Το διακύβευμα δεν είναι «ευρώ ή δραχμή», αλλά αξιοπρέπεια ή υποτέλεια!

Γράφει ο Μαγια

Προς τι η έκπληξη (και δη δυσάρεστη), που οι δανειστές και δυνάστες μας, ζητούν από την κυβέρνηση «δήλωση μετανοίας» κι απ’ την Αριστερά να προδώσει τον εαυτόν της;
Που θέτουν όρους, τους οποίους μια κυβέρνηση στοιχειωδώς πατριωτική ουδέποτε θα υπέγραφε;
Ούτε ο Τσίπρας, ούτε κανείς άλλος (πλην των Αντώνη Σαμαρά, Σταύρου Θεοδωράκη και Ευάγγελου Βενιζέλου) θα μπορούσε να προσυπογράψει μια ατιμωτική συμφωνία, που θα συμπεριλαμβάνει όλους ανεξαιρέτως τους γερμανικούς όρους εναντίον της Ελλάδας.
Η ιταμή, αποικιοκρατικού τύπου πρόταση των «θεσμών» περιλαμβάνει μέτρα παράτασης της ύφεσης, απαξίωσης της οικονομίας και της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων, περαιτέρω υποβάθμισης της εγχώριας παραγωγικής βάσης και απορύθμισης της κοινωνίας. Επιδιώκει την υποταγή και η λεηλασία του ελληνικού λαού κι όχι για την σωτηρία της χώρας. Αλλά και τον εξευτελισμό της Αριστεράς, ώστε να μην εξαπλωθεί η «σχολή ΣΥΡΙΖΑ» στην Ευρώπη, καθιστώντας, έτσι, την πολιτική της βαρβαρότητας μονόδρομο.
Είναι τυχαίο το γεγονός ότι από το συγκεκριμένο κείμενο απουσιάζει κάθε αναπτυξιακή πρόταση και κάθε αναγκαία μεταρρύθμιση για την καταπολέμηση της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής στην Ελλάδα;
Όπως αναφέρει, ακόμη και η φιλοσυστημική εφημερίδα Realnews, οι δανειστές: «”Xτυπούν” τουρισμό, φαρμακοβιομηχανία και μεταποιητικές επιχειρήσεις με τις αυξήσεις-σοκ που προτείνουν στον ΦΠΑ, ευνοώντας τους ξένους ανταγωνιστές. Zητούν “ξεπούλημα” των κρατικών “φιλέτων” και διατήρηση της εξοντωτικής φορολογίας στα ακίνητα που απαξιώνει την ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων. Επιμένουν στη συνταγή της σκληρής λιτότητας με μέτρα ύψους 4,8 δισ. ευρώ μέχρι το τέλος του 2016 και κωλυσιεργούν για τη μείωση του χρέους που θα απελευθέρωνε πόρους για αναπτυξιακές πολιτικές».
Οι Έλληνες ζητούν να μην υποχωρήσουμε από τα δίκαια αιτήματά μας, διεμήνυσε προχθές στη Βουλή ο πρωθυπουργός, για να προσθέσει πως, «αν στην Ευρώπη δουλεύουν για να ταπεινώσουν ή να υποτάξουν ένα λαό να ξέρουν ότι θα έχουν τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα».
Ορθώς. Αλλά υπάρχει μια …μικρή λεπτομέρεια, που ίσως κρύβει τον …διάβολο. Μεγάλη μερίδα της κοινωνίας, μετά τον πρώτο ενθουσιασμό, παρακολουθεί ανήσυχη τα τεκταινόμενα (ας όψεται η σκανδαλώδης επιχείρηση κατατρομοκράτησής της από την ασύδοτη «Πέμπτη Φάλαγγα») και εμφανίζεται έτοιμη να αναφωνήσει «άντε τελειώνετε, αν είναι να βγει η ψυχή μας, ας βγει μια ώρα αρχύτερα. Το σφίξιμο της θηλειάς γύρω από το λαιμό δεν αντέχεται άλλο».
Μια τέτοια εξέλιξη θα συνιστά την αποδοχή της υποταγής και της παραδοχής, πως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Ό,τι χειρότερο, δηλαδή.
Συνεπώς, η κυβέρνηση, έστω και αργοπορημένα, πρέπει να ενεργοποιήσει και να φέρει στο προσκήνιο τον λαικό παράγοντα, γεγονός που θα ισχυροποιήσει σημαντικά τη θέση της. Το διακύβευμα δεν είναι «ευρώ ή δραχμή», αλλά ανεξαρτησία ή υποτέλεια!

ΥΓ. Το «δόγμα του Χότζα» δεν αποτελεί διαπραγματευτική τακτική!…