ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ.

Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα

Αθήνα, 8.8.2015

Εισαγωγικό σημείωμα

του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα…

Επειδή υπάρχει πλήρης σύγχυση για τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα, θα

προσπαθήσω και από την δική μου πλευρά να αναλύσω ορισμένα φαινόμενα της

σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας, που είναι εκτός συζήτησης, γιατί έτσι

βολεύει το σύστημα.

Θα ξεκινήσω με ένα ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη, που πολλές φορές

υπήρξε προφητικός:

ΤΕΛΕΙΩΜΕΝΑ

Μέσα στον φόβο και στες υποψίες,

με ταραγμένο νου και τρομαγμένα μάτια,

λυώνουμε και σχεδιάζουμε το πώς να κάμουμε

για ν’ αποφύγουμε τον βέβαιο

τον κίνδυνο που έτσι φρικτά μας απειλεί.

Κι όμως λανθάνουμε, δεν είν’ αυτός στον δρόμο,

ψεύτικα ήταν τα μηνύματα

(ή δεν τ’ ακούσαμε, ή δεν τα νοιώσαμε καλά).

Άλλη καταστροφή, που δεν την φανταζόμεθαν,

εξαφνική, ραγδαία πέφτει επάνω μας,

κι ανέτοιμους – πού πια καιρός – μας συνεπαίρνει.

Αυτά έγραφε ο ποιητής, που ανταποκρίνονται απόλυτα στην πραγματικότητα

που βιώνουν οι Έλληνες πολίτες σήμερα. Παρεμπιπτόντως πρέπει να τονίσω ότι

ποτέ δεν έχω διαψευστεί στις προβλέψεις μου κατά την διάρκεια της

μεταπολίτευσης.

Τα περισσότερα άρθρα αποτελούν κεφάλαια από διάφορα βιβλία μου ή

προηγούμενες αναλύσεις, που δημοσιεύτηκαν στο διαδίκτυο, γιατί, για το

σύστημα και τα υποτακτικά του, ήταν απαγορευμένα.

Θα ξεκινήσω στην παράθεση των κειμένων που θα λάβουν χώρα ανά δύο ημέρες,

ξεκινώντας από σήμερα με μια διατύπωση που έχει την έννοια αξιώματος και

αποτελεί την θέση της Αριστερής Πλατφόρμας: ΕΑΝ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

ΔΕΝ «ΣΥΜΜΟΡΦΩΝΕΤΑΙ» ΜΕ ΤΗΝ ΘΕΩΡΊΑ ΤΟΣΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΓΙΑ

ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.

Χαρακτηριστική σχετικά είναι η δήλωση του Πορτογάλου

οικονομολόγου και νομπελίστα Ζοζέ Σαραμάγκου: Η Αριστερά «πίστευε

ότι θα κερδίσει τη μάχη στο παρόν με τα όπλα του παρελθόντος. Καθώς η

θεωρία δεν ανανεώθηκε, η πρακτική έγινε ένα μπερδεμένο κουβάρι. Τα

υπόλοιπα τα ανέλαβε ο ρεαλισμός και η ουτοπία αποτελειώθηκε από τον

οπορτουνισμό».1

Οι προγραμματικές δηλώσεις του ΣΥΡΙΖΑ στην Θεσσαλονίκη και γενικότερα

αποτελούν ένα πρόγραμμα παροχών, που έχει σχέση με το παρασιτικό

καταναλωτικό μοντέλο όλης της μεταπολίτευσης, (εκτός από τα μέτρα για την

αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης) που βασικά ισχυριζόταν ότι «λεφτά

υπάρχουν», απλώς τα λεφτά αυτά ήταν δυστυχώς δανεικά. Μερικοί τα

θεωρούσαν μάλιστα «δανεικά και αγύριστα». Τους διέψευσε όμως η σκληρή

πραγματικότητα, που δεν έχει σχέση με ιδεοληπτικές φαντασιώσεις και βέβαια

με την διεθνή και εσωτερική πραγματικότητα. Όλοι αυτοί από όλες τις

ιδεολογικές κατευθύνσεις ζούσαν σε έναν κόσμο φανταστικό, εκτός τόπου και

χρόνου και μάλλον θέλουν με την μέθοδο της φυγής, να συνεχίζουν να ζουν σ’

αυτόν τον ανύπαρκτο παραδεισένιο χρόνο και τόπο.

Όλα αυτά τα φαινόμενα πρόκειται στην σειρά των αναλύσεών μου να καταθέσω

στο επόμενο χρονικό διάστημα. Μπορείς βέβαια, για να πω και το τελευταίο στο

εισαγωγικό αυτό σημείωμα, να υπόσχεσαι στον καθένα λαγούς με πετραχήλια,

αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι η πραγματικότητα.

Εκ προοιμίου ωστόσο δηλώνω καθαρά και ξάστερα και θα προσπαθήσω να

αποδείξω με την παράθεση των αναλύσεών μου ότι τα μνημόνια και

αντιμνημόνια δεν ήταν και δεν είναι το πρόβλημα της Ελλάδας, γιατί έτσι όπως

πολιτευτήκαν τα κόμματα της μεταπολίτευσης, απαξάπαντα, δεν υπήρχε

διαφυγή, δηλαδή θα τα υπέγραφαν, εκτός αν οδηγούσαν την χώρα στην πλήρη

και οριστική καταστροφή. Κι’ αυτό επειδή όπως λεν διάφοροι στην δημοκρατία

δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Και πράγματι. Ο ένας δρόμος οδηγεί στην διέξοδο και ο

άλλος στην καταστροφή. Το πρόβλημα λοιπόν είναι τι κάνεις για να βγεις απ’

αυτά. Με ευχολόγια φυσικά δεν γίνεται ούτε με «αριστερές ή δεξιές»

φαντασιώσεις. Το βασικό πρόβλημα είναι η πρωτοφανής παρακμιακή μας

πορεία από συστάσεως του ελληνικού κράτους, βασικά η παρασιτική μας

νοοτροπία. Γιατί ο παρασιτισμός δεν εντρυφά μόνο στην οικονομία, αλλά κυρίως

στα μυαλά μας. Η Ελλάδα στην μεταπολίτευση απετέλεσε ένα τεράστιο

φρενοκομείο, όπως έλεγε ο Καραμανλής ο πρεσβύτερος. Με αυτήν την έννοια τα

φαινόμενα δεν μπορείς να τα εξηγήσεις πάντοτε με πολιτικούς ή οικονομικούς

όρους, παρά με όρους της ψυχοπαθολογίας του Έλληνα.

Σειρά έβδομη

Η ουσία του προβλήματος της λαθρομετανάστευσης2

1 Ζοζέ Σαραμάγκου, συνέντευξη στην εφημ. «Ελευθεροτυπία», 21.6.2010.

2 Πολύ σκόπιμα μιλούν για μετανάστες και δεν χρησιμοποιούν τον σωστό όρο ως παράνομοι

μετανάστες ή λαθρομετανάστες όπως είναι σωστό. Αν είχε καταλυθεί το ελληνικό κράτος και δεν

υπήρχαν σύνορα, τότε πράγματι θα ήταν λάθος να μιλούμε για λαθρομετανάστευση. Όμως παρ’ όλο,

που με την πολιτική της η κυβέρνηση, ούτε λίγο ούτε πολύ έχει καταργήσει τα σύνορα, νομικά

παραμένουμε ένα ξεχωριστό έθνος-κράτος. Πολλοί φυσικά από δεξιά και αριστερά θέλουν να το

καταργήσουν, αλλά τελικά υφίσταται ακόμη. Άρα θα πρέπει να μιλούμε για παράνομη μετανάστευση.

Από την κατηγορία αυτή ξεχωρίζουν οι οικονομικοί μετανάστες και οι πολιτικοί μετανάστες, που

χρειάζονται ιδιαίτερη μεταχείριση με την προσφυγή τους για την παροχή ασύλου, εφόσον το

δικαιούνται. Οι μετανάστες είναι άλλοι κατηγορία, όπως όλοι αυτοί που με συμβόλαια πήγαν σε άλλες

χώρες και οι πρόσφυγες πάλι άλλη κατηγορία. Οι πρόσφυγες είναι Έλληνες. Δυστυχώς σ’ αυτόν τον

τόπο, έχει γίνει σύγχυση στα πάντα και φυσικά και στις έννοιες, που κι αυτές έχουν διαφθαρεί. Τέλος

να τονίσω ότι ίδιος πέρασα από την διαδικασία ασύλου στην Γερμανία κατά την διάρκεια της χούντας

των συνταγματαρχών, όταν μου αφαιρέθηκε βλακωδώς από τους συνταγματάρχες η ιθαγένεια.

Αναμφίβολα η λαθρομετανάστευση αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα κοινωνικά και

εθνικά προβλήματα της Ελλάδας. Ζήτημα επιβίωσης του Ελληνισμού.

Δεν έχει ωστόσο σχέση με τους ίδιους τους λαθρομετανάστες, των οποίων η έγνοια

είναι πώς θα εξασφαλίσουν στον ήλιο μια καλύτερη μοίρα, έτσι όπως οι ίδιοι

αντιλαμβάνονται το πεπρωμένο τους.

Είναι αντιθέτως καθαρά θέμα που αφορά την Ελλάδα, δηλαδή τις κυβερνήσεις, τα

κόμματα και τους Έλληνες πολίτες, γενικά την ελληνική πολιτεία και κοινωνία.

Ασφαλώς το πρόβλημα έχει και την επέκτασή του και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και

κυρίως στην Ιταλία.

Η ιστορική πορεία των πληθυσμιακών ροών είναι ένα μακροϊστορικό φαινόμενο

μέσα στο οποίο εντάσσεται και η λαθρομετανάστευση και οφείλεται εν μέρει στον

υπερπληθυσμό των χωρών προέλευσης, πέρα από τις άλλες σημαντικές αιτίες, όπως

είναι οι πόλεμοι.

Η ανεξέλεγκτη ροή λαθρομεταναστών παίρνει τη μορφή εισβολής, η οποία, αν

ξεπεράσει ορισμένες διαστάσεις, μπορεί να έχει καταστρεπτικές συνέπειες, όσον

αφορά την εθνολογική σύνθεση του πληθυσμού και όχι μόνο, οπότε μεταβάλλεται

από εισβολή σε εποικισμό. Ένα φαινόμενο που αποτελεί έγκλημα κατά της

ανθρωπότητας.

Ο εγκλωβισμός τεράστιου αριθμού λαθρομεταναστών στην Ελλάδα αποτελεί

αντικειμενικά επικίνδυνη εξέλιξη, η οποία δεν οφείλεται μόνο στην εγκληματική και

σχεδιασμένη πολιτική των κυβερνήσεων του δικομματισμού, αλλά και των κομμάτων

της Αριστεράς που τους συνέδραμαν με τη δική τους πολιτική.

Η μετανάστευση στα ευνομούμενα κράτη γίνεται με κανόνες, δηλαδή με συμβάσεις.

Το γελοίο επιχείρημα που ξεστόμισε κάποτε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος

Παπούλιας ότι «κι’ εμείς ήμασταν μετανάστες» για να δικαιολογήσει την

λαθρομετανάστευση, μόνο θυμηδία μπορεί να δημιουργεί, αν δεν αποτελεί υποκρισία

και τραγική ειρωνεία.

Το παράδειγμα ότι και σε άλλα κράτη υπάρχει το φαινόμενο, είναι κι’ αυτό

παραπλανητικό. Δεν ανήκουμε στις αποικιοκρατικές χώρες, που στο κάτω κάτω της

γραφής πρέπει ίσως να πληρώσουν για ό,τι κακό έπραξαν στους κατοίκους των

χωρών που εκμεταλλεύτηκαν άγρια. Είναι απαράδεκτο να γίνει η Ελλάδα μια νέα

αποικία, επειδή έτσι το θέλουν ιμπεριαλιστικοί κύκλοι και μάλιστα να έχουν οι

γηγενείς μπροστά τους το φάσμα της εξολόθρευσής τους από τους εποίκους, όπως

συνέβη ιστορικά στην Αυστραλία, στη Βόρειο Αμερική και σε ορισμένα κράτη της

Νοτίου Αμερικής και Αφρικής. το τελευταίο δεν αποτελεί φαντασίωση.

Η Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ αποικιοκρατική χώρα, για να υφίσταται μάλιστα κατά

κύριο λόγο το βάρος όλης της μεταναστευτικής εισροής, που παίρνει διαστάσεις

τσουνάμι. Πόσα εκατομμύρια κατατρεγμένων μπορεί να αντέξει αυτή η χώρα, χωρίς

να βουλιάξει στην εξαθλίωση και τον αλληλοσπαραγμό; Δηλαδή έχει κάποια λογική

ότι το πρόβλημα λύνεται, άμα μας δώσει η Ευρωπαϊκή Ένωση, όσα χρήματα είναι

απαραίτητα για την τακτοποίηση τους. Δηλαδή μπορούν να γεμίσουν οι πόλεις και τα

χωριά της Έλλάδας, αρκεί να πάρουμε χρήματα. Δηλαδή να γίνουμε χωματερή ψυχών

Ελλήνων και ξένων.

Επιπλέον πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι η λαθρομετανάστευση στην Ελλάδα είναι

κατευθυνόμενη και κυρίως από την Τουρκία. Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Οζάλ

είχε πει κάποτε ότι με την Ελλάδα δεν χρειάζεται να κάνουμε πόλεμο. Αρκεί να

στείλουμε μερικά εκατομμύρια μουσουλμάνους και θα την αλώσουμε. Ήδη, εκτός

από τους έως σήμερα εισελθόντες λαθρομετανάστες από την Τουρκία, υπάρχουν στα

παράλια, όπως είναι διαπιστωμένο ήδη, δυόμισι εκατομμύρια, έτοιμοι να περάσουν

στα νησιά μας, που ήδη έχουν βουλιάξει κυριολεκτικά από τις ανεξέλεγκτες εισροές,

δημιουργώντας άλυτα κοινωνικά προβλήματα, ασφάλειας, υγείας, ανεργίας κ.λπ.

Αν από την άλλη ταυτίζουμε την μετανάστευση με την λαθρομετανάστευση, τότε

πρακτικά καταργούμε κάθε έννοια έθνους – κράτους και ταυτιζόμαστε με εκείνους

τους κοσμοπολίτικους, ψευτοδιεθνιστικούς κύκλους, που θέλουν να το καταργήσουν

για να το μεταβάλουν σε μια παγκοσμιοποιημένη αγορά, με ανοιχτά σύνορα, όπου

θέματα όπως η εθνική Ανεξαρτησία, η λαϊκή κυριαρχία δεν έχουν νόημα πια και όπου

ο πολίτης θα γίνει ένας χειραγωγούμενος καταναλωτής.

Τέλος η πείνα και η πλήρης εξαθλίωση μπορεί να τους οδηγήσει σε απεγνωσμένες

και απονενοημένες ενέργειες, που ακόμη είναι νωρίς να συλλάβουμε την έκταση και

το μέγεθός τους. Τα τραγικά σημάδια ωστόσο είναι ήδη ορατά δια γυμνού οφθαλμού.

Η Ελλάδα μεταβλήθηκε, στον «ευλογημένο» αυτό τόπο, σε κόλαση και για τους

ντόπιους και για τους ξένους.

Οι λαθρομετανάστες αποτελούν στην ουσία το μοντέρνο παγκόσμιο λούμπεν

προλεταριάτο, που χρησιμοποιούν και διακινούν έμμεσα ή άμεσα οι ιμπεριαλιστικές

δυνάμεις (τα υπερεθνικά μονοπώλια και οι ντόπιοι κολαούζοι τους) για τους δικούς

τους στρατηγικούς σκοπούς, οικονομικούς και γεωπολιτικούς.

Τόσο οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, όσο και της Νέας Δημοκρατίας προώθησαν

συνειδητά τη δημιουργία μιας πολυπολιτισμικής και πολυεθνικής κοινωνίας. Τα

ανοιχτά σύνορα και η απόκτηση ιθαγένειας που προγραμμάτισαν σκόπιμα τα δύο

κόμματα εξουσίας με τη σύμπραξη των κομμάτων της Αριστεράς, αποτέλεσαν

προσκλητήριο για την είσοδο στον «παράδεισο».

Οι Έλληνες απέδειξαν επανειλημμένα την απαράμιλλη ανθρωπιστική τους

συμπαράσταση και αλληλεγγύη στους λαούς απανταχού της υφηλίου σε ποικίλες

καταστροφές, είτε από φυσικά φαινόμενα είτε από ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και

δεν χρειάζονται πιστοποιητικά ανθρωπισμού από εκούσιους ή ακούσιους πράκτορες

ξένων συμφερόντων ή από κάποια «αριστερά ή αριστερίστικα» ιερατεία. Τα περί

«ανθρωπισμού, διεθνισμού, αλληλεγγύης, οικουμενισμού κ.λπ» είναι άλλοθι που

χρησιμοποιούν εξωθεσμικά κέντρα εντός και εκτός Ελλάδας, για να υπηρετήσουν τα

σχέδια της Νέας Τάξης και της Παγκοσμιοποίησης.

Ο εποικισμός της Ελλάδας από λαθρομετανάστες, κυρίως από ισλαμικές χώρες,

υπηρετεί άμεσα και έναν άλλο στόχο, τη δημιουργία στην Ελλάδα ισχυρής και

πολυπληθούς μουσουλμανικής μειονότητας, ως μελλοντικής πέμπτης φάλαγγας, της

οποίας την προστασία και κινητοποίηση θα αναλάβει εργολαβικά η γειτονική

Τουρκία ή κάποια άλλη χώρα, (δεν έχει σημασία ποια), για να την χρησιμοποιήσει ως

μοντέρνο και «ειρηνικό» προγεφύρωμα, για τον έλεγχο της χώρας. Τα σημάδια,

έχουν ξεπεράσει ήδη και τις λεγόμενες «αποχρώσες ενδείξεις».

Η πολυπολιτισμική και πολυεθνική κοινωνία που ευαγγελίζονται και που με τη βία

προσπαθούν να επιβάλουν στην Ελλάδα οι κυβερνώντες από την εποχή Σημίτη και

κυρίως με τη συνειδητή πολιτική του Γιώργου Παπανδρέου, συνεπικουρούμενοι από

τη μεγάλη πλειοψηφία της Αριστεράς, εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για τη συνοχή

και επιβίωση της ελληνικής κοινωνίας, που για πρώτη φορά στη μακραίωνη ιστορία

της κινδυνεύει από αφανισμό. Πολλές φορές έχω γράψει και ισχυριστεί ότι ο Γιώργος

Παπανδρέου έχει έρθει στην Ελλάδα σε διατεταγμένη αμερικανική υπηρεσία για να

δημιουργήσει στον κατά τα άλλα ευλογημένο αυτόν τόπο, μια πολυπολιτισμική χώρα,

πολυεθνική, πολυφυλετική, πολυθρησκευτική με ανοιχτά σύνορα. Την ίδια πολιτική

ακριβώς ακολουθεί και ένα μεγάλο τμήμα της αριστεράς εξαιτίας μιας παρωχημένης,

αλλά πογκοσμιοποιημένης διεθνιστικής αλληλεγγύης.

Αποτελεί πια μια απτή πραγματικότητα, ενώ παλιά θα μπορούσε να μιλήσει κανείς

για φαντασιώσεις, ότι ο κίνδυνος αφανισμού της Ελλάδας, που είναι πλέον δια

γυμνού οφθαλμού ορατός με τον εποικισμό της χώρας από εκατομμύρια

λαθρομετανάστες από Ασία και Αφρική και βασίζεται σε συγκεκριμένα στοιχεία.

Πρώτον ότι με τον αριθμό και τον ρυθμό εισροής λαθρομεταναστών, μέσα σε είκοσι

χρόνια την Ελλάδα θα έχουν κατακλύσει πάνω από δέκα εκατομμύρια

λαθρομετανάστες. Αρκεί να υπολογίσει κανείς ότι καθημερινά εισέρχονται από τα

ανατολικά σύνορά μας κάθε μέρα χίλιοι λαθρομετανάστες. Αν υπολογίσει κανείς την

υπογεννητικότητα των Ελλήνων, την γήρανση του πληθυσμού, την φυγή της

νεολαίας στο εξωτερικό και την ανεργία και γενικότερη κρίση, που περνάει η

Ελλάδα, τότε μπορεί με σιγουριά να υπολογίσει κανείς ότι το ολιγότερο οι Έλληνες

με μαθηματική ακρίβεια, θα αποτελέσουν μειονότητα. Δυστυχώς δεν υπάρχει σωστή

αντιμετώπιση του προβλήματος. Για να φέρουμε ένα παράδειγμα. Με την οικονομική

ενίσχυση της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, έστω κι αν είναι πλουσιοπάροχη,

συντελείται και με δική μας υπαιτιότητα, να μεταβληθεί ολόκληρη η Ελλάδα σε χώρο

υποδοχής μεταναστών. Είναι ανόητο τελείως να πιστεύει κανείς ότι με οικονομική

ενίσχυση αυτής της μορφής θα λύσει το πρόβλημα. Επιπλέον ο νόμος περί ιθαγένειας

που ψηφίστηκε από την ελληνική βουλή με τόσο χαλαρές διατάξεις αποτελεί

πρόσκληση για τα εκατομμύρια που ετοιμάζονται να εισέλθουν στην Ελλάδα. Αν σε

πέντε χρόνια τα παιδιά των λαθρομεταναστών παίρνουν την ελληνική ιθαγένεια, γιατί

να μην έρχονται έγκυες γυναίκες ή οικογένειες με παιδιά από την Ασία και την

Αφρική, για να πάρουν σε πέντε χρόνια την ελληνική ιθαγένεια;

Πάντοτε υπήρχαν πόλεμοι στην ανθρωπότητα, δεν υπήρχαν τα σημερινά φαινόμενα

λαθρομετανάστευσης. Δεν είναι η ανέχεια και οι πόλεμοι των χωρών προέλευσης,

που τους αναγκάζουν να φύγουν από τις πατρίδες τους, από τις οποίες ορισμένες είναι

πάμπλουτες, όπως π.χ. η Νιγηρία, που είναι η έβδομη πετρελαιοπαραγωγός χώρα

στον κόσμο, αλλά είναι η παγκοσμιοποίηση, ο υπερπληθυσμός και η εσωτερική

αποσυμφόρηση, ως ασφαλιστική δικλείδα των καθεστώτων αυτών για να λύσουν με

αυτόν τον τρόπο τις εσωτερικές κοινωνικές αντιθέσεις. Οι πόλεμοι έχουν κι αυτοί την

σημασία τους, αλλά το γεγονός αυτό δεν ισχύει πάντα. Γιατί δεν φεύγουν οι

Παλαιστίνιοι από την πατρίδα τους, αλλά αγωνίζονται στην χώρα τους για τα δίκαιά

τους; Ακόμη και οι Κούρδοι, που υφίστανται τα πάνδεινα από τον πόλεμο στην Συρία

δεν εγκαταλείπουν την τόπο τους, αλλά πολεμούν να αποκτήσουν την δική τους

πατρίδα.

Εν κατακλείδι:

Τόσο η «εκσυγχρονιστική και ανανεωτική» Αριστερά όσο και η «εκσυγχρονιστική»

σοσιαλφιλελεύθερη και συντηρητική Δεξιά, που ασκούν ηγεμονική ιδεολογική

εξουσία, από διαφορετικές αφετηρίες, αλλά σε συγκλίνουσα πορεία, αποτελούν την

εμπροσθοφυλακή της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης.

Αυτής της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης, που θέλει να διαλύσει το έθνος

–κράτος, που λέγεται Ελλάδα και ελληνικός πολιτισμός και όλο το αξιακό σύστημα

που το εκφράζει. Βασικά και με δική μας υπαιτιότητα συντελούμε στην

ισλαμοποίηση της πατρίδας μας, με όσα κάνουμε και όσα παραλείπουμε.

Οι πρόγονοι και οι γονείς μας έχυσαν ποταμούς αιμάτων για να φτάσουμε σε μια

ποιότητα ζωής ανώτερη και τώρα μέσα σε μια στιγμή ζούμε την απόλυτη

βαρβαρότητα εξαιτίας και της πολιτικής των χρεοκοπημένων και φαύλων κομμάτων.

Ξεχνούν ότι και οι Έλληνες που υπομένουν και υποφέρουν τα πάνδεινα έχουν κι

αυτοί δικαιώματα και προ πάντων αλληλεγγύη και όχι μόνο οι λαθρομετανάστες. Τα

ανθρώπινα δικαιώματα αφορούν και τους Έλληνες πολίτες.

Τέλος ο μύθος ότι οι λαθρομετανάστες που στο σύνολό τους είναι ισλαμιστές (τους

χριστιανούς του εξοντώνουν στην Συρία και τις άλλες χώρες, όπου ακόμη έχουν

απομείνει υπολείμματα, χωρίς να ενδιαφέρεται κανείς) θα αποκτήσουν την ελληνική

συνείδηση πηγαίνοντας στα ελληνικά σχολεία. Πρώτον ότι δεν θα υπάρχουν σε

μερικά χρόνια ελληνόπουλα στα σχολεία και δεύτερον ποια είναι η ελληνική παιδεία

αλήθεια που διδάσκεται στα σχολεία; Ο πολυπολιτισμός και το μίσος για κάθε τι το

ελληνικό;

Ο μύθος ότι δεν υπήρξε συνειδητή και οργανωμένη μεταναστευτική πολιτική

στρατηγική στόχευση της άρχουσας τάξης της Ελλάδας είναι παραπλανητικός.

Αντιθέτως η λαθρομετανάστευση στην Ελλάδα γιγαντώθηκε προγραμματισμένα, όχι

μόνο με την ανοχή, αλλά με τη συνενοχή των ελληνικών κυβερνήσεων και των

κομμάτων της Αριστεράς. Γιατί με την βία να γίνουμε ένα πολυπολιτισμικό κράτος,

με πολλές εθνότητες; Ποιος μπορεί να το δικαιολογήσει; Γιατί δια της βίας και επειδή

το θέλουν οι παγκοσμιοποιημένοι νεοταξικοί από αριστερά και δεξιά;

Τόσο η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας, όσο κα του ΠΑΣΟΚ αποδεικνύουν τον

ισχυρισμό αυτόν, γεγονός που πιστοποιούν οι ακόλουθες δηλώσεις – ομολογίες:

Δείγμα της πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας αποτελούν οι

ακόλουθες δηλώσεις:

«Η ένταξη των μεταναστευτικών πολιτικών σε στρατηγικές

ανάπτυξης προς όφελος όλων και κυρίως των χωρών καταγωγής

μεταναστών».

Την πρωτοκαθεδρία προς υλοποίηση αυτού του στόχου κατέχει

ο τότε υπουργός Εσωτερικών Προκόπης Παυλόπουλος που είπε

την περίφημη φράση, που δεν θα την τολμούσε να την πει

κανένας θιασώτης των λαθρομεταναστών: «Ευχαριστώ εκείνους

που επιλέγουν την Ελλάδα, για να ζήσουν μαζί μας και

αγωνιστούν για μια καλύτερη κοινωνία…».3

Αλλά και το ΠΑΣΟΚ δεν έμεινε πίσω. Δηλώσεις όπως οι

ακόλουθες αποδεικνύουν περίτρανα την ταύτιση των δύο

κομμάτων εξουσίας στη πολιτική της λαθρομετανάστευσης:

«Το ενδιαφέρον τη Ελλάδας για θέματα μετανάστευσης είναι

πραγματικό και αδιάλειπτο…Στο εσωτερικό της επικράτειας

η παρουσία των μεταναστών συνέβαλε τα μέγιστα στην

ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, στη βελτίωση των

δημογραφικών δεικτών, στη στήριξη των ασφαλιστικών

ταμείων. Η μεταφορά ενός διαφορετικού πολιτισμικού

κεφαλαίου συνέβαλε στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας

στην ενίσχυση της πολυπολιτισμικότητας…».

Η υποκρισία των κομμάτων εξουσίας στο έσχατο σημείο!

Ο μεγάλος Έλληνας στοχαστής από τους λίγους που διαθέτει η πατρίδα μας

Παναγιώτης Κονδύλης, προβλέποντας σε ανύποπτο χρόνο (ήδη το 1992) τι θα

επακολουθήσει με τα μεταναστευτικά κύματα και α ανοιχτά σύνορα, όπως είναι

τώρα, ωσάν η χώρα μας να είναι ξέφραγο αμπέλι ή τα σύνορα των κρατών να έχουν

καταργηθεί γενικά, έλεγε τα εξής: «Είναι πολιτικά νήπιος όποιος αναφέρεται στις

δήθεν γενικές σύγχρονες τάσεις για υπέρβαση του εθνικού κράτους και για τη βαθμιαία

πτώση των συνόρων, αποσιωπώντας ότι είναι δύο πολύ διαφορετικά πράγματα να

περνούν τα σύνορα σου στρατιές τουριστών και να τα περνούν τα στρατεύματα ενός

γειτονικού κράτους. Και εξ ίσου πολιτικά νήπιοι είναι όσοι φαντάζονται ότι τα

«ανθρώπινα δικαιώματα» μπορούν ν’ αποτελέσουν αμετακίνητο κριτήριο για την

άσκηση εθνικής πολιτικής, παραγνωρίζοντας τη συγκεκριμένη επήρεια και χρήση των

ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε κάθε πολιτική συγκυρία».4

4 Απόσπασμα από την ανάλυσή που δημοσίευσα στην σειρά των προηγούμενών μου αναλύσεων με

τίτλο: Παρασιτικός κοινωνικός καταναλωτισμός.

Use Facebook to Comment on this Post