Ένα άτομο θεωρείται ότι έχει υπερφαγία όταν καταναλώνει εκτός ελέγχου τεράστιες ποσότητες τροφής, ακόμη και αν νιώθει υπερβολικά πλήρης. Η υπερφαγία μπορεί να συνδέεται με κατάθλιψη και συνήθως ξεκινά στην εφηβεία ή την πρώτη ενήλικη ζωή, ενώ επίσης συνδέεται μετά από ένα τραυματικό γεγονός ή απώλεια αγαπημένου προσώπου.
Έρευνα που πραγματοποίησε το Rutgers University, έδειξε ότι για την προτίμηση στις λιπαρές τροφές ως πηγή απόλαυσης και όχι για την ικανοποίηση, ευθύνεται η απουσία ενός συγκεκριμένου πεπτιδίου στον οργανισμό. Δηλαδή δεν νοιώθουμε απαραίτητα πείνα, ωστόσο τρώμε ανεξέλεγκτα.
Πρόκειται για την ορμόνη γλυκαγόνη (GLP-1 ), η οποία όταν βρέθηκε σε χαμηλά επίπεδα στο κεντρικό νευρικό σύστημα του δείγματος που εξετάστηκε (ποντίκια), εκείνα κατέφευγαν στην υπερκατανάλωση φαγητού και ιδιαίτερα λιπαρών τροφών. Η αποκατάσταση των επιπέδων της ορμόνης που ρυθμίζει τις διατροφικές επιλογές του οργανισμού στα πειραματόζωα, είχε ως αποτέλεσμα την αλλαγή της συμπεριφοράς τους ως προς το γεύμα.
Το γιατί τρώμε, το πόσο τρώμε και το πότε σταματάμε, αποτελούν συμπεριφορές που ελέγχονται από το κεντρικό νευρικό μας σύστημα.
Η εσωτερική διαδικασία του οργανισμού συμβαίνει στα σημεία εκείνα του εγκεφάλου που συνδέονται με άλλες περιπτώσεις εθισμού, όπως η κατανάλωση αλκοόλ, η λήψη ναρκωτικών και νικοτίνης, γεγονός που επιτρέπει στους ειδικούς να ελπίζουν σε πολλαπλή χρήση της ανακάλυψής τους.
Use Facebook to Comment on this Post