Δείτε ποια τράπεζα και με ποιον τρόπο χρηματοδότησε τη γενοκτονία των Ελλήνων στη Μικρά Ασία!

Μια ιστορική αλήθεια για τους «φίλους» κι «εταίρους» Γερμανούς που κατέστρεψαν τον Ελληνισμό στην Τουρκία εκμεταλλευόμενοι την ικανότητα για εμπόριο και πολιτισμό, των Ελλήνων. Το 1914 ξεκίνησε ο πρώτος διωγμός των Ρωμιών στα παράλια της Μικρασίας, με τη σφαγή της Φώκαιας.
Το τραπεζικό deal και η ίδρυση της Deutsche Bank
Η διείσδυση της Γερμανίας στην Ανατολική Μεσόγειο μέσω της Τουρκίας ξεκίνησε ήδη από το 1867, όταν ιδρύεται στην Τουρκία σχολή διδασκαλίας της γερμανικής γλώσσας. Αργότερα κυκλοφορεί στη Γερμανία βιβλίο – οδηγός «Η Μικρά Ασία πεδίο γερμανικού εποικισμού».
Ο τότε «Κάιζερ» όπως έμεινε στην ιστορία, επισκέπτεται την Κωνσταντινούπολη και έχει θερμή συνάντηση με τον Σουλτάνο τον οποίο χαρακτηρίζει ως «φίλο» ενώ μοιράζει εκατοντάδες παράσημα στους Τούρκους αξιωματούχου. Η στρατηγική της Γερμανίας αρχίζει και ξεδιπλώνεται σε οικονομικό επίπεδο, αρχής γενομένης από την μεγάλη δύναμη της εποχής, τους σιδηρόδρομους.Τα μεγάλα deal αρχίζουν, με την Τουρκία να αρχίζει να μεταβάλλεται σε γερμανικό προτεκτοράτο. Οι Γερμανοί πολύ σύντομα ελέγχουν πλέον όλο σχεδόν το σιδηροδρομικό δίκτυο. Σε βιβλίο της εποχής, Γερμανού περιηγητή διατυπώνεται με σαφήνεια η άποψη πως «Η Τουρκία θα ζήσει διά της Γερμανίας».
Όλα αυτά περιγράφονται αναλυτικά από τον Μιχαήλ Ροδά, διευθυντή τότε του γραφείου τύπου της Ύπατης Αρμοστείας της Σμύρνης, στο βιβλίο «πως η Γερμανία κατέστρεψε τον ελληνισμό της Τουρκίας».Ο Ροδάς έζησε όλα τα γεγονότα από πολύ κοντά και γράφει χαρακτηριστικά για την συνάντηση του Κάιζερ με τον Σουλτάνο και σημειώνει με νόημα πως «κολακεύτηκε υπερβολικά από την φιλία του Γερμανού».
Οι Γερμανοί θέλοντας να «μπουν» στο τραπεζοπιστωτικό σύστημα της περιοχής κάνουν τις απαραίτητες κινήσεις. Το 1904 φτάνει στην Ελλάδα εκπρόσωπος της Εθνικής Τράπεζας της Γερμανίας και πείθει τον τότε διευθυντή της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος Στέφανο Στρέιτ να ιδρύσουν από κοινού, την Τράπεζα της Ανατολής. Βασικός όρος της συμφωνίας, η πλειοψηφία στο Συμβούλιο θα ήταν ελληνική.
Η συμφωνία υλοποιήθηκε και η πρωτοφανής ανάπτυξη της τράπεζας , αφού το ελληνικό εμπόριο ήκμαζε, οδηγεί σε αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου. Εκεί οι Γερμανοί φαίνεται πως βρήκαν την κατάλληλη ευκαιρία και αθέτησαν την αρχική συμφωνία ζητώντας την πλειοψηφία στο συμβούλιο. Η ρήξη ήλθε, κάτι που δεν φαίνεται να πείραξε ιδιαίτερα τον «μεγάλο» Κάιζερ , που ήδη είχε μπει στο παιχνίδι της περιοχής και ήλεγχε το τραπεζικό σύστημα της Αιγύπτου και όλης της Τουρκίας.
Η ίδρυση της «νέας» τράπεζας ήταν γεγονός, αφού τότε γεννήθηκε η περίφημη Deutsche Bank, με τα αρχικά ελληνικά αρχικά κεφάλαια, η οποία ανοίγει μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα 200 (!) υποκαταστήματα και αρχίζει να προσφέρει άφθονο χρήμα για επενδύσεις στην Τουρκία. Παράλληλα σε όλη την Τουρκία γίνεται μποικοτάζ στα ελληνικά προϊόντα και το ελληνικό εμπόριο που γνώριζε άνθιση διώκεται.
Τη γενοκτονία των Ελλήνων στην Τουρκία την χρηματοδότησε η Deutsche Bank με Ελληνικά χρήματα
«Όλη τη μέρα του Σαββάτου 13 Ιουνίου, μέχρι τις επτά περίπου το βράδυ, εκτυλίσσονται ταυτόχρονα οι σκηνές των δυο μεγάλων πράξεων του δράματος: η οικτρή έξοδος και η αναίσχυντη λεηλασία. Τρεις χιλιάδες οκτακόσιοι Έλληνες Οθωμανοί έφυγαν για τη Θεσσαλονίκη με το πρώτο πλοίο και δυο χιλιάδες περίπου με το δεύτερο για τον Πειραιά. Τηλεγράφησα ήδη από το πρωί στη Σμύρνη για να μας στείλουν κι άλλα πλοία. Υπάρχουν επτά χιλιάδες Έλληνες στην Παλαιά Φώκαια (7.077, σύμφωνα με την επίσημη τουρκική στατιστική του 1913). Πρόσφυγες από τα γύρω χωριά ενώθηκαν μαζί τους. Τα δυο πρώτα πλοία δεν μπορούσαν να τους χωρέσουν. Δυο ρυμουλκά που έστειλε αμέσως ένας γενναιόδωρος Γάλλος της Σμύρνης, ο κ. Γκυφραί, φτάνουν υπό τη σημαία μας το απόγευμα και ξαναφεύγουν φορτωμένα για τη Μυτιλήνη»
Ο τρόμος εξαπλώνεται στα παράλια της Ιωνίας. 300.000 εκδιωγμένοι, βρίσκουν καταφύγιο αρχικά στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Στο εσωτερικό οι Χριστιανοί πιέζονται δεινώς, εξισλαμίζονται, κορίτσια μεταφέρονται με τη βία στα χαρέμια και νεαρά αγόρια πωλούνται για λίγα μετζήτια στην αγορά του Ικονίου, εκεί που γίνεται πραγματικό σκλαβοπάζαρο!
Ολοκληρώνεται έτσι το πρώτο στάδιο της ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ των παραλίων και ο εμπνευστής του «λευκού θανάτου» Λίμαν Φον Σάντερς θέλησε να πάει να δει με τα μάτια του τα αποτελέσματα. Μετά το ταξίδι του αρχικά στη Σμύρνη και μετά στις παραλιακές πόλεις της Μικράς Ασίας ο Λίμαν Φον Σάντερς, διαπίστωσε ότι είχαν παραμείνει στις εστίες τους αρκετές χιλιάδες Έλληνες διασκορπισμένοι και αγανακτισμένος λέει «ο πληθυσμός αυτός σε ενδεχόμενη εκστρατεία της Ελλάδος, μπορεί μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα οπλιστεί και να χρησιμοποιηθεί σα στρατός μάχης, συνεπώς επιβάλλεται να συμπληρωθεί το έργο του διωγμού»
Ο τρόμος και ο πανικός έχει κυριεύσει τους γηγενείς χριστιανικούς πληθυσμούς και τότε οι Γερμανοί βάζουν σε εφαρμογή το σχέδιο της αρπαγής των περιουσιών τους. Έτσι τα μικρά και μεγάλα καταστήματα στη Κωνσταντινούπολη και την Σμύρνη, περιέρχονται στην κατοχή τους. Η Deutsche Bank, ανοίγει τα χρηματοκιβώτιά της και παρέχει όλα τα μέσα στους Γερμανούς που καταφθάνουν με τα πλοία κατά χιλιάδες στα παράλια, με σκοπό τη μόνιμη εγκατάσταση και να αγοράσουν τα εμπορικά καταστήματα των Ρωμιών.
Η ευκαιρία για τους Ρωμιούς φαντάζει μοναδική, αφού ο καθένας σκέπτεται ότι αν πουλήσει το κατάστημά του, θα μπορέσει να διαφύγει από τον κίνδυνο που αυξάνεται μέρα με τη μέρα. Όσοι δεν είναι διατεθειμένοι να τα πουλήσουν, καταφεύγουν σε Γερμανούς εμπόρους ή σε άνεργους, ακόμα και σε ύποπτες γυναίκες και προτείνουν συνεταιρισμό με μόνο κεφάλαιο από μέρους τους τη χρήση του ονόματός.
Έτσι οι Γερμανοί γίνονται κάτοχοι, εκατοντάδων καταστημάτων. Στο Πέρα, στον Γαλατά, στον φραγκομαχαλά της Σμύρνης εκεί που ο επισκέπτης έβλεπε στο παρελθόν στις επιγραφές των καταστημάτων τα ονόματα, Ιωαννίδης, Παπαδόπουλος, Αλεξανδρόπουλος κλπ, τώρα διαβάζει Κάρολος Φρανκλάιν, Ερρίκος Φριτς, Γουλιέλμος Χολβενστάιν κ.λπ.
Οι νεότουρκοι μας έσφαξαν, λήστεψαν τις περιουσίες και τα σπίτια στα χωριά και τις μικροκωμοπόλεις και οι Γερμανοί την ίδια εποχή άρπαξαν τα καταστήματα με τον πλέον φανερό τρόπο, χρησιμοποιώντας τον ΤΡΟΜΟ και τον ΠΑΝΙΚΟ.
Θα αναρωτηθεί κάποιος, μα πως κατάφεραν όλα αυτά οι Γερμανοί; Είναι πολύ απλό. Μπούκωσαν με χρυσό τους τούρκους ηγήτορες, όπως έχει αποδειχτεί ιστορικά. Μίζες τότε, μίζες έως και σήμερα, αρκεί να γίνει πράξη το «Deutschland uber alles». Ο Γερμανισμός τους παρέχει όλα τα μέσα, αφού η Πανισλαμική πολιτκή είναι τέκνο της Παγγερμανικής» Ο Μιχαήλ Ροδάς, αναφέρει γλαφυρά πως όσα έγιναν και κατέληξαν σε αυτή την τραγωδία του ελληνισμού «γίνονταν χωρίς θόρυβο, με πρόγραμμα, με σύστημα και αφάνταστη υπομονή» τα διαχρονικά δηλαδή χαρακτηριστικά της πολιτικής των Γερμανών.
Οι Σύμμαχοι και Φίλοι μας, οι Δανειστές κι Εταίροι μας
Οι πανικόβλητοι Μικρασιάτες που συγκεντρώθηκαν στην προκυμαία, προσπαθούσαν απεγνωσμένα να επιβιβαστούν στα πλοία που ήταν συγκεντρωμένα στο λιμάνι της Σμύρνης και που εκείνες τις τραγικές στιγμές ήταν η μοναδική σανίδα σωτηρίας που που υπήρχε. Αλλά οι ξένοι ναύτες τους εμπόδιζαν με κάθε τρόπο και τους έσπρωχναν στη θάλασσα, με αποτέλεσμα να πνιγούν. Οι ναύαρχοι των πλοίων απωθούσαν ακόμα και τον άμαχο πληθυσμό που έφθανε με τις βάρκες στα πλοία για να σωθεί, μόνο και μόνο γιατί δεν ήθελαν τη δυσαρέσκεια με τον Κεμάλ.
Οι λίγοι δημοσιογράφοι, που βρισκότανε εκεί σιωπούσαν στις ανταποκρίσεις τους, εξαιτίας της απαίτησης συγκράτησης, που αξίωναν οι διπλωματικοί τους αντιπρόσωποι. Επιπλέον οι Τούρκοι στρατιώτες επέπεσαν πάνω στο πανικόβλητο πλήθος για να το απομακρύνουν από την παραλία, να το απωθήσουν προς τα πίσω, και ταυτόχρονα αποσπούσαν τις νταντάδες και τις γυναίκες για να τις βιάσουν και τελικώς να τις σκοτώσουν….
Όπως καταμαρτυρείται, «Οι Σύμμαχοι, και ιδιαιτέρως οι Άγγλοι, επέδειξαν, κατά τας τραγικάς εκείνας στιγμάς, ανήκουστον αναισθησίαν. Τα πληρώματα των εν Σμύρνη ναυλαχούντων πολεμικών των, απέκοπτον τας χείρας και εύθραυον τας κεφαλάς των δυστυχών εκείνων Ελλήνων, που ενόμισαν ότι ημπορούσαν, αποφεύγοντες την τουρκικήν μάχαιραν, να εύρουν άσυλον και προσωρινήν φιλοξενίαν εις τα πολεμικά σκάφη. Έστρεψαν, μάλιστα, και τους προβολείς των πλοίων των επί της προκυμαίας της Σμύρνης, δια να απολαύσουν το μακάβριον και ανατριχιαστικόν θέαμα της ομαδικής σφαγής των Ελλήνων.
Και όμως θα ήρκουν τότε ελάχιστοι κανονιοβολισμοί των αγγλικών πλοίων δια να σωθή τουλάχιστον η πόλις και δια να προληφθούν αι σφαγαί και τα μαρτύρια τους πληθυσμού της, ως και του εις αυτής καταφυγόντως ελληνικού μικρασιατικού πληθυσμού. Αφ’ ετέρου οι Γάλλοι, εις τα Μουδιανιά, έρριψαν ζεματιστό νερό εις όσους απεπειράθησαν να ανέβουν επί των πλοίων των! Τέλος, ο Αμερικανός πρόξενος εν Σμύρνη, όταν πήγε τότε εις γεύμα όπου ήτο προσκεκλημένος και ο Γάλλος πρόξενος, τον ήκουσε να δικαιολογεί με απερίγραπτον κυνισμόν της επινράδυνσιν της αφίξεώς του: η λέμβος που τον έφερεν από το γαλλικόν πλοίον, προσέκρουσεν εις πτώματα Ελληνίδων γυναικών που έπλεον εις την παραλίαν!»
Κι όπως χαρακτηριστικά περιγράφεται σε άλλη μαρτυρία, «τόσα πολλά ήταν τα πτώματα που επέπλεαν στην παραλία, ώστε μπορούσες να περπατήσεις πάνω τους»….
Η Διδώ Σωτηρίου, μέσα από τα «Ματωμένα χώματα», είναι το ίδιο γλαφυρή για την απάνθρωπη συμπεριφορά των «Συμμάχων»
«Η θάλασσα δεν είναι πια εμπόδιο. Χιλιάδες άνθρωποι πέφτουνε και πνίγονται. Τα κορμιά σκεπάζουνε τα νερά σαν νά ‘ναι μόλος. Οι δρόμοι γεμίζουνε κι αδειάζουνε και ξαναγεμίζουνε. Νέοι, γέροι, γυναίκες, παιδιά ποδοπατιούνται, στριμώχνονται, λιποθυμούνε, ξεψυχούνε. Τους τρελαίνουν οι χαντζάρες, οι ξιφολόγχες, οι σφαίρες των Τσέτηδων!
– Βούρ, κεραταλάρ! (Χτυπάτε τους τούς κερατάδες!)…
Το βράδυ το μονοφώνι κορυφώνεται. Η σφαγή δε σταματά. Μόνο όταν τα πλοία ρίχνουνε προβολείς γίνεται μια πρόσκαιρη ησυχία. Μερικοί που καταφέρανε να φτάσουνε ζωντανοί ίσαμε τη μαούνα, μας ιστορούνε το τι γίνεται όξω, στις γειτονιές. Οι Τσέτες του Μπεχλιβάν και οι στρατιώτες τού Νουρεντίν τρώνε ανθρώπινο κρέας. Σπάζουνε, πλιατσικολογούνε σπίτια και μαγαζιά. Όπου βρούνε ζωντανούς, τούς τραβούνε όξω και τούς βασανίζουνε. Σταυρώνουνε παπάδες στις εκκλησιές, ξαπλώνουν μισοπεθαμένα κορίτσια κι αγόρια πάνω στις Άγιες Τράπεζες και τ’ ατιμάζουνε. Απ’ τον Άι Κωνσταντίνο και το Ταραγάτς ίσαμε το Μπαλτσόβα το τούρκικο μαχαίρι θερίζει».
«Όποια γλώσσα κι αν μιλάς, λόγια δε θα βρεις να τόνε περιγράψεις τι κάνουν, λοιπόν, οι προστάτες μας; Τι κάνουν οι ναυάρχοι με τα χρυσά σιρίτια, οι διπλωμάτες κι οι πρόξενοι τής Αντάντ;
Στήσανε κινηματογραφικές μηχανές στα καράβια τους και τραβούσανε ταινίες τη σφαγή και τον ξολοθρεμό μας!
Μέσα στα πολεμικά οι μπάντες τους παίζανε εμβατήρια και τραγούδια τής χαράς για να μη φτάνουν ίσαμε τ’ αφτιά των πληρωμάτων οι κραυγές της οδύνης και οι επικλήσεις του κόσμου. Και να ξέρει κανείς πώς μια, μόνο μια κανονιά, μια διαταγή, έφτανε για να διαλύσει όλα κείνα τα μαινόμενα στίφη. Κι η κανονιά δε ρίχτηκε κι η εντολή δε δόθηκε!»
Τελευταία μέρα Αυγούστου εν έτει 1922 δεν υπήρχε ελληνικός στρατός στην προαιώνια κοιτίδα 3.000 ετών Ελληνισμού της Μικράς Ασίας! Η Σμύρνη είχε παραδοθεί στις φλόγες (και στον συνωστισμό της Ρεπούση) οι συμπαγείς Ελληνικοί πληθυσμοί της «καθ΄ημάς Ανατολής» ζούσαν την ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ τους ……
Οποιαδήποτε ομοιότητα με το σήμερα είναι απολύτως αληθινή.
Αποσπάσματα από το βιβλίο του Μιχαήλ Ροδά «Πως η Γερμανία κατέστρεψε τον Ελληνισμό της Τουρκίας»
«Η Εξωτερική Ελλάς»
[…] Εις την εμπορικήν πρόοδόν του ο Ελληνισμός δεν συναντά μέχρι του 1900 κανένα εμπόδιο. Ο Τούρκος εξακολουθεί τον ύπνον του. Αρκεί εις τον χωρικόν η εργασία των αγρών. Ο υπάλληλος έχει εξασφαλίσει τα της ζωής του με το «μπαξίσι» και ο «μπέης» έχει το τακτικόν εισόδημα των τσιφλικίων. Από αιώνων ο Έλλην της Τουρκίας συναλλάσσεται αρμονικώτατα με τον Άγγλον και τον Γάλλον, προμηθεύεται από τας μεγάλας αγοράς της Αγγλίας και της Γαλλίας πλείστα είδη και ενισχύεται διαρκώς εις την επικράτησίν του. Το ομογενές στοιχείον, άνευ της εμπορικής και πολιτικής ακόμη συνδρομής των ανωτέρω Κρατών, δεν θα εκυριάρχει εν τη Ανατολή. Κατά τους μακρούς και μαύρους χρόνους της τυραννίας, χιλιάδες εμπόρων, διδασκάλων και εθναποστόλων, επροστατεύθησαν κάτω από την στέγην την Αγγλικήν ή Γαλλικήν.
Ουδέποτε ηκούσθη παράπονον ή υπεδείχθη κίνδυνος υπό επισήμων αντιπροσώπων της Ελλάδος, ούτε καν υπό ιδιωτών, περί συντριβής του Ελληνικού στοιχείου ή των εμπορικών αυτού συμφερόντων, εκ μέρους των Άγγλων ή των Γάλλων. Ο υπήκοος των δύο αυτών κρατών, εξήσκει το εμπόριόν του χωρίς συναγωνισμούς, άνευ προκαταλήψεως εναντίον μας, με ελευθερίαν υποβοηθητικήν κατά το πλείστον προς επικράτησίν μας. Δυστυχώς αι εμπορικαί συνθήκαι, μετά τον πόλεμον του 1897 και κυριώτατα από το 1900 και εντεύθεν, μετεβλήθησαν, διότι εις την Ανατολήν ενεφανίσθη δεινός συναγωνιστής, ακατάβλητος, εφωδιασμένος με όλα τα μέσα του πολέμου, προγραμματιστής και ικανός δι’ έντιμον ή μη εμπορικόν πόλεμον.
Ο Γερμανός
Εξεστράτευσε με την εντολήν της εξοντώσεως και με την σημαίαν της επικρατήσεως εν Τουρκία, πολιτικής και εμπορικής, αντί πάσης θυσίας. Ό,τι εν Τουρκία εκυριάρχει είχε ζωήν και κίνησιν, έδιδεν εις τον τόπον τον τόνον της υπεροχής, έπρεπε να καταπέση, να συντριβή, να εξαφανισθή. Επάνω από τα πτώματα όλων, Ελλήνων, Γάλλων, Άγγλων και λοιπών επικρατούντων στοιχείων, έπρεπε να βαδίση ο Γερμανός και να επεκτείνη την επικράτησίν του προς τα μέρη όπου από αιώνας εργάζονται τιμιώτατα εκατομμύρια ανθρώπων.
Και το σχέδιον της εξοντώσεως ετέθη εις εφαρμογήν, ο πόλεμος εκηρύχθη αμείλικτος εκ μέρους αυτού του Αυτοκράτορος της Γερμανίας, ο οποίος μετεβλήθη εις παραγγελιοδόχον και εξεστράτευσε μέχρι της Ανατολής, καθ’ ην στιγμήν ο φίλος του Χαμήτ έχυνε ποταμούς αιμάτων χριστιανικών. Αι χείρες Σουλτάνου και Γερμανού Αυτοκράτορος κατά την απαισίαν και τραγικήν αυτήν στιγμήν, συνεσφίγγοντο αδελφικώτατα. Labels Αποκαλύψεις, Άρθρα, Ε.Ε, Περίεργα – Απίστευτα Loading… Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Article Source – ksipnistere.com