Οι μυστηριώδεις εξαφανίσεις ανθρώπων

Ένας περίεργα μεγάλος αριθμός παιδιών εξαφανίζονται κάθε χρόνο από διάφορα μέρη του πλανήτη. Δεν γίνεται λόγος για τριτοκοσμικά κράτη όπου εκεί οι γονείς τις περισσότερες φορές τα πουλάνε μόνοι τους για λίγα χρήματα .

Ούτε ισχύει η υπόθεση ότι τα αρπάζουν για εμπόριο οργάνων, συγκρίνετε μόνο την ζήτηση σε όργανα με τους παρακάτω αριθμούς εξαφανισμένων παιδιών. Αφήστε που άνετα θα είχαν όσα παιδιά ήθελαν για όργανα από χώρες τής Αφρικής, τής Κίνας, τής Ινδίας . Εδώ μιλάμε για τις χώρες με ανεπτυγμένο πολιτιστικό επίπεδο, για χώρες τού δυτικού πολιτισμού πού έχουν όλα τα μέσα για την προστασία τού πολίτη τους . Ρίξτε μια ματιά στους αριθμούς των εξαφανίσεων. Για το 2009 μόνο, συνολικά 396 παιδιά εξαφανίστηκαν στην Ελλάδα, 105.000 στο Ηνωμένο Βασίλειο, 50.000 στη Γερμανία, 39.000 στη Γαλλία, 8.400 στην Ισπανία, 1.250 στην Ιρλανδία, καθώς και 1.100 στην Ιταλία. Παράλληλα, στις ΗΠΑ, πάνω από 800.000 παιδιά, κάτω των 18, εξαφανίζονται κάθε χρόνο. Τι γίνετε άραγε γύρω μας και δεν το ξέρουμε; Να υποθέσω πώς εδώ και δεκαετίες αποψιλώνουν την ανθρωπότητα; Πιθανών . Αλλά και πάλι , αυτούς πού θα έπρεπε να βλέπαμε να αποψιλώνουν θα ήταν τις Κίνα και Ινδία. Μεγάλο μυστήριο κρύβεται πίσω από τις εξαφανίσεις. Πολλοί συνωμοσιολόγοι έχουν κάνει αναφορά σε ανθρωποφάγους, λυκανθρώπους, δρακονιανούς αλλά χωρίς αυτές οι θεωρίες να στηρίζονται σε κάποιο απτό στοιχείο.. Σοκαριστικά είναι και τα στοιχεία των εξαφανισμένων ηλικιωμένων ειδικά τα τελευταία χρόνια.

Άρθρο στο Πρώτο Θέμα λέει Μεγάλος ο αριθμός εξαφανίσεων ηλικιωμένων στη χώρα μας.
«Σύμφωνα με την εκπρόσωπο Τύπου της Μ.Κ.Ο. «Γραμμή Ζωής», κ. Πελίνα Θεοδοσίου, αλλά και τον εννιάμηνο απολογισμό της λειτουργίας του «Silver Alert» που απέκτησε «σάρκα και οστά» στις 12/04/2011, μέχρι σήμερα έχουν ενεργοποιηθεί 46 Silver Alerts και έχουν βρεθεί 35 εξαφανισθέντες ηλικιωμένοι, εκ των οποίων οι 20 εντοπίσθηκαν σώοι και οι υπόλοιποι 15 νεκροί. Παράλληλα, 11 ηλικιωμένοι συνεχίζουν να αγνοούνται, ενώ οι ελπίδες να εντοπιστούν ζωντανοί είναι ελάχιστες.

Αξίζει, επίσης, να σημειώσουμε ότι 96 ηλικιωμένοι εντοπίστηκαν λίγο πριν εκδοθεί το Silver Alert για αυτούς. Αυτό σημαίνει ότι συνολικά έχουν εγκαταλείψει τις εστίες τους και έχει γίνει αναφορά για την εξαφάνισή τους στην αστυνομία, εδώ και δέκα μήνες, 142 ηλικιωμένοι.»

Διαβάστε μερικές περίεργες περιπτώσεις. Οι ιστορίες είναι παλιές αλλά περιέχουν μέσα μερικά πολύ περίεργα στοιχεία.

Τα παιδιά Beaumont

Η Jane (ηλικίας 9), η Arnna (ηλικίας 7) και ο Grant Beaumont ζούσαν στην Αδελαΐδα της Αυστραλίας στη δεκαετία του 1960. Όπως και πολλοί άλλοι κάτοικοι της Αδελαΐδας, τα παιδιά ήταν λάτρης της παραλίας Glenelg και, ίσως λόγο της αθωότητας της περιόδου και την ωριμότητας της Jane, οι γονείς τους δεν είχαν κανέναν ενδοιασμό να επισκέπτονται μόνοι τους, με το λεωφορείο το θέρετρο. Στις 26 Ιανουαρίου 1966, τα παιδιά έφυγαν από το σπίτι στις 10 το πρωί και δεν επέστρεψαν ποτέ πίσω.

Δηλώσεις αυτόπτη μάρτυρα επιβεβαίωσε ότι τα παιδιά έφθασαν στον προορισμό τους, καθώς είχαν εντοπισθεί στην παραλία με έναν ξανθό ψηλό άνθρωπο. Τα παιδιά δεν φαινόντουσαν ταραγμένα και απολάμβαναν την παρέα του. Το μεγαλύτερο παιδί, η Jane, παρατηρήθηκε επίσης να αγοράζει μία κρεατόπιτα από ένα παραλιακό μαγαζί με χαρτονόμισμα του ενός δολαρίου. Αυτό φάνηκε περίεργο, όμως, καθώς τα παιδιά ποτέ δεν αγόρασαν κάτι σε οποιαδήποτε από τα προηγούμενα ταξίδια τους, και οι γονείς τους δεν είχαν δώσει αυτό το ποσό κατά την αναχώρηση τους από το σπίτι νωρίτερα εκείνη την ημέρα. Ο τελευταίος άνθρωπος που είδε τα παιδιά ήταν ο ταχυδρόμος στις 15:00 εκείνη την ημέρα. Ο ταχυδρόμος ήξερε καλά τα παιδιά και σταμάτησε να τους μιλήσει.Ανέφερε ότι παρά το γεγονός ότι ήδη πήγαιναν προς το σπίτι τους, δεν φαινόταν να είναι σε οποιοδήποτε είδος βιασύνης ή ανησυχίας παρότι είχαν ήδη 3 ώρες καθυστέρησης. Μια ανατριχιαστική υποσημείωση στην υπόθεση είναι το γεγονός ότι, πριν από την εξαφάνισή τους, η Arnna είχε πει στη μητέρα της πως η Jane είχε κάνει ένα «φίλο», κάτω στην παραλία. Η μητέρα, όπως είναι αυτονόητο, υπέθεσε ότι είναι ένας νεαρός συνομήλικος, αλλά εκ των υστέρων υποστηρίχθηκε η θεωρία ότι τα παιδιά είχαν δει τον απαγωγέα τους τουλάχιστον μία φορά ακόμη.

Υπήρχαν πολλοί ύποπτοι για τη δολοφονία των παιδιών Beaumont, αν και κανένας δεν έχει αποδειχθεί ένοχος ποτέ. Ο ισχυρότερος από τους υπόπτους ήταν ο Bevan Spencer von Einem, ένας φαινομενικά κύριος υψηλής κοινωνίας ,μέλος της λέσχης, ο οποίος απήγαγε και δολοφόνησε πολλά παιδιά της Αυστραλίας στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και στις αρχές της δεκαετίας του 1980.Ο Von Einem εκτίει σήμερα ποινή ισόβιας κάθειρξης για τη δολοφονία ενός εφήβου στην Αδελαΐδα το 1984, και ένας αξιόπιστος μάρτυρας (γνωστός μόνο ως «Β», που απέκρυψε την ταυτότητά του στη δίκη του 1984) δήλωσε στην αστυνομία ότι είχε επίσης διαπράξει και τις δολοφονίες των παιδιών Beaumont. Η αστυνομία δεν μπόρεσε να το αποδείξει αυτό, αλλά ο Von Einem ταίριαζε με τις περιγραφές αυτόπτων μαρτύρων, το 1966, και ήταν επίσης γνωστό ότι σύχναζε στο Glenelg.

Eloise WorledgeΗ Eloise Worledge ήταν 8 ετών όταν εξαφανίστηκε από το υπνοδωμάτιο της στις 12 Ιανουαρίου 1976, στο Beaumaris, Victoria, της Αυστραλίας. Την ημέρα εκείνη, στις 20:30, η μητέρα της Eloise , Patsy έφυγε από το σπίτι για το μάθημα μπαλέτου της και άφησε τα παιδιά (Eloise, τον αδελφό και την αδελφή της) με τον πατέρα τους, Lindsay. Η Patsy επέστρεψε στο σπίτι τους και πήγε στις 22:30 για να δει κάθε ένα από τα παιδιά ξεχωριστά πριν πάει για ύπνο, στις 23:00. Πήγε για ύπνο στις 23:40, και δεν συνειδητοποίησε ότι η μπροστινή πόρτα του σπιτιού είχε μείνει ανοιχτή. Η Patsy ξύπνησε στις 7:30 π.μ. και βρήκε το υπνοδωμάτιο της κόρης της άδειο. Σε κατάσταση πανικού , η Patsy έτρεξε κατά μήκος του δρόμου στους γείτονές της , ενώ ο Lindsay κάλεσε την αστυνομία. Η αστυνομία αργότερα αποκάλυψε ότι το τηλεφώνημα του Lindsay φαινόταν παράξενα απαθές.

Μια ομάδα από 250 αστυνομικούς ερεύνησαν για το εξαφανισμένο παιδί για 3 εβδομάδες, αλλά δεν βρήκαν τίποτα. Σύμφωνα με περαιτέρω έρευνα φάνηκε ότι το πιο πιθανό σενάριο ήταν ότι η Eloise είχε απαχθεί από την μπροστινή πόρτα.
Συνολικά, πάνω από 200 ύποπτα περιστατικά καταγράφηκαν τη νύχτα που η Eloise εξαφανίστηκε. Αυτά κυμαινόντουσαν από θορύβους στην γειτονική περιοχή αργά το βράδυ, από ήχους χτυπήματος πόρτας αυτοκινήτου και φωνές ενός παιδιού που έκλαιγε.

Η υπόθεση άνοιξε εκ νέου μετά από 20 χρόνια, αλλά δεν έχουν βρεθεί ακόμη στοιχεία που να αποδεικνύουν τι συνέβη στην Eloise Worledge. Ο πατέρας της είχε συμφωνήσει κατά την ημέρα της εξαφάνισης της κάνει τεστ ανίχνευσης ψέμα τος, αλλά αυτό έγινε 25 χρόνια αργότερα. Τα αποτελέσματα ήταν ασαφή.