Όταν το Χόλιγουντ γράφει σενάρια για το μέλλον συνήθως δεν είναι τυχαία. Πληροφορίες εκ των έσω. Κάποιοι προσπαθούν να προειδοποιήσουν, κάποιοι ρίχνουν άδεια για να πιάσουν γεμάτα, κάποιες μοιάζουν και με πρόβα τζενεράλε.
Πάντως, καλές ή κακές, με ή χωρίς επιτυχία εμπορική, ΟΛΕΣ έχουν έναν κοινό παρονομαστή: την καταστροφή του περιβάλλοντος, την έλλειψη πόρων την διακυβέρνηση μιας μικρής ελίτ και την εξαθλίωση των μαζών, τη ρομποτοποίηση και την απώλεια της ανθρώπινης δύναμης και φυσικά, μερικές από αυτές, έχουν και ολίγον από εξωγήινη επιδρομή γιατί αυτή, είναι στο μανίκι κάποιων κι όπου να ‘ναι θα παιχτεί -την κατάλληλη γι’ αυτούς στιγμή.
Δυο τελευταίες ταινίες παραγωγής 2013-24 μιλάνε για την καταστροφή του πλανήτη μέσω της κλιματικής καταστροφής και τη ‘διάσωση’ του ανθρώπινου γένους. Μόνο που το… ‘ανθρώπινο γένος’ είναι θηλυκού γένους, είναι Η Ελίτ. Οι υπόλοιποι υποβιβάζονται σε ουδέτερο γένος, Το Μπουλούκι.
Έτσι όταν ακούει κανείς για το φιλόδοξο project “Περσεφόνη”που θα σώσει τον ‘Άνθρωπο’ είναι αδύνατον να μην σκεφτεί… ποιον απ’ όλους;
Το project «Περσεφόνη»
Η NASA και η DARPA (η Yπηρεσία Προηγμένων Τεχνολογιών του αμερικανικού στρατού των ΗΠΑ) από κοινού, μαζί με ιδιωτικές εταιρείες, ερευνητικά ιδρύματα και ακαδημαϊκούς φορείς σε ένα φιλόδοξο project το οποίο βάφτισαν… «Περσεφόνη» -περίεργο, ε; Δεν μας ξεχνούν ποτέ όταν είναι να κλέψουν από την ιστορία ή την Ελλαδική ενέργεια μας.
Βασικός στόχος του προγράμματος είναι η κατασκευή ενός διαστημικού σκάφους ικανού να μεταφέρει σε μεγάλες αποστάσεις και για μεγάλο χρονικό διάστημα τον ‘άνθρωπο’. Το σκάφος αυτό θα μπορεί να μεταφέρει εξερευνητές που θέλουν να ανακαλύψουν μακρινούς κόσμους και θα τους επιστρέφει μετά στη Γη για να μοιραστούν τις εμπειρίες τους -κάτι σαν το Star Trek. Θα μπορεί φυσικά να μεταφέρει αποίκους σε μακρινούς πλανήτες ή, σε περίπτωση που η Γη για οποιονδήποτε λόγο γίνει αφιλόξενη για τη ζωή, να αποτελέσει το μέσο διάσωσης του ανθρώπινου είδους. Το σκάφος αυτό θα διαθέτει ενεργειακή αυτονομία και ταυτόχρονα θα αποτελεί ένα «ζωντανό οικοσύστημα» που θα λειτουργεί έτσι ώστε να συντηρούνται οι επιβάτες του για όσο διάστημα χρειαστεί.
H κατασκευή της διαστημικής κιβωτού μπορεί να επιτευχθεί μέσα στα επόμενα 100 έτη, ευελπιστώντας ότι ως τότε θα έχουν επιλυθεί μια σειρά από τεχνικά ζητήματα, δύσκολα μεν, αλλά όχι ακατόρθωτα. Η κύρια δυνατότητα που θα πρέπει να διαθέτει η κιβωτός είναι κάτι ανάλογο με την περίφημη «ταχύτητα δίνης» του διαστημοπλοίου Enterprise στο «Star Trek». Με απλά λόγια, μια τεχνολογία που θα επιτρέπει στο σκάφος να διπλώνει τον χωροχρόνο και να καλύπτει τεράστιες αποστάσεις σε χρόνο dt. Το δεύτερο κρίσιμο χαρακτηριστικό του σκάφους θα είναι το «ζωντανό οικοσύστημα» που θα βρίσκεται στο εσωτερικό του, το οποίο οι επιτελείς του project ονόμασαν «Περσεφόνη».
«Είναι σχεδόν βέβαιο ότι σε εκατό χρόνια θα έχουμε καταφέρει να κατασκευάσουμε σκάφη που θα μπορούν να πραγματοποιήσουν μακρινά διαστημικά ταξίδια. Θα πρέπει λοιπόν να βρούμε έναν τρόπο ώστε το εσωτερικό του σκάφους να αποτελεί μια μίνι Γη. Να διαθέτει τις καιρικές, κλιματικές και άλλες συνθήκες που στηρίζουν την ύπαρξη και επιβίωση του ανθρώπου. Πρέπει οι επιβάτες του σκάφους να ακολουθούν τους ίδιους φυσικούς και χημικούς ρυθμούς που βιώνει ο άνθρωπος στη Γη, και παράλληλα να έχει προβλεφθεί η ύπαρξη συνθηκών που θα επιτρέπουν εκτός από τη βιολογική και την ομαλή κοινωνική συμβίωση των επιβατών» ανέφερε η Rachel Armstrong, καθηγήτρια Αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο Γκρίνουιτς και επικεφαλής του προγράμματος «Περσεφόνη».
Και συμπληρώνει: «Παραδόξως στη Γη έχουμε καταστρέψει τα πιο γόνιμα εδάφη με την οικοδόμηση των πόλεων, έτσι ώστε ουσιαστικά η ιδέα είναι να δούμε τι είδους ζωή θα μπορούσε να υποστηρίξει το έδαφος στο διάστημα», εξήγησε ο Armstrong .
Η Armstrong τόνισε ότι το θέμα χρηματοδότησης είναι επίσης πολύ βασικό και δεν είναι μόνο οι ιδιωτικές οργανώσεις όπως Icarus Interstellar που ερευνούν φιλόδοξα σχέδια όπως αυτό. Στις ΗΠΑ οι Darpa και Nasa εργάζονται για το έργο 100 Year Starship ( 100YSS ) με στόχο την μεταφορά των ανθρώπων έξω από το ηλιακό σύστημα σε 100 χρόνια.
«Είτε θα έχουμε μια πλήρη διαστημόπλοιο ή όχι εξαρτάται από τη χρηματοδότηση, την τεχνολογική πρόοδο και την πολιτιστική υποστήριξη για αυτά τα είδη των έργων». Και η Armstrong πρόσθεσε ότι προκειμένου να κρατήσει τη συνεχή υποστήριξη, μερικές από τις τεχνολογίες σχεδιασμένες για αυτές τις «πόλεις διαστημόπλοιο» θα μπορούσε να τις μεταφερθεί σε σύγχρονες πόλεις.
Η ταινία «Elysium»
«Elysium» είναι το όνομα ενός διαστημικού σταθμού στον οποίο όλοι ζουν μακάριοι, μακριά από ασθένειες, φτώχεια, μολυσμένη ατμόσφαιρα και δυστυχία. Αυτός ο «εξω-γήινος» παράδεισος είναι, προφανώς, reservé μόνο για τους προνομιούχους, η μάζα έχοντας αποκλειστεί σε μια γη ερειπωμένη, υπερ-κατοικημένη, αφιλόξενη και αβίωτη από τα ποικίλα προβλήματα που τη μαστίζουν.
To «Elysium» του νοτιοαφρικανού Νιλ Μπλόμκαμπ είναι μια ταινία μελλοντολογική – SciFi, με αναφορές σε ζητήματα που στοιχειώνουν τη σύγχρονη εποχή. Η μετανάστευση, η κοινωνική ανισότητα, το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών που όλο και μεγαλώνει, η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος είναι το κεντρικό σκηνικό του «Elysium», κι ένας ήρωας που καλείται να σώσει τις μάζες, το… μπουλούκι.
Η ελίτ από ψηλά επιβλέπει την κατάντια της γης και των κατοίκων της, χωρίς φυσικά να αναφέρει ότι τα πράγματα έφτασαν σε τέτοια εξαθλίωση εξαιτίας της δικής της ασυδοσίας. Ο υπερπληθυσμός είναι πάντα η επίπλαστη τρομοκρατική απειλή για να ενοχοποιούνται οι πολλοί και να καθαρίζουν οι λίγοι…
Στο «Elysium», ο Μαξ (Ματ Ντέιμον) πέφτει θύμα της ασυδοσίας και της ανήλεης εκμετάλλευσης των ανωτέρων του, η ζωή του κινδυνεύει και για να σωθεί θα πρέπει να φέρει εις πέρας ένα δύσκολο έως αδύνατο έργο… Γι’ αυτό και θα πρέπει να γίνει ‘σούπερ – ήρωας’ αποκτώντας υπεράνθρωπες δυνάμεις. Μέσω της υβριδοποίησης. του σώματός του, ο Μαξ θα μεταμορφωθεί σε ένα υπερ-δύναμο ον, ενισχυμένο με ένα μεταλλικό σκελετό που τον καθιστά άνθρωπο-μηχανή. Το στοιχείο αυτό δεν μπαίνει τυχαία στην ταινία από τον σκηνοθέτη, αφού σύντομα στο μέλλον προβλέπεται: Η άνοδος των ρομπότ – Ανδροειδή vs Ανθρωπότητας έως το 2040
Η ταινία Snowpiercer
Για την ταινία αυτή γράψαμε πριν δυο μήνες -“Snowpiercer” – μια ταινία κάτι περισσότερο από απλή ταινία και θα μπορούσαμε να γράψουμε ακόμα περισσότερα, αφού δεν είναι μια απλή περιπέτεια, αλλά δίνει τροφή για πολιτική και φιλοσοφική σκέψη. Επίσης, ίσως για πρώτη φορά, αποκαλύπτεται ο ρόλος των διαφόρων κινημάτων καθώς και το πόσο εύκολο είναι να υποκινηθούν και χειραγωγηθούν, πολλές φορές χωρίς να το πάρει χαμπάρι ακόμα και ο ηγέτης τους. Αλλά η κορυφαία αποκάλυψη είναι η παραδοχή για ποιο λόγο πάντα στήνονται οι πόλεμοι και οι διάφορες συγκρούσεις: Για τη μείωση πληθυσμού. Μια ταινία που αν δεν μπορέσετε να τη δείτε διαδικτυακά, πρέπει οπωσδήποτε να την δείτε στον κινηματογράφο όταν προβληθεί.
Είναι πάμπολλες οι ταινίες με το ίδιο θέμα, αλλά αυτές οι δυο είναι οι πιο πρόσφατες και καθόλου τυχαίες. Όμως από την μακρά λίστα, δεν θα μπορούσα να παραλείψω το Wall-E, που διαδραματίζεται στο μακρινό μέλλον, όπου οι άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει τη Γη αφήνοντας πίσω τους έναν απέραντο σκουπιδότοπο. Ένα ρομποτάκι που είναι προγραμματισμένο να φτιάχνει ‘ουρανοξύστες’ από συμπιεσμένα σκουπίδια, θα γνωρίσει την EVE, (Εύα – καθόλου τυχαίο όνομα) ένα ρομπότ τελευταίας τεχνολογίας σταλμένο απ’ τους ανθρώπους του διαστημικού κρουαζιερόπλοιου Axiom, με αποστολή να βρει κάποιο δείγμα βλάστησης που θα ανοίξει το δρόμο για τον επαναπατρισμό τους. Οι άνθρωποι που έχουν ‘διασωθεί’ στο διάστημα είναι άβουλοι, παχύσαρκοι, έρμαια των milkshake και της τεχνολογίας με πνεύμα και νου τελείως μεταλλαγμένο από το αρχικό πρότυπο. Βλέποντας τον ‘άνθρωπο’ πως έχει καταντήσει στην ταινία, δεν μπορείς παρά να αγαπήσεις το γλυκό ρομποτάκι, έξυπνο, ε;
Από τη μια η προπαγάνδα για τον μιαρό άνθρωπο που ρυπαίνει το περιβάλλον κι από την άλλη η παγκόσμια ελίτ να το καταστρέφει, για κέρδος της και επιβολή μέτρων με έναν και μόνο σκοπό: την δική μας εξαθλίωση και μείωση σε αριθμό και τον δικό τους έλεγχο σε όλα. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον, κανείς δεν μπορεί να προδιαγράψει το τέλος όλων αυτών των σεναρίων, από το πιο αισιόδοξο μέχρι το πιο απαισιόδοξο. Η δική μου άποψη; Τίποτα ακόμα δεν έχει αποφασιστεί, όλα είναι ανοιχτά και παίζονται. Γιατί το μέλλον ΠΑΝΤΑ γράφεται στο παρόν. Θα εξαρτηθεί από η δική μας δράση στο ΤΩΡΑ πια θα είναι η επίδραση στο ΑΥΡΙΟ…
eleysis-ellinwn.gr
Use Facebook to Comment on this Post
