Μιχάλης Τζανάκης
Τη σύνθεση της κυβέρνησης προτίμησα να τη δω πρώτα φωτογραφικά. Μπήκα σε κάποια ιστοσελίδα κι έβλεπα φατσούλες «γλυκύτατες», που κάτι μου θύμιζαν. Ειλικρινά δεν μπόρεσα να ξεκαθαρίσω αν ο συνειρμός με πήγαινε σε καρτούν που διάβαζα στα εικονογραφημένα (Πινόκιο, Ποπάι, Τιραμόλα, Σεραφίνο) ή σε φιγούρες του Καραγκιόζη (Χατζηαβάτης, Κολλητήρης, Κοπρίτης, Μορφονιός κλπ). Μόλις είδα τις φατσούλες αυτές τα ΄βαλα με τον εαυτό μου που ακόμα δεν έγινα υπουργός –ούτε πρόκειται- γιατί πολύ απλά δεν είμαι ΠΑΣΟΚ…
Φίλος μου με πήρε απ’ την Αυστραλία και μου μετέφερε πως οι Αβορίγινες είδαν θετικά την υπουργοποίηση του Συμεών Κεδίκογλου και της Χριστοφιλοπούλου, ενώ κάποιος απ’ την Κένυα με πήρε εσπευσμένα για να μου δηλώσει πως οι φυλές Μασάι στηρίζουν τον Άδωνι στο Υγείας και χορεύουν ολημερνίς στη σαβάνα.
Χωρίς καμιά διάθεση λοιδορίας – είναι προφανές αυτό- γουστάρω πολύ το ΠΑΣΟΚ. Όσο πιο χαμηλά πέφτει δημοσκοπικά (4% η τελευταία δημοσκόπηση) τόσο περισσότερα υπουργεία παίρνει. Άμα εξαϋλωθεί εντελώς, έτσι από συνήθεια μπορεί να χρίσουν και κάποιο μονάρχη Πασόκο, αφού ανασυστήσουν τη μοναρχία.
Δηλαδή αυτή η χώρα έχει μετατραπεί σε περιδεύον μπουλούκι αυτοδίδακτων θεατρίνων. Υπουργικό συμβούλιο με Σαμαρά και Μητσοτάκη, μετά από είκοσι τρία χρόνια!!! Αλλά αυτή η κυβέρνηση μπορεί να βοηθήσει και κάποια μέλη της να διορθώσουν κάποιες αδυναμίες τους.
Βέβαια το άκρον άωτον είναι ο Καψής στο Υφυπουργείο MEGA- συγγνώμη δημόσιας ραδιοτηλεόρασης.
Αν κάποιος τώρα αφαιρέσει τα βαπτιστικά ονόματα και μείνουμε στα επίθετα θα καταλάβει –όσο βραδύνους κι αν είναι- πόσο μπροστά έχει προχωρήσει αυτή η δύσμοιρη χώρα τα τελευταία τριάντα- σαράντα χρόνια. Λοιπόν έχουμε και λέμε:
Βαρβιτσιώτης, Κεφαλογιάννη, Μητσοτάκης, Βενιζέλος, Γεννηματά, Κεδίκογλου, Χρυσοχοϊδης, Καψής, Γεροντόπουλος (τι μόνο ο Πετσάλνικος είχε κολλητό πρωθυπουργό; Εμείς στο πηγάδι ουρήσαμε;) Μερικά απ’ τα «ηχηρά» ονόματα που σίγουρα μας πάνε πολύ «μπροστά».
Αυτή είναι η Ελλάδα φίλες και φίλοι.
Τσιφλίκι και φέουδο των παραπάνω οικογενειών. Η οποιαδήποτε αναφορά και ο οποιοσδήποτε σχολιασμός στην τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα προκαλεί θυμηδία στους αναίσθητους και ναυτία στους πιο ευαίσθητους.
