του Ιωάννη Π. Αντωνιάδη, καθηγητή Φυσικής
Απαντώ. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, όπως τίθεται το ερώτημα, δεν προσφέρει κάποιο ΝΟΜΙΚΟ ή ΠΟΛΙΤΙΚΟ ή ΗΘΙΚΟ “πάτημα” σε κάποιον να οδηγήσει τη χώρα εκτός ευρώ (έστω και με έμμεσο εκβιασμό διακοπής ρευστότητας από την ΕΚΤ)…
Αν το κάνει, αυθαιρετεί, διότι δεν μπορεί βάσιμα να επικαλεστεί το δημοψήφισμα. Άρα φέρει ακέραια την ευθύνη α) οικονομικής αναταραχής β) ευρωπαϊκού πολιτειακού πραξικοπήματος αφού θα είναι η πρώτη φορά στην 60χρονη ιστορία της Ένωσης που η έκφραση ενός λαού με ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ, όχι απλά αγνοείται αλλά ΤΙΜΩΡΕΙΤΑΙ και μάλιστα με τραβηγμένη από α μαλλιά και νομικά αστήρικτη ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΙΑ της ετυμηγορίας. Ο κίνδυνος αυτός λοιπόν -αν υπάρχει- δεν ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ με το δημοψήφισμα. Το πολιτικό προηγούμενο που δημιουργείται θα έχει ζοφερές συνέπειες στο άμεσο μέλλον για τη συνοχή του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Πλανώνται πλάνη οικτρά όσοι πιστεύουν ότι οι υπόλοιποι θα συνεχίσουν τη ζωή τους κανονικά πετώντας την Ελλάδα απέξω και μάλιστα με τέτοιο αυθαίρετο τρόπο. Δεν είναι δυνατόν για λίγα δις και για το ΦΠΑ και τον ΕΚΑΣ να τα κάνουν όλα λίμπα. Για αυτό πιστεύω ότι δεν θα το κάνουν.
Αντίθετα, φοβάμαι ότι το ΝΑΙ ενέχει πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο να μας στείλει εκτός ευρώ, διότι θα οδηγήσει με την ισχυρότερη δυνατή πολίτικη κάλυψη σε μια οικονομική συμφωνία που μακρο-οικονομικά ΔΕΝ “ΒΓΑΙΝΕΙ”, με αποτέλεσμα το 2018 να φτάσουμε πάλι στα πρόθυρα χρεοκοπίας και τότε πραγματικά υπάρχει πολύ αυξημένος κίνδυνος. Υπάρχει όμως και ένας πολύ πιο άμεσος κίνδυνος από ένα ενδεχόμενο “ναι” που δεν τον ακούω να αναφέρεται: Αμέσως μετά το ναι θα έχουμε εκλογές (μες το καλοκαίρι), που θα φέρουν σοβαρή πολιτειακή ανωμαλία και παρατεταμένη αβεβαιότητα, λόγω πιθανότατου μη σχηματισμού κυβέρνησης (Ο ΣΥΡΙΖΑ θα ξαναβγεί πρώτο κόμμα, πιθανώς μετά απο εσωτερική κρίση, σίγουρα αποδυναμωμένος και η ΝΔ δεν θα έχει αντίστοιχα σημαντική άνοδο). Ποιος θα κληθεί τελικά να διαχειριστεί το λαϊκό ΝΑΙ; Θα προκύψει αυτοδύναμος; Μήπως μια οικουμενική κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας; Με ποια σύσταση; Και εάν καταφέρει να σχηματιστεί, πόσο θα αντέξει αυτή; Και πώς θα πείσει αγορές και επενδυτές να εμπιστευτούν την Ελλάδα όταν θα είναι τόσο ασταθής; Πώς θα ξαναμπούμε σε μακρά περίοδο ομαλότητας ώστε να επανέλθει η εμπιστοσύνη που είναι τόσο απαραίτητη για την οικονομική ανάκαμψη; Μήπως με το ΝΑΙ (το οποίο, εάν πλειοψηφήσει, θα είναι κυρίως από τρομοκρατημένους και βιασμένους από ύστερες σκέψεις ψηφοφόρους) ΑΝΤΙ ΝΑ ΑΠΟΤΡΑΠΟΥΝ ΤΑ ΔΗΘΕΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ, ΕΡΘΟΥΝ ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ; Κατά τη γνώμη μου μόνον ένα ΗΧΗΡΟ “ΟΧΙ” δίνει πιθανότητα επιστροφής στις διαπραγματεύσεις για μια ΒΙΩΣΙΜΗ συμφωνία (και όχι μια οποιαδήποτε συμφωνία).
Μια ΑΜΕΣΗ λαϊκή απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα δεν μπορεί να αγνοηθεί, διότι ΠΟΤΕ κανένας λαός όταν αποφάνθηκε μέσω ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ δεν αγνοήθηκε στην ΕΕ (πόσο μάλλον να “τιμωρήθηκε”) όσο και εάν δεν άρεσε η απόφαση του. Τέτοιο κόστος ουδείς το αναλαμβάνει. Ή να το πω και αλλιώς: Εάν για μερικά δις και το ΦΠΑ στα νησιά και τον ΕΚΑΣ, έχουν συμφέρον να βάλουν μπουρλότο στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα, τότε το δικό μας ΝΑΙ δεν πρόκεται να τους σταματήσει. Θα το κάνουν αργά ή γρήγορα. Και τότε μην την πάθουμε σαν αυτούς που ενδίδουν και προδίδουν, δήθεν για να επιβιώσουν, και στο τέλος όταν κάνουν τη δουλειά του εκβιαστή αυτός τους σκοτώνει. “Εμ κερατάς, εμ και δαρμένος!”
Για μια ΒΙΩΣΙΜΗ συμφωνία λοιπόν, και για ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ (και τα δυο κρίσιμα για το μέλλον μας) το μόνο αποτέλεσμα είναι ένα ηχηρό ΟΧΙ…