Οι σπάνιες και τρομακτικές ασθένειες που απειλούν όσους ταξιδεύουν σε εξωτικά μέρη

Θεραπεία: “Μερικές φορές εξαφανίζεται ή αυτοϊάται, αλλά συνήθως χορηγούμε στους πάσχοντες αρκετά ισχυρά φάρμακα για την εξάλειψη του παρασίτου από το σώμα, εξηγεί ο Δρ Behrens,. “Ο ασθενής θα πρέπει να έρχεται καθημερινά για 21 ημέρες για να λάβει θεραπεία.”

Πρόληψη: Χρησιμοποιείτε εντομοαπωθητικό και λάβετε όλα τα προληπτικά μέτρα για να αποφύγετε το τσίμπημα της σκνίπας.

Νόσος: Πυρετός Lassa

Από πού προέρχεται: Δυτική Αφρική

Τι είναι: Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, είναι “μια οξεία ιογενής αιμορραγική ασθένεια” που προκαλείται από τον ιό Lassa. Μεταδίδεται στους ανθρώπους μέσω επαφής με τρόφιμα ή είδη οικιακής χρήσης που έχουν μολυνθεί με περιττώματα τρωκτικών. Τα συμπτώματα αρχίζουν με πυρετό και γενική αδυναμία, αν και μπορεί να ακολουθήσουν πονοκέφαλος, πονόλαιμος, πόνος στο στήθος, ναυτία, διάρροια και κοιλιακό άλγος. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας προσδιορίζει επίσης ότι σε σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να εμφανιστεί οίδημα στο πρόσωπο, υγρό στους πνεύμονες, και αιμορραγία από το στόμα, τη μύτη, τον κόλπο ή τη γαστρεντερικής οδό”. Ο θάνατος επέρχεται συνήθως μέσα σε 14 ημέρες από την έναρξη των θανατηφόρων συμπτωμάτων.

Θεραπεία: Επειδή τα συμπτώματα είναι τόσο ποικίλα και μη συγκεκριμένα, η διάγνωση μπορεί να αποδειχθεί δύσκολη, και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας σημειώνει ότι είναι δύσκολο να ξεχωρίσει από άλλους ιογενείς αιμορραγικούς πυρετούς, όπως Έμπολα. Το αντιικό φάρμακο ριμπαβιρίνη έχει αναφερθεί ότι είναι μια αποτελεσματική θεραπεία εάν χορηγηθεί έγκαρα κατά τη διάρκεια της κλινικής νόσου.

Πρόληψη: Δεν υπάρχει προς το παρόν εμβόλιο που να προστατεύει από τον πυρετό Lassa, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, αν και οι ταξιδιώτες ενθαρρύνονται να γνωρίζουν και να προωθούν την “καλή υγιεινή σε μεγάλες ομάδες”, σε ενδημικές περιοχές.

Νόσος: Λεπτοσπείρωση

Από πού προέρχεται: Βρίσκεται παντού, συμπεριλαμβανομένων πολλών δυτικών χωρών.

Τι είναι: “Είναι μια βακτηριακή λοίμωξη που μεταδίδεται από ούρα αρουραίων,» λέει ο Δρ Behrens. “Συνήθως περνά μέσω μολυσμένου νερού, οπότε υπάρχει μια τάση να το βλέπουμε σε ταξιδιώτες που πηγαίνουν για ράφτινγκ ή κανό.” Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν γενικό αίσθημα αδιαθεσίας, πυρετό, λήθαργο και ίκτερο.

Θεραπεία: “Είναι αρκετά δύσκολο να εντοπιστεί, επειδή τα συμπτώματα είναι αρκετά κοινά, και μπορεί να χρειαστούν εβδομάδες για να παρουσιαστούν και ο θεράπων γιατρός του ασθενούς πρέπει να καταλάβει ότι έχει έλθει σε επαφή με το νερό.” “Επηρεάζει κυρίως το ήπαρ, αν και προσβάλλει και άλλα όργανα εξίσου. Οι ταξιδιώτες θα χρειαστούν αντιβιοτικά για πέντε έως επτά ημέρες, αν και συνήθως συνέρχονται αρκετά γρήγορα.”

Αν δεν αντιμετωπιστεί, θεωρητικά, ο ασθενής θα μπορούσε να υποστεί ηπατική ανεπάρκεια. “Είναι σπάνιο, αλλά υπάρχει πιθανότητα να συμβεί,” προσθέτει ο Δρ Behrens.

Πρόληψη: Δεν υπάρχει πραγματικός τρόπος για την πρόληψη και οι εργαζόμενοι που ασχολούνται με λύματα αντιμετωπίζουν εξίσου μεγάλο κίνδυνο, όπως και οι ταξιδιώτες. Αν και είναι μάλλον πιο σπάνιο, εξηγεί ο Dr Behrens, καθώς συνήθως θα δει μόνο τρεις έως τέσσερις περιπτώσεις ανά έτος.

Νόσος: Chagas

Από πού προέρχεται: Κυρίως από τη Λατινική Αμερική

Τι είναι: Αποκαλείται επίσης αμερικανική τρυπανοσωμίαση, είναι μια ασθένεια που μεταδίδεται με την επαφή με τα ζωύφια triatomine και μέσω μολυσμένων προϊόντων αίματος και μολυσμένα τρόφιμα και ποτά. Τα παράσιτα μεταδίδονται κυρίως με την επαφή με κόπρανα / ούρα των μολυσμένων ζωυφίων που τρέφονται με αίμα, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.

Συνήθως, τα ζωύφια ζουν σε σχισμές σε κακώς κατασκευασμένα σπίτια σε αγροτικές ή ημιαστικές περιοχές, κυκλοφορούν τη νύχτα και μπορούν να τσιμπήσουν μία εκτεθειμένη περιοχή δέρματος και το ζωύφιο έπειτα να αφοδεύσει κοντά στο δάγκωμα. Τα παράσιτα στη συνέχεια εισέρχονται στο σώμα όταν το άτομο τρίβει ενστικτωδώς το τσίμπημα, ή τρίψει τα μάτια, το στόμα ή οποιαδήποτε άλλη γρατζουνιά του δέρματος.

Το αμερικανικό Κέντρο Ελέγχου Ασθενειών αναφέρει ότι οι περισσότεροι ασθενείς δεν αναπτύσσουν συμπτώματα αμέσως, αλλά παραμένουν μολυσμένοι όλη τους τη ζωή. Ωστόσο, τα πιο αναγνωρισμένα συμπτώματα είναι ερυθρότητα και οίδημα στην περιοχή όπου έγινε το τσίμπημα ή οίδημα του βλεφάρου λίγες εβδομάδες αργότερα. Άλλα συμπτώματα περιλαμβάνουν πυρετό, κόπωση, πόνους στο σώμα, πονοκέφαλο, εξάνθημα, διάρροια και εμετό και το 30 τοις εκατό των ανθρώπων που μολύνονται θα αναπτύξουν πιο σοβαρά συμπτώματα αργότερα στη ζωή τους, συμπεριλαμβανομένων των καρδιακών παθήσεων ή γαστρεντερικά προβλήματα.

Θεραπεία: Για να εξαλειφθεί το παράσιτο, οι ασθενείς θα πρέπει να λάβουν αντιπαρασιτικά φάρμακα, ωστόσο, η αποτελεσματικότητα μειώνεται όσο περισσότερο καιρό ένα άτομο είναι μολυσμένο.

Πρόληψη: Οι ταξιδιώτες που ταξιδεύουν σε αγροτικές περιοχές του Μεξικού, την Κεντρική Αμερική ή τη Νότια Αμερική λέγεται ότι είναι σε δυνητικό κίνδυνο, και ενθαρρύνονται να χρησιμοποιούν εντομοαπωθητικό, αν και η νόσος σπάνια μεταδίδεται σε τυπικούς τουρίστες.

Νόσος: Ογκοκέρκωση

Από πού προέρχεται: Δυτική Αφρική

Τι είναι: “Είναι ένα παράσιτο, το οποίο μολύνει μέσω μιας συγκεκριμένης μύγας” λέει ο Δρ Behrens. “Σε ταξιδιώτες, εμφανίζεται συνήθως με κνησμό του δέρματος και εξάνθημα. Τα παράσιτα ζουν στο δέρμα και κινούνται τριγύρω, αλλά είναι μικρότερα από μια κλωστή και δεν μπορείτε να τα δείτε με γυμνό μάτι. Μπορεί να χρειαστούν μήνες για να εμφανιστούν συμπτώματα, αλλά αρκεί μόνο ένα τσίμπημα.”

Για εκείνους που ζουν στην εξοχή και έχουν συνεχή έκθεση σε αυτές τις μύγες, μπορεί επίσης να οδηγήσει σε αυτό που είναι γνωστό ως τύφλωση του ποταμού, όπου το παράσιτο εισχωρεί μέσα στο μάτι.

“Είναι σπάνιο – βλέπουμε μόνο τρεις ή τέσσερις περιπτώσεις ανά έτος,” λέει ο Δρ Behrens.

Θεραπεία: Ελαφράς μορφής λοιμώξεις πιθανώς θα εξαφανιστούν από μόνες τους, αν και οι ασθενείς πρέπει να λάβουν αντιπαρασιτική φαρμακευτική αγωγή.

Πρόληψη: Χρήση εντομοαπωθητικού.

Νόσος: Λεμφική φιλαρίαση (τροπική ελεφαντίαση)

Από πού προέρχεται: Αφρική, Κεντρική και Νότια Αμερική, Νότια Ασία και τα νησιά του Ειρηνικού

Τι είναι: Είναι μια παρασιτική μόλυνση που προκαλείται από μικροσκοπικά, νηματοειδή σκουλήκια που μεταδίδονται στον άνθρωπο μέσω τσιμπήματος κουνουπιού, σύμφωνα με τη Διεθνή Ένωση για την ιατρική βοήθεια στους ταξιδιώτες. Η ασθένεια στοχεύει το λεμφικό σύστημα του σώματος, και οι προνύμφες αναπαράγονται και ωριμάζουν σε περίοδο ενός έτους.

Η λοίμωξη χαρακτηρίζεται από υπερβολικό οίδημα των άκρων ή στα γεννητικά όργανα, αν και η πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν εμφανίζουν συμπτώματα. Ωστόσο, τα σκουλήκια μπορούν να βλάψουν τα νεφρά και τους λεμφαδένες, ακόμη και αν ένα άτομο δεν παρουσιάζει εξωτερικά συμπτώματα.

Θεραπεία: Ανθελμινθικά φάρμακα θα αποβάλουν τα παρασιτικά σκουλήκια από το σώμα του ασθενούς.

Πρόληψη: Αν και υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος για όσους ταξιδεύουν πολύ καιρό ή σε εργαζόμενους σε ανθρωπιστικές οργανώσεις, όλοι οι τουρίστες ενθαρρύνονται να χρησιμοποιούν εντομοαπωθητικό.

Νόσος: Δερματική μυΐασης

Από πού προέρχεται: Αφρική και Νότια Αμερική, αλλά οι μολυσματικές μύγες μπορεί να υπάρχουν οπουδήποτε.

Τι είναι: “Η προνύμφη ενός συγκεκριμένου είδους μύγας εισχωρεί στο δέρμα και μεγαλώνει κάτω από αυτό, εξηγεί ο Δρ Behrens. “Οι ασθενείς παρατηρούν ένα εξόγκωμα, το οποίο κινείται. Συχνά οι ασθενείς έχουν περισσότερα από ένα.”

Θεραπεία: Είτε πνίγοντας τις προνύμφες – καλύπτοντας τες με βαζελίνη είτε με χειρουργική αφαίρεσή τους.

Πρόληψη: Χρήση εντομοαπωθητικού.

Νόσος: Έλκος Buruli

Από πού προέρχεται: Αφρική, Νότια Αμερική και Δυτικός Ειρηνικός

Τι είναι: Βακτηριακή λοίμωξη που προκαλείται από το Mycobacterium ulcerans, ένα βακτήριο που ανήκει στην ίδια οικογένεια των βακτηρίων που προκαλούν τη φυματίωση και τη λέπρα, γράφει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας.

Η μόλυνση οδηγεί σε καταστροφή του δέρματος και των μαλακών ιστών με ανάπτυξη μεγάλων έλκων συνήθως στα πόδια ή στα χέρια. Το βακτήριο χρειάζεται για να αναπτυχθεί θερμοκρασίες μεταξύ 29 -33 βαθμούς Κελσίου και χαμηλή συγκέντρωση οξυγόνου, αν και ο ακριβής τρόπος μετάδοσης είναι ακόμα άγνωστος.

Θεραπεία: Η τυπική θεραπεία περιλαμβάνει ένα συνδυασμό αντιβιοτικών για οκτώ εβδομάδες. Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία είναι το κλειδί, καθώς ασθενείς που δεν θεραπεύονται έγκαιρα υποφέρουν από μακροχρόνια λειτουργική ανικανότητα.

Πρόληψη: Δεδομένου ότι δεν υπάρχει γνώση για το πώς το έλκος Buruli μεταδίδεται, δεν υπάρχουν γνωστά προληπτικά μέτρα.