Για τον μονομερή και επιφανειακό λόγο πολιτικών σχολιαστών των ΜΜΕ

του Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου
1. Κάποιοι πολιτικοί σχολιαστές των ΜΜΕ επιμένουν να κηρύττουν έναν λαϊκίστικο, μονομερή, επιφανειακό λόγο.

Λόγο που εκφέρεται αμελέτητα, πρόχειρα και με συνθήματα αλλά με στόμφο και σιγουριά, ως αδιαμφισβήτητη αλήθεια.

Πρόσφατα παραδείγματα όσα ακούσαμε για τους “αναρίθμητους κλόουν Βερολίνου και Βρυξελλών”, τις “λάθος επενδύσεις” και τον “λανθασμένο πολλαπλασιαστή του Μνημονίου”.

2. Τους “κλόουν του Βερολίνου και των Βρυξελλών” μας τους παρουσιάζει ο Ι. Πρετεντέρης (“Βήμα”, 3.3.13).

Είναι οι “Ανγκελα Μέρκελ, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και όλοι οι γελωτοποιοί της γερμανικής κυβέρνησης που μπορεί να φαίνονται λιγότερο γραφικοί από τον Μπερλουσκόνι και τον Γκρίλο, αλλά είναι σίγουρα πολύ πιο επικίνδυνοι”.

Ακολουθούν οι Χέρμαν Βαν Ρομπάι, Γκουίντο Βεστερβέλε, Φίλιπ Ρέσλερ και Ολι Ρεν –που έχουν το θράσος να δηλώνουν πως “οι μεταρρυθμίσεις και η δημοσιονομική σταθεροποίηση πρέπει να συνεχιστούν”, “δεν υπάρχει εναλλακτική λύση”– και η πρετεντέρια συντροφιά των κλόουν συμπληρώνεται με “τους αναρίθμητους κλόουν Βερολίνου και Βρυξελλών, οι οποίοι το μόνο που κατάλαβαν από τις ιταλικές εκλογές είναι ότι δεν πρέπει να αλλάξει η πολιτική που αποδοκιμάστηκε παταγωδώς στις ιταλικές εκλογές!”.

Γιατί, όμως, ο καλός δημοσιογράφος αφήνει παραπονεμένους, έξω από την συντροφιά των κλόουν:

– τους υπόλοιπους τριάντα πρωθυπουργούς και υπουργούς οικονομικών της Ευρωζώνης και τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, που κι αυτοί, όλοι τους χωρίς καμιά εξαίρεση, λένε και σε μας πως “δεν υπάρχει εναλλακτική λύση”;

– τους ηγέτες μη ευρωπαϊκών χωρών, Ομπάμα, Πούτιν, Χου, Κάμερον κ.α., που κι αυτοί τα ίδια μας έχουν πει κατά καιρούς;

– τους, κατά Τσίπρα, έλληνες “μερκελιστές”, τους βουλευτές των κομμάτων της Βουλής εκτός του ΣΥΡΙΖΑ, της Χρυσής Αυγής και των Ανεξάρτητων Ελλήνων;

3. Για τις “λάθος επενδύσες”, ο Β. Λυριτζής “διδάσκει” (ΣΚΑΪ, 22.2.13):

– Να προχωρήσουμε σε επενδύσεις για τις οποίες “ένα κομμάτι της κοινωνίας” λέει “θα πηγαίνω εκεί και θα πεθαίνει το παιδί μου;”.

– “Εγώ λέω, επενδύσεις αλλά και με τη συμμετοχή του Κράτους” (ο λόγος για την επένδυση χρυσού στη Χαλκιδική).

– “Είναι επένδυση περιφερειακής ανάπτυξης αυτή να φτιάχνουμε γκολφ;” (“απάντηση” στην ερώτηση του Μ. Κεφαλογιάννη αν συμφωνεί με την “επένδυση στη Σητεία, με 7 γκολφ, 250 εκατ. ευρώ και περίπου 2.000 θέσεις εργασίας, που έχει τελεσιδικήσει στο Σ.τ.Ε εφτά φορές”).

Αφήνοντάς μας με τις απορίες:

– Το να μην “πεθαίνει το παιδί μου” από μια επένδυση θα μου το εξασφαλίζουν λαϊκές συνελεύσεις από “ένα κομμάτι της κοινωνίας” ή οι ανεύθυνοι λαϊκιστές των καναλιών και όχι υπεύθυνοι επιστήμονες, με περιβαλλοντικές μελέτες σύμφωνες με τις προδιαγραφές της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

– Υπάρχουν σήμερα (μετά την οδυνηρή εμπειρία εξήντα χρόνων από τη “συμμετοχή του κράτους” σε επιχειρηματικές δραστηριότητες) σοβαροί επενδυτές που θα δέχονταν να έχουν συνέταιρο το κράτος;

– Δεν έχει ακούσει ο πολιτικός αναλυτής μας τον κανόνα της αμείλικτης πραγματικότητας “Όταν μια επιχείρηση δεν πάει καλά, αλλάζουν οι διοικήσεις της και όταν, με τις αλλαγές διοικήσεων, συνεχίζει να μην πηγαίνει καλά, αλλάζει ο ιδιοκτήτης της”;

– Οι επενδύσεις τουρισμού (“να φτιάχνουμε γκολφ”, όπως αυτό της Σητείας) δεν είναι “επενδύσεις περιφερειακής ανάπτυξης”;

4. Για τον “λανθασμένο πολλαπλασιαστή”, ο Ν. Χατζηνικολάου αποφαίνεται (Real News, 17.2.13):

“Οι λανθασμένοι δημοσιονομικοί πολλαπλασιαστές του ελληνικού μνημονίου οδήγησαν στη σημερινή τραγική κατάσταση της οικονομίας μας”.

Αποφεύγοντας να πει οτιδήποτε για την “άλλη άποψη” που υποστηρίζει πως:

α) Δεν είναι οι δημοσιονομικοί πολλαπλασιαστές που μας “οδήγησαν στη σημερινή τραγική κατάσταση” αλλά:
– η αμφισβήτηση της προοπτικής για παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη,
– η παρατεταμένη περίοδος πολιτικής αστάθειας (δύο εκλογικές αναμετρήσεις κ.λ.π),

– η ανεπαρκής εφαρμογή του μεταρρυθμιστικού τμήματος του Προγράμματος ανάκαμψης (αύξηση των φόρων αντί της πάταξης της φοροδιαφυγής, της μείωσης του κράτους και της περικοπής δαπανών, μεγάλες καθυστερήσεις στην αναδιάρθρωση του κράτους –αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος, εξασφάλιση χρηστής διοίκησης κ.λ.π.– στο άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων, στις ιδιωτικές επενδύσεις…),
– η κρίση εμπιστοσύνης των επενδυτών, η δυσπιστία των αγορών (για τη δυνατότητα να τακτοποιήσουμε τα δημοσιονομικά, να εφαρμόσουμε τις διαρθρωτικές αλλαγές, να βελτιώσουμε την ανταγωνιστικότητα), η εκροή καταθέσεων…

β) Η προσαρμογή του Προγράμματος σε υψηλότερο πολλαπλασιαστή έχει ήδη γίνει με τις γνωστές τροποποιήσεις του (περιορισμό του ύψους της δημοσιονομικής προσαρμογής, επιμήκυνση του χρονοδιαγράμματος προσαρμογής κατά δύο έτη, αναδιάρθρωση του χρέους με τους ιδιώτες πιστωτές, περαιτέρω χρηματοδότηση, μείωση του επιτοκίου και αναβολή της αποπληρωμής των δανείων…).

5. Σε αντίθεση με ό,τι συνήθως συμβαίνει εδώ, οι πολιτικοί σχολιαστές σοβαρών ΜΜΕ των προηγμένων χωρών, στις ειδήσεις, συνεντεύξεις, σχολιασμό ή συζητήσεις:

– είναι “διαβασμένοι”, μιλούν με επιχειρήματα, όχι με συνθήματα,

– συζητούν με συνομιλητές που γνωρίζουν καλά “το θέμα”, όχι με άσχετους, φλυαρούντες γενικώς και αορίστως, παραδοξολόγους ή γραφικούς,

– ακριβολογούν, δεν αποδίδουν προθέσεις, δεν επιδιώκουν να “περάσουν” τη δική τους άποψη ούτε επιζητούν να πάρουν την απάντηση που επιθυμούν, δεν κάνουν τους παντογνώστες, δεν σπεύδουν να βγάλουν συμπεράσματα πριν από το αποτέλεσμα των ερευνών των υπεύθυνων οργάνων,

– δεν θυμώνουν, δεν “αγανακτούν”, δεν κάνουν τον “ανακριτή” ούτε ειρωνεύονται ή μιλούν απαξιωτικά στους συνομιλητές τους,

– δεν επιτρέπουν την οχλαγωγία και το κλέψιμο του χρόνου από τους “έξυπνους” σε βάρος των άλλων, τηρούν την τάξη και μοιράζουν σωστά τον χρόνο στους συζητητές,

– δείχνουν με τη συμπεριφορά τους ότι δεν είναι φανατικοί, προπαγανδιστές, στρατευμένοι και ότι σέβονται τους πολίτες και δεν υποτιμούν τη νοημοσύνη τους.

Ως ελάχιστη ανταπόδοση του καθημερινού “κηρύγματος” και των “μαθημάτων” που μας δίνουν, παίρνουμε το θάρρος να προτείνουμε στους δικούς μας πολιτικούς σχολιαστές των ΜΜΕ να παρακολουθούν κάπου κάπου και ξένους συναδέλφους τους των σοβαρών ΜΜΕ.