Φόβος αποχωρισμού – εγκατάλειψης: Πώς να βοηθήσετε τα παιδιά να τον αντιμετωπίσουν

Ένα από τα πιο σημαντικά θέματα της παιδικής ηλικίας είναι ο φόβος, που τόσο απασχολεί τις οικογένειες στην καθημερινότητά τους, καθώς…
όσο τα παιδιά μεγαλώνουν, τόσο μεγαλώνουν και οι φόβοι τους και γίνονται όλο και πιο πραγματικοί. Μετά τη «Σκουφοκοκκινίτσα» και το «Δυο φορές και έναν καιρό ήταν η Σταχτοπούτα», που τόσο αγαπήθηκαν από τα παιδιά, η Μαρίνα Γιώτη επιστρέφει με τον «Ρεβιθοκοντούλη» και -με τη βοήθεια και πάλι του ρεπόρτερ Φάνη- δείχνει στα παιδιά πώς να αντιμετωπίζουν τους πιο τρομακτικούς φόβους τους.

Δύο ιστορίες σε ένα βιβλίο για ακόμη μία φορά: Στο κλασικό παραμύθι παρουσιάζεται η κάπως «πειραγμένη» από τη συγγραφέα «κλασική» ιστορία του Κοντορεβιθούλη, όπου οι γονείς του τον εγκαταλείπουν μαζί με τα αδέρφια του στο δάσος, διότι δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά και δυσκολεύονται πολύ να τα μεγαλώσουν. Αυτό είναι ίσως και το πιο τρομακτικό κομμάτι της ιστορίας. Ο φόβος της εγκατάλειψης που έχει ένα παιδί και οι φοβίες γύρω από αυτό το συναίσθημα.

Ο Κοντορεβιθούλης τελικά, στην ιστορία αυτή, κατορθώνει με διάφορα τεχνάσματα να βοηθήσει τα αδέρφια του και βρίσκει τον τρόπο να επιβιώσουν. Έτσι, στο τέλος επιστρέφουν όλοι πίσω στους γονείς τους, υγιείς αλλά και με χρήματα, τα οποία και τους επιτρέπουν να «ζήσουν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα».

Στην παραλλαγή, η συγγραφέας -μέσω του δαιμόνιου ρεπόρτερ Φάνη- θέτει κάποια πολύ βασικά και σημαντικά ερωτήματα, πετυχαίνει και βρίσκει τον τρόπο να απαλύνει το επώδυνο συναίσθημα της εγκατάλειψης. Τελικά, ανακαλύπτουμε ότι δεν εγκατέλειψαν οι γονείς τον Κοντορεβιθούλη και τα αδέρφια του στο δάσος, αλλά αντιθέτως, ο Κοντορεβιθούλης με ένα γράμμα που αφήνει στους γονείς του, εξηγεί πως έφτασε ο καιρός να βοηθήσουν και τα παιδιά τους γονείς τους: «Φοβάμαι πολύ, αλλά γνωρίζω μέσα στην καρδιά μου ότι, αν χρειαστεί, θα μπορώ πάντα να επιστρέφω κοντά σας και αυτό μου δίνει τη δύναμη να κάνω το πρώτο βήμα».

Έτσι επιτυγχάνεται το πρώτο σημαντικό βήμα που περιμένει κάθε γονιός να κάνει το παιδί του: να «απομακρυνθεί» από κοντά του (πρώτο βήμα, πρώτη διανυκτέρευση σε φιλικό σπίτι, πρώτη φόρα στην κατασκήνωση, πρώτη μέρα στο σχολείο), ενώ, συγχρόνως, το παιδί νιώθει ασφάλεια, αποκτά εσωτερική δύναμη και χτίζει με κάθε τέτοιο βήμα την αυτοπεποίθησή του, που τον βοηθάει να πετύχει τελικά την ενηλικίωση.