Ο ρόλος της πλευρικής όρασης στην εξέλιξη του ανθρώπινου είδους

Η δομή του ανθρώπινου ματιού έχει εξελιχθεί μοναδικά σε σχέση με άλλα πρωτεύοντα, προκειμένου να μας παρέχει την ικανότητα της περιφερειακής όρασης, υποστηρίζει μια νέα μελέτη.

Οι άνθρωποι συγκαταλέγονται μεταξύ των πρωτευόντων με την ικανότητα να κοιτάζουν πλαγίως, χωρίς να χρειάζεται να γυρίζουν ο κεφάλι τους πάρα πολύ. Και τώρα, αναφέρει δημοσίευμα της MailOnline, ειδικοί πιστεύουν ότι το χαρακτηριστικό αυτό μπορεί να βοήθησε τους ανθρώπους να επιβιώσουν όταν μετανάστευσαν σε νέες τοποθεσίες.

Η έρευνα, με επικεφαλής τον Dr Eric Denion, διενεργήθηκε από το γαλλικό ινστιτούτο υγείας και ιατρικών ερευνών της Καέν και εξέτασε τις «τροχιές» -ή αλλιώς τις υποδοχές των ματιών- σε 100 ανθρώπινα κρανία και 120 κρανία πιθήκων.

Οι ερευνητές βρήκαν, ότι οι τροχιές των ανθρώπων –και των gibbons- είναι πολύ λιγότερο στραμμένες προς τα μπροστά σε σχέση με τους χιμπατζήδες, τους μπονόμπος, τους γορίλες και τους ουρακοτάγκους.

Ακόμη, η ανθρώπινη τροχιά βρέθηκε ότι ήταν ευρύτερη από ό,τι υψηλή, δίνοντάς μας την μεγαλύτερη αναλογία πλάτους προς ύψος σε σχέση με οποιοδήποτε πίθηκο.

Αυτό επιτρέπει στους ανθρώπους να κοιτάξουν πιο εύκολα προς το πλάι, ενώ σε άλλα είδη πιθήκων η πλευρική όραση εμποδίζεται από το κρανίο τους.

Σε συνδυασμό με την προς τα εμπρός θέση του ανθρώπινου ματιού, η οπτική παρεμπόδιση του κρανίου μας μειώνεται, επιτρέποντας μας να σαρώνουμε πιο εύκολα το περιβάλλον.

Αυτό το χαρακτηριστικό μπορεί να εξελίχθηκε ως αποτέλεσμα της απώλειας άλλων χαρακτηριστικών του προσώπου στους ανθρώπους, όπως για παράδειγμα η μουσούδα/το ρύγχος.

Και η μετανάστευση έξω από τα δάση, όπου εξακολουθούν να ζουν τα υπόλοιπα είδη πιθήκων, μπορεί να παρείχε προστασία συγκεκριμένων κινδύνων.

«Η μορφολογία αυτή του ματιού μπορεί να εξελίχθηκε ως προσαρμογή στο ανοιχτό περιβάλλον και τη δίποδη βάδιση» αναφέρουν οι ερευνητές στην εργασία τους. Ωστόσο, τονίζουν ότι δεν είναι εντελώς ξεκάθαρο αν ο άνθρωπος κατάφερε να αποφύγει κινδύνους λόγω αυτής της ικανότητας, ή αν η διαφορά αυτή είναι συνέπεια της αποφυγής των κινδύνων/θηρευτών.

Το χαρακτηριστικό αυτό πάντως θα ήταν σίγουρα ωφέλιμο, καθώς επέτρεπε στους ανθρώπους να σαρώνουν πιο γρήγορα το περιβάλλον γύρω τους.

Τα συμπεράσματα της μελέτης δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Nature Scientific Reports.