4 μύθοι που πιστεύουμε οι γονείς για τη σωστή εκμάθηση των αγγλικών

Η αγγλική γλώσσα είναι πλέον απαραίτητη για τα παιδιά όσο κι η ελληνική. Κι αυτό δεν είναι υπερβολή, αλλά μια πραγματικότητα στην…
οποία μας οδηγεί η νέα τάξη πραγμάτων.

Όλοι οι γονείς θέλουμε τα παιδιά μας να φτάσουν στο σημείο που να μιλάνε αγγλικά άψογα, σαν να ήταν η μητρική τους γλώσσα. Στον δρόμο, λοιπόν, για την ανακάλυψη του σωστού τρόπου μάθησης συναντάμε πολλές διαφορετικές απόψεις και «σχολές» που η αλήθεια είναι ότι μας μπερδεύουν με αποτέλεσμα να μην ξέρουμε ποια μέθοδος εκμάθησης ή ποιο βιβλίο είναι κατάλληλο για το παιδί μας.

Μέσα στον κυκεώνα των πληροφοριών που μας προσφέρει η σύγχρονη εποχή, οι συνήθεις μύθοι που «κυκλοφορούν» σχετικά με την εκμάθηση των αγγλικών είναι 4 και ήρθε η ώρα να τους βάλουμε στη σωστή τους διάσταση.

1. Το μάθημα πρέπει να είναι μόνο παιχνίδι. Διαφορετικά τα παιδιά βαριούνται.
Η αρχή είναι ήμισυ του παντός. Είναι απαραίτητο το παιδί να ξεκινάει σωστά την εκμάθηση των αγγλικών και ειδικά σε μικρή ηλικία, ώστε να μαθαίνει τη γλώσσα φυσικά, με υλικό προσαρμοσμένο στην ηλικία του και με βιβλία που συνδυάζουν σωστή μεθοδολογία και διασκέδαση. Η σημασία αυτού του συνδυασμού είναι τεράστια αρκεί να υπάρχει μια ισορροπία μεταξύ παιχνιδιού και μαθήματος καθώς η υπερβολή δημιουργεί αρνητικά αποτελέσματα. Αν επιμένουμε συνέχεια σε γραμματική, ή προφορικά ή τεστ το αποτέλεσμα θα είναι το παιδί να βαρεθεί και να μισήσει αυτό που του έχουμε «σερβίρει» σε μεγάλες δόσεις. Αντίθετα, αν όλη την ώρα παίζουμε, το παιδί δεν θα μπορέσει να συγκεντρωθεί, το μάθημα θα γίνει χαοτικό και θα αντιμετωπιστεί από τον μαθητή ως «ώρα που σαχλαμαρίζουμε και τεμπελιάζουμε».

Χαρακτηριστικά, ας θυμηθούμε τον εαυτό μας με υπερβολικά χαλαρούς καθηγητές, που δεν τους υπολογίζαμε και λέγαμε ότι η ώρα τους είναι η “ώρα του παιδιού”. Το σωστά διαρθρωμένο βιβλίο και μάθημα δίνει έναν ιδανικό συνδυασμό όλων αυτών των στοιχείων που βοηθάει το παιδί να έχει ώρες συγκέντρωσης και ώρες χαλάρωσης, ώστε να κρατάει το ενδιαφέρον του αμείωτο.

Πώς θα γίνει αυτό;

1. Μέσα από την όμορφη εικονογράφηση και τις ιστορίες που τραβάνε το ενδιαφέρον και καλλιεργούν τη φαντασία δίνονται ευκαιρίες για επικοινωνία, ώστε να μην γίνεται ο μαθητής παθητικός δέκτης, αλλά να εφαρμόζει άμεσα ό,τι μαθαίνει.

2. Μέσα από το σωστό εκπαιδευτικό παιχνίδι. Ιδανικά αυτό συνοδεύει το βιβλίο και καλύπτει τις μαθησιακές ανάγκες όλων των ειδών μαθητών (οπτικοί/ακουστικοί/κιναισθητικοί τύποι μαθητών). Μπορεί να είναι ομαδικό, ατομικό, ψηφιακό, αλλά πάντα εκπαιδευτικό και ουσιαστικά βγάζει το παιδί από το άγχος του μαθήματος καθώς νομίζει πως παίζει και ξεχνιέται – άρα και μαθαίνει αβίαστα και εύκολα.

2. Το βιβλίο εκμάθησης δεν παίζει μεγάλο ρόλο, ο καθηγητής μετρά
Κι όμως, χωρίς να υποτιμάμε την αξία ενός καλού καθηγητή, ο ρόλος του οποίου είναι αναντικατάστατος, το υλικό παίζει τεράστιο ρόλο καθώς αυτό εμπνέει και κατευθύνει το μάθημα σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό. Δεν είναι δυνατόν να επιλέγουμε απλοϊκά βιβλία που δεν μεταδίδουν αξίες και σωστές πληροφορίες, που συχνά παραποιούν ακόμα και κλασικές ιστορίες ή περιέχουν διαλόγους που δεν έχουν κανένα νόημα ή δεν εξυπηρετούν την καθημερινή επικοινωνία. Χρειαζόμαστε ρεαλιστικό – φυσικό περιεχόμενο ώστε οι μαθητές να καταλάβουν πως όσα διαβάζουν είναι πράγματα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν και σε έναν πραγματικό διάλογο με έναν φίλο τους.

Δεν είναι δυνατόν να επιμένουμε σε διαλόγους τύπου “Τι είναι αυτό; Αυτό είναι ένα μολύβι” (ενώ ήδη κρατάμε και δείχνουμε ένα μολύβι). Αν πιστεύουμε ότι τα παιδιά μας δεν αναγνωρίζουν κάτι τόσο απλό, υποτιμάμε τη νοημοσύνη τους. Αν όμως αυτό είναι υλικό μέσα στο βιβλίο, όσο καλός κι αν είναι ο δάσκαλος, θα αναγκαστεί, διδάσκοντας το, να υποτιμήσει και αυτός τη νοημοσύνη των μαθητών. Άρα το σωστό εργαλείο θα δώσει, μέσα από το σωστό χειρισμό, το σωστό αποτέλεσμα. Και να μην ξεχνάμε ότι όλα αυτά επιτυγχάνονται καλύτερα μέσα στο φυσικό περιβάλλον μιας τάξης, γιατί η γλώσσα είναι κυρίως επικοινωνία και η επικοινωνία γίνεται καλύτερα όταν υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι – συμμαθητές – συνομήλικοι, ώστε να μοιραζόμαστε εμπειρίες, ιδέες, συναισθήματα.

3. Τα ψηφιακά μέσα δεν είναι απαραίτητα. Δηλαδή εμείς πως μάθαμε Αγγλικά;
Οι εποχές αλλάζουν. Σήμερα έχουμε πλέον να αντιμετωπίσουμε τους λεγόμενους digital natives, δηλαδή τα παιδιά που έχουν γεννηθεί εν μέσω ψηφιακής επανάστασης στο χώρο της εκπαίδευσης και της ζωής γενικότερα. Λαμβάνοντας τα νέα δεδομένα υπόψη, δεν είναι δυνατόν να μην επιλέγουμε υλικό που θα ανανεώνεται και θα εξελίσσεται διαρκώς προς αυτήν την κατεύθυνση. Πέρα από τα software για διαδραστικούς πίνακες και τα ηλεκτρονικά βιβλία (iebooks) το κομμάτι της παιχνιδοποίησης (gamification) έχει εισβάλλει κατά πολύ στο χώρο της εκπαίδευσης εφόσον για τα σημερινά παιδιά, ένας σκέτος βαθμός ή ένα τεστ δε σημαίνει πλέον τίποτα.

Η απαιτητική αυτή γενιά χρειάζεται κίνητρο για να συμμετέχει και μάλιστα κίνητρο που σέβεται τις ανάγκες και τις προτιμήσεις του μαθητή, ώστε να μετατρέψουμε τα μαθήματά μας σε μαθητοκεντρικά και όχι σε δασκαλοκεντρικά. Δεν έχει καμία σημασία το πως μάθαμε εμείς στην εποχή μας την ξένη γλώσσα. Σημασία έχει να αξιοποιήσουμε ό,τι έχει να μας προσφέρει η ψηφιακή εποχή προς όφελος των σημερινών μαθητών.

Μέσα από ψηφιακές πλατφόρμες που συνοδεύουν τις εκπαιδευτικές σειρές βιβλίων τα παιδιά πλέον κάνουν τις ασκήσεις τους και επιβραβεύονται, μαζεύοντας πόντους και αστέρια. Με λίγα λόγια μαθαίνουν και παίζουν παράλληλα, ενώ σε όλες τις δραστηριότητες του σχολείου τους μπορεί επίσης να εφαρμοστεί η παιχνιδοποίηση, από τη δανειστική βιβλιοθήκη μέχρι και τα επιμέρους projects του κάθε σχολείου.

4. Δεν με νοιάζει το βιβλίο, με νοιάζει η τιμή του
Ως γονείς οφείλουμε να ενημερωνόμαστε και να ελέγχουμε το υλικό που χρησιμοποιούν τα παιδιά μας στο σχολείο. Κριτήριο για την επιλογή μιας σειράς βιβλίων δεν είναι μόνο η τιμή, αλλά αν με την τιμή αυτή αξιοποιούνται όλα τα παραπάνω και αν τελικά δεν σπαταλάμε τα χρήματά μας σε κάτι που απλά στοχεύει στο να “βγει η διδακτική ώρα πιο εύκολα”, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

Η σωστή γνώση της Αγγλικής αποκτά μια αξία που την φέρει το παιδί σε όλη την ενήλικη ζωή του εφόσον τα Αγγλικά τώρα περισσότερο από ποτέ, γίνονται το εργαλείο και το μέσο για μια καριέρα σε μια αγορά εργασίας που στο άμεσο μέλλον δεν θα περιορίζεται μόνο στη επαρκή γνώση γενικών αγγλικών, αλλά και πιο εξειδικευμένων αγγλικών με βάση το χώρο που δραστηριοποιούμαστε επαγγελματικά.