ΔHΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ GREXIT ή ΔΡΑΧΜΗ

Α. Για την “ιδέα” και την προέλευσή της

Η “ιδέα”, που έλαβε γραπτή μορφή τον Μάιο του 2011 και δημοσιεύτηκε εκτός από το διαδίκτυο και στον τύπο, είναι αποτέλεσμα μιας σειράς στοχασμών  για την εξεύρεση μιας στέρεης μεταβατικής λύσης για την παραγωγική ανασυγκρότηση της ελληνικής
κοινωνικής οικονομίας και την απαλλαγή της από την εξάρτηση του δημόσιου χρέους, την αποπαραγωγικοποίηση και την ολική ύφεση. Η “ιδέα” του παράλληλου χρήματος, ως ανταλλακτικής κοινωνικής ομάδας εντάσσεται ως βήμα – στάδιο και στην αντίληψη της “οικονομίας χωρίς χρήμα” (μια άλλη πρόταση).
Προϋπήρχε, χωρίς να την έχω υπόψη μου και δημοσιευμένη μερικούς μήνες πριν, η ιδέα παράλληλο εσωτερικό χρήμα βασισμένο σε χαμηλότοκο εσωτερικό δάνειο επί τη βάσει ομολόγων. Αν τότε υπήρχαν κάποιες πιθανότητες να εφαρμοστεί, σήμερα με την ολική έλλειψη κεφαλαίων είναι μάλλον αδύνατη.
Ούτε βέβαια αποτελεί λύση η έκδοση υποτιμημένων ομολόγων του ελληνικού δημοσίου, αφού ουσιαστικά πρόκειται για υποσχετικά αξιόγραφα αναγνώρισης χρέους, που προϋποθέτουν πίστη έναντι του εκδότη τους και δυνατότητα αποπληρωμής τους.

Β. ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΙΟΘΕΤΗΘΕΙ ΤΟ ΙΟU !!!
Αντίστοιχα, δεν θα έχει κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα η πρόταση των IOU (I  Owe You), όπως έγινε στην California των Η.Π.Α., όταν αυτή χρεοκόπησε. Τα IOU είναι ονομαστικά, για συγκεκριμένο χρηματικό ποσό και με ημερομηνία λήξης. Είναι ουσιαστικά προσωποποιημένα ομόλογα κρατικής οφειλής και δεν δημιουργούν επιπλέον “χρήμα”, αλλά προσδοκία εξόφλησης στο μη υπάρχον σήμερα χρήμα. Το μόνο θετικό τους είναι το γεγονός ότι είναι ανταλλάξιμα στην αγορά. Τα IOU, όντας χρεόγραφα υπαρκτού χρέους, δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα στην ελληνική οικονομία και κρίση παρά μόνο ευκαιρίες κερδοσκοπίας σε κάποιους. Δεν είναι τυχαίο ότι, ήδη σήμερα, η “αγορά” συζητά για το ποσοστό επί της ονομαστικής τους αξίας με το οποίο θα ανταλλάσσονται τα IOU στην πρακτική λειτουργία της αγοράς. Συζητούν δηλαδή την αγοραστική ισοτιμία του IOU !!!. Αν δηλαδή κάποιος έχει ένα IOU ποσού 1000 Ευρώ, που αντιστοιχεί στην σύνταξή του ή τον μισθό του, με ποια ισοτιμία τιμής για αγαθά ή υπηρεσίες θα το αποδέχονται (αν το αποδέχονται) οι εμπορευόμενοι. Οι “μαυραγορίτες” ετοιμάζονται να “σπάνε” IOU σε πολύ λιγότερα Ευρώ !!!.
Ουσιαστικά πρόκειται για ένα αξιόγραφο, όπως η συναλλαγματική (το γνωστό γραμμάτιο), το οποίο θα δημιουργήσει και μία περαιτέρω “φούσκα” στην οικονομία, όπως αυτή των μεταχρονολογημένων επιταγών.
Είναι σαφές ότι το IOU θα επιβάλει μία ακόμα εσωτερική υποτίμηση με κίνδυνο νέας συνολικής κατάρρευση και δεν θα αποτελέσει μέσο πραγματικής αναθέρμανσης και ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας, αλλά μόνο αυτό που από την φύση του είναι: απλή παράταση των πληρωμών σε υποτιμημένες δυνατότητες και αξίες και δυνατότητα ακραίας κερδοσκοπίας για όσους κατέχουν Ευρώ.

Γ. Αποκλειστικά Εθνικό Νόμισμα ?
Από την εποχή που σχεδιαζόταν η είσοδος στο Ευρώ (που αποδείχθηκε και εκ του αποτελέσματος καταστροφική) έγραφα και μιλούσα για το εσφαλμένο και καταστροφικό του εγχειρήματος, με αποτέλεσμα κάποιοι να με αποκαλέσουν ακόμα και “εθνοπροδότη” !!!. Στην πορεία και για λόγους φιλοσοφικούς, πολιτικούς και πρακτικούς, ήμουν από τους θιασώτες του “εθνικού νομίσματος”, τόσο για λόγους θετικούς, όσο και για λόγους αμυντικούς και αρνητικούς έναντι του Ευρώ και την καταστροφικής λογικής και λειτουργίας του σε μία οικονομία υποπαραγωγική. Καθώς το Ευρώ κατέστρεψε τις τελευταίες παραγωγικές δομές της ελληνικής οικονομίας (παράλληλα με την Ε.Ε. και τις πολιτικές της), ήταν πλέον σαφές ότι το εθνικό νόμισμα, αν και ποτέ δεν έπαψε να έχει θετικά στοιχεία, θα γινόταν άμεσα ευάλωτο και εξάρτημα της παραγωγικής ανυπαρξίας και υποτέλειας της ελληνικής οικονομίας.
Το κάθε εθνικό νόμισμα και σε κάθε χώρα αντικατοπτρίζει πάντοτε την παραγωγική της διάσταση. Αυτό είναι το μέτρο της αξίας του. Στην Ελλάδα του παραγωγικού εκμηδενισμού, του εισαγωγικού εμπορίου, της παροχής άχρηστων παραγωγικά υπηρεσιών και του τεράστιου (περίπου 35 δις Ευρώ ετησίου) ελλείμματος του ισοζυγίου εισαγωγών – εξαγωγών, το αποκλειστικά εθνικό νόμισμα θα ήταν μέσο αδύναμο να καλύψει τις ανάγκες των ανθρώπων σε αγαθά και θα καταδίκαζε την χώρα σε απομόνωση, σε πείνα και ουσιαστική αδυναμία και φτώχεια (σ.σ. πτωχός δεν είναι εκείνος που έχει λίγα χρήματα, αλλά αυτός που δεν έχει την δυνατότητα να προμηθευτεί να αναγκαία για την κάλυψη των βιοτικών του αναγκών αγαθά).
Σήμερα, όσοι οπαδοί του Ευρώ, της υποτέλειας και της συνέχισης της καταστροφής κινδυνολογούν σε σχέση με το εθνικό νόμισμα, έχουν δίκιο στις περισσότερες από τις παρατηρήσεις και τις ενστάσεις, που θέτουν για το εθνικό νόμισμα.
Αν μιλούσαμε για την Ελλάδα με την παραγωγική της διάσταση μέχρι το 1985, θα ήμουν ακόμα θιασώτης της δραχμής ή του οποιοδήποτε εθνικού νομίσματος.
Σήμερα, η απευθείας προσφυγή σε εθνικό νόμισμα, είναι η δεύτερη επιλογή μου και μόνο ελλείψει άλλων τέτοιων επιλογών.

Δ. Ευρώ: Οχι στον Θάνατο !!!

Αυτή που είναι μη επιλέξιμη και ισούται με την τελειωτική καταστροφή, όπως έχω αναλύσει (και θα φροντίσω να αναλύσω με ένα ακόμα άρθρο – ανάλυση), όπως αποδεικνύεται και όπως έχει η λειτουργία του είναι το Ευρώ. Αλλωστε σήμερα και εδώ και πολύ καιρό, το Ευρώ απουσιάζει ουσιαστικά από την ελληνική οικονομία, είναι δυσεύρετο και σπανίζει. Ακόμα και οι θιασώτες του καπιταλισμού και του Ευρώ θα πρέπει να αναγνωρίσουν ότι καπιταλισμός και καπιταλιστική οικονομία χωρίς κεφάλαιο, χωρίς χρήμα δεν γίνεται, δεν έχει υπάρξει, ούτε θα υπάρξει στο μέλλον. Ολα δε αυτά που θέλουν να επιβάλλουν οι δανειστές στην παρούσα φάση, αναφέρονται αποκλειστικά στο δημόσιο χρέος και την κάλυψή του και όχι στην χρηματοδότηση της ελληνικής οικονομίας. Ουσιαστικά, όσα προτείνουν οι δανειστές (πέρα των πολιτικών επιλογών και των σχεδίων κατάληψης και υποτέλειας της χώρας) είναι μία μεγαλύτερη υφεσιακή αφαίμαξη της ελληνικής οικονομίας και των πολιτών για να καλυφθούν τα κρατικά ελλείμματα και στην πραγματικότητα προκειμένου να πάρουν πίσω τα δανεικά τους. Για τους λόγους αυτούς η εμμονή στο Ευρώ είναι χειρότερη από ο,τιδήποτε άλλο και είναι αντίθετη με όσα επικαλούνται οι θιασώτες του.

Ε. Η Λύση της Εθνικής Ανταλλακτικής Μονάδας
Επρεπε λοιπόν να βρεθεί και να συγκροτηθεί μία πρόταση – λύση που να δίνει πραγματικά τις λύσεις στα ζητήματα που αντιμετώπιζε και αντιμετωπίζει διογκωμένα σήμερα η ελληνική κοινωνία και οικονομία, αλλά και να απαντά σε όλα τα ερωτήματα και ανησυχίες των οπαδών του Ευρώ καλύπτοντας τα και δίνοντας ουσιαστικές απαντήσεις σε όλα.
Στο πλαίσιο της συλλογιστικής αυτής και των θεμάτων που έπρεπε να εξεταστούν και να λυθούν βασικοί άξονες και ζητήματα που εξετάστηκαν, ήταν η δημιουργία ενός εσωτερικού μέσου κίνησης της οικονομίας και κάλυψης των αναγκών των ανθρώπων, ενός μέσου δημιουργίας και ενίσχυσης της παραγωγής στην Ελλάδα με ελάχιστο ή μηδενικό κόστος (προσανατολισμένο και στο σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης), ενός μέσου που θα καθιστά προτιμητέο το ελληνικό προϊόν στην ελληνική αγορά, ενός μέσου που θα παρεμποδίζει την αθρόα έξοδο κεφαλαίων, ενός μέσου που δεν θα υπόκειται σε κινδύνους επιθέσεων υποτίμησης από το εξωτερικό και ανάγκης αιματηρής προστασίας του από το ελληνικό κράτος, ενός μέσου που θα έδινε στο ελληνικό δημόσιο το δικαίωμα να μπορεί να έχει αποθέματα σε διεθνώς αναγνωρισμένο και ανταλλάξιμο νόμισμα (Ευρώ), ενός μέσου εσωτερικής αναδιανομής εισοδήματος και δυνατοτήτων για τους ανθρώπους που ζουν στο κοινωνικό και οικονομικό περιθώριο της φτώχειας ή βρίσκονται κοντά σε αυτή και ενός πραγματικού μέσου που θα είναι ουσιαστικό χρήμα (χρηστικό) και όχι νόμισμα.
Μελετήθηκε, επίσης, η διεθνής πραγματική αντίληψη και λειτουργία του χρήματος (π.χ. η εικονικότητα και λογιστική ύπαρξη του χρήματος, η μη αναγκαιότητα καλύμματος από τον εκδότη κ.α.). Μελετήθηκε επίσης το νομικό πλαίσιο και η απαγόρευση έκδοσης νομίσματος από τα κράτη μέλη του Ευρώ. Σε όλα αυτά και σε πολλά άλλα δόθηκαν οι πρέπουσες απαντήσεις – λύσεις και έτσι κατέληξα (και καταλήξαμε μαζί με τα μέλη του “ΛΑΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ”) στην πρόταση της Ε.Α.Μ., την Εθνικής Ανταλλακτικής Μονάδας, με ένα όνομα ενωτικό και με ιστορικούς συμβολισμούς αγώνων του λαού για την ελευθερία. Είναι η πρόταση που δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο και στάλθηκε σε ΜΜΕ και πολιτικούς τον Μάιο του 2011.
Στην χρονική πορεία έκτοτε υπήρξε συχνή επαναφορά της. Στις 31 Ιανουαρίου 2015, η πρόταση στάλθηκε στον Αλέξη Τσίπρα και επακολούθησαν και άλλες αναλυτικές αποστολές κειμένων. Στο σημερινό αδιέξοδο των φασιστικά συμπεριφερόμενων νεοφιλελεύθερων της Ε.Ε. αποτελεί την μόνη λύση, που μπορεί να έχει στέρεη βάση και να αποτελεί ουσιαστική ελπίδα ανασυγκρότησης της χώρας με βέβαια και σταθερά γρήγορα βήματα.            
Η πρόταση συνοψίστηκε σε ένα τελευταίο κείμενο, που επίσης έλαβε ο πρωθυπουργός και είναι δημοσιευμένη από το “ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ”.
Αυτό που περιέχει η παρούσα ανάλυση είναι μία περαιτέρω λεπτομερής (κατά το δυνατόν) και εκλαϊκευμένη παρουσίαση της πρότασης. Αυτό που θέλω από όλους εσάς είναι να συλλάβετε φαντασιακά, να φανταστείτε την λειτουργία του μέσου αυτού, να σκεφτείτε ότι αύριο λαμβάνετε μία κάρτα με 1.000 τέτοιες μονάδες με τις οποίες μπορείτε να πάτε παντού και να αγοράσετε αγαθά ή να λάβετε υπηρεσίες με αντιστοιχία 1 προς 1 με το Ευρώ ή ότι οι τράπεζες ανοίγουν  και μπορείτε να πάρετε ένα μέρος των χρημάτων σας σε Ευρώ και ένα μέρος στε τέτοιες χρήσιμες μονάδες. Αυτά αφού αναλογιστείτε ότι στην χώρα δεν υπάρχουν Ευρώ για να καλυφθούν οι ανάγκες των περισσότερων Ελλήνων (και της οικονομικής δραστηρίοτητας), ό,τι μας ζητούν ακόμα μεγαλύτερη αφαίμαξη και (για όσους έχουν χρήματα στις τράπεζες) ότι η παραμονή στο Ευρώ ως έχει και η όποια συμφωνία υποτέλειας, οδηγεί αναπόφευκτα σε χρεοκοπίες τραπεζών και σε βαθύτατα κουρέματα των καταθέσεών.

ΣΤ. Ας δούμε όμως την πρόταση σε ένα προς ένα τα καίρια σημεία της:

1. Το Ευρώ το πληρώσαμε ακριβά ως λαός. Το μόνο ουσιαστικά που προσφέρει το Ευρώ είναι ότι αποτελεί ένα μέσο συναλλαγών με σταθερή (σχετικά) εσωτερική και εξωτερική ισοτιμία και ανταλλακτική αξία. Αυτό λοιπόν σύμφωνα με την παρούσα πρόταση παραμένει το επίσημο “νόμισμα” της χώρας, προκειμένου να εκμεταλλευτούμε το πλεονέκτημα αυτό. Παραμένοντας στην Ευρωζώνη έχουμε την δυνατότητα τακτικών ελιγμών σε σχέση με την συμπεριφορά των Ευρωπαίων και τις όποιες δυνατότητες παρέχει η Ε.Κ.Τ. . Το επίσημο νόμισμα της χώρας δεν αλλάζει και παραμένει το Ευρώ.

2. Δεν το ονομάζουμε νόμισμα ή χρήμα, αλλά “Ανταλλακτική Μονάδα” για να είναι σύμφωνο με τις συνθήκες της Ε.Ε./Ε.Κ.Τ. για το Ευρώ. Οπως θα δει ο αναγνώστης και πιο κάτω, δεν ανταποκρίνεται σε μία σειρά από ουσιώδεις όρους που αναφέρονται και αντιστοιχούν στο “νόμισμα”. Εάν αποτολμήσουν να μας πουν ότι παραβιάζουμε τις συνθήκες θα πρέπει να ακολουθήσουν ένα μακροχρόνιο αγώνα, που με σημαντική βεβαιότητα, μάλλον θα δικαιώσει την Ελλάδα. Αλλωστε, για να εκδώσει ένα κράτος “ανταλλακτική μονάδα” αποκλειστικά εσωτερικής χρήσης, δεν χρειάζεσαι την άδεια κανενός, ούτε υπάρχει προηγούμενο στα νομικά και οικονομικά δεδομένα για να το μεταχειριστούν.

3. Το κράτος με νόμο θεσπίζει την Εθνική Ανταλλακτική Μονάδα ως μέσο παράλληλης με το Ευρώ εσωτερικής συναλλαγής και πληρωμής για την προμήθεια αγαθών και υπηρεσιών. Σήμερα, η έκδοση χρήματος δεν υπακούει στον κανόνα του καλύμματος σε χρυσό ή άλλες αξίες. Είναι αυθαίρετη και ουσιαστικά ανεξέλεγκτη και αποτελεί ουσιαστικά λογιστική μονάδα γραμμένη σε αρχεία υπολογιστών. Ούτε καν ως χαρτονόμισμα δεν υφίσταται το σύνολο του παγκόσμιου χρήματος. Στην περίπτωση της ΕΑΜ (Εθνική Ανταλλακτική Μονάδα) δεν πρόκειται καν για χρήμα ή νόμισμα, αλλά για κάτι νέο, που ορίζεται ως Ανταλλακτικό Μέσο.

4. Η Εθνική Ανταλλακτική Μονάδα έχει είτε άυλη είτε υλική μορφή είτε αμφότερες. Στην άυλη μορφή ενσωματώνεται σε μία προσωπική χρεωστική κάρτα. Στην μορφή αυτή έχει το πλεονέκτημα ότι κυκλοφορεί άμεσα και ότι μπορείς με ένα απλό σύστημα ηλεκτρονικής διασύνδεσης να ελέγξεις και να εξαφανίσεις και την φοροδιαφυγή. Στην υλική μορφή πρόκειται για χρεόγραφο αντίστοιχο του χρήματος, με ανταλλακτικές αξίες αντίστοιχες του ισόποσου σε Ευρώ. Οι λόγοι έκδοσης είναι κυρίως ψυχολογικοί και πρακτικοί (όπου δεν υπάρχει το άυλο ηλεκτρονικό μέσο).

5. Σε κάθε περίπτωση μορφής έκδοσης ορίζεται με νόμο και αναγράφεται στην υλική μορφή ότι “ανταλλάσσεται με αγαθά και υπηρεσίες ισόποσης αξίας σε Ευρώ”. Η αποδοχή του μέσου ορίζεται υποχρεωτική με βαριές ποινικές συνέπειες και διοικητικά πρόστιμα και λειτουργικές συνέπειες για όσους την αρνούνται.

6. Οπως καταλάβατε: η αναλογία Ανταλλακτικής Μονάδας με Ευρώ είναι παγίως και εξ ορισμού 1 προς 1 με το Ευρώ. Ο όρος αυτός καθιστά αδύνατη την διολίσθηση ισοτιμίας στην αγορά. Τον “πληθωρισμό” που επικαλούνται κάποιοι οπαδοί του Ευρώ. Η πάγια ισοτιμία 1 προς 1 δεν δημιουργεί αναστάτωση και έξοδα στην αγορά με αλλαγές τιμών και ισοτιμιών και είναι σαφής, σταθερή και κατανοητή από όλους. Ο,τι έχει τιμή 1 Ευρώ έχει και τιμή 1 ΕΑΜ. Οποιος αρνείται να δεχθεί την ΕΑΜ, προσπαθεί να επιβάλλει άλλη ισοτιμία, ή να κερδοσκοπίσει, αντιμετωπίζει ποινικές συνέπειες, ακόμα και κακουργηματικού χαρακτήρα, βαριά πρόστιμα και στέρηση της άδειας λειτουργίας της επιχείρησής του.

7. Ενας από τους βασικούς στόχους της Εθνικής Ανταλλακτικής Μονάδας, που οδήγησαν στην εφεύρεση της ιδέας είναι και η ώθηση προς την ελληνική παραγωγή, με την δημιουργία εσωτερικής αγοράς με ελληνικά προϊόντα. Αντίστοιχα, ένα από τα προβλήματα που με απασχόλησαν έντονα κατά τον σχεδιάσμό της, είναι το γεγονός ότι η ελληνική οικονομία είναι κατά κύριο λόγο εμπορική οικονομία εισαγόμενων προϊόντων. Αυτό σημαίνει σε πρακτικό πεδίο ότι, εάν η ΕΑΜ αφηνόταν να λειτουργήσει ελεύθερα ως προς τα εισαγόμενα προϊόντα πολύ σύντομα τα διαθέσιμα της χώρας σε Ευρώ θα είχαν εξανεμιστεί για εισαγωγές, χωρίς να υπάρχει αντίστοιχο μέσο αναπλήρωσης. Η τάση για εισαγωγές και η ελλειμματική, δύσκολη και αιματηρή σε τόκους ανάγκη εξεύρεσης Ευρώ έπρεπε να βρει μία λύση. Η λύση είναι η θέσπιση ενός κανόνα με νομική δεσμευτική υπόσταση : “Ο,τι εισάγεται πωλείται μόνο σε Ευρώ, ό,τι παράγεται στην Ελλάδα πωλείται και σε Ευρώ και σε ΕΑΜ”.
Με την ρύθμιση αυτή επιτυγχάνονται ταυτόχρονα πάρα πολλοί από τους πραγματικούς και ουσιαστικούς στόχους της ΕΑΜ. Πρώτα από όλα υπάρχει ένας ουσιαστικός λόγος να ωθηθεί η παραγωγή αγαθών στην χώρα μας και να ξαναπάρουν αυτά θέση στην αγορά. Καθώς το Ευρώ θα είναι δυσεύρετο και στο μυαλό των ανθρώπων μεγαλύτερης αξίας θα προτιμούν τα ελληνικά προϊόντα. Οσοι επιμένουν στο “εισαγόμενο” θα πρέπει να το πληρώσουν σε Ευρώ, ώστε να αναπληρωθεί το κόστος εισαγωγής του. Το κυριότερο όμως στην πρακτική αυτή λειτουργία είναι ότι με την ΕΑΜ καλύπτονται οι βιοτικές ανάγκες των ανθρώπων που βρίσκονται σε αδυναμία. Για τον λόγο αυτό και πρότεινα με επιστολή μου προς τον πρωθυπουργό, το ξεκίνημα της ΕΑΜ να γίνει με την αποστολή μίας κάρτας πιστωμένης με 1.000 μονάδες. Η ΕΑΜ είναι ένα μέσο κάλυψης των αναγκών των  ανθρώπων που βρίσκονται σε αδυναμία κατοχής και χρήσης του δυσεύρετου και ανύπαρκτου για πολλούς Ευρώ. Είναι και ένα μέσο αναδιανομής του εισοδήματος.    

8. Οι συνέπειες του ανωτέρω όρου και της έκδοσης της ΕΑΜ θα είναι αυτονόητα πολύπλευρα θετικές για την Ελλάδα και την ελληνική οικονομία. Οπως :
–  Ωθηση στην παραγωγή και εμπορία ελληνικών προϊόντων, αφού θα υπάρχει έντονη ζήτηση και προτίμησή τους.
– Μείωση του ελλείμματος εισαγωγών – εξαγωγών (35 δις ετησίως), που αποτέλεσε μία βασική αιτία του χρέους (δημόσιου και ιδιωτικού).
–  Επένδυση και θέση σε κίνηση της ελληνικής οικονομίας με μέσο μηδενικού κόστους, αντί του πανάκριβου και δυσεύρετου Ευρώ (δηλ. και ανταγωνιστικό πλεονέκτημα).
– Αμεση επανεκίνηση της οικονομίας με την εισαγωγή του μέσου (ΕΑΜ) ως κεφαλαίου κίνησης.
– Ανατροπή των αδυναμιών που προκαλεί η ύφεση, με την ενδεδειγμένη και ελεγχόμενη πάντα πληθωριστική κίνηση κεφαλαίων.
– Μεγάλοι τομείς της οικονομίας που βρίσκονται σε καταστροφική αδράνεια (π.χ. οικοδομή), επανεκινούν, καθώς η εργασία και τα αναγκαία υλικά παράγονται στην Ελλάδα.
(κατωτέρω εκτίθεται και σειρά άλλων καίριων θετικών στοιχείων της χρήσης του, ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του).

9. Με μέσο την ΕΑΜ θα μπορούν να καταβάλλονται μισθοί και συντάξεις, αλλά και να γίνονται προμήθειες και καταβολές του Δημοσίου προς τους δικαιούχους. Η αναλογία που θα γίνεται αυτό σε Ευρώ και σε ΕΑΜ, από το Δημόσιο, αποτελεί μία εργασία των τεχνοκρατών, που έχουν και την γνώση των δυνατοτήτων του Δημοσίου και θα εξελίσσεται ανάλογα με τις δυνατότητες κατανάλωσης προϊόντων που προέρχονται από την Ελλάδα. Οπωσδήποτε θα πρέπει ένα μέρος να καταβάλλεται σε Ευρώ (και για λόγους νομικής κάλυψης, ίσως μάλιστα θα πρέπει να μειωθούν οι ονομαστικοί μισθοί σε Ευρώ για να μην έχουν νομικό επιχείρημα ότι πρόκειται για την θέσπιση μέσου πληρωμής, η ΕΑΜ θα ορίζεται ως μέσο κάλυψης αναγκών …).
Μία αντίστοιχη αναλογία θα πρέπει να οριστεί με νόμο και για την αμοιβή προμηθευτών και εργολάβων του Δημοσίου. Η αναλογία αυτή θα πρέπει να είναι τέτοια που να ωθεί στην παραγωγή και χρήση υλικών από την Ελλάδα. Η αναλογία αυτή θα είναι πάγια και γενική κατά τομέα και όχι κατά σύμβαση, για να μην υπάρχουν εύνοιες ημετέρων. Με την ρύθμιση αυτή επιτυγχάνονται σημαντικοί στόχοι που απελευθερώνουν το ελληνικό κράτος από την θηλιά και εκβιαστική ασφυξία του χρέους και του δίνουν την δυνατότητα να προχωρήσει και σε αναπτυξιακό προγραμματισμό και χρηματοδότηση.  Είναι ευνόητο ότι το κράτος καλύπτει ένα μεγάλο μέρος των εσωτερικών αναγκών του με την έκδοση της ΕΑΜ και αποκτά ταυτόχρονα μεγάλα διαθέσιμα σε Ευρώ. Οι προϋπολογισμοί του γίνονται αυτόματα πλεονασματικοί (χωρίς άλλες ανθρωποθυσίες) και μειώνεται δραστικά το Δημόσιο Χρέος σε ποσά.
Η αύξηση του ΑΕΠ με την ώθηση της ελληνικής παραγωγής μειώνει το Δημόσιο χρέος και σε ποσοστό του ΑΕΠ και θα  έχει πλέον την δυνατότητα να δανειστεί και από τις “αγορές” (εφόσον το έχει ανάγκη) για να καλύψει τις ανάγκες του σε συνάλλαγμα και Ευρώ, καλύπτοντας και τις ανάγκες της ιδιωτικής οικονομίας. Η ΕΑΜ φέρνει την εξυγίανση !!!.
Θα πρέπει να αναφερθώ στο σημείο αυτό και σε μία από τις βασικές αιτίες για την οποία η Ευρωζώνη αποτελεί “μαύρη τρύπα χρέους” στον παγκόσμιο οικονομικό χάρτη και τα περισσότερα μέλη της βρίσκονται σε καθεστώς προετοιμασίας για κατάρρευση: με το εθνικό νόμισμα οι εσωτερικές ανάγκες ενός κράτους για χρηματοδότηση (μισθοί, συντάξεις, έργα, εκπαίδευση, υγεία, επενδύσεις κλπ.) καλύπτονταν με εθνικό χρήμα μηδενικού κόστους. Με το Ευρώ, αυτό το χρήμα τα κράτη οφείλουν να το δανειστούν έντοκα από τις “αγορές”. Αν π.χ. ένα κράτος είχε ανάγκη ετησίως 100 δις για τις εσωτερικές του ανάγκες, το εξέδιδε σε εθνικό νόμισμα και τις κάλυπτε. Εάν είχε καλή παραγωγική υπόσταση με ένα λογικό ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών οι πληθωριστικές τάσεις από την έκδοση εσωτερικού χρήματος ήταν ελεγχόμενες. Με το Ευρώ, το ίδιο ποσό το κράτος αναγκάζεται να το δανειστεί από τις “αγορές”  δημιουργώντας ένα τεράστιο έλλειμμα τόκων σε αυτό και στους πολίτες του. Ας το αναλογιστούν αυτό οι Ευρωπαϊκοί λαοί, καθώς τους επιβάλουν την λιτότητα και την μείωση του επιπέδου ζωής για να μειωθούν τα ελλείμματα που δημιουργεί το Ευρώ και προκειμένου να κερδίζουν οι τράπεζες και οι κερδοσκόποι των αγορών μέσω του “χρήματος λαών της Ευρώπης”. Μόνο η υπερπαραγωγική – υπερεξαγωγική (και κυρίως προς τρίτες χώρες) Γερμανία ευνοείται και γλυτώνει έστω προσωρινά από αυτή την συνθήκη λειτουργίας του Ευρώ. Εάν θέλουν Ευρώπη και Ευρώ, πρέπει οι συνθήκες που το ορίζουν να αλλάξουν εκ βάθρων. (Η παράγραφος αυτή είναι μία ανάλυση δώρο και στους λαούς της Ευρώπης).  

10. Με Συλλογική Σύμβαση Εργασίας θα πρέπει να καθορίζονται τα ποσοστά της καταβολής του μισθού των εργαζομένων σε Ευρώ και σε ΕΑΜ από τους εργοδότες. Με νόμο θα πρέπει να καθοριστούν τα ελάχιστα επιτρεπτά ποσοστά ανά τομέα της οικονομίας και της εργασίας, που θα αποτελούν και τα αντίστοιχα ποσοστά για όσους δεν καλύπτονται από Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.

11. Η ΕΑΜ είναι μέσο κάλυψης αναγκών και όχι νόμισμα με ιδιοαξία, υπεραξία και υποαξία. Για τον λόγο αυτό, η ΕΑΜ δεν κυκλοφορεί στο εξωτερικό ως νόμισμα. Με τον όρο αυτό (όπως και με την παράλληλη χρήση του Ευρώ) η ΕΑΜ δεν υπόκειται σε συναλλαγματικές πιέσεις και υποτιμήσεις.

12. Η ΕΑΜ μπορεί να αποτίθεται σε τράπεζες, αλλά δεν τοκίζεται, ούτε για την κατάθεσή της, ούτε για τον (πιθανό) δανεισμό της. Δημιουργείται συνεπώς ένα πλαίσιο που καθιστά την ΕΑΜ μέσο ανταλλακτικής κυκλοφορίας και όχι νόμισμα και εξαλείφει την κερδοσκοπία του τοκισμού, η οποία αποτελεί έναν από τους βασικούς παράγοντες καχεξίας της ελληνικής οικονομίας και της ανταγωνιστικής ανεπάρκειας έναντι επιχειρήσεων άλλων κρατών.

13. Η καταβολή των φόρων από τους πολίτες και τις επιχειρήσεις γίνεται με Ευρώ και ΕΑΜ σε εύλογη αναλογία σχετική με την πηγή και το μέσο που χρησιμοποιείται στην δραστηριότητα που αφορά. Διαφορετική έως μηδενική είναι η υποχρέωση καταβολής φόρων σε Ευρώ ενός εργάτη και διαφορετική μιας επιχείρησης τουριστικών ειδών ή μίας επιχείρησης εισαγόμενων ειδών. Με τον τρόπο αυτό διατηρούνται τα διαθέσιμα του κράτους σε Ευρώ και δίνεται μία δίκαιη λύση στο πρόβλημα που ανακύπτει από την παράλληλη χρήση Ευρώ και ΕΑΜ. Αντίστοιχη του μέσου πληρωμής είναι και η υποχρέωση καταβολής φόρων κατανάλωσης (ΦΠΑ) και άλλων τελών και φόρων.

14. Ανάμεσα στα άλλα πρόδηλα αποτελέσματα της κυκλοφορίας της ΕΑΜ, είναι και αυτό της σωτηρίας των καταθέσεων των πολιτών, ίσως και των τραπεζών (οι οποίες θα πρέπει απαραίτητα να εθνικοποιηθούν). Στην περίπτωση αυτή, θα μπορέσουν οι πολίτες να πάρουν (έστω και με ένα χαλαρό capital control) χρήσιμα για την ζωή τους μέσα (Ευρώ και ΕΑΜ).
Επίσης μπαίνει ένα μέτρο στις εκροές από την Ελλάδα, τόσο από Ελληνες, όσο και από αλλοδαπούς, αφού ένα ποσοστό των εσόδων τους θα είναι σε ΕΑΜ.
Η μετατροπή ΕΑΜ σε νόμισμα θα είναι εφικτή μόνο εφόσον υφίσταται πραγματική ανάγκη και πληρούνται προϋποθέσεις γενικής εφαρμογής θεσπισμένες με νόμο.
Η κυκλοφορία κεφαλαίων σε Ευρώ δεν μπορεί να απαγορευτεί. Θα πρέπει όμως να είναι ελεγχόμενη και πλήρως αιτιολογημένη η νόμιμη προέλευση των χρημάτων.

Ζ. Καταλήγοντας, συνοψίζοντας και ολοκληρώνοντας :
Η Ελλάδα και εμείς οι ίδιοι ζούμε στιγμές ασφυξίας. Την ασφυξία την επέβαλλαν οι δανειστές μας για να ζητούν τώρα την οριστική παράδοση του λαού και της χώρας. Στην πραγματικότητα στην Ελλάδα υπάρχει πλέον ελάχιστο χρήμα, που δεν επαρκεί ούτε για τις βασικές ανάγκες των περισσοτέρων πολιτών, πόσο μάλλον για την λειτουργία της όποιας οικονομίας της και του κράτους. Το δίλημμα GREXIT ή Υποταγή είναι πλέον σαφές και σε αυτό απαντάμε δημιουργικά και ριζοσπαστικά με την Εθνική Ανταλλακτική Μονάδα.
Πιστεύω πως έχει γίνει αντιληπτή σε αρκετούς πλέον, η εικονική ύπαρξη και αξία του νομίσματος (άλλωστε “νόμισμα” αποκαλείται) στις σύγχρονες πρακτικές του καπιταλισμού. Η σχετική σύγχρονη αντίληψη του καπιταλισμού είναι “Κεφάλαια να συγκροτούνται και ας είναι και εικονικά και ανύπαρκτα και σκέτες προσδοκίες ”. Οποιος  παρασυρθεί και μεταβιβάσει πραγματικές αξίες έναντι αυτών των “κεφαλαίων” είναι πραγματικά άξιος της τύχης του. Η θεώρηση – αρχή αυτή του καπιταλισμού, είναι αντίστοιχη και ακόμα πιο αισχρή από τις ιστορίες του παρελθόντος με τα καθρεπτάκια και τις χάντρες στους ιθαγενείς.
Το ίδιο το εικονικό νόμισμα αποτελεί και το μέσο που κάνει τους αποικιοκράτες της Ε.Ε. να συμπεριφέρονται ως κύριοι της Ελλάδας και να δίνουν εντολές σε όλους τους Ελληνες, αδιαφορώντας για την εκπεφρασμένη δήλωση της βούλησης του λαού.
Για να το κάνω ακόμα πιο σαφές: εάν αύριο η Ε.Κ.Τ. αποφασίσει να εκδώσει και κυκλοφορήσει 5 τρις Ευρώ, μπορεί να κάλλιστα να το πράξει και μόνο μια ήττα σε παγκόσμιο πόλεμο θα μπορεί να την εμποδίσει. Το νόμισμα υπάρχει και “δημιουργείται” εδώ και πολλά χρόνια, χωρίς αντίκρυσμα, χωρίς ομόλογα και ομολογίες, χωρίς αποθεματικά σε πραγματικές αξίες κανενός είδους. Αρκεί να υπάρχουν “αγοραστές” και “ζήτηση”. Το νόμισμα δεν είναι μόνο μέσο, αλλά έχει εδώ και πολλά χρόνια μετατραπεί σε προϊόν.
Είδα κάποιους τις τελευταίες ημέρες να αρθρογραφούν κατά του “παράλληλου νομίσματος”. Πολλά θα μπορούσαν να γραφτούν ως υποθέσεις για την πορεία του. Για αυτό και το σχεδίασα με τέτοιους κανόνες, ώστε τα θετικά να είναι απείρως περισσότερα από τα αρνητικά και οι κανόνες διαχείρισης να είναι τέτοιοι, που θα αφήνουν σε αδράνεια την κερδοσκοπία και τις πιθανές αρνητικές κοινωνικά πρακτικές και τακτικές. Βέβαια, ο κίνδυνος είναι ότι την “ιδέα” την  πήραν και την διαχειρίζονται αυθαίρετα άλλοι και την εισάγουν με μία σειρά από παραλλαγές, με αποτέλεσμα να ανησυχώ ακόμα και εγώ ο ίδιος για την εξέλιξη και την πιθανή εφαρμογή της.
Ομως, η ουσία της αναγκαιότητας έκδοσης εσωτερικού μέσου συναλλαγών παραμένει ακλόνητη και ενισχύεται καθημερινά, ως η μόνη λογική διέξοδος από τους έξωθεν εκβιασμούς και την έσωθεν ασφυξία. Δεν μπορεί άλλο η χώρα και ο λαός να είναι έρμαια στους κάθε είδους εκβιασμούς που έχουν να κάνουν με ρευστότητες, ευρώ, ελλείμματα και χρέος και μόνο μία ριζοσπαστική επιλογή μπορεί να αποτελέσει λύση και θεραπεία εξόδου από το αέναο τέλμα χρέους και έλλειψης χρηματοδοτικής δυνατότητας, στο οποίο έχει περιέλθει η Ελλάδα. Κάποιοι σκόπιμα έφεραν την χώρα σε αυτή την θέση, κάποιοι το σχεδίασαν και κάποιοι εκτέλεσαν και εκτελούν την πολιτική της χρηματο-οικονομικής ασφυξίας και μόνη λύση – αφού κεφάλαια δεν προσφέρονται ή κοστίζουν την απώλεια της ίδιας της χώρας μας – είναι η ρηξικέλευθη πολιτική της υλοποίησης της ιδέας της εσωτερικής μονάδας συναλλαγής, του “ΕΑΜ” της απελευθέρωσης.
Θα επαναλάβω για απειράριθμη φορά ότι το οικονομικό πρόβλημα της χώρας είναι δομικό. Η επιλογή της οικονομίας μεταπρατικής κύρια εισαγωγικής κατεύθυνσης και παροχής υπηρεσιών, αντί της παραγωγικής οικονομίας, αυτή δηλαδή η επιλογή που έκανε η ΕΟΚ/ΕΕ μαζί με το σκυλολόι όσων κυβέρνησαν από το 1995 έως πριν πέντε μήνες, είχε ως αποτέλεσμα τα διαρκή ελλείμματα σε κάθε σημαντικό δείκτη της οικονομίας. Χώρα και λαός που δεν παράγουν πεθαίνουν !  Το ζητούμενο είναι να δημιουργηθεί ξανά παραγωγική οικονομία στην Ελλάδα, να έχει η χώρα παραγωγική βάση και παραγωγικό αποτύπωμα. Αν μέσα από τα επίσημα στατιστικά στοιχεία δούμε τι παρήγαγε η χώρα το 1980 (με εκείνα τα μέσα και με 2.000.000 λιγότερους κατοίκους) και αναγάγουμε το παραγωγικό της αποτύπωμα σε σημερινές αξίες, θα εννοήσουμε άμεσα ότι το τότε ΑΕΠ είχε ύψος περισσότερα από 500 δις ευρώ. Αρα με εκείνη την οικονομία ο λόγος ΑΕΠ/χρέους θα ήταν 10/6 ή 60% του ΑΕΠ. Και δεν είναι μόνο ποσοτική η σύγκριση και η διαφοροποίηση, αλλά και ποιοτική, γιατί η τότε οικονομία ήταν πολυσχιδής με ευρύτατο αριθμό παραγόμενων ειδών σε βαθμό που να καλύπτει τις περισσότερες από τις εσωτερικές ανάγκες της χώρας (πέραν του εξαγωγικού προσανατολισμού αρκετών κλάδων, πολλοί από τους οποίους έχουν πλήρως εξαφανιστεί και εκλείψει).
Αν δεν δημιουργηθεί στην Ελλάδα οικονομία με ευρεία παραγωγική βάση και συνεχιστεί ο υπάρχων κυκεώνας της εισαγωγικής και μεταπρατικής υποτέλειας, το μόνο ορατό αποτέλεσμα είναι ο εθνικός αφανισμός.
Για να δημιουργηθεί αυτή η οικονομία, ακόμα και με αφετηρία την παραγωγική ανασυγκρότηση του πρωτογενούς τομέα, χρειάζονται δύο βασικοί πυλώνες :  Πρότυπο (μοντέλο) και κεφάλαια. Αν υποθέσουμε ότι θα υιοθετηθεί το μόνο ορθολογικό και ολοκληρωμένο μοντέλο – πρότυπο παραγωγικής συγκρότησης που υπάρχει και έχει εκπονηθεί από το ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ, απομένει το μέσο εκκίνησης  της προσπάθειας, που δεν είναι άλλο από το “χρήμα – κεφάλαιο” (αυτό είτε μιλάμε για καπιταλιστική, είτε για σοσιαλιστική είτε για άλλη εναλλακτική μορφή οικονομίας). Χρειάζεται δηλ. το μέσο που θα κινήσει τους ανθρώπους και την παραγωγή. Με την θεσμική λιτότητα της Ε.Ε., τον σκόπιμο αντιαναπτυξιακό κανόνα του 3% ελλειμμάτων και την χρηματοδοτική ασφυξία της χώρας είναι πραγματικά αδύνατο να ξεφύγει η χώρα από τον θάνατο που της προετοιμάζουν. Αν η μόνη λύση είναι η παραγωγική ανασυγκρότηση με τις αρχές, αξίες και παραγωγικά και λειτουργικά πρότυπα που έχει θέσει το ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ και όσο και χαμηλού χρηματοδοτικού κόστους και εάν είναι η εφαρμογή της, είναι αναγκαία η χρηματοδοτική ώθηση, που δεν μπορεί να υπάρξει αλλιώς, παρά μόνο μέσα από την δημιουργία ενός εγχώριου φτηνού μέσου συναλλαγής, ενός εσωτερικού χρήματος.
Το δε μέσο αυτό, μπορεί να είναι σήμερα μόνο η “Εθνική Ανταλλακτική  Μονάδα”, το “ΕΑΜ”, καθώς το να παράγεις ποιοτικά με κόστος υπολογιζόμενο σε (μη υπάρχον και ακριβό) Ευρώ, αποτελεί ουσιαστικό αρνητικό παράγοντα  της παραγωγικής προσπάθειας και της εξέλιξής της. Με την ίδια λογική αντεστραμμένη : το Ευρώ προκαλεί ανταγωνιστική εισαγωγική πλημμυρίδα.
Η λογική ισοτιμίας είναι στον σχεδιασμό επίσης απλή : 1 Ευρώ = 1 ΕΑΜ. Ούτε “G-Euro” ειδικής ισοτιμίας, ούτε ομολογιακά δάνεια, ούτε κρατικές εγγυήσεις, ούτε αποθεματικά, αλλά μόνο έκδοση συναλλακτικού μέσου.
Οσο για αυτό που επικαλούνται κάποιοι, ότι στην αγορά δεν θα κυκλοφορεί Ευρώ και ότι θα μεταναστεύσουν κεφάλαια, ξεχνούν ότι υπάρχουν και ανθρώπινες ανάγκες και ρυθμιστικές δυνατότητες που μπορούν  να εκμηδενίσουν τέτοιες τακτικές, όπως μεταξύ άλλων : ό,τι εισάγεται να πωλείται μόνο σε Ευρώ (ό,τι δεν εισάγεται και στα δύο συναλλακτικά μέσα) ή κάθε κίνηση κεφαλαίων προς το εξωτερικό να καταγράφεται (με δυνατότητα ελέγχου του πόθεν έσχες). Υπάρχουν δεκάδες πρακτικές λύσεις για κάθε ζήτημα που είναι έτοιμες, μελετημένες και προσχεδιασμένες.
      Στην ουσία το άμεσο χρηματοδοτικό πρόβλημα της χώρας δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι θα λυθεί με θεϊκή παρέμβαση ή με δανειακή χρηματοδότηση από όσους απομυζούν μέσω αυτής την Ελλάδα ή όσους σκόπιμα σχεδιάζουν και εφαρμόζουν την οικονομική ασφυξία. Το πρόβλημα θα λυθεί με δικές μας ενέργειες και την εφαρμογή της ιδέας του παράλληλου χρήματος (και όχι νομίσματος), αυτό που θα αποκαλούμε “Εθνική Ανταλλακτική Μονάδα”.

Δημήτρης Καραμήτσας 
ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ