Του Θανάση Νικολαΐδη
ΕΙΝΑΙ η διαμαρτυρία στο DNA του έλληνα. Σε όλες τις μορφές και τα επίπεδα κι ο καθένας εναντίον όλων. Δίκαια, γιατί…
ποτέ του δεν τον διοίκησαν άμωμοι, άδικα, γιατί ο ίδιος δεν υπήρξε άμωμος. Από’ κει και πέρα, αν τον κυνηγάς με μια ζυγαριά όπως ο Διογένης με το φανάρι του, δεν καταφέρνεις να ζυγιάσεις τη σκέψη του.
ΤΟ λέμε, γιατί…μια ζωή διαμαρτυρία του φτωχού για το έχεαν» του πλούσιου. Κραυγές για ισότητα μπας κι έρθει ο κομουνισμός να τα μοιράσει…δίκαια, συνθήματα κατά της πλουτοκρατίας που κρατάνε μέχρι σήμερα κι ό,τι άλλο θέλει η ψυχούλα του. Με τον φτωχό μπροστάρη για τα «δίκαια» του πλούσιου, χωρίς να αντιλαμβάνεται το παιχνίδι σε βάρος του. Συχνά ο κολλήγος υπέρ των συμφερόντων του τσιφλικά, ο προλετάριος για τον αφέντη που του ρουφούσε το αίμα. Άγνοια και δειλία; Αμορφωσιά και πνευματική υστέρηση; Όλα μαζί.
ΚΙ αν σταθούμε στα παλιά-πρόσφατα και συγκεκριμένα της πολιτικής μας ιστορίας, έχουμε τον τσαρουχά να τρομοκρατείται πως του παίρνουν το χωράφι οι μπολσεβίκοι. Πρωτοστατεί (με άδειο στομάχι και τσαρούχια πλην…εθνικόφρων) μη του λείψουν βασιλιάδες και μαζεύει χρήματα για το δώρο της Σοφίας. Χωρίς να ανησυχούν οι «έχοντες». Είχαν την…εμπροσθοφυλακή τους-ξεσηκωμένους της «βάσης». Τσαρουχάδες με τα «ιδανικά» τους και το δικράνι προτεταμένο μη κάτι πάθει ο αφέντης, που’ γινε, σήμερα, πανό στη διαδήλωση.
ΤΑ θυμηθήκαμε, γιατί υπάρχει αντιστοιχία, με του «έλληνα τον τράχηλο κλπ» και με την ιστορία να επαναλαμβάνεται. Με την πρώτη σκέψη πως του…αρπάζουν την περιουσία φορομπήχτες ακινήτων, τινάχτηκε απ’ την καρέκλα του. Ποιος; Ο πλούσιος μη πληρώσει εκατομμύρια; Όχι, βέβαια (αυτός κάνει αγώνα από «μέσα», χωρίς να φαίνεται). Ο …προλετάριος ξεσηκώθηκε! «Ούτε σκέψη για νομοσχέδιο-ο φασισμός δεν θα περάσει» και πάει, τέλειωσε.
ΔΕΝ τον «καλύπτει» το 2-2,5% του έχοντος και κατέχοντος, της πλουτοκρατία (κατά ΚΚΕ), των μεγαλοτσιφλικάδων και μεγαλοεργολάβων, «φορτωμένων» με εκατοντάδες (άδεια) διαμερίσματα. Δεν ανησύχησαν οι παραπάνω, ανησύχησαν οι…παρακάτω. Σιωπά ο έχων, τσιρίζει ο προλετάριος, ορθώνει τείχος και «αγωνίζεται». Κλασικά, ιστορικά… ελληνικά.
ΜΙΑ ζωή, λοιπό, φωνάζαμε και φωνάζουμε. Μη πληρώσουμε οι φτωχοί (και πολλοί) πενταροδεκάρες, για να μη πληρώσουν οι πλούσιοι (και ολίγοι) εκατομμύρια. Μη πιαστούμε κορόιδα και πιαστήκαμε.
ΚΑΙ, βέβαια, στο βάθος, είναι πώς νιώθεις την «ισότητα» (στον καπιταλισμό) και τι κάνεις για το λιγόστεμα της αδικίας. Αν το πήρες απόφαση πως θα πορευτείς στο άρμα του. Με τους λιγότερους τριγμούς.