Αν θέλομε να είμαστε λιγάκι σοβαροί και να μην πετάμε στα σύννεφα θα παραδεχθούμε ότι ορθώς η κεντρική επιτροπή του Συ.Ριζ.Α. την στραβοκατάπιε πριν λιώσει, την καραμέλα για την «κατάργηση» και την «ακύρωση» των μνημονίων.
Τώρα πια, συντρόφισσα θα τα έμαθες, γίνεται λόγος για απλή «απεμπλοκή» από τα Μνημόνια και…
κάποιοι ούλτρα (sic) αριστεροί, δευτεροκλασάτοι, με τα δικά τους δίκια κι αυτοί, σηκώνουν το μπαϊράκι τους, αλλά αυτή η αναθεώρηση ακούγεται σαν να βάζει τα πράγματα σε μια πιο ρεαλιστική βάση, αφού η μεγάλη πλειοψηφία μας θέλει την παραμονή της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ.
Υπάρχουν όμως δύο δρόμοι «απεμπλοκής», «απαγκίστρωσης» ή «αποδέσμευσης» από τη μέγγενη των γελοίων συμβάσεων που υπέγραψαν, χωρίς καν να τις διαβάσουν, οι γελοίοι και οι αγύρτες που μας κυβερνούν τα τελευταία αυτά χρόνια της κρίσης. Η γλώσσα μας είναι εξαιρετικά πλούσια για να διαλέξουμε τη λέξη εκείνη που θα περιέγραφε τον πόθο μας για ένα «βελούδινο» διαζύγιο με τα μνημόνια του ζόφου μας, συνεχίζοντας ασφαλώς να ζούμε μέσα στο ευρωπαϊκό χαρέμι.
Αυτή είναι η επιλογή μας, αλλά τώρα που το πάρτι έχει τελειώσει, δύο είναι οι δρόμοι για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος.
Ο πρώτος, είναι ο δρόμος των προσκυνημένων στο σύστημα μπάρμπα-Φανούρηδων και των λοιπών «προοδευτικών» παρασίτων, που επιβιώνουν πολιτικά χάρη στον φόβο μας για το άγνωστο και την ατολμία μας. Είναι ο δρόμος αυτών που βλέπομε σήμερα, τώρα, να ανέχονται, όταν δε βάζουν και πλάτη, στην εθνική μειοδοσία που συντελείται από την κυβέρνηση των Ολετήρων. Μια αναίσχυντη κυβέρνηση που υπηρετώντας το σάπιο σύστημα πάνω στο οποίο παρασιτεί, έχει ξεπεράσει πλέον τα εσκαμμένα και κάθε επιτρεπτό όριο αυθαιρεσίας και αναλγησίας! Είναι το ανελέητο κυνήγι της μαρίδας, είναι το ανέντιμο χαράτσωμα επί δικαίων και αδίκων, είναι η συστηματική καταστροφή της μικρομεσαίας ραχοκοκαλιάς της κοινωνίας και της οικονομίας μας, είναι το επαίσχυντο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου μας αντί πινακίου φακής, είναι η ειδεχθής -και κυριολεκτική πλέον, φορολόγηση του αέρα που αναπνέουν οι άνεργοι και οι αναξιοπαθούντες που, απόρροια των πολιτικών της άθλιας αυτής συμμορίας, πολλαπλασιάζονται ασταμάτητα.
Ο άλλος δρόμος, είναι ο δρόμος της διαπραγμάτευσης. Αλλά για να έχεις την παραμικρή ελπίδα να διαπραγματευτείς με αποτελεσματικότητα, συντρόφισσα, πρέπει να έχεις κι ένα σχέδιο διαπραγμάτευσης.
Όταν μιλάς στο πόπολο για κούρεμα του χρέους, συντρόφισσα, πρέπει να έχεις υπόψη σου ότι το πόπολο μια χαρά καταλαβαίνει ότι το κούρεμα πρέπει να το θέλει κι ο πελάτης, αλλά πρέπει να το θέλει κι ο μπαρμπέρης, αλλιώς χαλάει η δουλειά.
Όταν μιλάς με τους δανειστές σου για αποπληρωμή ενός μέρους του χρέους με ρήτρα ανάπτυξης, πρέπει, αν θέλεις να σε πάρουν στα σοβαρά, να έχεις να παρουσιάσεις και το σχέδιο αυτής της ανάπτυξης που ευαγγελίζεσαι και που θα εμπεριέχει και το σχέδιο της αποπληρωμής που έχεις κατά νου και που υπόσχεσαι, συντρόφισσα.
Τώρα λοιπόν που φαίνεται να πλησιάζει η ώρα της «κυβερνώσας αριστεράς», τώρα πρέπει να μιλήσετε, συντρόφισσα∙ είτε θα μιλήσετε επί της ουσίας είτε, μόλις αναλάβετε το πηδάλιο του μισοβουλιαγμένου ελληνικού σκάφους, αντί για την πηδαλιουχία, θ’ αρχίσετε τις κυβιστήσεις πάνω στην κουβέρτα, συντρόφισσα∙ και να μου τη θυμηθείς την ώρα που σου το λέω!
Να τους πεις, λοιπόν, σε παρακαλώ συντρόφισσα, ότι πρώτα απ’ όλα πρέπει να αφήσουν κατά μέρος τις αερολογίες του καθηγητού κ. Πεντεδέκα και να απαιτήσουν να ελεγχθεί επί τέλους το δημόσιο χρέος. Μην ξεχνάς ότι αυτή είναι προπέρσινη δέσμευση που την έχουν κάνει γαργάρα οι ινστρούχτορές σου, συντρόφισσα.
Να ξέρεις ότι αν δε δέχονται οι δανειστές μας να συνομολογήσουν στο κούρεμα του χρέους, θα πρέπει να τα βρούμε μόνοι μας να τους τα επιστρέψουμε τα πρώτα δανεικά. Στο κάτω-κάτω της γραφής, πράγματι τα πήραμε τα δανεικά -άλλο ζήτημα που τα κάναμε αέρα κοπανιστό.
Λογιστικό έλεγχο λοιπόν στους αμυντικούς εξοπλισμούς, λογιστικό έλεγχο στην Ολυμπιάδα, λογιστικό έλεγχο στους εθνικούς μας εργολάβους που τόσα χρόνια μας έχτιζαν σχολεία και δρόμους και γιοφύρια και νοσοκομεία και πλατείες και ηρώα. Όλα με δανεικά φτιαγμένα, αυτά που τώρα θέλουμε να κουρέψουμε, συντρόφισσα, κι ας χρέωναν τις καλές εποχές διπλά και τρίδιπλα τα ηρώα μας και τα κανόνια μας -κι εμείς τους θαυμάζαμε για τις σπιτάρες τους και τις κουρσάρες τους και την καπατσοσύνη τους, άλλες εποχές, συντρόφισσα!
Λογιστικό έλεγχο και στους διάφορους τραπεζίτες, τους σύμβουλους και τους άλλους, ντόπιους και ξένους εγκληματίες με τα λευκά κολάρα που προσέλαβαν και πλήρωσαν με χρυσά συμβόλαια οι τραμπούκοι που μας κυβερνούν, μόνο για να κερδοσκοπήσουν κι αυτοί αισχρά πάνω στο κουφάρι της Ψωροκώσταινας.
Και να μου το θυμηθείς, συντρόφισσα, έτσι κι αρχίσομε να μαζεύομε σιγά-σιγά πίσω τα κλεμμένα, θα μαλακώσουν στο τέλος και οι φίλοι μας οι Ευρωπαίοι, που τεμπέληδες μας ανεβάζουν και αχαΐρευτους μας κατεβάζουν. Θα μαλακώσουν γιατί στο κάτω-κάτω της γραφής ούτε περισσότερο τεμπέληδες ούτε περισσότερο αχαΐρευτοι είμαστε εμείς από εκείνους –και μην ακούς που λένε τα κανάλια και γράφουν οι φυλλάδες. Μαζί θα μαλακώσουν και τα κοινοβούλια των χωρών τους, που μας έχουν δανείσει όλα αυτά που ούτε να τα αποπληρώσουμε μπορούμε αλλά ούτε και ξέρουμε ποιοι τα φάγανε!
Αυτά θα έπρεπε να σου πούνε, συντρόφισσα, που θέλεις το ευρώ και τη βολή του, οι αγκιτάτορές σου, αντί για να παραπονιούνται που άλλαξε τη φρασεολογία της η κεντρική σας επιτροπή.
Αυτά θα ήλπιζε να ακούσει κανείς από τα στόματά τους, συντρόφισσα, και όχι αυτούς τους ανέξοδους λεονταρισμούς, τους συναγελασμούς και τους καλοκαιρινούς «ανένδοτους», τους αντιστρόφως ανάλογης έντασης των υψηλών θερμοκρασιών της καλοκαιρινής ραστώνης∙ τροφή μόνο για την πεντάλεπτη παράσταση του δελτίου των οχτώ της Τηλεδημοκρατίας μας.
Αυτά θα ήλπιζε να ακούσει κανείς σήμερα, τώρα, περιμένοντας –φυσιολογικά- να ξεδιπλώνεται και σιγά-σιγά να μπαίνει σε διαβούλευση κι εκείνο το περίφημο σχέδιο της παραγωγικής ανασυγκρότησης που, ισχυρίζονται, συντρόφισσα, οι αγκιτάτορες σου ότι έχει η κεντρική σας επιτροπή στα συρτάρια της Κουμουνδούρου, έτοιμο να εφαρμοστεί.
Σου επισημαίνω, συντρόφισσα, ότι συνεχώς πληθαίνουν οι ψίθυροι που λένε ότι το σχέδιο της παραγωγικής ανασυγκρότησης είναι κι αυτό ανάλογης αξίας με τις υπόλοιπες αερολογίες της θλιβερής μας εποχής.
Αυτά ήθελα να σου πω συντρόφισσα και σου στέλνω αυτήν την επιστολή. Ελπίζω να την διαβάσεις κι αν νομίζεις ότι αξίζει τον κόπο, να δώσεις να τη διαβάσει κι ο ινστρούχτοράς σου κι ο αγκιτάτοράς σου, επίσης∙ κι αν γίνεται, στείλε σε παρακαλώ κι ένα αντίγραφο στα αξιότιμα μέλη της κεντρικής σας επιτροπής.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων, συντρόφισσα.
Alexandros Raskolnick