ σκέψη κατέληξε ότι το κρανίο ήταν προφανώς πολύ ιερό και σημαντικό για τους Μάγια και αποφάσισε να τους το επιστρέψει.
Η Αννα είπε ότι ενώ αυτή απογοητεύτηκε γιατί είχε ριψοκινδυνέψει τη ζωή της για να το πάρει εκείνοι ήταν πολύ ενθουσιασμένοι με την μεγαλοψυχία του πατέρα της. Ετσι μετά από αυτό το γεγονός συνέχισαν τις ανασκαφές με ιδιαίτερη προθυμία και ζήλο…
Η πυραμίδα όπου η Αννα είχε βρει το κρανίο ήταν τμήμα περαιτέρω εξερευνήσεων, ενώ 3 μήνες αργότερα βρέθηκε η χωριστή κάτω σιαγόνα του κρανίου θαμμένη κάτω από ένα βωμό στην κύρια αίθουσα της πυραμίδας. Η Αννα είχε ανακαλύψει αρχικά το πάνω μέρος του κρανίου και όταν οι Μάγια πρόσθεσαν τη κάτω γνάθο στο κρανίο το αριστούργημα ήταν πλήρες. Μετά από αυτό όπως αφηγήθηκε η ίδια για τρία σχεδόν χρόνια άναβαν φωτιές γύρω του.
Περί το 1927 οι ανασκαφές στη Λουμπααντούν πλησίαζαν στο τέλος τους.
Τα οριστικά αντικείμενα καταχωρήθηκαν και στάλθηκαν σε μουσεία.
Και ενώ η ομάδα ετοιμαζόταν για αναχώρηση οι Μάγια σε μια ένδειξη ευγνωμοσύνης στον Βρετανό αρχαιολόγο για τη καλή δουλειά που είχε κάνει στο λαό τους ιατρικά εφόδια, εργαλεία και εργασία του παραχώρησαν το κρυστάλλινο κρανίο.
Ετσι το κρανίο γύρισε στην Αγγλία όπου και εκτέθηκε στο εντυπωσιακό κάστρο Φάρλεϋ στο Μπέρκσαϊρ όπου πλέον κατοικούσε ο Μίτσελ-Χέτζες.
Εκεί καλούσε την αριστοκρατία και επιδείκνυε το κρανίο ενώ το ερώτημα που υπήρχε στα χείλη όλων ήταν πως τόσο απλοί «πρωτόγονοι» άνθρωποι που δεν ήξεραν καν τη χρήση του τροχού και που ζούσαν στα βάθη της ζούγκλας να δημιουργήσουν κάτι τόσο ολοκληρωμένο και τόσο τέλειο…
Μιτσελ-Χετζες: Χωρίς αμφιβολία το διασημότερο και πιο αινιγματικό κομμάτι αρχαίου κρυστάλλου που ανακαλύφθηκε μέχρι σήμερα είναι αυτό. Παρουσιάστηκε σε εκθέσεις, τράβηξε το βλέμμα επιστημόνων κι ερευνητών κάθε είδους κι ονομάστηκε «κρανίο της μοίρας».
Το 1970, το κρανίο είχε εξεταστεί σε ειδικά εργαστήρια της Καλιφόρνιας. Ο μελετητής του κρανίου Frank Dorland, ανακάλυψε πως το κρανίο ολόκληρο κατασκευάστηκε από το ίδιο κομμάτι πέτρας χαλαζία. Έχει χαραχτεί στο φυσικό άξονα του κρυστάλλου, κάτι που είναι στη σύγχρονη εποχή, η πρώτη διαδικασία, για να αποφύγει ο κατασκευαστής το σπάσιμο, ενώ διαμορφώνει το γλυπτό του. Ο άγνωστος καλλιτέχνης δεν φαίνεται να χρησιμοποίησε κανένα εργαλείο μεταλλικό, παρά την μεγάλη μικροσκοπική ανάλυση. Δεν υπάρχει σημάδι γρατζουνιάς στο κρύσταλλο. Αλλά και η πυκνότητα του κρυστάλλου είναι τόσο μεγάλη, που κι ένα σύγχρονο μεταλλικό εργαλείο, δεν θα μπορούσε να το σημαδέψει.
Ο Dorland διαπίστωσε πως το κρανίο σμιλεύτηκε πρώτα σε μία τραχιά μορφή, πιθανώς με διαμάντι. Στη συνέχεια, έγινε η λεπτή διαμόρφωση, η λείανση και η στίλβωση, με τη βοήθεια άμμου, νερού και πυριτίου κρυστάλλου. Το μεγάλο πρόβλημα, είναι πως αυτές οι διαδικασίες, θα απαιτούσαν πάνω από 300 χρόνια για να ολοκληρωθεί το κρανίο! Άραγε υπήρχαν κάποιοι που έκαναν ένα τέτοιο άθλο, ή μία άγνωστη σε μας τεχνολογία δημιούργησε το κρανίο?
Τα ζυγωματικά του ενεργούν σαν ελαφριοί σωλήνες, που διοχετεύουν φως από τη βάση του κρανίου στις υποδοχές των ματιών του. Από τις υποδοχές των ματιών, μικροσκοπικοί κοίλοι φακοί, μεταφέρουν το φως στη συνέχεια, στο ανώτερο μέρος του κρανίου. Στο εσωτερικό του κρανίου, υπάρχει ένα πρίσμα από μικροσκοπικά φωτεινά κανάλια, από τα οποία όλο το ανάγλυφο φωτίζεται.
Το μυστήριο του κρανίου, δεν σταματά όμως εδώ. Ο συγγραφέας ενός βιβλίου για το θέμα αυτό, Richard Garvin, πιστεύει πως σχεδιάστηκε για να φωτίζεται με λίγο φως, αλλά το πρίσμα κάνει να φωτίζεται ολόκληρο και τα μάτια να μοιάζουν πως φλογίζονται. Πράγματι, ο Dorland ανάφερε πως με τα πειράματά του, είδε τα φώτα στα μάτια να μοιάζουν με πυρκαγιά. Διαπιστώθηκε πως η σιαγόνα κινείται όπως θα συνέβαινε σε ένα πραγματικό κρανίο, έτοιμο να αρθρώσει λόγο ή να μασήσει τροφή.
Γιατί όμως κατασκευάστηκε αυτό το αντικείμενο? Ήταν απλά έργο ενός εμπνευσμένου καλλιτέχνη, ή όπως πιστεύει ο Dorland, προοριζόταν για τελετουργικούς και προφητικούς σκοπούς? Περίεργα φαινόμενα συνδέονται μαζί του.
Διάφοροι παρατηρητές έχουν αναφέρει, πως ενώ το εξέταζαν, το κρανίο άλλαζε χρώματα, σαν ένα λευκό χρώμα να κάλυπτε το μέτωπο, ή εξαφανιζόταν σαν να γινόταν αόρατο για λίγα λεπτά, άλλοτε σκοτείνιαζε ένα σημείο, το οποίο μετά εξαφανιζόταν, άλλοτε στις υποδοχές των ματιών έβλεπαν σχήματα, όπως κτήρια κι άλλα αντικείμενα, άλλοτε μία αύρα κάλυπτε το κρανίο για λίγα λεπτά. Η αίσθηση της μυρωδιάς, του ήχου, της θερμότητας, έχουν παρατηρηθεί στο κρανίο.
Ο Dorland θεωρεί πως το κρύσταλλο υποκινεί ένα άγνωστο μέρος του εγκεφάλου κι ανοίγει μία ψυχική πόρτα προς το σύμπαν. Τα κρύσταλλα εκπέμπουν συνεχώς ηλεκτρισμό, όπως τα ραδιοκύματα. Επειδή ο ανθρώπινος εγκέφαλος κάνει το ίδιο, αλληλοεπιδρούν. Διαπίστωσε πως οι θέσεις του Ήλιου, της Σελήνη, των πλανητών, είχαν σχέση με τα περιοδικά φαινόμενα που παρατηρήθηκαν στο κρανίο. Η ερευνήτρια MarianneZezelic πιστεύει επίσης το κρανίο χρησιμοποιήθηκε για να υποκινήσει και να ενισχύσει ψυχικές δυνατότητες όσων το έχουν. Λέει πως «χρησιμεύει σαν ένα συσσωρευτής του γήινου μαγνητισμού. Και όταν το κοιτάζουμε, υποκινεί την παρεγκεφαλίδα μας. Η παρεγκεφαλίδα επομένως γίνεται μια δεξαμενή του μαγνητισμού που επηρεάζει την ποιότητα της μαγνητικής εκροής μέσω των ματιών, οργανώνοντας κατά συνέπεια μια συνεχή ροή του μαγνητισμού μεταξύ του παρατηρητή και του κρυστάλλου. Το ποσό ενέργειας που εισάγει τον εγκέφαλο αυξάνεται τελικά σε μια τέτοια αναλογία ώστε να επηρεαστούν οι πόλοι του εγκεφάλου, μια περιοχή που επεκτείνεται ακριβώς επάνω από τα μάτια, συμβάλλοντας στα ψυχικά φαινόμενα». (πιθανά εννοεί το άνοιγμα του τρίτου ματιού). Ο Tom Bearden, ένας ψυχομέτρης μελετητής, είπε πως το κρανίο μετασχηματίζει την ηλεκτρομαγνητική ενέργεια και χρησιμοποιείται ως ενισχυτής και ως συσκευή αποστολής σημάτων ψυχικών δυνάμεων και γήινης ενέργειας.
Οι ερευνητές διαπιστώνουν και συμπεραίνουν πως στη σύγχρονη εποχή, που ο άνθρωπος έφθασε και πάτησε στο φεγγάρι, είναι αδύνατον να κατασκευάσει ένα τέτοιο ανάγλυφο, και δεν είναι θέμα υπομονής ή χρόνου, αλλά απλά είναι αδύνατον!
Παρ’ό,τι υπάρχουν άνθρωποι που αμφισβήτησαν το ότι το κρανίο ανακαλύφθηκε από τον Mitchell-Hedges και την κόρη του, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει, την άρτια τεχνική του, την ύπαρξη μη-λογικής εξήγησης της κατασκευής του, αλλά και τα περίεργα φαινόμενα που το ακολουθούν. Είναι από τα αντικείμενα, που ενώ η επιστήμη αποδέχεται πως έχουν κατασκευαστεί σε εποχή που τα τεχνικά μέσα δεν επέτρεπαν τέτοιες κατασκευές, τα δέχεται σαν μυστήρια και δεν τα απορρίπτει.
Φανταζόμαστε λοιπόν το κρανίο να χρησιμοποιείται ως μέσο χειραγώγησης του λαού από τους ιερείς.
Θα μπορούσαν λοιπόν να το χρησιμοποιούν τοποθετημένο σε ένα βωμό στην κορυφή μιας πυραμίδας πάνω από μια μικρή εστία που δε θα ήταν ορατή από κάτω. Τα μάτια του κρανίου θα έλαμπαν κατακκόκκινα απ’τη φωτιά ενώ ταυτόχρονα η σιαγόνα θα κινιόταν συγχρονισμένο με τη βαθιά φωνή του ιερέα με την αρωγή των βοηθών του.
Ο αρχιερέας θα μπορούσε να το χρησιμοποιεί για να κάνει διάφορες αναγγελίες αναφέροντας πιθανώς τα ονόματα των επόμενων θυμάτων για τις ανθρωποθυσίες τους. Θα πρέπει να ήταν τρομακτικό το θέαμα για τις μάζες των απλών ανθρώπων που συγκεντρώνονταν στην πλατεία ακόμη και για ένα λαό όπως οι Μάγια που αγαπούσαν και γιόρταζαν το θάνατο όπως και τη ζωή.
Αν όμως είχε χρησιμοποιηθεί από το ιερατείο για να επιβάλλει τη δύναμή του στο τρομοκρατημένο λαό αυτό δεν συνάδει με τη χαρά που έδειξαν οι απόγονοι των Μάγια όταν το βρήκαν. Αν ήταν το κρανίο του θανάτου, αυτό που έσπερνε την οργή και τη δίψα του θεού για αίμα δε θα αισθάνονταν έτσι…
Ενας άλλος συγγραφέας ο Σίμπλεϋ Μόρριλ παρατήρησε ότι ενώ το κρανίο ανατομικά είναι σχεδόν τέλειο με ένα περίεργο τρόπο έλειπε ένα πολύ σημαντικό στοιχείο :
Tα αληθινά ανθρώπινα κρανία έχουν μια σειρά από σημάδια πάνω τους που είναι γνωστά ως ραφές του κρανίου. Αυτές οι ραφές μένουν όταν τα διάφορα τμήματα του κρανίου αναπτύσσονται. Θα ήταν λοιπόν πολύ εύκολο τα σημάδια αυτά να προστεθούν στο κρανίο και να προσδόσουν σε αυτό ένα μεγαλύτερο ρεαλισμό.
Το γεγονός ότι έλειπαν φανέρωνε λοιπόν ότι το κρανίο δεν είχε κατασκευαστεί σαν αναμνηστικό κάποιου συγκεκριμένου ατόμου.
Μήπως λοιπόν επί τούτου παρέλειψαν να τα κάνουν?
Μήπως γιατί τέτοιου είδους ραφές σαν χαραγματιές θα παρεμβάλλονταν παρασιτικά στον αληθινό σκοπό του κρανίου? Μήπως επειδή αλλοίωναν σημαντικά την επιφάνεια της κρυστάλλινης αυτής σφαίρας εμποδίζοντας έτσι την ορατότητα μέσα σε αυτή?
«…H πρόβλεψη του μέλλοντος ήταν κάτι που χειρίζονταν ιερείς οι οποίοι μέσα από ορισμένες προκαρτακτικές διαδικασίες που ίσως να περιλαμβάναν νηστεία, τη χρήση παραισθησιογόνων ή και τα δυο και μετά από άλλες προβλεπόμενες τελετουργίες εστίαζαν το βλέμμα τους στο κρύσταλλο σε μια προσπάθεια να δουν μέσα σε αυτό τι τους επιφύλλασε το μέλλον» (απόσπασμα από το βιβλίο «Το μυστήριο των κρυστάλλινων κρανίων» εκδ.Καστανιώτη).
Το 1959 ο Φρέντερικ Μίτσελ-Χέτζες πέθανε και άφησε το κρανίο στην κόρη του. Η Αννα το είχε στο σπίτι της μονολότι κατά καιρούς επέτρεπε στους επισκέπτες να έρχονται και να βιώνουν οι ίδιοι τη δύναμη του κρανίου βλέποντάς το από κοντά και αγγόζοντάς του. Μέσα σε αυτό το διάστημα λοιπόν πολλοί «ψυχικοί» ήρθαν σε επαφή με το κρανίο και οι εμπειρίες τους ήταν πραγματικά εντυπωσιακές…
Μια από αυτές ήταν και η Κάρολ Γουϊλσον που πίστευε ότι τα μυστικά του κρανίου μπορούν να αποκαλυφθούν μόνο με τη χρήση της «τεχνολογίας του νου».
Η Κάρολ Γούϊλσον ήταν η πιο διάσημη ψυχικός του Καναδά. Είχε τακτική συνεργασία με την αστυνομία και είχε βοηθήσει στην εξιχνίαση πολλών εγκλημάτων και χαμένων προσώπων με τη βοήθεια του χαρίσματός της.
Η φήμη της ξεπέρασε τα σύνορα της χώρας της και άρχισε να συνεργάζεται με τη Βρεττανική αστυνομία και όλες τις Αμερικάνικες πολιτείες. Μπαινόβγαινε τόσο συχνά στο Αστυνομικό τμήμα του Τορόντο που τελικά παντρεύτηκε τον διευθυντή του τμήματος ανθρωποκτονιών!!
Μερικές ακόμη ενδιαφέρον πληροφορίες:Η Καρολ διοχέτευσε την «οντότητα» του κρυσταλλινου κρανίου και ζήτησε οι ερωτήσεις που θα υπέβαλαν στο κρανίο να ήταν πολύ συγκεκριμένες καθώς η συμπεριφορά του κρανίου έμοιαζε με υπολογιστή, γι’αυτό τον λόγο οι ερωτήσει έπρεπε να ήταν πολύ σαφείς για να πάρουν χρήσιμες απαντήσεις.
Το κρανίο τοποθετήθηκε σε μια μικρή περιστροφική πλάκα έτσι ώστε η Κάρολ να ήταν σε θέση να το αγγίζει απο τις γωνίες. Η Κάρολ κάθισε μπροστά απο το κρανίο όπου τρεμόσβηνε μαλακά. Η Κάρολ έκλεισε τα μάτια της πέρνοντας αργές ανάσες. Τότε το δωμάτιο άρχισε να πέρνει μια κάπως μυστηριώδη ατμόσφαιρα και ξαφνικά άρχισε να εκπέμπει ένα παράξενο ήχο.
«Επιδιώκετε να μάθετε την προέλευση αυτού του ‘δοχείου’ που αποκαλείτε «κρυστάλλινο κρανίο». Σας λέω ότι έγινε πολλά εκατοντάδες χρόνια πριν απο τα όντα απο μια υψηλότερη νοημοσύνη. Διαμορφώθηκε απο ένα πολιτισμό πρίν απο εκείνους που αποκαλείτε «Μάγια». Το επίπεδο πολιτισμού μας ήταν πολύ διαφορετικό απο αυτό που έχετε τώρα. Αυτό το δοχείο περιέχει το μυαλό πολλών και το μυαλό του ενός. Δέν έγινε χρησιμοποιώντας αυτό που εσείς αποκαλείτε «φυσικό». Οι σκέψεις και η γλώσσα κρυσταλλώνονται σε αυτο το δοχείο. Έχουμε βάλει την σκεπτόμενη μορφή σε καθαρή γλώσσα μέσα σε αυτό που εσείς αποκαλείτε «κρυστάλλινο κρανίο».
«Eνα μεγάλο μέρος του κόσμου που δημιουργήσαμε το δημιουργήσαμε νοητικά.
Ο νους δημιουργεί την ύλη.
Θα το καντανοήσετε αυτό και η τεχνολογία των κρυστάλλων θα παραδοθεί σε κείνους που την κατανοούν με περισσότερες λεπτομέρειες…
ότι δηλαδή ο κρύσταλλος είναι μια ζώσα ουσία και ότι μπορείτε να αναμείξετε νου με ύλη… Η γήινη ζωή του δοχείου αυτού είναι 17,000 έτη. ΄Εχει παραδοθεί απο γενεά σε γενεά και γυαλλίζετε με την άμμο και την τρίχα και καμία ζημία δεν πρόκειτε να πάθει».
O λόγος που το κρύσταλλο πήρε τη μορφή κρανίου ήταν για να το σέβονται και να το φροντίζουν όλα αυτά τα χρόνια.
«…Ζητάτε πληροφορίες για το αν υπάρχουν και άλλοι φορείς του νου…Θα βρεθούν και άλλοι φορείς…γιατί υπάρχουν πολλοί…γιατί η γνώση δεν έχει δοθεί σε ένα μόνον άνθρωπο και σε ένα μόνο νου…
Ο καθένας από τους φορείς περιέχει την πληροφορία για το που βρίσκονται οι άλλοι…
θα σας δώσουμε μια πληροφορία για το που έχουμε αφήσει σημάδια πάνω στη Γη και ψηλά στα βουνά… Θα υπάρξει ένα μπλε χρώματος στην περιοχή που εσείς ονομάζετε «Νότιο Αμερική»…
Θα βρεθεί και άλλο ένα όταν αναδυθεί ο χαμένος πολιτισμός τον οποίον εσείς ονομάζετε Ατλαντίδα…και θα θέλαμε να σας παροτρύνουμε να εξερευνήσετε το βύθό του ωκεανού…θα θέλαμε να σας παροτρύνουμε να ερευνήσετε τις ανακαλύψεις στην περιοχή που ονομάζετε Μπίμινι… Αλλά θα σας κατευθύνουμε εμείς…θα σας δείξουμε αυτό που εσείς ονομάζετε «ναό».
Αυτή ήταν μια περιοχή επικοινωνίας ανάμεσα στη Γη και σε άλλα συστήματα… Οταν συγκεντρωθούν όλοι οι φορείς μαζί, θα είστε φύλακες θαυμαστών γνώσεων… Το κλειδί θα είναι το φως και ο ήχος.
Οταν προκύψει ο σωστός κραδασμός θα έχετε τις πληροφορίες που θέλετε…
Δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα…Υπάρχουν και μερικά στα οποία δεν δόθηκε ακόμη μορφή…και άλλα που παραμένουν σε ασφάλεια κάτω από το βυθό του ωκεανού… Δε θα τα βρείτε όμως όλα στην «τωρινή εποχή»… Θα ήταν πολύ επικίνδυνο για τον άνθρωπο να έχει αυτή την πληροφόρηση… Είναι πολύ νωρίς στην εξελικτική του πορεία επειδή εξακολουθεί να προσπαθεί να βελτιώσει τα καταστροφικά μέσα του πολιτισμού μας»
Αυτά και άλλα πολλά μας είπε το ομιλούν κρανίο μέσω της Κάρολ Γουϊλσον αλλά πριν συνεχίσουμε με τις υπόλοιπες πληροφορίες που έδωσε στο διάμεσο να πούμε λίγα λόγια για τη μέθοδο channeling για να καταλάβουν και οι άλλοι που πρώτοι φορά το ακούνε και δεν ξέρουν.
Η Κάρολ διευκρίνησε ότι για πολλά χρόνια δεν ήθελε να δημοσιοποιήσει τις ανακαλύψεις της αν και ένα μεγάλο μέρος του υλικού είχε καταγραφεί. Πίστευε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θα το έβρισκαν εξαιρετικά ασυνήθιστο ή πολύ εξωπραγματικό και ότι πολύ δύσκολα θα το αποδέχονταν.
Η μέθοδος/ έργο που έκανε η Κάρολ Γουϊλσον με το κρανίο είναι γνωστό ως channeling. Είναι μια μέθοδος κατά την οποία ο ψυχικός(διάμεσο) αφήνεται να χρησιμοποιηθεί σαν κανάλι (channel) από πνευματικές οντότητες ή ψυχές από άλλες διαστάσεις προκειμένου να πραγματοποιηθεί μια επικοινωνία.
Η Κάρολ λέει ότι αυτές οι διαστάσεις δεν έχουν φυσική υπόσταση όπως η διάσταση την οποία χαρακτηρίζουμε «φυσιολογική πραγματικότητα» αλλά υπάρχουν παράλληλα με τον καθημερινό μας κόσμο. Τα άλλα αυτά βασίλεια είναι συνήθως αόρατα σε μας στη διάρκεια της εν εγρηγόρσει συνειδητότητας αλλά σε μια διαφοροποιημένη κατάσταση συνειδητότητας, μέσω του διαλογισμού, του υπνωτισμού ή της trans κατάστασης μπορεί να τα προσεγγίσει ένα τέτοιο «κανάλι».
Μέσω αυτής της διαδικασίας, το «κανάλι» μπορεί να επικοινωνήσει με τις οντότητες που υπάρχουν σε εκείνες τις άλλες διαστάσεις, με τα πνεύματα, και τους νεκρούς.
Οι πνευματικές αυτές οντότητες μπορεί να έρχονται από το παρελθόν ή από το μέλλον γιατί στις άλλες διαστάσεις δεν ισχύουν οι κανόνες του δικού μας φυσικού κόσμου, όπως είναι λόγου χάρη ο γραμμικός χρόνος.
Τόσο στη διάρκεια του channeling όσο και μετά το διάμεσο ή «κανάλι» έχει ΣΥΝΗΘΩΣ πλήρη επίγνωση του τι είπε και έκανε όταν βρισκόταν σε αυτή τη διαφοροποιημένη κατάσταση συνειδητότητας όπως και το άτομο εκείνο που βρίσκεται υπό την επίδραση της ύπνωσης.
«… δεν είναι κάτι παραφυσικό αυτό που κάνω…στην πραγματικότητα η όλη διαδικασία είναι απόλυτα φυσιολογική και την χρησιμοποιούσαν σε καθημερινή σχεδόν βάση πολλές κοινωνίες πριν από τη δική μας»
Η γυναίκα αυτή που πίστευε ότι μπορούσε να «επικοινωνήσει» με ένα κομμάτι κρυστάλλου είναι η ίδια γυναίκα που είχε οδηγήσει την αστυνομία σε επιτυχή επίλυση πολλών υποθέσεων…
Tην πρώτη φορά που το διάμεσο Κάρολ Γουϊλσον είδε από κοντά το κρανίο ήταν την δεκαετία του 1980 όταν επισκέφτηκε την Αννα μαζί με 2 φίλους της που φιλοδοξούσαν να επιχειρήσουν τον προσδιορισμό της ηλικίας του κρανίου και που δε τα κατάφεραν. Η ίδια μας λέει:»…προτού καν δω το κρανίο είχα την προσδοκία ότι κάτι το εκπληκτικό θα συνέβαινε. Όταν όμως το είδα, δε συνέβει απολύτως τίποτα, ή τουλάχιστον έτσι φαινόταν. Ενιωθα απογοητευμένη. Ολοι όσοι ήταν μαζί μου έλεγαν : «Κοίταξε το φως! Κοίταξε τι υπάρχει μέσα!» κι εγώ κοίταζα και δεν έβλεπα τίποτα. Σκέφτηκα μήπως ήταν κάτι ανάλογο με την καινούργια στολή του βασιλιά και στην πραγματικότητα δεν υπήρχε τίποτα το εξαιρετικό σε αυτό το κρανίο. Καθώς όμως στεκόμουν εκεί άρχισα να χάνομαι. Τα μάτια μου έκλεισαν κι ένιωθα πολύ νυσταγμένη. Το επόμενο που συνειδητοποίησα ήταν ότι όλοι μου έλεγαν: “Hταν φανταστικό! Ηταν καταπληκτικό!» Αργότερα ανακάλυψα ότι είχα πέσει σε βαθιά ύπνωση και επί δυο ώρες έδινα πληροφορίες που προέρχονταν από το κρανίο – το μήνυμα του κρανίου αν θέλετε – και δεν μπορούσα να θυμηθώ τίποτε απολύτως»
To περίεργο είναι ότι το κρανίο φαινόταν να «προλαμβάνει» τις ερωτήσεις των παρευρισκόμενων δίνοντας αμέσως την απάντηση μέσω της ψυχικού :»…Εχει δοθεί στον φορέα (κρανίο) αυτή η μορφή για να προωθήσει την αίσθηση της ενότητας και να εξαλείψει την επιθυμία για «χωρηστικότητα»… Ο νους σας επιζητά την χωρηστικότητα…
Θελήσαμε να σας αφήσουμε την έννοια της ενότητας, αλλά ο νους σας το μόνο που επιζητά είναι η χωρηστικότητα. Όπως λέτε: «Aυτό που ζητάς, αυτό και βρίσκεις». Και ήδη η διαδικασία της χωρηστικότητας έχει αρχίσει.
Εχετε ήδη αρχίσει να διαμορφώνετε τη χωρηστικότητα αλλά αυτό θα ενταθεί. Εχετε την επιθυμία για χωρηστικότητα κι αυτή η επιθυμία θα οδηγήσει στην καταστροφή σας…
Η χωρηστικότητα φέρνει καταστροφή και θάνατο. Νιώθουμε ήδη την επίδραση αυτής της χωριστικότητας με τη μορφή της βίας… Υπάρχει πολλή βία στον πλανήτη σας. Βια ενάντια στους ανθρώπους, βια ενάντια στη φύση…βία ενάντια στη Γη.
Καταλαβαίνουμε ότι αναζητάτε να μάθετε για την προέλευση του ανθρώπου. Θέλουμε να σας πούμε ότι στην αρχή είσασταν μορφές μέσα σε σκέψη και ότι πρέπει να έχετε το βλέμμα σας ψηλά και όχι χαμηλά.
Μέσα στα επόμενα 5, 10, 15 χρόνια θα συμβούν πολλές ανακαλύψεις που θα το επιβεβαιώνουν αυτό… Και η αρχή αυτού που ονομάζετε πολιτισμό σας ξεκίνησε περισσότερο από 15.000 χρόνια πριν προτού υπάρξει αυτό που εσείς ονομάζετε Ατλαντίδα. Διότι εξακολουθούν να υπάρχουν πολλά στοιχεία για τον πολιτισμό μας κάτω από τους ωκεανούς σας. Εχουν ήδη γίνει ανακαλύψεις κοντά στο Μπίμινι.
Θα συμβούν όμως πολύ περισσότερες στα επόμενα 5, 10, 15 χρόνια που θα σας υποδείξουν τη σωστή κατεύθυνση… Θα συμβούν περισσότερες ανακαλύψεις στη Νότιο Αμερική, στην Αυστραλία και στην Αίγυπτο…»
«…Σε αυτά που ονομάζετε ερήμους θα βρείτε πολλές γνώσεις. Αλλά θα βρείτε ίχνη του πολιτισμού μας στα περισσότερα μέρη της στεριάς, αν και υπάρχουν πολλά και κάτω από τις θάλασσές σας, ιδιαίτερα κάτω από τους ωκεανούς που ονομάζετε Ατλαντικό, Ινδικό και κάτω από τη Νεκρά θάλασσα. Εκεί πολύ κοντά στην επιφάνεια της γης , υπάρχουν τα λείψανα του πολιτισμού μας τα οποία σύντομα θα ανακαλυφθούν…
Οι ανακαλύψεις αυτές θα φέρουν σύγχυση και θα προκαλέσουν μεγάλη δυσαρμονία αλλά είναι απαραίτητες για να μειωθεί η σκέψη της χωριστικότητας.
Όμως δε θα επιτραπεί να γίνουν πολλές από αυτές τις ανακαλύψεις τώρα. Θα επιτρέψουμε να γίνουν μόνο εκείνες που δε θα προκαλέσουν μεγάλη αναστάτωση στο νου σας.
Ηρθαμε στη Γη σας από ένα διαφορετικό κόσμο. Ηρθαμε από άλλες διαστάσεις σε τούτη τη διάσταση. Ηρθαμε για να βιώσουμε την πυκνή δομή. Εκείνο που αρχικά γνωρίσαμε δεν είχε καμμιά σχέση με την πυκνότητα που εσείς ονομάζετε «σώμα».
Η ζωή πάνω σε αυτό το γήϊνο πεδίο είχε πρωτόγονη μορφή αλλά υιοθετήσαμε τη φυσική μορφή η οποία είναι αναγνωρίσιμη από σας. Επιζητήσαμε μόνο να βιώσουμε την πυκνότητα της ύλης και να φέρουμε γνώση και φώτιση. Δε περιοριστήκαμε όμως σε κάποια από τις «γεωγραφικές περιοχές» όπως τις ονομάζετε.
Υπήρχαν πολλοί τόποι ενώ από τα λείψανά μας και από τις διδασκαλίες μας εξακολουθούν να είναι διασκορπισμένα ανάμεσα σε περιοχές της στεριάς και της θάλασσας.»
«…Εξακολουθούν να υπάρχουν πολλοί ανάμεσά σας οι οποίοι επιζητούν να ανακαλύψουν σε ποιόν χώρο του σύμπαντος βρισκόμαστε. Μένετε ακόμη όμως προσκολλημένοι στην ιδέα ότι ανήκουμε στην Τρίτη διάσταση και εξακολουθείτε να μην κατανοείτε ότι ανήκουμε σε άλλες διαστάσεις πέρα από τη στοιχειώδη σχετικότητα του χωροχρόνου σας.
Θα θέλαμε να σας πούμε ότι η ουσία του χρόνου είναι μια αυταπάτη. Στην πραγματικότητα ο χρόνος έχει δημιουργηθεί από μια ανώτερη νοημοσύνη σαν ένα μέσον ελέγχου της εικόνας της εγκεφαλικής και της σωματικής λειτουργίας.
Αυτό είναι μια ασφαλιστική δικλείδα για τη φθορά της ύλης αλλά στην ουσία είναι κάτι το ανύπαρκτο.
Η σκέψη υπάρχει ανεξάρτητα από το σώμα και τον εγκέφαλο αλλά ο χρόνος είναι δημιούργημα της ύλης. Η σκέψη δεν υπόκειται στον χρόνο
O χρόνος ως μηχανισμός πέρασε μόνο μέσα στην ύλη και στον τωρινό νου και όχι στη σκέψη ή στο πνεύμα, για να σας κρατά δέσμιους στην Τρίτη διάσταση και μέσα στην περίμετρο του μικρού πλανήτη που ονομάζετε «Γη». Θα θέλαμε να σας παροτρύνουμε να διερευνήσετε με ειλικρίνεια και κατανόηση όσα μπορεί ο νους να κατανοήσει και όχι εκείνα στα οποία είναι περιορισμένος ο εγκέφαλος.»
«… Ο χρόνος γίνεται σε σας αντιληπτός σαν αριθμοί. Εμείς σας λέμε ότι οι έννοιες των αριθμών και του χρόνου δεν έχουν βάθος. Εχουν απλά προγραμματιστεί σαν ασφαλιστικές δικλείδες μέσα στον τωρινό νου, για να σας κρατούν στα πλαίσια του χωροχρόνου. Στην πραγματικότητα αποτελούν λειτουργία του εγκεφάλου και όχι του Νου. Και στην ουσία είναι μια δυσλειτουργία του εγκεφάλου για να σας κρατά δεμένους στις φυσικές διαστάσεις του τρισδιάστατου κόσμου.
Οι σχετικότητες που εσείς ονομάζετε «αριθμός», «χώρος» και «χρόνος» είναι μια λειτουργία του εγκεφάλου που σχετίζεται μόνο με την Τρίτη διάσταση. Ο τωρινός σας νους σας κρατά φυλακισμένους στον χώρο, στο χρόνο , στον υλικό και φυσικό κόσμο που εσείς αποκαλείτε «πραγματικότητα». Αυτή όμως η αυταπάτη του χρόνου πρέπει να παραμείνει για κάποια περίοδο. Το καταλαβαίνετε?»
Kαι ποιος βέβαια από μας δεν καταλαβαίνει ότι είναι επιτακτική η ανάγκη να μείνουμε «δέσμιοι» της δικού μας «μικρόκοσμου»…της δικής μας τρισδιάστατης πραγματικότητας μέχρι να είμαστε έτοιμοι συνειδησιακά να χειριστούμε σωστά αυτές τις πληροφορίες… αλλιώς θα είναι σα να δίνεις μια καραμπίνα στα χέρια μικρού παιδιού και όπως όλοι ξέρουμε τα ατυχήματα με τα όπλα είναι συχνά… Δε νομίζετε?
«… Eχουμε έρθει τώρα να σας προειδοποιήσουμε γιατί η χωρηστικότητα έχει ήδη αρχίσει. Η καταστροφή αρχίζει πια να συμβαίνει. Εχει πλέον αναλάβει τα ηνία ο Νους της χωρηστικότητας και έχουν ήδη συμβεί ορισμένα σοβαρά πράγματα. Γιατί εσείς με την πρωτόγονη γνώση σας, έχετε ήδη αρχίσει κάτι το οποίο δεν μπορείτε να αναστρέψετε.
Αυτό άρχισε με τους επιστήμονές σας, οι οποίοι παίζουν χειριζόμενοι τα κύματα του ήχου και του φωτός καθώς και αυτά που ονομάζεται «σωματίδια» στην ατμόσφαιρά σας. Θα έχετε προσέξει ότι τώρα πολλά καταστροφικά κύματα πλήττουν τον πλανήτη σας.
Θα συμβούν και άλλες καταστροφές εξαιτίας του ατμοσφαιρικού παράγοντα, ασυνήθιστων καιρικών συνθηκών, ταχύτατων κλιματικών μεταβολών και θα συμβούν επίσης γεωλογικές μεταβολές.»
«…Θέλουμε να σας πούμε ότι ο πολιτισμός σας έχει παρανοήσει τη χρησιμοποίηση του φωτός, του ήχου και της ύλης. Γι’αυτό και έχετε ανακαλύψει ΜΟΝΟ όσα πράγματα βρίσκονται πολύ κοντά σε σας…Αλλά ακόμα και τώρα οι επιστήμονες και οι κυβερνήσεις σας παίζουν με παιχνίδια τα οποία δεν κατανοούν. Παίζουν με το φως και τον ήχο και με αυτά που εσείς ονομάζετε «σωματίδια» και «ακτινοβολία» και θα συμβούν καταστροφές.
Επειδή όμως η επίδραση δεν είναι άμεση και δεν εκδηλώνεται προφανώς κοντά σας, εσείς εξακολουθείτε ασταμάτητα μέχρι που ο πλανήτης αυτός θα διαβρωθεί και θα καταστραφεί.Όπως έχουμε πει, ο νους σας επιζητά τώρα τη χωρηστικότητα.
Εχετε την επιθυμία να διαχωρίσετε αυτό που θα σας οδηγήσει μόνο στην καταστροφή σας. Διότι αυτός ο νους είναι όμοιος με κείνον που προκάλεσε τον κατακλυσμό και τις προηγούμενες καταστροφές σε πολλά μέρη της στεριάς. Αυτή όμως η καταστροφή έχει ήδη αρχίσει να συμβαίνει και μπορούμε ήδη να νιώσουμε την επίδραση αυτής της χωρηστικότητας στον κόσμο σας αλλά προς το παρόν εσείς δεν την αντιλαμβάνεστε γιατί εσείς οι ίδιοι την δημιουργείτε. Σας λέμε όμως ότι η Γη θα περάσει από μεγάλες αλλαγές…
Θα αλλάξει και το σώμα του πλανήτη σας όπως και οι καιρικές συνθήκες και όλα όσα αφορούν τη Γη.
Θα συμβούν μεταβολές πάνω σ’αυτή τη Γη, στο επίπεδο του ανθρώπου, των ζώων, στις μορφές που γνωρίζετε ως «βλάστηση», στις μορφές που γνωρίζετε ως «περιοχές στεριάς» και σε αυτό που γνωρίζετε ως «ατμόσφαιρα»
Θα συμβεί μια καταστροφή μεγάλων συνεπειών, όμως στην ουσία η «καταστροφή» όπως τη χαρακτηρίζετε έχει ήδη αρχίσει.
Θα δείτε πολλούς θανάτους στη ζωή σας πάνω στον πλανήτη.
Θα διαπιστώσετε πως θα προκληθούν μεγάλες αλλαγές στη βλάστηση και θα διαπιστώσετε ότι όσα τρέφονται από το έδαφος θα τελειώσουν με το θάνατο.
Θα δείτε μεγάλες καταστροφές εξαιτίας αυτού που ονομάζετε «ακτινοβολία» και θα πέσει λιμός σε οτιδήποτε πετά τώρα στον πλανήτη σας.
Θα συμβούν διαταραχές στα καιρικά φαινόμενα κι ένας μεγάλος διαχωρισμός στην ατμόσφαιρα. Θα έχετε δυνατούς ανέμους και τα ζώα θα πεθαίνουν ομαδικά. Τα νερά θα υψωθούν σε περιοχές όπου δεν πρέπει και η στεριά θα βυθιστεί κάτω από τα κύματα. Στεριές θα εξαφανιστούν και οι θάλασσες και οι ωκεανοί θα ανυψωθούν…
«…θα διαρρηχθεί η Γη στο εσωτερικό της. Θα αλλάξει το μαγνητικό της πεδίο και μάλιστα αυτό γίνεται ήδη. Η Γη θα σχιστεί στα δυο και αυτή η ενέργεια θα απλωθεί σε όλη τη Γη και στην ατμόσφαιρα. Η ατμόσφαιρα περνά ήδη μια περίοδο αρνητικής μόλυνσης. Αυτά κάνετε με τις αρνητικές ενέργειες πάνω στη Γη.Αυτός μάλιστα είναι ο λόγος που αφήσαμε αυτούς τους «φορείς» πριν από πολύ χρόνο, όπως λέτε, προκειμένου να τους βρείτε και το κάναμε αυτό όταν καταλάβαμε ότι πολλοί έχουν λησμονήσει τον αληθινό σκοπό της ενσάρκωσης σ’αυτή τη γήϊνη διάσταση. Όταν καταλάβαμε ότι ο νους της χωρηστικότητας θα έπαιρνε τα ηνία και ότι θα συνέβαινε μια μεγάλη καταστροφή πάνω σ’αυτή τη Γη, επιλέξαμε να επιστρέψουμε στη δική μας αρχική κατάσταση αλλά αφήσαμε πίσω το κληροδότημα του δικού μας νου. Ξέραμε ότι θα υπήρχαν κάποιοι των οποίων η γνώση, η αναζήτηση και η πνευματική εξέλιξη θα τους έστρεφε προς αυτή την ατραπό. Ξέραμε ότι εξαιτίας της καταστροφής που θα συνέβαινε στον πλανήτοι θα υπήρχαν εκείνοι που θα χρειάζονταν να ανακαλέσουν τις μνήμες προηγούμενων ζωών τους προκειμένου να θεραπεύσουν, να συμβουλέψουν και να αγαπήσουν ένα κόσμο που τρελλάθηκε, ένα κόσμο δίχως γνώση, ένα κόσμο δίχως ελπίδα όπου θα επικρατούσαν οι φλόγες της καταστροφής!…
«… Όταν όμως έρθει η ώρα, το καθήκον εκείνων που αναζητούν πνευματική γνώση θα είναι να καθοδηγήσουν τους άλλους όταν η Γη θα μετακινείται από τον άξονά της. Μέσα σε αυτούς τους φορείς και στους άλλους που σας έχουμε αφήσει βρίσκεται αυτό που θα χρειαστείτε. Η γνώση μας που έχει κρυσταλλοποιηθεί σε αυτούς τους φορείς θα δοθεί όταν έρθει η κατάλληλη ώρα. Είχε καθοριστεί να μπορεί μέσω αυτών των φορέων, να ενεργοποιηθεί και να εκδηλωθεί ο νους που εμπεριέχεται σ’αυτούς όταν η Γη θα βρισκόταν σε ανάγκη. Κι αυτό είναι που τώρα αρχίζει να γίνεται, όπως εσείς λέτε «σ’αυτή την περίοδο» και «σ’αυτόν το χώρο». Είμαστε εδώ για να σας πούμε ότι υπάρχει… θα υπάρξει… και ήδη έχει αρχίσει μια μεγάλη μεταβολή μέσα στη Μητέρα σας Γη. Σας παροτρύνουμε να κάνετε γνωστά στην ανθρωπότητα αυτά που θα σας πούμε, με την ελπίδα ότι το ολοκαύτωμα θα περιοριστεί. Γιατί παρά το ότι αυτό που έχει αποφασιστεί δεν μπορεί τώρα να αλλάξει, οι επιδράσεις του μπορούν να αλλοιωθούν σε μεγάλο βαθμό»
Αυτά ειπε το «ομιλούν κρανίο» μέσω της διάμεσου και αν σας φαίνονται απίστευτα ξανασκεφτείτε το. Είκοσι πλέον χρόνια μετά τις αναφορές αυτές του κρανίου και έχουμε δει κομμάτια της «προφητείτας» να πραγματοποιούνται…
– Είδαμε τα ζώα να πεθαίνουν ομαδικά… (Τρελλές αγελάδες, ομαδικοί θάνατοι θηλαστικών στη θάλασσα κ.α.)
– Είδαμε τις καταστροφές της φύσης… Τυφώνες αφύσικης δύναμης και πλημμύρες που ποτέ δεν είχαν ξαναγίνει τόσο έντονες και τόσο συχνές
– Είδαμε το κλίμα να αλλάζει… να ανεβαίνει ο μέσος όρος της θερμοκρασίας της γης και να λιώνουν οι πάγοι…
– Είδαμε τα πειράματα του HAARP με τον έλεγχο της ιονόσφαιρας και τις συνέπειές του.
– Eίδαμε τις γεωλογικές μεταβολές… Σύμφωνα με το “New scientist” οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι το μαγνητικό πεδίο της γης μετακινείται, μάλιστα ορισμένοι από αυτούς πιστεύουν ότι ίσως ολόκληρος ο άξονας της γης θα κάνει μια πλήρη στροφή.
Ο άνθρωπος στην αυγή του 21ου αιώνα φαίνεται πιο ανήσχυρος από ποτέ μπροστά στα στοιχεία της φύσης… και αν όλα αυτά φαινόντουσαν το 1980 «τραβηγμένα» τώρα θα πρέπει να το ξανασκεφτούμε… Πιο προφητικά δεν γινόντουσαν…
To κρυστάλλινο κρανίο «Μάξ»
Η Τζόαν και ο Καρλ Παρκς είχαν 2 παιδιά. Το 1973 όμως η μεγαλύτερη κόρη τους η Νταϊάνα που ήταν μόλις 12 ετών διαπιστώθηκε ότι έπασχε από καρκίνο των οστών.
Ο Καρλ Παρκς που ήταν ξυλουργός ετυχε εκείνη την εποχή που ασθένησε η κόρη του να δουλεύει για κάποιον «μοναχικό» τύπο που τον έλεγαν Νόρμπου Τσεν.
Η δουλειά του στο σπίτι του Τσεν είχε σχεδόν τελειώσει όταν είδε κατά τύχη στην εφημερίδα ένα άρθρο με τίτλο: «Nόρμπου Τσεν, ο Θιβετανός θεραπευτής» και το έδειξε στην γυναίκα του Τζόαν η οποία ήταν πρόθυμη να συνεργαστεί με οποιονδήποτε θα μπορούσε να βοηθήσει την κόρη της αφού οι γιατροί της είχαν δώσει μόνο 3 μήνες ζωή.
Η Τζόαν διηγείται την πρώτη της συνάντηση με τον Νόρμπου Τσεν:
«…Oταν τον συνάντησα είδα έναν απόλυτα ήρεμο κι ευγενικό άνθρωπο αλλά αμέσως κατάλαβα ότι αυτός ο άνθρωπος είχε κάτι το ασυνήθιστο…
Ο Νόρμπου ήταν Θιβετανός λάμα με κόκκινο καπέλλο που είχε περάσει πολλά χρόνια κοπιαστικής εκπαίδευσης στην Ινδία προτού μετακομίσει στο Χιούστον και αρχίσει να ασκεί τη θεραπευτική του πρακτική στο ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΤΣΑΚΠΟΡΙ ΛΙΝΓΚ. Με οδήγησε περνώντας με από σκάλες με κόκκινα χαλιά σε ένα μικρό δωμάτιο με κόκκινα επίσης χαλιά στο δάπεδο, στους τοίχους και στην οροφή. Δεν είχα ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου κάτι παρόμοιο. Το βλέμμα μου έπεσε αμέσως σε έναν κόκκινο βωμό σε μια γωνιά του δωματίου όπου μέσα στο φως των κεριών που τρεμόσβηνε αντίκρυσα το πιο φοβερό θέαμα που έχω δει ποτέ μου:
«Στο κέντρο του βωμού υπήρχε ένα κρυστάλλινο κρανίο. Η Θεοσεβούμενη χριστιανική μου λογική δε με είχε προετοιμάσει για κάτι σαν το θέαμα εκείνου του κρανίου.»
Παρά την ανορθόδοξη εμφάνιση του «ιατρείου» του Νόρμπου Τσεν, υπήρχε κάτι που της ενέπνεε εμπιστοσύνη και έτσι πήγε την κόρη της να τον επισκεφθεί.
«… Με την βοήθεια του Νόρμπου και του κρυστάλλινου κρανίου η κόρη μου έζησε αρκετά καλά για 3 χρόνια προτού τελικά πεθάνει»
Λίγο καιρό μετά από το θάνατο της κόρης της ο Νόρμπου είπε στην Τζόαν ότι έψαχνε μια γραμματέα και εκείνη προσφέρθηκε να βοηθήσει. Αν και εργάστηκε στη συνέχεια πολλά χρόνια μαζί του έμαθε ελάχιστα πράγματα σε αυτό το διάστημα για το κρυστάλλινο κρανίο. Το μόνο που της είπε ο Νόρμπου ήταν πως το κρανίο του το είχε χαρίσει ένας Σαμάνος από τη Γουατεμάλα.
Η Τζόαν Πάρκς είπε γι’αυτό:
«… Eβλεπα πολλούς Θιβετανούς μοναχούς. Ζούσαν σε ένα μικρό κτίριο πίσω από το σπίτι του Νόρμπου. Μελετούσαν αρχαία θιβετιανά βιβλία και έκαναν θεραπευτικές τελετουργίες και προσευχές κάθε πρωί μέσα στο δωμάτιο των Θεραπειών. Εκαιγαν θυμίαμα, έψελναν και χτυπούσαν καμπάνες.
Οι μοναχοί τιμούσαν και σέβονταν ιδιαίτερα το κρυστάλλινο αυτό κρανίο. Του έψελναν και του μίλαγαν στη Θιβετανική γλώσσα. Το χρησιμοποιούσαν για να κατευθύνουν ενέργεια στο σώμα των ανθρώπων που έρχονταν να θεραπευτούν. Εισέδυαν στην ενέργεια του κρανίου και την μοίραζαν στους μεσημβρινούς του σώματος του ασθενούς για να βοηθηθούν στις θεραπείες τους.»
Οσο εργαζόταν εκεί η Τζόαν είδε να γίνονται πολλά θαύματα στο δωμάτιο των θεραπειών στα οποία βέβαια συμπεριλαμβάνεται και η βοήθεια προς την κόρη της που οι γιατροί της είχαν δώσει μόλις 3 μήνες ζωής!!
Με τα χρόνια ο μοναχικός Νόρμπου Τσεν έγινε στενός φίλος των Παρκς.
Πέθανε το 1980 αλλά λίγο πριν πεθάνει χάρισε στην Τζόαν και τον Κάρλ το κρυστάλλινο κρανίο λέγοντάς τους μόνο ότι «Κάποια μέρα θα μάθετε τον προορισμό του» Ο Νόρμπου εξήγησε ότι μετά τον θάνατό του τον περίμενε ένα άλλο σώμα για να εγκατασταθεί και ότι θα άρχιζε μιαν άλλη ζωή. Το κρυστάλλινο κρανίο ήταν όπως έλεγε μέρος αυτής της άλλης ζωής αλλά κι αυτό έπρεπε να προχωρήσει στο επόμενο στάδιο εξέλιξής του. Αυτόν ήταν ο λόγος που το χάριζε στην Τζόαν και στον Καρλ.
Αυτοί το πήραν σπίτι τους αλλά δεν ήξεραν τι να το κάνουν κι έτσι κατέληξε στο βάθος μιας ντουλάπας.
«…
Ένα χρόνο αργότερα το κρυστάλλινο κρανίο άρχισε να εμφανίζεται στα όνειρα της Τζόαν. Στην αρχή η εικόνα του ερχόταν περιστασιακά, δυο χρόνια όμως αργότερα άρχισε να της «μιλά» αλλά όπως η ίδια είπε όχι με φωνή αλλά τηλεπαθητικά.
Η Τζόαν μέχρι τότε δεν είχε ποτέ άλλη τέτοια εμπειρία. Πάντα θεωρούσε τον εαυτό της λογικό και τα πόδια της να πατούν γερά στο έδαφος. Στην αρχή η τηλεπαθητική επικοινωνία δεν ήταν συχνή γι’αυτό και δεν έδειχνε ιδιαίτερη σημασία , σταδιακά όμως άρχισε να συμβαίνει πιο συχνά και σε περίεργες στιγμές της ημέρας όπως για παράδειγμα όταν ετοίμαζε για φαγητό τα εγγόνια της ή όταν έκανε τα λογιστικά τους. Το κρανίο στο τέλος κατέληξε να της μιλά ακόμη κι όταν οδηγούσε λέγοντάς της συνεχώς : “Θέλω να βγω απ’αυτό το ντουλάπι» (εδώ επιτρέπεται να ρίξουμε το γέλιο της αρκούδας)
H γυναίκα άρχισε να σκέφτεται ότι το χάνει. Σκέφτηκε μάλιστα να επισκεφτεί το γιατρό της μέχρι που τα πράγματα γίναν πιο παράξενα αφού το κρανίο της έλεγε ότι έπρεπε να έρθει σε επαφή με τον «άντρα» χωρίς να της διευκρινίζει ποιος είναι αυτός ο άντρας…
Τελικά μας λέει: “… ένα απόγευμα βρέθηκα να κάθομαι στο πάτωμα της ντουλάπας συζητώντας μ’αυτόν τον κρύσταλλο. Aφησέ με του είπα νοερά αλλά αποφασιστικά … δεν θέλω να έχω καμμία σχέση μαζί σου… φύγε από τη ζωή μου. Και έπειτα ξανάκλεισα το βαλιτσάκι όπου το είχα τοποθετήσει και το έσπρωξα πίσω στο βάθος της ντουλάπας καταχωνιασμένο πίσω από κάτι βαλίτσες. Το κρανίο όμως επέμενε… καθώς κατέβαινα τις σκάλες το κρανίο είπε: O κόσμος θα μάθει για μένα… Είμαι κάτι πολύ σημαντικό για την ανθρωπότητα και παρεπιπτόντως το όνομά μου είναι «Μαξ» και όχι «κρανίο»…”
Λίγο αργότερα η Τζόαν παρακολούθησε στην τηλεόραση ένα ντοκυμαντέρ για τα UFO το οποίο παρουσίασε και μια φωτογραφία του κρανίου Μίτσελ-Χέτζες.
Πραγματικά έμεινε έκπληκτη αφού μέχρι τότε δεν ήξερε ότι υπήρχαν και άλλο άνθρωποι που είχαν στην κατοχή τους τέτοιους κρυστάλλους που μιλούν…
Όταν τηλεφώνησε στον τηλεοπτικό σταθμό για περισσότερες πληροφορίες, της έδωσας το τηλέφωνο κάποιου Νίκ Νοσερίνο που νόμιζαν ότι θα μπορούσε να τη βοηθήσει. Ο «Μάξ» ο οποίος της «μιλούσε» τώρα περισσότερο παρά ποτέ την διαβεβαίωσε πως αυτός ήταν ο άντρας για τον οποίο της είχε μιλήσει, ο άνθρωπος που ήθελε να τον συναντήσει.
Η Τζόαν τηλεφώνησε στο Νίκ ο οποίος με απόλυτη φυσικότητα και σοβαρότητα τη διαβεβαίωσε ότι αναζητούσε το Μαξ από το 1949. Είχε συνδεθεί νοητικά μαζί του και «είδε» με έκπληξη την παρουσία Θιβετανών μοναχών. Η Τζόαν ήταν κατάπληκτη. Μόλις είχε περιγράψει τηλεφωνικά στον Νικ το κρανίο και να που εκείνος της έλεγε ένα κομμάτι της ιστορίας του. Ετσι κανόνισε να τον συναντήσει κοντά την επόμενη βδομάδα στο αεροδρόμιο του Χιούστον.»
Ο Νικ Νοσερίνο αποδείχτηκε ένας από τους κορυφαίους ειδικούς σε παγκόσμιο επίπεδο πάνω στα κρυστάλλινα κρανία αφού είχε αφιερώσει όλη του τη ζωή πάνω στο θέμα. Ηταν διευθυντής της Διεθνούς εταιρείας κρυστάλλινων κρανίων.Μετά το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο είχε σταλεί από τις ΗΠΑ σε μια αποστολή κατασκοπείας στην Κεντρική Αμερική. Εκεί σε ένα απομακρυσμένο χωριό της Γουατεμάλας είχε δει ένα κρανίο από ροζ χαλαζία με κινητή γνάθο και είχε ακούσει για ένα άλλο με σταθερή γνάθο που ταίριαζε στην περιγραφή του «Μαξ».
Του είχαν πει ότι το δεύτερο αυτό κρανίο το χρησιμοποιούσαν για θεραπείες και ότι δεν ήταν τόσο όμορφο αφού ήταν κατασκευασμένο από κρύσταλλο που σε κάποια σημεία ήταν διαυγής και σε κάποια άλλα πολύ θολός ενώ στο πάνω μέρος του είχε μια λωρίδα σαν καπέλο. Πιστευόταν ότι αυτό είχε ανακαλυφθεί σε έναν τάφο των Μάγια στη Γουατεμάλα το 1924 και ότι είχε δοθεί προς τα έξω για άγνωστους λόγους από έναν ιθαγενή σαμάν…
Ο Νικ Νοσερίνο βεβαίωσε την Τζόαν Παρκς ότι τα κρανία επικοινωνούν τηλεπαθητικά με τα άτομα με τα οποία συνδέονται και προσπάθησε να την ηρεμίσει λέγοντάς της ότι θα έπρεπε να μοιραστεί τις εμπειρίες της και με άλλους ανθρώπους που έχουν στην κατοχή τους κρυστάλλινα κρανία… Της εξήγησε ότι στη διάρκεια των ερευνών του είχε ανακαλύψει πως τα κρανία είχαν πολλές ιδιότητες που φαίνονταν να αντέχουν στη λογική αλλά και πως ήταν απόλυτα φυσιολογικό να βλέπει κανείς οράματα μέσα στα κρανία ή να τα «ακούει» να μιλούν…
Και είναι αλήθεια ότι εμείς οι άνθρωποι τρομάζουμε στην ιδέα ενός ψυχικού φαινομένου ή κάποιας εσωτερικής εμπειρίας που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε με τη λογική και αυτό είναι φυσιολογικό…είναι ο φόβος του άγνωστου…
– Από την άλλη πόσοι από μας δεν είχαν κάποτε έστω και μια τέτοια εμπειρία;
– Πόσες φορές δεν είδαμε ένα όνειρο που ήθελε να μας πει κάτι? Ένα προφητικό όνειρο;
– Πόσες φορές δεν αισθανθήκαμε ότι κάτι κακό θα συμβεί πριν ακόμα αυτό γίνει;
– Και ας μην ξεχνάμε ότι μόνο το 10% του ανθρώπινου εγκεφάλου χρησιμοποιείται (κατά κοινή ομολογία όχι των New Agers αλλά των επιστημόνων) άρα το άλλο 90% σε τι μας χρησιμεύει;
Στο τέλος για να καθισυχάσει την Τζόαν Πάρκσς ο Νοσερίνο την διαβεβαίωσε πως το γεγονός ότι ο «Μαξ» της «μιλούσε» δεν ήταν τίποτα το διαφορετικό από αυτό που θα μπορούσαν να βιώσουν και άλλοι μαζί του. Ετσι η Τζόαν άνοιξε το σπίτι της σε ανθρώπους που είχαν την περιέργεια να δουν κρυστάλλινα κρανία.Στην αρχή μετά από καιρό ήρθαν ένας ή δυο, με τον καιρό όμως έφταναν όλο και περισσότεροι, μέχρι που έφταναν από όλο τον κόσμο για να δουν τον Μαξ όπως έκαναν και με το κρανίο Μίτσελ-Χέτζες…
Η Τζόαν άρχισε να ταξιδεύει σε όλες τις πολιτείες των ΗΠΑ πηγαίνοντας τον Μαξ να συναντήσει τους ανθρώπους κάτι που ο ίδιος της είπε ότι λατρεύει να κάνει.
Εχει ακούσει επίσης πολλούς ανθρώπους να λένε ότι μαζί του είχαν εκπληκτικές εμπειρίες, αυτό όμως που ακούει συχνότερα είναι η αίσθηση ευημερίας που τους δίνει έτσι πιστεύει ότι τώρα πια καταλαβαίνει τα λόγια που της είπε ο Νόρμπου Τσεν πριν πεθάνει ξέροντας ότι έχει πια ανακαλύψει τον προορισμό του Μαξ και ότι «Αυτός κάνει ότι θα έπρεπε να κάνει»
Πιστεύει ακόμα ότι το κρανίο είχε βοηθήσει την κόρη της ενώ λέει ότι τόσο αυτή όσο και η Αννα Μίτσελ-Χέτζες έχουν πάρει πολλά γράμματα από ανθρώπους που αναφέρουν ότι τα κρυστάλλινα κρανία είχαν θεραπευτικές επιδράσεις πάνω σε κείνους που πέρασαν κάποιο διάστημα μαζί τους (γιατί υπήρχαν άνθρωποι που από μια εσωτερική παρόρμηση επισκέπτονταν τα κρανία συχνά όπως πολλοί κάνουν με τη σπηλιά του Νταβέλη…) Εκείνη θεωρεί ότι το κρυστάλλινο κρανίο της επιδρά άμεσα σε σωματικές ασθένειες . Είναι σίγουρη πως όχι μόνο την διατήρησε σε καλή κατάσταση υγείας αλλά και πως έχει θεραπεύσει και άλλους ανθρώπους.
H Tζόνσεν Μόζερ ζούσε σε μια απόμακρη φάρμα στο Μιζούρι όταν το 1987 γνώρισε τον «Μαξ» που άλλαξε ριζικά τη ζωή της:
“… Mόλις η Τζόαν έφερε το κρανίο δεν μπορούσα καλά καλά να καταλάβω τα συναισθήματά μου επειδή δεν είχα ξαναδεί κρυστάλλινο κρανίο… Εκείνη όμως ακριβώς τη στιγμή κάτι σκιρτησε μέσα μου. Ηταν λες και συναντούσα κάποιον από καιρό χαμένο φίλο κι ένιωσα μια καταλυτική αγάπη γι’αυτό το κρύσταλλο, γι’αυτό το κρανίο. Όλα συνέβησαν σε ένα πολύ βασικό συναισθηματικό επίπεδο… Λίγο αργότερα βρέθηκα να μιλώ αυτή την παράξενη γλώσσα εντελώς αυθόρμητα και σκέφτηκα:
Tι στο καλό συμβαίνει?
Τι θα σκέφτονται οι φίλοι μου?
Τι θα σκέφτεται η οικογένειά μου?
Κάτι όμως που έλεγε ότι το κρυστάλλινο κρανίο καταλάβαινε αυτή τη γλώσσα.
Πήγα λοιπόν να το δω ξανά και άρχισα να μιλώ εκείνη τη γλώσσα. Υστερα έβλεπα να αρχίζουν να συμβαίνουν διάφορα πράγματα μέσα στο κρανίο. Και ξαφνικά αυτή η «παρουσία» φάνηκε να αναδύεται από το κρανίο με μια τέτοια δύναμη που σχεδόν με έριξε κάτω.
Ενιωσα να παραλύω από αυτό τον αφόρητο πόνο. Δεν ήταν όμως σωματικός πόνος. Δεν μπορούσα να κινηθώ και σκέφτηκα:
Tι μου συμβαίνει?
Τη στιγμή όμως εκείνη που είχε γίνει σχεδόν αφόρητη η ένταση της ενέργειας, φάνηκε να βγαίνει από το κρανίο κάτι που έμοιαζε με μια δυνατή ακτίνα φωτός, σχεδόν σαν ακτίνα λέϊζερ και να πηγαίνει κατευθείαν στην καρδιά μου κι έπειτα κάτω στη γη. Ενιωσα να ρέει μέσα μου μια φογερή ενέργεια και δύναμη και ήταν σα να επρόκειτο να εκραγώ μέσα σε φλόγες ή κάτι παρόμοιο. Τότε η παρουσία που υπήρχε μέσα στο κρανίο άρχισε να μιλά σε εκείνη την ίδια γλώσσα που τώρα πια μπορούσα να αναγνωρίζω και να κατανοώ. Ηταν μια θαυμάσια εμπερία»
Η Tζόνσεν Μόζερ είπε επίσης ότι από κείνη τη μέρα είχε τηλεπαθητική επικοινωνία με την παρουσία που υπάρχει μέσα στο κρανίο και ότι επίσης η γλώσσα στην οποία μιλούσε το κρανίο ήταν η αρχαία θιβετανική γλώσσα «Τακ». Η γλώσσα αυτή (είπε) πήρε το όνομά της από έναν αρχαίο πολιτισμό που υπήρχε πριν από 36.000 χρόνια πρωτού να χωριστούν οι ήπειροι σε μια περιοχή του κόσμου που είναι τώρα γνωστή ως έρημος Τάκλα Μακάν, στην Κεντρική Ασία. Διευκρίνησε ότι η λέξη «Τακ» ήταν η αρχαία θιβετανική λέξη για τον αστερισμό του Ωρίωνα.
Και εξήγησε:
Oλοι ήρθαμε από το αστρικό σύστημα των Πλειάδων και του Ωρίωνα… όλοι ήρθαμε από την ίδια πηγή και τώρα βρισκόμαστε στο ταξίδι της επιστροφής. Τα αστέρια αυτά επίσης είχαν κάποια σχέση με τη δομή των οστών και με το DNA.
H Tζόνσεν Μόζερ είχε επίσης εμπειρία και με το κρανίο Μίτσελ-Χέτζες όταν το συνάντησε. Η παρουσία αυτού του κρανίου την έκανε να βιώσει την ολοκληρωτική καταστροφή ενός πλανήτη ονόματι Μαλντεκ, ο οποίος υπήρχε κάποτε στο ηλιακό μας σύστημα και που είχε εκραγεί λόγω της κακής χρήσης της δύναμης του λόγου κάτι το οποίο είχε οδηγήσει και τους κατοίκους του στην κατάχρηση της τεχνολογίας.
Δίνοντας κάποια συνέντευξη είπε:
«… Είναι πολύ δύσκολο να πω με λόγια όσα έμαθα και βίωσα.
Περισσότερο μοιάζει με μια αίσθηση ή ένα συναίσθημα. Εκείνο που άρχισα να νοιώθω είναι ότι αυτή η παρουσία είναι κάτι σαν το δικό μας υπέρ-εγώ. Είναι σαν το μέρος εκείνο του εαυτού μας που βρίσκεται υπεράνω και πέρα από τον καθένα μας ξεχωριστά. Μου έχει όμως δοθεί η ιδιαίτερη εντύπωση ότι αυτός ο υπερ-εαυτός ήρθε σε αυτήν εδώ τη φυσική μας διάσταση και διαχωρίστηκε μέσα σε ξεχωριστά σώματα με την κάθοδό της στην ύλη.
Και κάποτε οι πολιτισμοί μας όπως ο Τακ, βρίσκονταν σε πλήρη επικοινωνία με αυτή την ανώτερη εξέλιξη, με αυτή την ανώτερη πηγή, αλλά με το πέρασμα του χρόνου πάνω στη Γη λησμονήσαμε πώς να επικοινωνούμε σωστά ο ένας με τον άλλο και με την αρχική πηγή
Όταν εργάζεσαι με το κρυστάλλινο κρανίο είναι σα να ανιχνεύεις ένα νήμα φωτός το οποίο αποτελεί τη σύνδεσή μας με την αρχική μας πηγή. Νοιώθεις σα να κινείσαι κατά μήκος αυτού του νήματος φωτός και να επιστρέφεις στην πηγή περνώντας καθ’οδόν μέσα από διάφορες άλλες διαστάσεις.
Ηρθε ο καιρός να αφυπνιστούμε σε μια ολοκληρωμένη συνειδητότητα και να επαναδραστηριοποιήσουμε τη σύνδεσή μας με την πηγή της προέλευσής μας.»
O Nικ Νοσερίνο είχε την πρώτη του εμπειρία με τα κρυστάλλινα κρανία όταν ήταν περίπου 8 ετών. Ενώ κοιταζόταν στο καθρέπτη του μπάνιου είδε την εικόνα ενός κρανίου και ένιωσε ότι τον κοίταζε όταν ξαφνικά βγήκε ένα φίδι από την κόγχη ενός ματιού και ένας ιαγουάρος από το άλλο.
Η εφιαλτική εικόνα κατατρόμαξε το παιδί που κατέφυγε στη γιαγιά του που ήταν γνωστή για τις θεραπείες που ασκούσε εκείνη την εποχή με τα χέρια της.
Εκείνη διέκρινε τις ασυνήθιστες ψυχικές ικανότητες του παιδιού και αφιέρωσε χρόνο στο να τις αναπτύξει παρά το γεγονός ότι τέτοια «χαρίσματα» δεν τα έβλεπε με καθόλου καλό μάτι η Καθολική κοινότητα όπου ζούσαν.
Η πρώτη του όμως επαφή με κρυστάλλινο κρανίο έγινε πολλά χρόνια αργότερα όταν ο Νικ συνάντησε το πρώτο του κρυστάλλινο κρανίο στην κατακερματισμένη από το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο Ευρώπη.
Είχε τότε καταταγεί στο Ναυτικό και στη διάρκεια της κατοχής της νότιας ακτής της Γαλλίας πήρε μια ολιγοήμερη άδεια μαζί με μερικούς φίλους από τη Γαλλική Λεγεώνα των Ξένων. Κοιμόντουσαν σε άβολα μέρη και ταξίδευαν με τα πόδια.
Κάποια μέρα έφτασαν σε ένα αγρόκτημα. Είχαν μέρες να πλυθούν και όταν είδαν ένα πηγάδι τράβηξαν νερό και άρχισαν να πλένονται. Ο αγρότης βγήκε και τους είπε να φύγουν αμέσως. Ενας από τους συντρόφους του Νικ, ο Αλεξ που μιλούσε γαλλικά απάντησε ότι το μόνο που ήθελαν ήταν να πλυθούν αλλά τότε ο αγρότης πρόσεξε τον κρύσταλλο που φορούσε ο Νοσερίνο κρεμασμένο στο λαιμό του, δώρο της γιαγιάς του. Ταράχτηκε πολύ έτρεξε στο σπίτι του και όταν επέστρεψε ήρθε κρατώντας στα χέρια του ένα μικρό δέμα. Τους οδήγησε μέσα στο σπίτι, έκανε χώρο στη μέση ενός παλιού ξύλινου τραπεζιού και ακούμπησε το δεματάκι με ευλάβεια και το ξεδίπλωσε με τρεμάμενα χέρια. Αυτό που είδαν τότε όλοι ήταν ένα κρυστάλλινο κρανίο από καθαρό χαλαζία σε φυσικό μέγεθος.
Ο Νικ μαγεύτηκε. Δεν είχε ξαναδεί κάτι παρόμοιο, κράτησε το κρανίο στο χέρι του και είπε ότι ένιωσε ότι επικοινωνούσε με την ενέργειά τους νοιώθοντας περίεργα πράγματα. Ο αγρότης του είπε να πάρει το κρανίο όσο πιο γρήγορα γινόταν αλλά ο Νικ Νοσερίνο του αρνήθηκε. Τότε εκείνος του είπε: «Μα εσύ είσαι ο ταχυδρόμος».
Ο κρύσταλλος που φορούσε ο Νικ στο λαιμό του ήταν προφανώς το σημείο «ένδειξη» που εκείνος γνώριζε και περίμενε για τον ταχυδρόμο. Του είπε λοιπόν να πάρει το κρανίο και να φύγει γρήγορα γιατί θα ερχόταν εκεί η Γκεστάμπο.
Ο Νικ όμως δεν ήθελε να έχει καμμία σχέση με το κρανίο. Ηταν αρκετό που προσπαθούσε να κρατηθεί ζωντανός χωρίς να κουβαλάει και το βάρος του κρανίου μαζί του. Όπως αποδείχτηκε μάλιστα η απόφασή του αυτή αποδείχτηκε σωστή γιατί το πλοίο του τορπιλλίστηκε κατά λάθος από τους Γάλλους και παρά το ότι το πλήρωμα το εκκένωσε με ασφάλεια, οτιδήποτε υπήρχε σε αυτό βυθίστηκε χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος.
Ο Νικ είπε ότι δεν πίστευε ότι θα ξαναέβλεπε ξανά το γαλλικό κρυστάλλινο κρανίο, παρόλο που μερικοί πιστεύουν ότι τώρα ανήκει σε μια μυστική οργάνωση στη Γαλλία χάρη στην οποία ο Νικ το ονόμασε «κρανίο του αίματος του Χριστού».
Είχε μάλιστα ακούσει από αξιόπιστη πηγή ότι πολλές μυστικές οργανώσεις ενδιαφέρονταν από παλιά για τα κρυστάλλινα κρανία. Ακόμη και η Γκεστάμπο ως γνωστόν αναζητούσε αντικείμενα που είχαν ψυχικές ιδιότητες. Τόσο ο Χίμλερ όσο και ο Χίτλερ, αρχηγός της Γκεστάμπο είχαν ένα μανιώδες ενδιαφέρον για τον αποκρυφισμό και συνέλλεγαν αντικείμενα δύναμης. Αλλωστε ακόμη και σήμερα κάποιοι πιστεύουν ότι βοηθήθηκε στην εξουσία του από τη χρήση απόκρυφων δυνάμεων. Ο Νικ είχε ακούσει φήμες από στρατιωτικές πηγές μετά τον πόλεμο ότι ο Χίτλερ είχε όντως στην κατοχή του ένα κρυστάλλινο κρανίο ενώ μερικοί απέδιδαν σε αυτό την μεγάλη δύναμη που κατάφερε να αποκτήσει.
Ο Νοσερίνο επρόκειτο να βρει το δικό του κρυστάλλινο κρανίο το 1959 χρησιμοποιώντας τις ιδιότητες που είχε στην ψυχική αρχαιολογία.
Η ψυχική αρχαιολογία είναι η πρακτική της προσπάθειας ανεύρεσης αρχαίων θησαυρών και τεχνουργημάτων με τη χρησιμοποίηση της συγχρονισμένης διόρασης. Ο ίδιος λέει ότι δεν ξέρει πως λειτουργεί αυτή η ικανότητα αλλά ότι απλά ξέρει ότι βρίσκονται εκεί. Είναι σα να με βρίσκουν εκείνα όπως χαρακτηριστικά μας λέει ο ίδιος. Με τον ίδιο μάλιστα τρόπο έχει εξιχνιάσει αρκετές δολοφονίες, μάλιστα σε μια από αυτές τις υποθέσεις (στην πρώτη) ήξερε τόσα πολλά ώστε η αστυνομία τον συνέλαβε και τον ανέκρινε!
Για την περιοχή που βρήκε το κρανίο του αποφεύγει να λέει πολλά μιλώντας μόνο με γενικότητες ότι το βρήκε κάπου στην περιοχή Γκουερρέρο πάνω στα βουνά του ποταμού Ρίο Μπράβο στο Μεξικό:
«… H oμάδα των τεσσάρων ανδρών περπατούσε πάνω από μια ώρα όταν ξαφνικά ο Νικ έσκυψε και άγγιξε το χώμα. Ηταν σίγουρος πως αυτό ήταν το σωστό μέρος. Αρπαξε ένα φτυάρι και μετά από 5-6 ώρες σκληρής εργασίας χτύπησαν κάτι μεγάλες επίπεδες πέτρες που κάποτε ανήκαν σε ένα κτίριο. Χρειάστηκαν αρκετές μέρες σκάψιμο πριν ανακαλύψουν ένα κρυμμένο τάφο.
Η ομάδα βρήκε ένα κρυστάλλινο κρανίο που όπως και ο Μαξ έτσι κι αυτό είχε ένα όνομα που δόθηκε με ψυχικό τρόπο στον κτήτωρά του: “Σα – Να – Ρα» …»
Το κρανίο Sha –Na- Ra είναι κατασκευασμένο από καθαρό κρύσταλλο χαλαζία αν και έχει μια ελαφρά κιτρινωπή χροιά. Φυσικά δεν έχει τη χάρη του Μαξ. Eίναι πιο αυστηρό και τραχύ στη δομή του με τα προτεταμένα ζυγωματικά και τα σχιστά μάτια.
Γενικώς είναι πιο γωνιώδες και με λιγότερες καμπύλες από ότι ο Μαξ.
Ο ίδιος ο Νικ εκτός από το κρανίο του ροζ χαλαζία έχει δει και «εργαστεί» με το κρανίο αμέθυστου και με το κρανίο Μάγια όπως το ονόμασε. Το κρανίο του αμέθυστου είχε βρεθεί το 1912 στη Γουατεμάλα και το κρανίο Μάγια ανήκε σε κάποιον ιερέα Μάγια. Ο Νοσερίνο τα είχε δει να πωλούνται και τα δυο το 1988 χωρίς όμως να ξέρει σε ποιόν κατέληξαν.
Ετσι ύστερα από πέντε λεπτά επαφής με το κρανίο Sha-Na-Ra ο Νικ Νοσερίνο άρχισε να περιγράφει τις εκπληκτικές στιγμές που έβλεπε και που εμφανίζονταν μπροστά του σαν όνειρο:
«…Βλέπω κάποιου είδους πολεμιστές. Φορούν περίτεχνες στολές ζώων, μερικοί είναι ντυμένοι αετοί άλλοι τζάγκουαρ (ιαγουάροι…) Πολεμούν στην πλαγιά ενός λόφου. Οι εικόνες είναι σε στρώματα…. Η μια πάνω στην άλλη. Δυσκολεύομαι να δω καθαρά… Βλέπω μια γυναίκα που μόλις γέννησε ένα μωρό. Κάποιος βάζει ένα κρυστάλλινο κρανίο στα πόδια της κι ύστερα το απομακρύνουν. Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό… Ξαναθολώνει.
Υπάρχει κάτι άλλο. Νομίζω ότι πρέπει να είναι στρατιώτες, μοιάζουν με Ισπανούς στρατιώτες πριν από εκατοντάδες χρόνια. Είναι επάνω σε άλογα… Σφάζουν ανθρώπους, γυναίκες και παιδιά…. Ουρλιάζουν και κλαίνε. Μερικοίθ φεύγουν, διασκορπίζονται σε κάθε κατεύθυνση. Οι Ισπανοί δεν φαίνεται να τους δίνουν τώρα σημασία, είναι απασχολημένοι με το να αρπάζουν από τους νεκρούς και τους τραυματίες το χρυσάφι τους. Αυτά είδα, δεν ξέρω γιατί είδα αυτά τα πράγματα αλλά τα είδα. Υποθέτω ότι δεν υπάρχει τρόπος να μάθουμε αν όσα είδα ήταν δημιούργημα της φαντασίας μου. Όμως όπως και γω κι άλλοι διορατικοί έχουν δει παρόμοια πράγματα και πολλές φορές κάτι που έμοιαζε με αρχαίες πυραμίδες και ιερές περιοχές, στις οποίες συνέβαιναν τελετουργικές θυσίες. Μια απ’αυτές ήταν η τελετουργία του ξεριζώματος της καρδιάς και σ’αυτήν μετά την αφαίρεση της καρδιάς τοποθετούσαν ένα κρυστάλλινο κρανίο μέσα στη θωρακική κοιλότητα των θυμάτων. Απ’ότι ξέρω το κρανίο Sha-Na-Ra ανάγεται στην τελευταία περίοδο των Αζτέκων γι’αυτό και υποθέτω έχει να κάνει με αυτούς.»
Ο Νικ Νοσερίνο χρησιμοποίησε την τεχνική του και σε άλλα κρυστάλλινα κρανία στα οποία συμπεριλαμβάνεται το κρανίο Mίτσελ-Χέτζες. Ηξερε ότι πολλοί δεν δέχονται τα ευρήματά του και τα απορρίπτουν μάλιστα είχε πει ότι κάποτε γνώρισε στο Τορόντο έναν επιστήμονα ο οποίος ερευνούσε την ιστορία του πλανήτη. Ο Νικ είχε σχεδιάσει χάρτες των παλιών περιοχών της στεριάς που είχε δει μέσα στο κρανίο. Όταν τους έδειξε στον επιστήμονα εκείνος φάνηκε να ενδιαφέρεται πολύ μέχρι τη στιγμή που του είπε ότι είχε πάρει τις πληροφορίες από ένα κρυστάλλινο κρανίο.
Του εξήγησε ότι αναδύονται κι άλλες εικόνες από τα κρανία που μοιάζουν με ονειρικές γιατί είναι τόσο περίεργες… Μια από αυτές αφορά τον ωκεανό. Εμφανίζονται παράξενα υδρόβια ζώα, που κινούν ταν πελώρια ιχθυοειδή σώματά τους στο εσωτερικό του κρανίου. Οι άλλες σκηνές αφορούν ανθρώπους που μετακινούνται και ζουν μέσα σε σπηλιές στο εσωτερικό της γης όπου έχουν τις δικές τους πηγές φωτισμού. Όταν ο Νικ είδε αυτούς τους ανθρώπους μέσα στις σπηλιές, έκανε κάποιες έρευνες και ανακάλυψε ότι η ιδέα της «κούφιας γης» υπάρχει σε πολλούς θρύλους. Πολλές φυλές ιθαγενών της Αμερικής ισχυρίζονται ότι ο τόπος προέλευσής τους βρίσκεται στο εσωτερικό της γης και ότι μετά από ένα μεγάλο κατακλυσμό οι πρόγονοί τους ζούσαν μέσα σε σπηλιές που είχαν δικό τους φωτισμό.
Είναι γνωστό σήμερα ότι τόσο οι Ναζί όσο και οι Σοβιετικοί είχαν απασχοληθεί σοβαρά με το θέμα της κούφιας γής αν και κανείς απ’αυτούς δεν μπόρεσε να παρουσιάσει αδιάσειστες αποδείξεις πως θα μπορούσε να υπάρχει ή πως έχει όντως υπάρξει μια τέτοια κοινωνία.
Μια άλλη πολύ συχνά εμφανίζόμενη στο Νικ εικόνα ήταν αυτή ενός αγνώστου ταυτότητας αεροσκάφους. Το σκάφος αυτό φαινόταν να αιωρείτο μέσα στο κρανίο και συχνά να εξαφανίζεται κάτω από τη θάλασσα ή κάτω από την επιφάνεια της γης. Το σχήμα του πολλές φορές ποίκιλε από τριγωνικό και άλλοτε έμοιαζε με δυο δίσκους να αιωρούνται ο ένας πάνω από τον άλλον ή σαν ένας δίσκος με όργανα που προεξέχουν και που κατάφερε μάλιστα να φωτογραφίσει. (Οσοι αγοράσουν το βιβλίο θα μπορέσουν να δούνε την περιβόητη ασπρόμαυρη φωτογραφία που ενώ έχει εξεταστεί επαννηλημένως φαίνεται να είναι γνήσια)Ο Νικ προβληματιζόταν όχι τόσο για το αν είναι «αληθινά» αυτά που έβλέπε αλλά για το γεγονός ότι τα ίδια πράγματα έχουν δει και άλλοι που «εργάστηκαν» με τα κρυστάλλινα κρανία. Αυτό είναι πράγματι αξιοπερίεργο γιατί με κάθε κρανίο που δούλεψε είχε δει τις συγκεκρινένες αυτές εικόνες όπως και όλοι οι υπόλοιποι.
Οι εικόνες αυτές είναι εικόνες «κίνησης και αλλαγής ολόκληρου του κόσμου»:
«… Bλέπω τεράστια ηφαίστεια που εκτοξεύουν λάβα, η οποία ρέει σε μεγάλα λιωμένα ποτάμια κάτω στις πλαγιές των βουνών και ο αέρας είναι αποπνικτικός από τον μαύρο καπνό και τη σκόνη. Παντού τριγύρω σκοτάδι, φοβεροί σεισμοί καταστρέφουν ολόκληρες πόλεις, η θάλασσα υψώνεται σε τεράστια κύματα, νερά πέφτουν σαν καταρράκτες με δύναμη πάνω σε δάση και ναούς και συντρίβουν τα πάντα με το βάρος τους. Η Γη κομματιάζεται, χώρες που ήταν μια ενιαία μάζα στεριάς διαχωρίζονται η μια από την άλλη και ταξιδεύουν στη θάλασσα σαν ακυβέρνητες βάρκες. Η φύση έχει απελευθερώσει τις δυνάμεις της σαν σε έναν από τους χειρότερους εφιάλτες μας.
Όταν εργάζεσαι με τα κρανία, δεν βλέπεις την ιστορία τους από την αρχή της δημιουργίας τους. Να θυμάστε ότι ο κρύσταλλος είναι πανάρχαιος και σας παρουσιάζει υλικό που πιστεύω ότι έρχεται από την Αυγή της Ιστορίας. Πιστεύω ότι τα κρανία έχουν επιζήσει τεραστίων περιόδων της Ιστορίας και σε όλο αυτό το διάστημα η Γη έχει μεταβληθεί πολλές φορές. Οι δραματικές αυτές αλλαγές στην υφήλιο εμφανίζονται 3 ή 4 φορές ανάλογα με το κρανίο στο οποίο εργάζεσαι.
Πιστεύω ότι τα κρανία βρίσκονται εδώ για να μας βοηθήσουν να επικοινωνήσουμε με το παρελθόν μας με πολιτισμούς που έχουν πια εξαφανιστεί. Μιλώ για την Προϊστορία, για κοινωνίες που υπήρχαν πάνω στη Γη πολύ προτού εμφανιστούν οι κοινωνίες με τη σημερινή τους μορφή. Πιστεύω ότι τα κρυστάλλινα κρανία μας λένε ότι η Γη αλλάζει κάθε 20.000, 30.000 ή 40.000 χρόνια και αρχίζει να δημιουργείται μια καινούργια Γη. Πιστεύω ότι μέσα σε αυτά τα κρανία υπάρχουν τόσες πολλές γνώσεις ζωτικής σημασίας, ώστε θα έπρεπε να τις γνωρίζουν όλοι. Από όπου και αν προήλθαν αυτές οι γνώσεις, πιστεύω ότι μπορούν να φέρουν την ειρήνη στον κόσμο και να βοηθήσουν τον άνθρωπο να κατανοήσει την προέλευσή του, από πού στ’ αλήθεια προήλθε και που πηγαίνει.
Δεν μπορώ να το αποδείξω αυτό περισσότερο από όσο μπορώ να αποδείξω ότι έχω ψυχή, πιστεύω όμως ότι έχω ψυχή και πιστεύω αυτά τα κρανία μπορούν να βοηθήσουν όλη την ανθρωπότητα. Είναι αγγελιοφόροι γνώσης και αυτή η γνώση είναι ζωτικής σημασίας για μας. Μέσω των κρυστάλλινων κρανίων μπορούμε να δούμε τις καταστροφές που έχουν ήδη συμβεί πάνω σε αυτή τη Γη και να διδαχθούμε να μην επιτρέψουμε να συμβούν ξανά.»
Τάδε έφη Νικ Νοσερίνο που απεβίωσε πριν από μερικά χρόνια.
To κρανίο του Παρισίου
Eνα ακόμη κρυστάλλινο κρανίο φυλάσσεται στο μουσείο του ανθρώπου στο Παρίσι.
Τώρα πλέον δεν εκτίθεται μια και διάφορες εργαστηριακές αναλύσεις που διεξήχθηκαν από το Βρετανικό μουσείο έθιξαν την «γνησιότητα» του κρανίου αυτού.
Το κρανίο αυτό αν και μικρότερο από τα κρανία Μίτσελ-Χέτζες , Βρετανικού μουσείου και Σμισθόνιαν με ένα λογικό μέγεθος. Είναι κατασκευασμένο από καθαρό χαλαζία, χωρίς αποσπώμενη γνάθο, έχει 11 εκ. ύψος και ζυγίζει 2,75 κιλά. Το ενδιαφέρον σημείο είναι τα στυλιζαρισμένα χαρακτηριστικά του, με τα ολοστρόγγυλα μάτια και τα σμιλεμένια δόντια του που το κάνει να μοιάζει πολύ με τεχνοτροπία που αποδίδεται στους Αζτέκους και τους γείτονές τους Μιξτέκους.
Το κρανίο αυτό έχει μια τρύπα που το διαπερνά από την κορυφή του μέχρι κάτω.
Η υπεύθυνη του Μουσείου Σμισθόνιαν Τζέϊν Γουώλς σχολίασε το γεγονός αυτό λέγοντας πως μια οριζόντια τρύπα θα σήμαινε ότι έχει το ίδιο στυλ με τα πραγματικά ανθρώπινα κρανία που «κάρφωναν» οι Αζτέκοι σε σειρές πασσάλων πράγμα το οποίο θα σήμαινε πως ήταν σχεδόν σίγουρα προκολομβιανής περιόδου, με άλλα λόγια αρχαίο. Η κάθετη όμως τρύπα φανέρωνε πως μπορεί να είχε χρησιμοποιηθεί από τους πρώτους Ισπανούς κατακτητές ίσως σαν βάση για ένα σταυρό. Περιέργως όμως η τρύπα του κρανίου αυτού είχε σχήμα αμφικωνικού πράγμα που φανέρωνε ότι είχε σίγουρα κατασκευαστεί με το χέρι και όχι με τη χρήση εργαλείων, επομένως πριν από την άφιξη των Ισπανών.
Ο έφορος της αμερικάνικης συλλογής του Μουσείου τροκαντερό του Παρισίου Ντανιέλ Λέβιν ήταν βέβαιος πως το κρανίο ήταν αρχαίο και όπως πίστευε των Αζτέκων. Οι Γάλλοι ειδικοί είχαν συμφωνήσει ότι το κρανίο κατασκευάστηκε το δέκατο τέταρτο δέκατο πέμπτο αιώνα από τους Αζτέκους και ότι ίσως ήταν διακοσμητικό στοιχείο σκήπτρου κάποιου Αζτέκου ιερέα. Το μουσείο έχει ήδη κάνει τα δικά του επιστημονικά πειράματα στο κρανίο:
– Η αμφικωνική τρύπα σήμαινε πως το κρανίο ήταν οπωσδήποτε χειροποίητο, είχαν μάλιστα ανακαλύψει ίχνη από χάλκινα εργαλεία σαν εκείνα που χρησιμοποίησαν οι Αζτέκοι πάνω στην επιφάνεια του κρυστάλλου.
Στο μουσείο Τροκαντερό ήταν λοιπόν απόλυτα πεπεισμένοι ότι αυτό το κρανίο ήταν πράγματι αρχαίο και δεν θεωρούσαν ότι χρειάζονταν περισσότερα επιστημονικά πειράματα. Κανείς όμως δεν μπορεί να μας πει που ή πότε ανακαλύφθηκε μόνο ότι είχε δωρηθεί στο μουσείο και αποτελούσε ήδη αντικείμενο της Γαλλικής Συλλογής όταν άρχισε η καταγραφή των αντικειμένων προς το τέλος του 1800.
Η Τζέϊν Γουωλς από το Σμισθόνιαν είπε ότι τα ίχνη χαλκού δεν αποδεικνύουν σίγουρα την αυθεντικότητα της αρχαίας προέλευσης του κρανίου γιατί ορισμένες τεχνικές λείανσης στις οποίες περιλαμβάνονται και αυτές που χρησιμοποιούμε σήμερα περιέχουν χάλκινα μείγματα. Τα ίχνη λοιπόν του χαλκού θα μπορούσαν να είναι συνέπεια του γεγονότος ότι κάποιος το λείανε μόλις χθες!
To κρανίο του Βρετανικού Μουσείου
To κρανίο αυτό φιλοξενείται στο Μουσείο ανθρώπου στο Λονδίνο και είναι εκεί από το 19898. Είναι φτιαγμένο από ένα ενιαίο κομμάτι κρυστάλλου χαλαζία και μοιάζει εξαιρετικά με το κρανίο του Παρισίου.
Και τα δυο έχουν αγοραστεί από εμπόρους στο Μεξικό γύρω στα 1890, πιθανόν την ίδια στιγμή. Η ομοιότητά τους τόσο στο μέγεθος όσο και στο σχήμα (ανατομικά) που έκανε κάποιους να πιστέψουν ότι το ένα «προσπάθησε» να γίνει αντίγραφο του άλλου. Σε σχέση με το κρανίο Μίτσελ- Χέτζες είναι φτιαγμένα και αυτά από καθαρό κρύσταλλο όχι όμως τόσο διαυγή και δεν πλησιάζουν καν την «ποιότητα» κατασκευής του σε λεπτομέρειες και φινίρισμα. Τα χαρακτηριστικά είναι αφύσικα χαραγμένα και μοιάζουν ανολωκήροτα, χωρίς το περίγραμμα των σιαγόνων να είναι κάν ευδιάκριτο.
To κρανίο του Μουσείου Σμισθόνιαν
Το κρανίο του Ινστιτούτου Σμισθόνιαν αποχτήθηκε κάτω από πολύ περίεργες συνθήκες… Για την ακρίβεια απεστάλει ταχυδρομικώς από έναν ανώνυμο δωρητή μέσα σε ένα κουτί με το παρακάτω ανώνυμο σημείωμα: “Aγαπητέ κύριε, αυτό το Αζτέκικο κρυστάλλινο κρανίο, το οποίο λέγεται ότι ανήκε στη συλλογή του Μεξικανού Προέδρου Πορφύριο Ντιάζ, αγοράστηκε στην πόλη του Μεξικού το 1960. Το προσφέρω στο Σμισθόνιαν χωρίς καμμία επιφύλαξη και φυσικά επιθυμώ να παραμείνω ανώνυμος…»
Το κρανίο αυτό είναι το μεγαλύτερο και το πιο δύσμορφο στον κόσμο.
Εχει ύψος 25,5 εκ. πλάτος 22,8 εκ. και ζυγίζει 14 κιλά!! Και μόνο η αξία του σε κρύσταλλο είναι αρκετών εκατοντάδων χιλιάδων δολλαρίων… Αντίθετα από τα κρανία Μίτσελ-Χέτζες δεν είναι διαυγές αλλά πολύ θολό και δεν έχει κινητή γνάθο.
Ένα ιδιαίτερα παράξενο χαρακτηριστικό του είναι ότι ενώ είναι τόσο βαρύ είναι τελείως κούφιο και έτσι μπορείς κοιτάζοντας μέσα στις κόγχες των ματιών του να δεις το αδειο εσωτερικό του. Μοιάζει περίπου σαν ένα από αυτά τα φαναράκια που μέσα τους κάποτε τοποθετούσαν κερί. Το κρανίο αν και είναι λειασμένο στερεί σε λεπτομέρειες ενώ τα χαρακτηριστικά του έχουν μια χονδροειδή εμφάνιση. Η γενικότερη εντύπωση που προκαλεί είναι ενός παράξενου σχεδόν μη ανθρώπινου προσώπου…
Tα δυο αυτά κρανία βρέθηκαν στη Γουατεμάλα το κρυστάλλινο και το κρανίο Αμέθυστου στο Μεξικό. Στις ΗΠΑ τα έφερε ένας ιερέας Μάγια. Είναι αλήθεια ότι αν και το ένα είναι φτιαγμένο από κρύσταλλο και το άλλο από μωβ χαλαζία(αμέθυστο) μοιάζουν πάρα πολύ. Εχουν και αυτά «αναλυθεί» στα εργαστήρια της Hewlett-Packard και είναι ανεξήγητο πως και τα δυο κόπηκαν αντίθετα με τον άξονα του κρυστάλλου!
Tα εργαστηριακά τεστ του Βρετανικού Μουσείου
O μόνος τρόπος για να λυθεί το αίνιγμα των κρυστάλλινων κρανίων ήταν να γίνει μια «επίσημη» έρευνα από κάποιο σοβαρό μουσείο. Ετσι το Βρετανικό μουσείο αποφάσισε να υποβάλει τα κρανία σε μια σειρά από αυστηρά επιστημονικά τεστ στο πλαίσιο φυσικά ενός ελεγχόμενου περιβάλλοντος.
Με την καθοδήγηση της δόκτορος Τζέϊν Γουώλς το Βρετανικό μουσείο σχεδίασε να συγκεντρώσει όσο περισσότερα κρυστάλλινα κρανία ήταν δυνατόν μαζί με το δικό του μεγάλο κρυστάλλινο κρανίο και αυτό του Σμισθόνιαν. Τα τεστ στη συνέχεια έγιναν στο εργαστήριο ερευνών του Βρετανικού μουσείου στο Λονδίνο που βρίσκεται πίσω από το μουσείο στην πλατεία Ράσσελ, υπό την αιγίδα του δόκτορος Αιαν Φρήστοουν, ενός επιστήμονα που ήταν εξοικειωμένος με τις πρακτικές χρονολόγησης αρχαιοτήτων.
Το Βρετανικό μουσείο ενδιαφερόταν πολύ να μάθει για την αληθινή προέλευση του δικού του κρανίου. Οι ιδιώτες προς μεγάλη έκπληξη του μουσείου ήταν έτοιμοι να αναλάβουν το ρίσκο να αποκαλυφθεί πως τα κρανία τους ήταν απάτες. Ολοι τους βέβαια θα έχαναν πολλά αν τα κρανία τους αποδεικνύονταν όχι αρχαία παρόλ’αυτά αυτό δεν έδειχνε να τους πτοεί.
Η Νόρμα Ρέντο από το Μεξικό κάτοχος ενός μικρού κρυστάλλινου κρανίου διακινδύνευε να αποδείξει ότι το πολύτιμο οικογενειακό κειμίλιο που είχε μεταβιβαστεί από γενιά σε γενιά δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια φτηνή απάτη. Βέβαια η οικονομική της επιφάνεια και η κοινωνική της κατάσταση της επέτρεπαν να πάρει αυτό το ρίσκο μια και ποτέ δεν είχε εκμεταλλευτεί το κρανίο για να βγάλει λεφτά. Συνδύασε μάλιστα την επίσκεψη στο Βρετανικό μουσείο με μια επίσκεψη στους γιούς της που εκείνη την εποχή σπούδαζαν σε ένα από τα ακριβότερα σχολεία της Αγγλίας.
Η κατάσταση ίσως να αποδεικνυόταν πιο καταστροφική για τον Νικ Νοσερίνο ο οποίος διακινδύνευε τη φήμη του ως «ειδικού των κρυστάλλινων κρανίων» υποβάλλοντας σε τεστ το κρανίο Σα-Να-Ρα. Αν αποδεικνυόταν ότι δεν ήταν τουλάχιστον τόσο αρχαίο όσο οι Αζτέκοι τότε ο Νίκ θα είχε πρόβλημα. Ενας «ειδικός» στα κρυστάλλινα κρανία που δεν μπορούσε να καθορίσει την προέλευση του δικού του κρανίου θα ήταν πολύ λίγο αξιόπιστος. Για να μην πω βέβαια για την ενορατική ιδιότητά του …
Οσον αφορά την Τζόαν Παρκς, ίσως αυτή έχανε τα περισσότερα γιατί ο «Μαξ» της είχε δώσει μια καινούργια ζωή… Εκανε περιοδείες μαζί του, και είχε γίνει μια τακτική προσωπικότητα της τηλεόρασης στην οποία εμφανιζόταν με το κρυστάλλινο κρανίο της. Πως θα αντιμετώπιζε άραγε την είδηση ότι ο «Μαξ» δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια απομίμηση και πως η ίδια υπήρξε θύμα απάτης?
Παρόλο που το πρόγραμμά της εκείνη την εποχή ήταν ιδιαίτερα φορτωμένο με μια περιοδεία διαλέξεων σε διάφορες πόλεις των ΗΠΑ, κατάφερε να παρεμβάλει στο πρόγραμμά της και μια επίσκεψη στο Βρετανικό Μουσείο για να λάβει μέρος ο «ΜαΞ» στις έρευνες.
Το μόνο πρόβλημα όπως ήδη είπαμε είναι ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να χρονολογηθεί ένας κρύσταλλος. Κάθε κομμάτι θα μπορούσε να έχει διαμορφωθεί πριν από δισεκατομμύρια χρόνια και να σκαλίστηκε οποιαδήποτε χρονική στιγμή π.χ. χθες. Ούτε και θα προέκυπτε κάτι από την ανάλυση δειγμάτων της επιφάνειάς του. Όπως είχαμε διαπιστώσει με το κρανίο του Παρισίου το οποίο δεν είχε προταθεί για τεστ(!), οποιοδήποτε δείγμα ας πούμε μετάλλου πάνω στην επιφάνειά του θα μπορούσε να βρέθηκε εκεί πολύ αργότερα από τον χρόνο κατασκευής του π.χ. για στίλβωση του κρυστάλλου. Όπως τελικά ανακάλυψαν οι επιστήμονες της Hewlett-Packard o καλύτερος τρόπος για να αποκαλυφθεί πότε πραγματικά λαξεύτηκε το κρανίο ήταν αναζητώντας ίχνη εργαλείων.
Η τεχνική αφορά στον προσδιορισμό των εργαλείων που χρησιμοποιήθηκαν εξετάζοντας τα σημάδια που έμειναν πάνω στην επιφάνεια του κρυστάλλου. Αυτό το τεστ είναι γνωστό ως «ανάλυση χρησιμοποιηθέντων εργαλείων». Στην περίπτωση των κρυστάλλινων κρανίων η ιδέα ήταν να πάρουν μερικά αποτυπώματα από το καθένα ώστε να μην προκληθούν φθορές σε αυτά. Τα αποτυπώματα αυτά πυριτίου θα έπρεπε στη συνέχεια να καλυφθούν με μια λεπτή επίστρωση χρυσού ώστε να μπορούν να εξεταστούν κάτω από ένα ηλεκτρονικό μικροσκόπιο. Αυτό θα αποκάλυπτε αν υπήρχαν σημάδια από «σύγχρονα» εργαλεία.
Με τον όρο «σύγχρονα» οι επιστήμονες εννούσαν κάθε είδους σημάδια από εργαλεία που θα μπορούσαν να έχουν γίνει με τη βοήθεια τροχού κατασκευαστή κοσμημάτων. Από το 13ο αιώνα οι τεχνίτες στην Ευρώπη χρησιμοποιούσαν τέτοιους τροχούς. Σήμερα κατασκευάζονται από μέταλλο και η κεφαλή τους είναι από διαμάντι. Τώρα λειτουργούν ηλεκρονικά ενώ κάποτε χειρίζονταν με το πόδι ή το χέρι. Παρόλ’αυτά ένας άλλος πολιτισμός οι Σουμέριοι χρησιμοποιούσαν τον τροχό από το 2000 π.Χ!! Βέβαια αυτό δε σημαίνει τίποτα γιατί οι ιθαγενείς της Αμερικής ως γνωστόν δεν εκαναν χρήση του τροχού.
Ο τροχός έγινε γνωστός στην Αμερική μετά την άφιξη του Κολόμβου το 1492. Οι αρχαίοι Ολμέκοι γνώριζαν ασφαλώς τον τροχό, γιατί έχει βρεθεί ένα αρχαίο έργο τέχνης με τροχούς στην περιοχή Τρες Ζαπότες στην ακτή του κόλπου του Μεξικού στις αρχές αυτού του αιώνα αλλά το αντικείμενο αυτό που θεωρείται ότι χρονολογείται από το 200 π.Χ πιστεύεται ότι δεν ήταν άλλο παρά ένα παιδικό παιχνίδι! Από την άλλη οι πρώτοι Ισπανοί χρονικογράφοι επιβεβαίωναν ότι οι ντόπιοι σκάλιζαν με τα χέρια τους απίστευτα αντικείμενα από νεφρίτη, οψιδιανό και κρύσταλλο.
To γυμνό μάτι είναι συνήθως αδύνατο να ξεχωρίσει τη διαφορά ανάμεσα σε ένα κομμάτι κρυστάλλου που έχει σκαλιστεί με το χέρι και σε ένα που έχει σκαλιστεί με τροχό χαράκτη. Κάτω όμως από την τεράστια μεγέθυνση του ηλεκτρονικού μικροσκοπίου, αν ένα αντικείμενο έχει σκαλιστεί με τροχό παρουσιάζει μικροσκοπικές παράλληλες γρατζουνιές κατά μήκος της επιφάνειας του κρυστάλλου ενώ ένα αντικείμενο σκαλισμένο με το χέρι παρουσιάζει μια πιο τυχαία διάταξη τέτοιων σημαδιών.
Οι επιστήμονες του Βρετανικού μουσείου είχαν στη διάθεσή τους ένα κρυστάλλινο κρανίο που γνώριζαν πως είχε σκαλιστεί με τη βοήθεια τροχού το 1993 στη Γερμανία και έτσι το χρησιμοποίησαν ως μέτρο σύγκρισης. Ηξεραν ότι κάτω από το μικροσκόπιο το κρανίο θα παρουσίαζε τις παράλληλες αυλακώσεις στην επιφάνειά του που θα αποδείκνυαν ότι είχε σκαλιστεί με σύγχρονα εργαλεία.
Ο Χανς Γιούργκεν Χεν ιδιοκτήτης του κρανίου ήταν ευτυχής που το μουσείο θα το χρησιμοποιούσε για συγκριτικό στοιχείο για τα άλλα. Ετσι λοιπόν αν τα άλλα κρανία εμφάνιζαν παρόμοιες παράλληλες γρατζουνιές ή αυλακώσεις δε θα έμενε μεγάλη αμφιβολία πως ήταν σύγχρονης κατασκευής.
Χρειάζονταν όμως και ένα άλλο μέτρο σύγκρισης για να είναι απόλυτα σίγουροι.
Χρειάζονταν ένα αρχαίο κρυστάλλινο έργο τέχνης από την Κεντρική Αμερική.
Πίστευαν ότι ένα τέτοιο έργο τέχνης θα παρουσίαζε μια περισσότερο τυχαία διάταξη στα σημάδια που δημιουργούνται όταν ένα αντικείμενο κατασκευάζεται χωρίς τη χρήση τροχού. Το πρόβλημα όμως ήταν ότι σπάνιζαν τα ευμεγέθη κομμάτια κρυστάλλου που να προέρχονται από επισήμως καταγεγραμμένες ανασκαφές στην Κεντρική Αμερική.
O δόκτωρ Φρήστοουν είπε ότι υπήρχε και ένα άλλο τεστ που θα μπορούσε εναλλακτικά να γίνει. Είπε ότι ο ίδιος ο κρύσταλλος θα μπορούσε να μας δώσει πληροροφορίες για τον τόπο προέλευσής του. Αν αυτό γινόταν γνωστό θα βοηθούσε να προσδιοριστεί το πότε σκαλίστηκαν τα κρανία. Αν π.χ. αποδεικνυόταν ότι το κομμάτι του ορυκτού κρυστάλου προέρχονταν από την Κεντρική Αμερική θα συνέτεινε αυτό στην άποψη ότι κατασκευάστηκαν από αυτόχθονες. Αν αποδεικνυόταν ότι το κρύσταλλο ήταν Βραζιλίας ή από την Ευρώπη θα μπορούσαμε να υποθέσουμε με αρκετή βεβαιότητα πως ήταν έργο της σύγχρονης εποχής. Η αρχαιολόγος Τζέϊν Γουώλς υποπτευόταν ότι το κρανίο του Βρετανικού μουσείου ήταν κατασκευασμένο από κρύσταλλο Βραζιλίας και όχι Κεντρικής Αμερικής…(οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι οι κρύσταλλοι από την Βραζιλία δεν εισήχθησαν στην Κεντρική Αμερική παρά μόνο μετά την αφιξη των Ευρωπαίων.
Η εξέταση της πηγής προέλευσης του κρυστάλλου φαινόταν ένας χρήσιμος τρόπος προσδιορισμού της προέλευσής τους. Όπως εξήγησε ο δρ. Φρήστοουν, υπήρχαν αρκετές τεχνικές που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν. Ολες αφορούσαν τη μελέτη των μικροσκοπικών φυσαλίδων (ή «εγκλεισμάτων» όπως είναι γνωστά) άλλων υλικών που συχνά παγιδεύονται μέσα στον κρύσταλλο στο διάστημα της δημιουργίας του. Αυτά τα άλλα υλικά όπως είναι η «πράσινη πέτρα», παγιδεύονται συχνά μέσα σε μικροσκοπικούς θύλακες του κρυστάλλου ενώ μπορεί να αναλυθεί το μέγεθος και η μορφή αυτών των θυλάκων και του περιεχόμενού τους που είναι συνήθως συνδιασμός στερεών, υγρών και μερικές φορές αέριων στοιχείων για να διαπιστωθεί από πού προήλθε αρχικά ο κρύσταλλος.
Αναλύεται δηλαδή η ακριβής χημική σύνθεση αυτών των «ακαθαρσιών» αλλά επειδή είναι παγιδευμένα μέσα στον κρύσταλλο αυτό συνεπάγεται βέβαια φθορά του υπό έρευνα αντικειμένου.
Η πιο προηγμένη και περίπλοκη μέθοδος επίλυσης αυτού του προβλήματος είναι μια τεχνική γνωστή ως «φασματοσκοπική εξέταση με λέϊζερ». Μια ακτίνα λέϊζερ εκτοξεύεται στα εγκλείσματα του κρυστάλλου και επειδή τα στοιχεία τους θερμαίνονται με διαφορετική ταχύτητα, η ανάλυση με τη βοήθεια του ηλεκτρονικού υπολογιστή της παρατηρούμενης κίνησης μέσα στα εγκλείσματα μπορεί να προσδιορίσει τα παρόντα χημικά στοιχεία.
Όταν ο Νικ Νοσερίνο έμαθε για αυτό το τεστ είπε: «Καλά θα κάνει το Βρετανικό μουσείο να είναι προσεκτικό με το δικό μου κρανίο. Ακουσα μια φήμη ότι κυβερνητικοί επιστήμονες στη Βραζιλία προσπάθησαν να πάρουν πληροφορίες από ένα κρυστάλλινο κρανίο εκτοξεύοντας ακτίνες λέϊζερ κι αυτό έγινε κομμάτια!
Καλό είναι λοιπόν να μην επιχειρήσουν κάτι τέτοιο στο δικό μου!»
Ευτυχώς για το Νικ Νοσερίνο η μέθοδος αυτή απαιτεί έναν πολύ ακριβό εξοπλισμό τον οποίο δεν διέθετε το βρετανικό μουσείο και που ούτε είχε τις οικονομικές δυνατότητες να νοικιάσει.
Η άλλη καλύτερη εναλλακτική λύση είναι μια τεχνική που λέγεται «ανάλυση ακτινογραφικής διάθλασης». Σε αυτή παίρνουν ένα μικρό δείγμα από οποιοδήποτε έγκλεισμα υπάρχει κοντά στην επιφάνεια του κρυστάλλου και το υποβάλλουν σε βομβαρδισμό ακτίνων Χ υψηλής ακτινοβολίας. Από αυτό προκύπτουν ακτινογραφίες που παρουσιάζουν ένα συγκεκριμένο πρότυπο διάθλασης. Επειδή κάθε στοιχείο της ύλης έχει διαφορετική ατομική δομή ή σχήμα, διαθλά τις ακτίνες Χ κατά τον δικό του διακεκριμένο τρόπο. Το πρότυπο της διάθλασης που προκύπτει μπορεί λοιπόν να χρησιμοποιηθεί για να διαπιστωθεί ποια χημικά στοιχεία είναι παρόντα και επομένως από πού προέρχεται ο κρύσταλλος. Η τεχνική αυτή φαίνεται εντυπωσιακή αλλά το πρόβλημα είναι ότι συνεπάγεται μια μικρή φθορά του υπό εξέταση αντικειμένου.
Εχοντας λοιπόν αυτά τα δεδομένα οι ερευνητές του Βρετανικού μουσείου κατέληξαν ότι η μοναδική τεχνική για να προσδιοριστεί από πού προήλθε ο κρύσταλλος η οποία δεν ήταν δαπανηρή και εξασφάλιζε ότι δε θα υποστούν τα κρανία με κανένα τρόπο φθορές ήταν η «βιντεομικροσκοπική τεχνική».
Με ένα βιντεομικροσκόπιο (μικροσκόπιιο συνδεδεμένο με κάμερα) στοχεύεις τα εγκλείσματα κι έπειτα ένας πεπειραμένος γεωλόγος εκφράζει την άποψή του για τον τόπο προέλευσης του κρυστάλλου με βάση το μέγεθος, το σχήμα και το οποιοδήποτε χρώμα υπάρχει στους θύλακες των εγκλεισμάτων. Όταν όμως λέμε για τον προσδιορισμό της περιοχής από την οποία προήλθε ο κρύσταλλος εννοούμε την προσέγγιση του θέματος από γεωλογική μάλλον παρά από γεωγραφική σκοπιά όπως αργότερα εξήγησε και ο καθηγητής γεωλογίας Αντριου Ράνκιν ο οποίος θα βοηθούσε σε αυτά τα τεστ.
Με άλλα λόγια ο καθηγής Ράνκιν θα μπορούσε να εκφράσει την άποψή του όσον αφορά σε γενικές γραμμές σε ποια θερμοκρασία και κάτω από ποια πίεση είχε σχηματιστεί ένα κομμάτι κρυστάλλου και ποια άλλα ορυκτά ίσως να ήταν παρόντα στην περιοχή εκείνη. Δε θα μπορούσε να αποφανθεί με βεβαιότητα αν ένα κομμάτι κρυστάλλου προερχόταν από τη Βραζιλία ή από την Κεντρική Αμερική.
Ορισμένα πάντως γεωλογικά είδη –όπως ο ίδιος είπε – συναντώνται συχνότερα στη Βραζιλία ενώ σπανίζουν στην Κεντρική Αμερική κι έτσι θα «διακινδύνευε» μια γνώμη σχετικά με τη γεωγραφική περιοχή προέλευσης των κρυστάλλων. Το πρόβλημα ήταν ότι μερικές φορές υπάρχουν περισσότερες ομοιότητες ανάμεσα σε κρυστάλλους διαφορετικών περιοχών παρά διαφορές. Οι ίδιοι τύποι κρυστάλλου μπορούν να βρεθούν σε εντελώς διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές. Δεν θα μπορούσανε λοιπόν να είναι σίγουροι από πού ακριβώς προήλθε ένα κομμάτι κρυστάλλου και θα ήταν αδύνατον να έχουμε μια όντως ακριβή εικόνα αν τα κρανία ήταν αρχαία ή σύγχρονα αναλύοντας τον κρύσταλλο. Θα μπορούσαμε όμως να πάρουμε μια αρκετά καλή ιδέα.
Ετσι λοιπόν μπήκαν τα κρανία στη σειρά για μελέτη…
… και ενώ όλοι νόμιζαν ότι τα πειράματα δε θα ήταν ΑΠΟΛΥΤΩΣ συμπερασματικά λόγω έλλειψης του αναγκαίου αντικειμένου σύγκρισης ώστε να είναι αξιόπιστη η ανάλυση των χρησιμοποιηθέντων εργαλείων το αντικείμενο αυτό βρέθηκε!
Η Δρ. Τζέϊν Γουώλς βρήκε ένα αυθεντικό αρχαίο και μεγάλου μεγέθους κρυστάλλινο έργο τέχνης το οποίο είχε βρεθεί σε επίσημες αρχαιολογικές ανασκαφές στο Μεξικό.
Το αντικείμενο αυτό είναι γνωστό σαν «κρυστάλλινο κύπελλο από τον τάφο 7 του Μόντε Αλμπάν» και βρισκόταν σε ένα άσημο μικρό Μουσείο του κεντρικού Μεξικού. Ο τόπος ανακάλυψής του το Μόντε Αλμπάν βρίσκεται κοντά στην πόλη Οαξάκα πάνω στα υψίπεδα του Μεξικού, νοτίως της πρώην αυτοκρατορίας των Αζτέκων και βορείως των περιοχών των Μάγια. Χρονολογείται από το 500 π.Χ τουλάχιστον ενώ η αρχαιολογική περιοχή βρίσκεται σε ένα επίπεδο οροπέδιο στην κορυφή του Μόντε Αλμπάν ή «Λευκού Βουνού» και είναι ασυνήθιστη ως προς το γεγονός ότι προτού να χτιστεί η πόλη πάνω στην κορυφή του βουνού έπρεπε πρώτα να ισοπεδωθεί.!
Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι η πόλη χτίστηκε από τους Ζαποτέκους έναν μάλλον ασαφή πολιτισμό ο οποίος κατοίκησε σε αυτή την περιοχή την ίδια περίπου περίοδο που και οι πρώτοι Μάγια εγκαταστάθηκαν πιο μακρια στο νότο. Οι Ζαποτέκοι είχαν την αρχαιότερη ιερογλυφική γραφή στο Μεξικό η οποία ακόμη δεν έχει αποκωδικοποιηθεί ενώ διέθεταν μια αρχαιότερη παραλλαγή του ημερολογίου των Μάγια.
Οσον αφορά τώρα το «αντικείμενο σύγκρισης» το κρυστάλλινο κύπελο που βρέθηκε στον τάφο Νο7 ήταν κατασκευασμένο από καθαρό αψεγάδιαστο κρύσταλλο και είχε μείνει μέσα στον τάφο για περισσότερο από 1000 χρόνια. Θα πρέπει λοιπόν –σύμφωνα με τη θεωρία – να είχε κατασκευαστεί με τη χρησιμοποίηση τεχνικών που δεν παρουσίαζαν καμμια ένδειξη τροχού (δηλαδή με το χέρι). Αν όμως εμφάνιζε σημάδια τέτοιου εργαλείου(τροχού) θα σήμαινε ότι οι αρχαιολόγοι είχαν κάνει λάθος στις απόψεις τους για τις τεχνικές δυνατότητες των αρχαίων Κεντροαμερικανών πράγμα πολύ σημαντικό για την υπόθεση των κρυστάλλινων κρανίων… Ετσι λοιπόν αυτό το αντικείμενο σύγκρισης ήταν πολύ χρήσιμο γιατί ήταν γνωστό ότι το κρυστάλλινο αυτό κύπελλο κατασκευάστηκε πριν φτάσουν οι Ισπανοί στην Αμερική, πριν την ύπαρρξη δηλαδή του τροχού… και γιατί βέβαια είχε αναγνωριστεί επίσημα σαν ΑΡΧΑΙΟ έργο τέχνης.
Παρόλη την δυσκίνητη γραφειοκρατία που διακρίνει τα Μουσεία για τον δανεισμό των αντικειμένων ανάμεσά τους μιας και είναι μια πολύπλοκη διαδικασία που απαιτεί ένα σημαντικό χαρτοβασίλειο κατάφεραν να φέρουν το κύπελλο στη Βρετανία για τα συγκριτικά τεστ με τα κρυστάλλινα κρανία.
Βέβαια καταβλήθηκαν τρομερές προσπάθειες και από τα δυο μουσεία, συγκλήθηκαν επιτροπές, κλήθηκαν δικηγόροι, έγιναν συμβόλαια και ασφάλειες αλλά τα κατάφεραν! Η αξία του κυπέλου εκτιμήθηκε περισσότερο από 3 εκατ. Δολλάρια, τοποθετήθηκε σε ειδικά κατασκευασμένο κιβώτιο και κάτω από αυστηρή μυστικότητα και ασφάλεια πέταξε πάνω από τον Ατλαντικό με τη συνοδεία του εφόρου του μουσείου του Μεξικού Αρτούρο Ολιβέρος ο οποίος έφτασε στο εργαστήριο ερευνών του βρετανικού Μουσείου μέσα σε αυτοκίνητο ασφαλείας.
Το κρανίο του Βρετανικού μουσείου μετακινήθηκε από την προθήκη όπου εκτίθεται, καθαρίστηκε (ελπίζω όχι με συρματόβουρτσες όπως τα Ελγίνεια…) και περίμενε στο μουσείο μαζί με το γερμανικό κρανίο (που αν θυμάστε είπαμε πως ήταν αποδεδειγμένα σύγχρονο και ήταν και αυτό ένα άλλο μέτρο σύγκρισης…) και μαζί με το κρανίο Σμισθόνιαν.
Οι ιδιώτες κάτοχοι ήρθαν όλοι και τα πάντα ήταν έτοιμα για να αρχίσουν τα τεστ αυτή τη φορά όμως με ΑΠΟΛΥΤΗ σιγουριά ότι τα συμπεράσματα θα ήταν σίγουρα και αξιόπιστα γιατί είχαν βρει και το πολυπόθητο δεύτερο μέτρο σύγκρισης, το κρυστάλλινο κύπελο από το Μοντε Αλμπάν.
Eτσι λοιπόν ένα ένα τα κρυστάλλινα κρανία βγήκαν από τις συσκευασίες τους.Ο «Μαξ» βγήκε από την ολοκαίνουργια θήκη του, το κρανίο Σα-Να-Ρα από την ταξιδιωτική του τσάντα και το κρανίο Σμισθόνιαν από ένα τεράστιο ειδικά κατασκευασμένο ξύλινο κιβώτιο ενώ το μικρό κρανίο της Νόρμα είχε μεταφερθεί τυλιγμένο μέσα σε ένα κεφαλομάντηλο. Το κρυστάλλινο κύπελλο ήταν το κερασάκι της τούρτας.
Όλα τοποθετήθηκαν σε μια πρόχειρη διάταξη πάνω στο τραπέζι και οι διαφορές στο μέγεθος, στην τεχνοτροπία και στην μορφή έγιναν αμέσως ορατές. Η παράθεση αυτή ήταν καταπληκτική…
Υπήρχε το «γιγάντιο» κρανίο του Σμιθσόνιαν με τα βαριά θολωμένα χαρακτηριστικά και το στραβό –όπως φαινόταν – χαμόγελο, το στυλιζαρισμένο αλλά πάντως όμορφο και σχεδόν διάφανο κρανίο του Βρετανικού μουσείου, το γερμανικό κρανίο με τις απαλές γραμμές που θύμιζαν τη σύγχρονη τεχνολογία κατασκευής του, ο «Μαξ» το θολό ασημόγκριζο «θεραπευτικό» κρανίο με τα απλά χαρακτηριστικά του, το ακόμα βρώμικο κρανίο Σα-Να-Ρα με τα χοντροειδή δόντια του και τα πρωτόγονα χαρακτηριστικά που είχε παρουσιάσει τόσο πολλές εικόνες στον Νικ Νοσερίνο στο πέρασμα του χρόνου και τέλος το κρανίο με το σταυρό λειψανοθήκη που ήταν καρφωμένος πάνω του καθώς και το κρυστάλλινο κύπελλο που θα έπαιζε στη συνέχεια το ρόλο του μέτρου σύγκρισης…
Υστερα η κα Μάργκαρετ Σαξ άρχισε τη διαδικασία καθαρισμού της επιφάνειας των κρανίων ξεκινώντας με ένα καλό καθάρισμα στα δόντια του Μαξ υπό το άγρυπνο και προστατευτικό βλέμμα της «ιδιοκτήτριας» Τζόαν Παρκς. Κατόπιν άρχισε να κάνει μικρά εκμαγεία από διάφορα σημεία όλων των κρανίων. Η ιδέα ήταν να παρθούν εκμαγεία από περιοχές των κρανίων που είχαν τα πιο λεπτομερειακά σκαλίσματα, ιδιαίτερα γύρω από τα μάτια και τα δόντια. Εκμαγεία έγιναν επίσης και στα πιο λεία τμήματα της κορυφής του καθενός από τα κρανία ώστε να μπορεί να γίνει σύγκριση της εργασίας που είχε πραγματοποιηθεί πάνω σε διάφορα σημεία των κρανίων. Αργότερα αυτά τα εκμαγεία θα ανιχνεύονταν κάτω από το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο, όπου η τεράστια μεγέθυνση θα μπορούσε να αποκαλύψει οποιαδήποτε σημάδια είχαν γίνει κατά την κατασκευή των κρανίων.
Αν και η ανάλυση της χρήσης των εργαλείων που χρησιμοποιήθηκαν ήταν πιθανώς το πιο αποτελεσματικό τεστ, το Βρετανικό μουσείο ενδιαφερόταν επίσης και για μια ανάλυση της γεωγραφικής προέλευσης του κρυστάλλου.
Στην επόμενη φάση μόλις ολοκλήρωσε η Δρ.Σαξ τις εργασίες της το έργο συνέχισε ο Δρ. Αντριου Ράνκιν ο οποίος άρχισε να τα εξετάζει με το βιντεομικροσκόπιό του.
Το όργανο αυτό παρουσίαζε όπως έχουμε πει μια μεγεθυσμένη εικόνα των εγκλεισμάτων που υπήρχαν σε κάθε κομμάτι κρυστάλλου.
Τα αποτελέσματα των εξετάσεων έκαναν 2 μέρες για να βγουν.
Την μέρα ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων ένα μέλος του προσωπικού του μουσείου (και όχι κάποιος από τους συμμετέχοντες στην έρευνα επιστήμονες…) άρχισε να αναφέρεται σε ένα προς ένα τα κρανία, αρχίζοντας με αυτό του Βρετανικού μουσείου. Δυστυχώς στα δόντια του είχαν βρεθεί σημάδια τροχού. Αυτό σήμαινε ότι πλέον αντί για «αρχαίο» θα χαρακτηριζόταν «μετακολομβιανό» υποθέτοντας ότι μάλλον είχε κατασκευαστεί με τη χρησιμοποίηση της ευρωπαϊκής τεχνολογίας είτε στην Ευρώπη είτε στην Κεντρική Αμερική μετά την άφιξη των Ευρωπαίων το 1492.
Ομοίως αποδείχτηκε ότι και το κρανίο του Σμιθσόνιαν έφερε ίχνη από τροχό…
Σχετικά με την προέλευση του κρυστάλλου ως πρωτογενής ύλης που χρησιμοποιήθηκε για να κατασκευαστούν αυτά τα κρανία πάλι το μουσείο βάσει των γεωλογικών στοιχείων κατέληξε ότι δεν ήταν αρχαία.
Ετσι λοιπόν αποδείχτηκε ότι τα 2 κρανία που ανήκαν σε μουσεία ήταν πλαστά.
Όμως τι γινόταν με τα άλλα? Η άποψη της Νόρμας Ρέντο για το δικό της κρανίο ήταν φιλοσοφημένη: Δε θα άλλαζε τίποτα για αυτή αν αποδεικνυόταν ότι ήταν σύγχρονο μιας και θα εξακολουθούσε να είναι γι’αυτήν ένα πολύτιμο οικογενειακό κειμήλιο που έφτασε στα χέρια της μέσα από τόσες γενιές της αριστοκρατικής της οικογένειας. Όμως από ότι φαινόταν τα τεστ για το κρανίο με τον σταυρό λειψανοθήκη (μια τρύπα στην κορυφή του κρανίου όπου οι ισπανοί είχαν κάνει για να ενσωματώσουν ένα σταυρό στο κρανίο θέλοντας μάλλον να ξορκίσουν έτσι το κακό που πίστευαν ότι συμβόλιζε το κρανίο) ήταν πολύ αντιφατικά… Η Δρ.Μάργκαρετ Σαξ είχε ανακαλύψει 2 ίχνη εργασιών πάνω στο κρανίο. Οι λεπτομέρειες των δοντιών φαίνονταν να έχουν σκαλιστεί με τροχό, όπως και το πάνω μέρος του κρανίου όπου είχε προστεθεί ο σταυρός. Το υπόλοιπο όμως κρανίο είχε σαφώς σκαλιστεί με το χέρι, ίσως από Κεντροαμερικανούς της προκολομβιανής εποχής, ενώ αργότερα τα δόντια ξανασκαλίστηκαν με τροχό (μάλλον οι ισπανοί όταν βρήκαν το κρανίο το θεώρησαν χοντροκομμένο και προσπάθησαν να δώσουν το δικό τους touch στο έργο τέχνης κάνοντας το φινίρισμα στα δόντια με τροχό και ανοίγοντας μια τρύπα στο κρανίο για να το «φέρουν στα μέτρα τους» τοποθετώντας ένα σταυρό…).
Σύμφωνα με τον Δρ.Ράνκιν το κρανίο της Νόρμας με το σταυρό Λειψανοθήκη είχε κατασκευαστεί από ένα μεγάλο κομμάτι κρυστάλλου του μεγέθους που συνήθως βρίσκεται μόνο στη Βραζιλία. Ανακάλυψε όμως – πράγμα περίεργο – ότι το είδος του κρυστάλλου αυτού ήταν σχεδόν ίδιο με εκείνο που είχε χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή του κρυστάλλινου κυπέλλου του Μόντε Αλμπάν, το οποίο ως γνωστόν είναι άνω των 1.000 ετών και πιθανότατα είχε κατασκευαστεί από κρύσταλλο της Κεντρικής Αμερικής. Ετσι λοιπόν το κρανίο της Νόρμα ήταν ένα αυθεντικά αρχαίο κρανίο.
Και όταν ήρθε η ώρα του αντιπροσώπου του Βρετανικού μουσείου για να αναγγείλει τα αποτελέσματα για τα άλλα 2 κρανία τον Μαξ και το Σα-Να-Ρα εκείνος δεν είπε τίποτα παρά μόνο: «Φοβάμαι ότι δεν είμαστε σε θέση να σχολιάσουμε τα άλλα δυο κρανία».
Φανερά ενοχλημένοι οι ιδιοκτήτες των 2 κρανίων που είχαν μπει σε όλο αυτόν τον κόπο να ταξιδέψουν με τα κρανία από την Αμερική κάνοντας έξοδα και περιμένοντας με αγωνία όλο αυτό το διάστημα ζήτησαν εξηγήσεις όμως ο αντιπρόσωπος του Βρετανικού μουσείου ενοχλημένος πρόσθεσε ότι «έχουν δοθεί άνωθεν αυστηρές εντολές προς όλο το προσωπικό να μην κάνουν σχόλια».
Τι συνέβαινε?
Τι υπήρχε σχετικά με τα κρανία που δεν μπορούσε να κοινολογηθεί??
Είχαν άραγε ανακαλύψει πως τα κρανία αυτά ήταν όντως αρχαία?
Αν ναι γιατί δεν μπορούσαν να το πουν?
Μήπως είχαν βρει κάποια σημαντική πληροφορία που ήταν υπέρ του δέοντος «ευαίσθητη» για λαϊκή κατανάλωση?
Μήπως τα κρανία είχαν κατασκευαστεί με μια άγνωστη για μας τεχνολογία?
Η μήπως ήταν τόσο εμφανώς σύγχρονες απάτες που το μουσείο απλώς φοβόταν να το παραδεχτεί?
Οσο και αν ασκήθηκαν πιέσεις τόσο από δημοσιογράφους όσο και από τους ιδιοκτήτες των κρανίων απαντήσεις δεν δοθήκαν εκτός από το ότι ήταν πολιτική του μουσείου να μην κάνουν τεστ σε τεχνουργήματα που ανήκουν σε ιδιώτες.
Περιέργως το μουσείο είχε ξεχάσει την πρόσκληση που έκανε στους ιδιώτες αυτούς και την προετοιμασία των έξη μηνών για να καταφέρει να στήσει αυτή την επιχείρηση έρευνάς τους. Η ίδια η Δρ. Τζέϊν Γουώλς είχε πει στην αναφορά της ότι ήλπιζε να δανειστεί κρανία τόσο από μουσεία όσο και από ιδιώτες συλλέκτες με σκοπό την επιστημονική έρευνα και προκειμένου να ανακοινώσει δημοσίως τα αποτελέσματα.
Εν τούτις το κρανίο με τον σταυρό λειψανοθήκη ανήκε προφανώς σε ιδιώτη συλλέκτη, την αριστοκρατική Νόρμα Ρέντο και παρά ταύτα το μουσείο είχε κάνει σχόλια για αυτό… (δυο μέτρα και δυο σταθμά λοιπόν άραγε γιατί?)
Οι ιδιοκτήτες των 2 κρανίων απορημένοι προσπάθησαν να καταλάβουν το γιατί.
Συζητώντας ο Νικ Νοσερίνο με την Τζόαν Παρκς κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ίσως το Βρετανικό μουσείο έχοντας διαπιστώσει πως το δικό του κρανίο και το μεγάλο κρανίο του Σμιθσόνιαν ήταν σύγχρονα είχε ανακαλύψει και το ίδιο και για τα άλλα 2 κρανία και φοβόταν να το σχολιάσουν δημοσίως μήπως και οι κάτοχοί τους προέβαιναν σε αντιδικία. Ετσι λοιπόν έπιασαν τους υπεύθυνους του μουσείου και τους ρώτησαν αν θα τους επιτρέπονταν να μάθαιναν τα αποτελέσματα με την προϋπόθεση ότι οι ιδιοκτήτες των κρανίων θα έδιναν γραπτώς την διαβεβαίωσή τους με μια ένορκη δήλωση ότι δε θα επανέλθουν σε αυτό το θέμα όποια και αν ήταν τα σχόλια και ότι δεν θα ερχόντουσαν σε αντιδικία με το μουσείο.
Αδικος κόπος! Το μουσείο φαινόταν ότι ήταν διατεθιμένο να τηρήσει σιγή ιχθύος γύρω από το θέμα και να κρατήσει επτασφράγιστο μυστικό το αποτέλεσμα των τεστ. Σε μια προσπάθεια απεγκλωβισμού τους «τα γύρισαν» λέγοντας ότι τελικά ποτέ δεν έγιναν τεστ στα 2 αυτά κρανία! Και όμως τόσο η Τζόαν Παρκς όσο και ο Νικ Νοσερίνο ήταν μπροστά όταν έπαιρναν εκμαγεία από τα κρανία τους και όταν ο Μαξ και το Σα-Να-Ρα έμπαιναν στο βιντεομικροσκόπιο! Το μουσείο συμφώνησε σε αυτή τη φάση αλλά είπαν ότι τα κρανία δεν πέρασαν στην επόμενη φάση ανάλυσης των στοιχείων που είχαν χωρίς ποτέ να αναφέρουν για ποιόν λόγο δε το έκαναν…
Τι είχε άραγε σταματήσει το Βρετανικό μουσείο από το να δώσει τις απαντήσεις που ήταν τόσο απαραίτητες?
Θα πάρουμε ποτέ απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά?
… γιατί βέβαια ενώ οι Βρετανοί είχαν δημιουργήσει ντοκυμαντέρ με θέμα την έρευνα αυτή του Βρετανικού μουσείου και ενώ είχαν ορίσει ημερομηνία που αυτή θα έβγαινε στον αέρα η εκπομπή αυτή δεν βγήκε ποτέ!!
Και για του λόγου το αληθές: «In April of 1996, The BBC, in association with the British Museum and Everyman Productions, of London, performed tests on several crystal skulls to determine the age of the caning through electron microscope. Nick Nocerino was invited to bring Sha-Na-Ra. Carl and Jo Ann Parks were invited to bring Max.
The British museum offered their Aztec skull and the Smithsonian Institution was invited to bring their 40-pound skull. Also included was a skull from Guatemala, an ancient gold and silver plated reliquary cross which rested in a carved crystal skull and a small skull. Anna Mitchell-Hedges was also invited. However, she declined.
A documentary was produced of the tests by the BBC. The results were shocking to the museum staff. It was determined that the British skull and the Smithsonian skull were not ancient, but in fact carved using very contemporary methods from the 1800s.
Sha-Na-Ra and Max were also examined. While the officials of the museum would not publicly comment as to the results, it was confidentially revealed, by the antiquity expert brought to the museum by its officials, that the method used to carve Max and Sha-Na-Ra, was used more than 5000 years ago! The skull in the British museum was a fake. The Smithsonian skull was a fake. The Mitchell-Hedges skull? Well, we wonder why Anna declined. Her only comment was that it had been tested enough in the past.
The BBC aired their documentary in July, 1996 and will be aired by U.S. television, however, no date has yet been set. In a letter to me from Everyman Productions, in London, it was reported by the BBC that they had never aired a program in this series with a larger audience.»
Δείτε ένα πολύ ενδιαφέρον ντοκυμαντέρ (αποτελούμενο απο 8 μέρη) για τα κρυστάλλινα κρανία. Δυστηχώς είναι μόνο στα αγγλικά.
thesecretrealtruth.blogspot.com
Use Facebook to Comment on this Post
![10 εύκολα «μαγικά» για να τρελάνετε τους φίλους σας [Video]](https://www.xorisorianews.gr/wp-content/uploads/2015/08/1291-300x219.jpg)
![Θιβετιανό Μαστίφ: Η αρχαιότερη φυλή σκύλων στον πλανήτη αλλά και η ακριβότερη [Βίντεο]](https://www.xorisorianews.gr/wp-content/uploads/2017/02/1-384-300x182.jpg)
![Δεν υπάρχει! Δείτε τι κάνει ο σκύλος για να δείξει ότι δεν έκανε αυτός τη ζημιά! [vid]](https://www.xorisorianews.gr/wp-content/uploads/2016/09/1-15-300x179.png)
![Αυτόν τον τρόπο ψαρέματος σίγουρα δεν τον έχετε ξαναδεί [Βίντεο]](https://www.xorisorianews.gr/wp-content/uploads/2017/02/1-50-300x163.jpg)
