Σπύρος Άγκνιου: ο ελληνοαμερικάνος πρώην Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, που κατήγγειλε την κυριαρχία της Αμερικής από τους σιωνιστές

Στη δεκαετία του 1970 και του 1980 ο (ελληνικής καταγωγής) Spiro Agnew ήταν ένας από τους λίγους κυβερνητικούς αξιωματούχους που είχε το θάρρος να μιλήσει εναντίον του σιωνιστικού προβλήματος που μαστίζει την Αμερική. Κατά τη διάρκεια μιας εμφάνισης στο ‘Today Show’ του NBC με τη Barbara Walters προειδοποίησε ότι μια «εβραϊκή κλίκα»

ελέγχει τις ειδήσεις και τις πληροφορίες στην Αμερική. Το 1976 θαρραλέα κάλεσε τις Ηνωμένες Πολιτείες να αποσύρουν την βοήθεια προς το Ισραήλ, επικαλούμενος τον τρομακτικό τρόπο που μεταχειρίζονταν τους Χριστιανούς.Και πάλι το 1982, κατηγόρησε την σιωνιστική εξουσία σε επιστολή που έστειλε στον ακτιβιστή Hans Schmidt εκφράζοντας την “οργή” του για “την κυριαρχία της χώρας αυτής από τους Σιωνιστές” και για τον “σιωνιστικό έλεγχο των μέσων ενημέρωσής μας» και για τα «70 χρόνια της πολιτικής κατήχησης» που έχει κάνει «πλύση εγκεφάλου στον δυτικό κόσμο ».
Μερικές από τις θέσεις του Agnew μαζί με την επιστολή του προς τον Hans Schmidt μεταφέρονται παρακάτω:

Spiro Agnew: “Οι άνθρωποι που κατέχουν και διαχειρίζονται τα εθνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης που έχουν επιρροή είναι Εβραίοι και, μαζί με άλλους σημαίνοντες Εβραίους, βοήθησαν να δημιουργηθεί μια καταστροφική Αμερικάνικη πολιτική στο Μεσανατολικό. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να επαληθεύσετε

τους πραγματικούς φορείς της χάραξης πολιτικής και τους ιδιοκτήτες (των ΜΜΕ) και θα βρείτε ένα πολύ υψηλότερο ποσοστό ανθρώπων που είναι Εβραίοι από ότι πρόκειται να βρείτε στον αμερικάνικο πληθυσμό. Λέγοντας εθνικά μέσα ενημέρωσης που έχουν επιρροή, αναφέρομαι στα μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία ειδήσεων, δημοσκοπήσεις, τα περιοδικά Time και Newsweek, τους New York Times, την Washington Post και την The International Herald Tribune. Για παράδειγμα, ο κ. (William) Paley του CBS είναι Εβραίος. Ο κ. Julian Goodman, ο οποίος διευθύνει το NBC, ο Leonard Goldenson στο ABC. η κ. Katherine Graham που έχει την Washington Post και ο κ. Sulzberger των New York Times. Είναι όλοι Εβραίοι!

Αν πάτε πιο βαθιά σε αυτή τη ‘μόδα’ … όχι μόνο με το θέμα της ιδιοκτησίας, αλλά πηγαίνετε πιο βαθιά στην διαχείριση των θέσεων και στην διάκριση των θέσεων … και θα διαπιστώσετε ότι μέσα από την επιθετικότητα τους και την εφευρετικότητά τους, κυριαρχούν τώρα στα ΜΜΕ. Δεν είναι μόνο στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αλλά και στην ακαδημαϊκή κοινότητα, στις οικονομικές κοινότητες, στα θεμέλια της κοινωνίας, σε όλα τα είδη των ιδιαίτερα ορατών και με επιρροή υπηρεσιών που αφορούν το κοινό, διαθέτουν αυτή την στιγμή μια ισχυρή φωνή.

Η πολιτική μας στη Μέση Ανατολή, κατά την κρίση μου, είναι καταστροφική, επειδή δεν είναι αμερόληπτη. Δεν βλέπω κανένα λόγο για τον οποίο σχεδόν το ήμισυ της εξωτερικής βοήθειας που αυτό το έθνος οφείλει να δώσει, πηγαίνει στο Ισραήλ, εκτός από την επίδραση αυτού του σιωνιστικού λόμπι. Νομίζω ότι η δύναμη των μέσων μαζικής ενημέρωσης είναι στα χέρια λίγων ανθρώπων … δεν είναι το θέμα να ελέγχεις τους ψηφοφόρους, είναι το καπρίτσιο να έχεις δικό σου τον πίνακα ελέγχου. ”

——————————————————————-

Η Επιστολή προς τον Hans Schmidt που πρόσφατα δημοσιεύθηκε από το National Vanguard:

M. Hans Schmidt

303 E. San Rafael Drive

Palm Springs, California 92262

Αγαπητέ κ. Schmidt:

Σας ευχαριστώ που μου στείλατε την επιστολή σας στις 26 Αυγούστου. Καθώς για μεγάλο χρονικό διάστημα βρισκόμουν ανάμεσα στους πρωτοπόρους όσων διαμαρτύρονται για την κυριαρχία της χώρας αυτής από τους Σιωνιστές, πάντοτε παρηγορούμαι όταν βλέπω και άλλους να μοιράζονται την οργή μου.

Ακόμη και μπροστά σε αυτές τις φρικτές ενέργειες αυτού του αλαζονικού κράτους του Ισραήλ, το ευρύ φάσμα της αμερικανικής κοινής γνώμης φαίνεται ότι έχει προσκολληθεί στην πλάνη ότι οι Εβραίοι, λόγω του λεγόμενου Ολοκαυτώματος, δεν μπορεί να κάνουν λάθος. Τα 70 χρόνια της πολιτικής κατήχησης η οποία άρχισε τα χρόνια που ακολούθησαν αμέσως μετά την Διακήρυξη Balfour, έχουν κάνει πλύση εγκεφάλου στον δυτικό κόσμο, και ο σιωνιστικός έλεγχος των μέσων μαζικής ενημέρωσής μας έχει δημιουργήσει το τέλειο κλίμα για το Ισραήλ. (στο αγγλικό λέει: has kept the fields green for Israel).

Η ύβρις του Οργανωμένου Εβραϊσμού είναι ενθουσιώδης για να πούμε το λιγότερο. Ως κάποιος που έχει περάσει 10 χρόνια της ζωής του από καλά οργανωμένες επιθέσεις στα μέσα ενημέρωσης και στα δικαστήρια, μπορώ να το επιβεβαιώσω αυτό. Κάποιος μπορεί μόνο να υποθέσει ότι το Ισραήλ είναι πιο σημαντικό σε αυτούς τους ανθρώπους από τη δική τους χώρα.

Μου αρέσει επίσης, ο πρόεδρος Reagan, όμως, οφείλει να αναπτύξει μια πιο θετική στάση για το θέμα αυτό. Ο Ρέιγκαν πρέπει να πληροφορηθεί ότι δεν μπορεί να συνεχίσει να κάνει ότι δεν βλέπει (στα αγγλικά: the tail cannot continue to wag the dog). Οι Αμερικανοί είναι έτοιμοι να ακολουθήσουν έναν ισχυρό ηγέτη που θα αρνηθεί την προστασία ενός προνομιακού κράτους που υβρίζει τον υποστηρικτή του.

Με φιλικούς χαιρετισμούς.

Ειλικρινά

Spiro T. Agnew —

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ:

Ο Σπύρος Θεόδωρος Άγκνιου (Spiro Agnew) (9 Νοεμβρίου 1918 – 17 Σεπτεμβρίου 1996) ήταν ο 39ος αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Στην Ελλάδα ήταν γνωστός με το όνομα Σπύρος Αναγνωστόπουλος. Γεννήθηκε στην Βαλτιμόρη του Μέριλαντ, από Έλληνες γονείς. Ο πατέρας του κατάγονταν από τους Γαργαλιάνους Μεσσηνίας. Στο θρήσκευμα ήταν επισκοπιανός και όχι ορθόδοξος. Υπηρέτησε στρατιώτης με τον αμερικανικό στρατό στην Ευρώπη κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, πήρε μέρος σε πολλές επιχειρήσεις και έλαβε και παράσημα ανδρείας. Σπούδασε χημεία και μετά τον πόλεμο απέκτησε και πτυχίο νομικής από το πανεπιστήμιο της Βαλτιμόρης. Κατόπιν ασχολήθηκε με την πολιτική και ήταν για τρία χρόνια Κυβερνήτης της πολιτείας του Μέριλαντ με σημαντικό έργο (φορολογικές μεταρρυθμίσεις, σκληρή νομοθεσία κατά της μόλυνσης, αντιρατσιστική νομοθεσία). Μέλος του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, στενός συνεργάτης του μετέπειτα Αμερικανού Προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον, τελικά το 1969 έγινε ο 39ος Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ επί Προεδρίας Ρ. Νίξον. Στις 10 Οκτωβρίου 1973 αναγκάστηκε να παραιτηθεί από την Αντιπροεδρία των ΗΠΑ μετά την αποκάλυψη στελεχών κατασκευαστικών εταιρειών ότι τον είχαν δωροδοκήσει, ενώ μετά από συμφωνία η επίσημη κατηγορία περιορίστηκε σε φοροδιαφυγή, κατηγορία την οποία δεν αντέκρουσε. Στην θέση του ορίστηκε ως Αντιπρόεδρος ο Τζέραλντ Φορντ, ο οποίος μετέπειτα έγινε Πρόεδρος των ΗΠΑ, μετά την παραίτηση του Προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον το 1974.

Κατά την προεκλογική εκστρατεία του Νίξον το 1969, όργωσε όλη την Αμερική. Ήταν δεινός ρήτορας και κατάφερνε να κατατροπώνει τους πολιτικούς του αντιπάλους. Οι πολιτικοί του αντίπαλοι τον κατηγορούσαν ότι είχε ακραίες θέσεις σε ορισμένα ζητήματα, ειδικότερα στο μεγάλο θέμα του πολέμου στο Βιετνάμ. Μετά την παραίτησή του δεν αναμίχθηκε στην πολιτική αλλά ακολούθησε επαγγελματικό και ιδιωτικό βίο. Το 1976, ήρθε ξανά για λίγο στο επίκεντρο της επικαιρότητας και προκάλεσε διαμάχη με τις αντι-Σιωνιστικές του δηλώσεις, καθώς ζητούσε από τις Ηνωμένες Πολιτείες να αποσύρουν την υποστήριξή τους προς το κράτος του Ισραήλ, επικαλούμενος την κακή μεταχείριση από το Ισραήλ των Χριστιανών. Ο τότε πρόεδρος των ηΠΑ, Τζέραλντ Φορντ τον επέκρινε δημοσίως για τις “ανούσιες παρατηρήσεις του για τους Εβραίους.” Ο Άγκνιου απάντησε ότι έχει δικαίωμα να κριτικάρει το Ισραήλ.

Ως αντιπρόεδρος, ο Αγκνιου, επισκέφτηκε με τη σύζυγό του και τις κόρες του την Ελλάδα τον Οκτώβριο του 1971. Η επίσημη επίσκεψη, θεωρήθηκε ότι τόνωσε το ηθικό της χούντας, ενώ το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών παρουσιάστηκε, πριν και μετά, επιφυλακτικό για την επίσκεψη. «Είναι γεγονός ότι η επίσκεψη του Σπύρου Αγκνιου ενίσχυσε σημαντικά την εικόνα και τη θέση του καθεστώτος στη διεθνή πολιτική σκηνή», έγραψε ο Βρετανός διπλωμάτης Πάουελ Τζόουνς στην αναφορά του (27 Οκτωβρίου 1971) προς το Φόρεϊν Οφις.

Ο Άγκνιου πέθανε το 1996, σε ηλικία 77 ετών.

Παρακάτω η διάσημη αντι-media ομιλία του Agnew, (Huston, 22 Μαΐου 1970) στην οποία αναφέρεται στους ανθρώπους των ΜΜΕ ως “αναιδείς σνομπ που χαρακτηρίζουν τους εαυτούς τους διανοούμενους” … «Ένα πνεύμα εθνικού μαζοχισμού επικρατεί, που ενθαρρύνεται από ένα καταβεβλημένο σώμα αναιδών σνομπ που αυτοχαρακτηρίζονται ως «διανοούμενοι».