Τα Ψάρια Νιώθουν Πόνο Όπως Τα Θηλαστικά Ζώα Και Τα Πουλιά.

«Η επιστημονική βιβλιογραφία είναι ξεκάθαρη. Ανατομικά, φυσιολογικά και βιολογικά, το σύστημα πόνου στα ψάρια είναι σχεδόν ίδιo με τα πουλιά και τα θηλαστικά…» ~ Dr. Donald Broom, Καθηγητής της Ευημερίας των Ζώων στο Πανεπιστήμιο του Cambridge.

Ψάρια: Tα Πιο Παρεξηγημένα Ζώα Στο Τροφικό Σύστημα.

Η γη είναι σπίτι για περισσότερα από 30.000 γνωστά είδη ψαριών, αριθμός μεγαλύτερος από όλα τα άλλα είδη των σπονδυλωτών ζώων μαζί. Τα ψάρια είναι πολυποίκιλα και πραγματικά συναρπαστικά. Γνώριζες, για παράδειγμα, ότι μαθαίνουν γρήγορα, έχουν καλή μνήμη και εξαιρετική αίσθηση του χρόνου; Αναγνωρίζουν άλλα άτομα, μπορούν και δημιουργούν περίπλοκες κοινωνικές σχέσεις και συνεργάζονται με άλλα είδη. Είναι περίεργα, οξυδερκή και κοινωνικά. Δυστυχώς, τα ψάρια είναι τα πιο κακώς παρουσιασμένα και λάθος εννοημένα ζώα. Για παράδειγμα, η παράλογη αλλά συνήθης ιδέα ότι έχουν μνήμη τριών δευτερολέπτων θα έπρεπε να καταρριφθεί από το γεγονός ότι ψάρια που μεταναστεύουν, όπως ο σολωμός, θυμούνται το δρόμο για πίσω, χρόνια μετά και από χιλιάδες μίλια μακριά. Άλλα, συμπεριλαμβανομένου του χρυσόψαρου, μπορούν να μαθαίνουν και να θυμούνται δεξιότητες. Ένα μάλιστα αναφέρεται και στο βιβλίο των Παγκοσμίων Ρεκόρ Γκίνες!

Τα Ψάρια Αισθάνονται Πόνο και η Εμπορική Αλιεία τα Κάνει να Υποφέρουν.

Σε αντίθεση με το γνωστό μύθο, ανερχόμενα επιστημονικά στοιχεία δείχνουν ότι τα ψάρια μπορούν να αισθάνονται πόνο και φόβο. Πολύ περισσότερα ψάρια είναι αντικείμενα εκμετάλλευσης απ’ όσο κάθε άλλη κατηγορία ζώων, και υπόκεινται στις χειρότερες κακοποιήσεις. Όμως, έχουν την μικρότερη νομική προστασία και δέχονται το λιγότερο ενδιαφέρον για την ευημερία τους, ακόμα και από την κοινότητα προστασίας των ζώων. Παγκοσμίως, περίπου 1 με 3 τρισεκατομμύρια ψάρια της θάλασσας και 37 με 120 δισεκατομμύρια ψάρια των ιχθυοτροφείων σκοτώνονται για το εμπόριο τροφής κάθε χρόνο. Εκατοντάδες εκατομμύρια περισσότερα σκοτώνονται για «σπορ» κάθε χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες μόνο. Τα ψάρια επίσης ολοένα και αντικαθιστούν άλλα ζώα στα επιστημονικά πειράματα. Περίπου το ένα τέταρτο όλων των ζώων που χρησιμοποιούνται στην έρευνα και την εκπαίδευση στη Βόρια Αμερική είναι ψάρια. Επίσης, περίπου 1.5 δισεκατομμύρια χρησιμοποιούνται στα θαλάσσια πάρκα.

Επιστημονικά Στοιχεία Επιβεβαιώνουν Τα Ψάρια ως Αισθανόμενα Όντα και με Πολύπλοκη Συμπεριφορά.

Για αιώνες, μια κοινή αντίληψη ήταν ο Καρτεσιανός σκεπτικισμός ότι τα μη ανθρώπινα είδη ζώων ήταν ανίκανα να αισθάνονται πόνο. Ευτυχώς, αυτή η πλάνη τώρα απορρίπτεται σχεδόν καθολικά σε σχέση με τα είδη θηλαστικών και πτηνών. Δυστυχώς, η άγνοια συνεχίζει ευρέως σε σχέση με τα ψάρια. Ενώ πολλοί άνθρωποι ενστικτωδώς και/ή διανοητικώς αντιλαμβάνονται ότι τα ψάρια μπορούν να υποφέρουν από τον πόνο, η κοινωνία συνεχίζει ευρέως να βλέπει και να μεταχειρίζεται τα ψάρια σα μη αισθανόμενα όντα.

Ωστόσο, τα επιστημονικά στοιχεία είναι: τα ψάρια μπορούν να αισθάνονται φόβο και πόνο, και υποφέρουν πάρα πολύ από αυτό. «Τα αποτελέσματα πολλών ερευνών μας οδηγούν να πιστέψουμε ότι τα ψάρια έχουν την απαραίτητη δομή και την ικανότητα να βιώνουν φόβο και πόνο και μπορούν έτσι να υποφέρουν…» Το Επιστημονικό Συμβούλιο Υγείας και Ευημερίας της Ευρωπαϊκής Αρχής Διατροφικής Ασφάλειας. (σελ. 156, Ιούνιος 2004

Ανατομικά, φαρμακολογικά και συμπεριφοριστικά δεδομένα υποδηλώνουν ότι αποτελεσμασματικές καταστάσεις πόνου, φόβου και άγχους είναι πιθανά να βιώνουναι από τα ψάρια με παρόμοιους τρόπους όπως στα τετράποδα [π.χ., αμφίβια, ψάρια, θηλαστικά, και ερπετά] – Μπορούν τα ψάρια να υποφέρουν; K.P Chandroo, I.J.H Duncan, R.D Moccia, Εφαρμοσμένη επιστήμη Συμπεριφοριστικής Ζώων, 2004.

«Ένα ισχυρό χαρτοφυλάκιο φυσιολογικών και συμπεριφορολικών στοιχείων υπάρχει τώρα για να υποστηρίξει την υπόθεση ότι τα ψάρια αισθάνονται πόνο και ότι αυτό το αίσθημα έχει σημασία. Μπροστά σε αυτά τα στοιχεία, οποιοσδήποτε αντίλογος βασισμένος στον ισχυρισμό ότι τα ψάρια «δεν έχουν το κατάλληλο είδος εγκεφάλου» δεν μπορεί πια να ονομάζεται επιστημονικό. Είναι απλό πείσμα.» John Webster, Έχει κι αυτή αισθήματα;, που δημοσιεύτηκε στον Telegraph, 2 Μαρτίου 2005.

«Στοιχεία ότι ο όρος “πόνος” είναι εφαρμόσιμος στα ψάρια προέρχονται από ανατομικές, φυσιολογικές και συμπεριφορολογικές έρευνες των οποίων τα αποτελέσματα είναι παρόμοια με αυτά των ερευνών στα πουλιά και τα θηλαστικά. Το γεγονός ότι τα ψάρια είναι ψυχρόαιμα δεν τα αποτρέπει από το να έχουν σύστημα πόνου και, όντως, ένα τέτοιο σύστημα είναι πολύτιμο στο να διατηρεί τη ζωή και να μεγιστοποιεί τη βιολογική ικανότητα των ατόμων. Τα κύτταρα υποδοχής, οι νευρωνικές δίοδοι και ειδικές ουσίες μετάδοσης στο σύστημα πόνου είναι παρόμοιες στα ψάρια και τα θηλαστικά. Αναφορά του Συμβουλίου Ευημερίας Ζώων Εκτροφής για τα Εκτρεφόμενα Ψάρια, Σεπτέμβριος 1996

«Η επιστημονική βιβλιογραφία είναι ξεκάθαρη. Αντομικά, φυσιολογικά και βιολογικά, το σύστημα πόνου στα ψάρια είναι σχεδόν ίδιο με των πουλιών και των θηλαστικών… σε όρους ευημερίας των ζώων, πρέπει να βάλεις το ψάρεμα στην ίδια κατηγορία με το κυνήγι.» Dr. Donald Broom, Καθηγητής της Ευημερίας των Ζώων στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, Daily Telegraph, 19 Οκτωβρίου η Royal Society, η ανεξάρτητη ακαδημία επιστημών του Ηνωμένου Βασιλείου, δημοσίευσε «αδιαμφισβήτητα στοιχεία που υποδεικνύουν τους υποδοχείς πόνου στα ψάρια,» συμπεραίνοντας ότι ο πόνος που παρήγαγε «έντονες συμπεριφορολογικές και φυσιολογικές αλλαγές στα ψάρια για μια μακρά χρονική περίοδο, συγκρίσιμη με αυτές των ανώτερων θηλαστικών,» Έχουν τα ψάρια αισθητήρες πόνου;, δημοσιεύτηκε στο Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences, 7 Ιουνίου 2003.

«Στο φως των στοιχείων από έρευνες… συνίσταται πως, όπου εμπλέκονται η ευημερία και ο σεβασμός, όλα τα σπονδυλωτά ζώα (π.χ. θηλαστικά, πουλιά, ερπετά, αμφίβια και ψάρια) πρέπει να θεωρούνται ως ισότιμα στην ικανότητα να αισθάνονται πόνο και να υποφέρουν στον έναν ή τον άλλο βαθμό, χωρίς διάκριση μεταξύ “θερμόαιμων” και”ψυχρόαιμων” ειδών.” – The Medway Report, μια ανεξάρτητη αναφορά του συμβουλίου ειδικών, ανατεθειμένη από το RSPCA, 1980.

“Γνωρίζουμε πια ότι τα ψάρια βασικά συναγωνίζονται πολύ περισσότερο γνωσιακά τα άλλα είδη σε σχέση με όσα πιστεύαμε πριν – μερικά είδη ψαριών έχουν πολύ επιτηδευμένες γνωσιακές φόρμες.”. “Στα πειράματά μας αποδείξαμε ότι όταν πληγώνουμε τα ψάρια, αντιδρούν, και έπειτα αν τους δώσουν αναλγητικό, αλλάζουν τη συμπεριφορά τους, που καταδεικνύει έντονα ότι αισθάνονται πόνο.” — Victoria Braithwaite, καθηγήτρια του Penn State of fisheries and biology, November 16, 2010. “Έχω υποστηρίξει ότι υπάρχουν τόσα στοιχεία ότι τα ψάρια αισθάνονται πόνο και υποφέρουν, όσα υπάρχουν για τα πουλιά και τα θηλαστικά – και περισσότερα από όσα υπάρχουν για τα ανθρώπινα νεογνά και τα πρόωρα μωρά.” – Victoria Braithwaite, Αισθάνονται πόνο τα ψάρια; (σελ. 153), 2010.

“Σε πολλά περιοχές, όπως της μνήμης, οι γνωστικές τους δυνάμεις φτάνουν ή ξεπερνούν αυτές των “ανώτερων” σπονδυλωτών, συμπεριλαμβανομένων των μη ανθρώπινων πρωτευόντων θηλαστικών. Το καλύτερο είναι, ότι δοσμένου του κυρίαρχου μέρους της μνήμης στην εξυπνάδα και τις κοινωνικές δομές, τα ψάρια όχι μόνο αναγνωρίζουν άτομα αλλά μπορούν επίσης να δημιουργούν πολύπλοκες κοινωνικές σχέσεις.” – Culum Brown (Associate Professor, Πανεπιστήμιο Macquarie), Όχι μόνο ένα όμορφο πρόσωπο, δημοσιεύτηκε στο New Scientist, 12 Ιουνίου 2004.

“Έχουν φανταστικές ικανότητες εκμάθησης και μνήμης. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η συμπεριφορά των ψαριών είναι εντελώς άκαμπτη, σαν μικρά ρομπότ που κολυμπούν, αλλά αυτό είναι τελείως αντίθετο. Μπορούν να μαθαίουν όλα τα είδη των πραγμάτων και να προσαρμόζουν τη συμπεριφορά τους, όταν βέβαια τους δίνουμε την ευκαιρία να το κάνουν.” – Culum Brown, που δημοσιεύτηκε στο Catalyst, 4 Δεκεμβρίου 2007.

“Η έρευνά μου αποκαλύπτει ότι η αντίληψη των ψαριών και οι γνωστικές δυνατότητές τους συχνά φτάνουν ή ξεπερνούν άλλα σπονδυλωτά. Μια αναφορά για τα στοιχεία σχετικα΄με τους υποδοχείς πόνου υποδηλώνει ισχυρά ότι τα ψάρια βιώνουν πόνο με τρόπο παρόμοιο με τα άλλα σπονδυλωτά. Παρόλο που οι επιστήμονες δεν μπορούν να δώσουν μια οριστική απάντηση στο επίπεδο αντίληψης οποιουδήποτε μη ανθρώπινου σπονδυλωτού, τα εκτεταμένα στοιχεία της συμπεριφοράς των ψαριών, της επιτηδευμένης γνωστικής τους ικανότητας και της αντίληψης του πόνου υποδηλώνουν ότι η καλύτερη πρακτική θα ήταν να δοθεί στα ψάρια το ίδιο επίπεδο προστασίας όπως κάθε άλλο σπονδυλωτό.” — Cullum Brown, από την έκθεσή του, Ψάρια: εξυπνάδα, αισθητικότητα και ηθική, που δημοσιεύτηκε στο Animal Cognition, τον Ιούνιο του 2014.

Σχετικά Με Την Ανώδυνη Σφαγή Των Ψαριών.

Σε αντίδραση σε όλες τις νέες έρευνες που επιβεβαιώνουν ότι τα ψάρια αισθάνονται, http://fishcount.org.uk/, το χτύπημα των ψαριών στο κεφάλι για να αναισθητοποιηθούν, διαφημίζεται ως “ανώδυνη” εναλλακτική από το να αφήνονται να πεθάνουν από ασφυξία στα καταστρώματα των πλοίων και να τα ξεκοιλιάζουν ενώ έχουν ακόμα τις αισθήσεις τους και η καρδιά τους χτυπάει.

Μια νέα αγορά όπως είχε προβλεφθεί, έσπευσε να προσφύγει στα λεγόμενα “ανώδυνα σφαγμένα” και “βιώσιμης προέλευσης” θαλασσινά προϊόντα λόγω της αυξανόμενης ανησυχίας και συνείδησης των καταναλωτών. Όπως οι όμοιοί τους στις βιομηχανίες κρέατος, γαλακτοκομικών και αυγών, οι υπερασπιστές των “χωρίς πόνο” θαλασσινών ισχυρίζονται ότι πληρώνοντας κάτι παραπάνω, αυτοί που μπορούν να πληρώσουν τα προϊόντα τους, μπορούν να τα καταναλώσουν με καθαρή συνείδηση. Σύμφωνα με έναν κορυφαίο οργανισμό για την ανθρώπινη μεταχείριση των ψαριών,

“Ένα μεγάλο χτύπημα στο κεφάλι σκοτώνει ανώδυνα κάθε ψάρι”, αναφέρει η περιγραφή αυτού του βίντεο που υποστηρίζει τη λεγόμενη ανώδυνη σφαγή σολωμού, δείχνοντάς τους σε έξαλλη κατάσταση να προσπαθούν να ξεφύγουν καθώς χώνονται σε ένα μηχάνημα που τα χτυπάει στο κεφάλι για να τα αφήσει αναίσθητα. “Το επίπεδο της νοητικής πολυπλοκότητας που δείχνουν τα ψάρια είναι ίδιο με τα περισσότερα σπονδυλωτά, ενώ βγαίνουν όλο και περισσότερα στοιχεία ότι μπορούν να αισθάνονται πόνο με παρόμοιο τρόπο με τους ανθρώπους”, σύμφωνα με έναν από τους κορυφαίους ερευνητές για τα ψάρια παγκοσμίως, Culum Brown του Πανεπιστημίου Macquarie της Αυστραλίας.

Ωστόσο, αν οι άνθρωποι ήταν το αντικείμενο αυτής της “ανθρώπινης” μεταχείρισης, θα το αποκαλούσαμε αντίθετα βασανιστήριο και γενοκτονία. Δεν βγάζει κανένα νόημα να αποκαλούμε την ίδια μεταχείριση “ανθρώπινη” στη μία περίπτωση, και βασανιστήριο σε μια άλλη, όταν τα υποκείμενα βιώνουν την τραυματική εμπειρία σε μεγάλο βαθμό με τον ίδιο τρόπο, όπως αποδεικνύει τώρα η επιστήμη.

Οι ερευνητές πειραματίζονται επίσης με νέες τεχνολογίες που θα επέτρεπαν την περισσότερο αποτελεσματική εξόντωση των ψαριών στις ιχθυοκαλλιέργιες. Ενώ αυτές οι μέθοδοι του να καθιστούν τα ψάρια σε μη συνειδητή κατάσταση πριν τα κόψουν σε κομμάτια μπορεί να φαίνεται καλύτερο στην αρχή, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι οποιαδήποτε πρακτική από αυτές εφαρμοστεί στους φίλους μας τα ζώα ή στους εαυτούς μας θα θεωρούνταν βασανιστήριο ή γενοκτονία. Η βία και η μαζική θανάτωση παραμένουν ο πυρήνας αυτής της βιομηχανίας, ασχέτως με τα μηνύματα που το μάρκετινγκ θέλει να μας περάσει.

Επίσης, το ψάρεμα συγκεκριμένων ειδών σημαίνει ότι πολλά άλλα είδη συναισθανόμενων θαλάσσιων ζώων θα θανατωθούν κατά τη διαδικασία του πιασίματος των ψαριών που είναι ο στόχος και τα οικοσυστήματα καταστρέφονται ταχύτατα από αυτές τις εμπορικές πρακτικές ψαρέματος.

Μεταφρασμένο άρθρο από: Free from Harm.

ΠΗΓΗ