Και τώρα… εξάρες

Και τώρα… εξάρες

Ο Παντελής Διαμαντόπουλος γράφει για την ζαριά της Εθνικής μας, την εξαιρετική Τσεχία και στέλνει και ένα… αμερικανικό μήνυμα.

Η βραδιά του Σαββάτου, μας αφήνει ψύχραιμους και με μπόλικη πίστη. Έτσι είναι ο αθλητισμός. Ποτέ μη κάνεις σχέδια, ποτέ μη κάνεις προγνωστικά. Ποτέ μη βιάζεσαι να κρίνεις. Ξυπνησαμε όλοι στην Σενζέν με αγωνία. Γιατί οι δυο αγώνες που θα διεξάγονταν θα έκριναν τον μέλλον της ομάδας μας.

Αν προσωπικά μου έλεγαν το πρωί "λοιπόν άκου μάγκα, το βράδυ που θα 'χουν τελειώσει τα ματς, θα θες διαφορά 12 πόντων με την Τσεχία για να περάσεις". Ειλικρινά σας λέω θα το έπαιρνα. Γιατί πρέπει πάντα να βλέπεις τα χειρότερα. Και τα χειρότερα θα ήταν να κέρδιζαν οι Βραζιλιάνοι και τώρα να ψάχναμε τις πτήσεις της επιστροφής.

Ναι, μπορεί να το πάθουμε την Δευτέρα το μεσημέρι, αλλά θα 'χουμε ρίξει άλλη μια ζαριά σε τούτη παρτίδα στο κινέζικο τάβλι. Μια ζαριά ακόμα. Και θέλουμε… εξάρες. Τίποτα λιγότερο. Έξι και έξι δώδεκα και φύγαμε για τα προημιτελικά. Με σύνεση, ψυχραιμία, καθαρό μυαλό. Με υπομονή και όχι την πρεμούρα του Έλληνα, που θα ήθελε πολύ να αρχίσει ο αγώνας και να είναι 30-0 υπέρ μας.

Δυστυχώς, όταν ξεκινήσει το ματς, θα είναι 0-11 εις βάρος μας. Βλέπετε η παρέα του Σατοράνσκι διέλυσε τους Βραζιλιάνους. Οι Τσέχοι προσωπικά ήμουν σίγουρος και το έλεγα εβδομάδες τώρα στον "αέρα" του Sport24 Radio 103.3, ότι θα κέρδιζαν τους Τούρκους. Όμως δε μπορώ να σας το παίξω έξυπνος.

Δεν περίμενα σε καμία των περιπτώσεων να δω αυτό που παρακολούθησα το απόγευμα του Σαββάτου (πρωί για εσάς) στην Σενζέν. Μια καλοδουλεμένη ομάδα, με τον Σατοράνσκι να οργιάζει και τους συμπαίκτες του να τον ακολουθούν. Πρέπει να "χτυπήσουμε" στην… δηλητηρίαση του συγκεκριμένου. Αν τον βγάλουμε από το παιχνίδι, τότε θα 'χουμε πολλές πιθανότητες. Έχουμε σίγουρα καλύτερους παίκτες από την Τσεχία.

Δε θα γράψω ότι έχουμε καλύτερη ομάδα για δυο λόγους. Πρώτον, να το δω. Δεύτερον οι Τσέχοι παίζουν εξαιρετικά, με πειθαρχία, υπομονή και εκμεταλλεύονται κάθε μα κάθε σημείο του γηπέδου. Δεν κέρδισαν κατά τύχη την Τουρκία, δεν κέρδισαν κατά τύχη την Βραζιλία. Εμείς με τους Αμερικανούς, το παλέψαμε όσο μπορούσαμε; Το παλέψαμε όσο γινόταν; Ο μεγάλος Γκρεγκ Πόποβιτς είπε "τα μισώ τα τρίποντα" και ξεκαθάρισε ότι αν μπορούσε θα τα ‘χε καταργήσει. Μορφή!!!

Σε γενικές γραμμές λοιπόν, εμείς προσπαθήσαμε. Όταν μάλιστα ξεκίνησε ο αγώνας, τα Αμερικανάκια θυμήθηκαν τι εστί Αντετοκούνμπο. Απλά ο Πόποβιτς που τον ξέρει καλά, δεν άργησε να στείλει μέσα στο ματς τον Σμάρτ και να αναγκάσει τον Γιάννη να δυσκολευτεί. Και δυσκολεύτηκε.

Τρία προβλήματα είχαμε στο πρώτο μέρος και μας οδήγησαν στο -13. Το ένα, η θολούρα στην επίθεση όταν εν πρώτοις δεν έβγαινε αυτό που θέλαμε. Μόλις χάναμε το σύστημα, όποιο πλάνο πήγαινε να 'ρθει ως έξτρα λύση, βούλιαζε στη θάλασσα της Σενζέν. Δεύτερος λόγος, τέσσερα ανάποδα σφυρίγματα. Τι είπατε; Σιγά τα ωά; Όχι φίλοι και φίλες μου, γιατί πολύ απλά παίζεις με τις ΗΠΑ! Όταν παίρνουν τέσσερις μπάλες στην επίθεσή τους και σκοράρουν, ενώ θα 'πρεπε να 'χει αλλάξει η κατοχή, ε μετά, είναι και φυσιολογικό να μπλέξεις. Ο τρίτος λόγος, είναι ότι είχαμε την ευκαιρία να βρούμε σκορ με ορισμένα plays που βγήκαν, αλλά η μπάλα δε μπήκε μέσα. Βιαστικό τελείωμα, κακή διάθεση της μπάλας, όπως θέλετε πείτε το.

Οι Αμερικανοί αργά αλλά σταθερά, εκμεταλλεύτηκαν αρκετά. Πίεσαν στη μπάλα, πήραν φάουλ και δέχθηκαν μόνο 8 πόντους στο δεύτερο δεκάλεπτο. Και όμως δεν οργίασαν, δεν είχαν πολλά περισσότερα ριμπάουντ, αλλά περιορίζοντας τον Αντετοκούνμπο στους 9 (πρώτο μέρος), αύξησαν τον επιθετικό ας προβληματισμό.

Το δεύτερο μέρος μας βρήκε με απλά ξεσπάσματα. Δε μπορούσαμε κάνουμε κάτι περισσότερο. Οι συνεργασίες στο δεύτερο δεκάλεπτο ήταν χάλια. Το παιχνίδι δεν οργανώθηκε καλά και αυτό μας "πήγε βόλτα" ως το τέλος. Ο Καλάθης αντιμετωπίστηκε σωστά από την περιφέρεια των Αμερικανών, βάλαμε μόνο 8 πόντους και μετά τρέχαμε.

Το έγραψα και πιο πάνω. Ο Σκουρτόπουλος πέρασε σε αλλαγές, ανακάτεψε την τράπουλα αναγκαστικά για να πάρουν και ανάσες οι παίκτες. Μακάρι να τους ξαναβρούμε τους Αμερικανούς, γιατί θα σημαίνει ότι παίζουμε ημιτελικό. Μακάρι… Όμως πολύ μακριά πήγα. Πρώτα οι Τσέχοι και το μαξιλαράκι ασφαλείας τους. Μετά θα δούμε τι θα γίνει.

Επιμένω, να το χαρούν οι διεθνείς και αυτό μου αρκεί. Αν το χαρούν, όλα θα πάνε καλά. Αν το χαρούν, όλα θα είναι όπως πρέπει. Αν το χαρούν, θα σημαίνει ότι έχουμε κάνει σωστά τη δουλειά. Ένα παιχνίδι είναι και μετράνε όλα. Συγκέντρωση 100-0. Σε βολές, σε πάσες, σε όλα. Και όχι πρεμούρα. Όχι να κατακτήσουμε τον κόσμο στο πρώτο λεπτό. Ψυχραιμία στις επιλογές θέλει και σωστή διαχείριση. Από όλους.

Πολλοί είναι στη γωνία έτοιμοι να πουν. Πρώτα ειπώθηκε "έχασαν από την Βραζιλία". Πάει αυτό, ψόφησε. Τώρα θέλουν να πουν "αποκλείστηκαν από την Τσεχία". Αν η ομάδα μας είναι θυμωμένη, θα κερδίσει και θα προκριθεί.

Τελειώνοντας θα γράψω κάτι για τους Αμερικανούς. Ναι, δεν είναι εδώ με πολλούς από τους καλύτερους του ΝΒΑ! Αλλά δεν είναι κακή ομάδα, δεν είναι παίκτες για να τους χλευάζουν και βέβαια έχουν δυο μεγάλους προπονητές στον πάγκο. Τους κόουτς των Σαν Αντόνιο Σπέρς και των Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς. Οπότε σεβασμός…

Photo Credits: Eurokinissi

Πηγή άρθρου – sport24.gr