Του Αναστασίου Φαραντάτου, Σχη ε.α.
Μετά το «ιστορικό» δημοψήφισμα, το «βροντερό» ΟΧΙ (ποσοστό 36,10% του
εκλογικού σώματος) και τα τσάμικα και τις ζεμπεκιές της Πλατείας Συντάγματος…
(και
εγώ που νόμιζα ότι οι ξένοι θα χόρευαν πεντοζάλη!), έφθασε η ώρα της αλήθειας:
Πάμε για ένα νέο μνημόνιο ή για μια ρήξη.
Και αν μεν πάμε για ένα νέο μνημόνιο τότε ποια ήταν η αναγκαιότης του
δημοψηφίσματος, το οποίο με το από 02 Ιουλίου 2015 άρθρο μου είχα χαρακτηρίσει
ως «φιάσκο»;
(http://www.onalert.gr/default.php?pname=Article&catid=2&art_id=43470);
Αν επικρατήσει τελικά ένα νέο μνημόνιο-συμφωνία, το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος
ισοδυναμεί με ΝΑΙ και όλοι εκείνοι που εσύρθησαν στις κάλπες για να ψηφίσουν το
ΟΧΙ θα πρέπει να επανεξετάσουν την αξιοπιστία της κρίσης τους. Μήπως θα ήταν
καλύτερα να μην είχαν εξαπατηθεί και να είχαν επιλέξει την ΑΠΟΧΗ; Εκτός και αν
πράγματι με το ΟΧΙ εννοούσαν, εμπνευστές και ψηφοφόροι, την έξοδο από την ΕΕ
(μα τότε γιατί δεν έβαζαν στο δημοψήφισμα το ερώτημα: «Επιθυμείτε την παραμονή
της Ελλάδας στην ΕΕ;»-ΝΑΙ/ΟΧΙ; Απλές ασκήσεις λογικής!)
Από την άλλη οι υποστηρικτές του ΝΑΙ, δεν είχαν την στοιχειώδη πολιτική
οξυδέρκεια να σκεφθούν αυτό, που η ασημαντότητα του γράφοντος επεσήμανε
ευθύς εξ αρχής, δηλαδή να προτιμήσουν την αποχή από το ΝΑΙ (Είναι μήπως
άφρονες αλαζόνες με ανεπαρκείς συμβούλους;) Αντί λοιπόν αυτοί οι φωστήρες της
πολιτικής να καλούν καλλιτέχνες, παραγωγικούς φορείς, σωματεία, δημάρχους,
πρώην πρωθυπουργούς, Πασοκτζήδες, Νεοδημοκράτες και Ποταμίσιους να
φωνασκούν υπέρ του ΝΑΙ, ίσως θα έπρεπε να είχαν υιοθετήσει την άποψή μου και
να έκαναν μια άλλη οργανωμένη εκστρατεία, αυτήν της υποστήριξης της καθολικής
αποχής, με τα επιχειρήματα που ανέπτυξα στο από 02 Ιουλίου 2015 άρθρο μου
(“Γιατί οι στρατιωτικοί πρέπει να απέχουν από το δημοψήφισμα”-5 λόγοι για να
απέχουμε από το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015). Τότε το αποτέλεσμα του
δημοψηφίσματος δεν θα ήταν δεσμευτικό, άρα πολιτικά ΑΚΥΡΟ, αφού θα απείχε το
60,28% του εκλογικού σώματος και εξηγώ γιατί:
Οι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους είναι 9.858.508. Από αυτούς
συμμετείχαν στο δημοψήφισμα 6.161.140 εκλογείς (ποσοστό 62,5%).
Από τους 6.161.140 το 5,80%, δηλαδή 357.153, ψήφισαν άκυρο-λευκό (εδώ μπαίνει
και η ύποπτη, για μένα, στάση του ΚΚΕ, που ενώ αρχικά είχε δηλώσει ότι θα απέχει,
εν συνεχεία έσπευσε να ανασκευάσει καταθέτοντας δικό του άκυρο ψηφοδέλτιο,
κάνοντας αγώνα υπέρ του άκυρου και όχι ύπερ της αποχής και παρακάτω θα
καταλάβετε γιατί).
Εκ των υπολοίπων 5.803.987 εγκύρων έλαβαν το μεν ΟΧΙ 3.558.450 ψήφους
(ποσοστό επί των εγκύρων 61,31%, ενώ επί των ψηφισάντων 57,75%), το δε ΝΑΙ
2.245.537 ψήφους (ποσοστό επί των εγκύρων 38,69%, ενώ επί των ψηφισάντων
36,45%).
Δείτε τώρα τι θα είχε συμβεί αν η συμπαράταξη του ΝΑΙ είχε υιοθετήσει την αποχή:
Οι συνολικά απέχοντες θα ήταν 3.697.368 αρχικά, συν αυτοί που οδηγήθηκαν στο
ΝΑΙ=2.245.537, άρα σύνολο αποχής=5.942.905 εκλογείς, που μεταφράζεται σε
ποσοστό 60,28% επί του εκλογικού σώματος, άρα το δημοψήφισμα θα καθίστατο
ουσιαστικά άκυρο αφού μόνο 3.558.450 θα είχαν ψηφίσει ΟΧΙ (36,10% του
εκλογικού σώματος) και 357.153 θα είχαν επιλέξει άκυρο-λευκό (3,62% του
εκλογικού σώματος).
Φανταστείτε ακόμη περισσότερο, αυτοί που επέλεξαν ΑΚΥΡΟ-ΛΕΥΚΟ, να είχαν
προτιμήσει την ΑΠΟΧΗ (εδώ μπαίνει και ο ρόλος του ΚΚΕ, που επέλεξε άκυρο-
λευκό για να ενισχύσει τη συνολική συμμετοχή ανεβάζοντας το ποσοστό των
ψηφισάντων). Τότε η συνολική αποχή θα ήταν 63,90%, δηλαδή ένα ασφαλέστατο
ποσοστό για την πολιτική και ουσιαστική ακύρωση του δημοψηφίσματος!
Στην κρίση λοιπόν του αναγνώστη είναι να απαντήσει αν πράγματι οι υποστηρικτές
του ΝΑΙ ήσαν κατώτεροι των περιστάσεων, άφρονες αλαζόνες πολιτικοί με
ανεπαρκείς συμβούλους ή κομπάρσοι μιας καλοστημένης φαρσοκωμωδίας και αν
πράγματι το ΚΚΕ επιθυμούσε την ακύρωση του δημοψηφίσματος ή την επικύρωση
του όποιου αποτελέσματος με τη συμμετοχή των ψηφοφόρων του, υπέρ του
ΑΚΥΡΟΥ-ΛΕΥΚΟΥ.
Δυστυχώς, κατά την άποψή μου, παρακολουθούμε μια φαρσοκωμωδία, με
σκηνοθέτες και σεναριογράφους από το Χόλιγουντ, ευρωπαίους παραγωγούς και
εγχώριους πρωταγωνιστές και κομπάρσους.
Τελειώνω με το απόσπασμα από το σύγγραμμα «Έκκλησις προς το Πανελλήνιον
Κοινόν» του Περικλέους Γιαννοπούλου:
«ΕΛΛΗΝΑΔΕΣ μπακαλευόμενοι παντού της Γής, αν δεν ξαναβρεθείτε γρήγορα σε
ανάλογον υψηλή με τη Βυζαντινή Θέσι: ΕΙΣΘΕ ΧΑΜΕΝΟΙ. Δεν είνε στο χέρι Σας να
εκλέξετε τίποτα. Ή θα είσθε εις την πρώτην Γραμμή του Πολιτισμού, μεταξύ των
Πρώτων Πρωταγωνιστών ή στον ΠΑΤΟ της Οικουμένης κι’ ο κάθε Βούλγαρος (σ.σ.
Ευρωπαίος) θα καββαλικεύει τον Έλληνα για να κάμη το δρόμο του, σα γαϊδουράκι
για περίπατο. Μη μουγκρίζετε. Διά να Σωθείτε πρέπει να ταπεινωθείτε μόνοι Σας, να
απογυμνωθείτε μόνοι Σας από όλες τις Ψευτιές και τα Φούμαρα και να ιδείτε αληθινά
και κατάβαθα τα τρισελεεινά Σας ΧΑΛΙΑ και την ΚΑΤΑΝΤΙΑ της Φυλής. Από της
Πτώσεως της Πόλεως, Μοιρολογάτε Εθνικώς και κάνετε τις δουλίτσες Σας περίφημα
Ατομικώς. Από δε της Ελευθερώσεως της Ελλαδούλας, εφορτώσατε τα πάντα στο
Χάρτινο αυτό Κοκοράκι και πάλι κάνετε τις δουλίτσες Σας. Δηλαδή: και πάλι και μόνο
ΜΠΑΚΑΛΕΥΕΣΘΕ»
ΥΓ. Παρακαλώ όλους τους ε.α. στρατιωτικούς όλων των κλάδων και οποιουδήποτε
βαθμού, που ετάχθησαν δημοσίως με ενέργεις ή επιστολές τους υπέρ του ΝΑΙ, να
αποσύρουν όλες τις δικαστικές διεκδικήσεις, τις οποίες έχουν ενεργοποιήσει προς το
Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και το Ελεγκτικό Συνέδριο. Αυτό τουλάχιστον απαιτεί
η ηθική τάξη, διότι είναι υποκριτικό και οξύμωρο να στρέφεσαι κατά των αποφάσεων
των κυβερνήσεων της τελευταίας πενταετίας από τη μια και να στηρίζεις το ΝΑΙ από
την άλλη.