Πόσο πιο «κατώτατος»…ο κατώτατος μισθός;

Η δήλωση του Γ.Γ. του Υπουργείου Οικονομικών κ.Μέργου, ο οποίος υποστήριξε ότι ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα είναι υψηλός, αναμφίβολα αποτελεί κοινωνική πρόκληση για τους πολίτες που δοκιμάζονται από την ανέχεια και την ανεργία.

Έχουν αναρωτηθεί πως…

ένας πολίτης που έχει να συντηρήσει σπίτι και οικογένεια θα μπορέσει να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις του με 586 ευρώ μεικτά, όταν για παράδειγμα χρειάζεται 250 ευρώ μόνο για το ενοίκιο, 50 ευρώ για ρεύμα, 5 ευρώ για νερό, 5 ευρώ για ημερήσια διατροφή ενός ατόμου κ.ο.κ;

Παρόλα αυτά, αντί να επανεξεταστούν τα ομολογουμένως εξαθλιωμένα μισθολόγια, κάποιοι με περισσή θρασυδειλία ισχυρίζονται ότι είναι και υψηλά.

Με στόχο την δημοσιονομική προσαρμογή ο εργασιακός τομέας έχει μετατραπεί σε ζούγκλα χωρίς κανένα ίχνος κοινωνικής δικαιοσύνης. Ο μισθολογικός εξευτελισμός και η διαρκή συρρίκνωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων δεν έχουν σταματημό. Παράλληλα, η κατάσταση εντείνεται και για το παραγωγικό εργατικό δυναμικό της χώρας μας, για τους νέους που πρωτοβγαίνουν στην αγορά εργασίας-ανεργίας. Η αγανάκτηση και η απόγνωση που νιώθουν οι πολίτες και κυρίως οι νέοι έχουν αντικαταστήσει την ελπίδα και την προοπτική.

Οι νέοι βλέπουν τα όνειρά τους να εγκλωβίζονται ανάμεσα σε δυο επιλογές ή το πενιχρό μηνιαίο εισόδημα των 586 ευρώ ή την ανεργία. Μέσα σε αυτό το δυσάρεστο κλίμα οι κομματικές νεολαίες θα έπρεπε να διεκδικήσουν αυτά που δικαιωματικά ανήκουν στους νέους απαιτώντας ένα καλύτερο αύριο και να μην μένουν παρατηρητές και «χειροκροτητές» των αρνητικών εξελίξεων.

Η αλλαγή πολιτικής πλεύσης είναι επιτακτικό κοινωνικό αίτημα. Άλλωστε, το πρόσφατο παρελθόν έχει αποδείξει ότι με την στείρα πολιτική της λιτότητας δεν ευημερούν ούτε οι άνθρωποι ούτε οι αριθμοί και η έξοδος της χώρας από την οικονομική και την κοινωνική κρίση καρκινοβατεί. Καλά θα κάνουν οι πάσης φύσεως «προάγγελοι» της κοινωνικής εξαθλίωσης να αλλάξουν πολιτική ρότα. Είναι απαραίτητη μια πολιτική που θα θέτει ως προτεραιότητα τον πολίτη και όχι τους αριθμούς.

Η δημοσιονομική εξυγίανση πρέπει να συνδυαστεί με ένα «δίκτυ» κοινωνικής προστασίας.
Μισθοί Βουλγαρίας, μισθοί φτωχοποίησης της χώρας, μισθοί των 586 ευρώ με προοπτικές καθόδου δεν δείχνουν μια χώρα ανάπτυξης αλλά μια χώρα κοινωνικής εξαθλίωσης που φαλκιδεύει το μέλλον της νεολαίας της!

Με εκτίμηση
Γιώργος Δρακούλης
Ο εκλεγμένος από την βάση τ.Πρόεδρος ΟΝΝΕΔ Αχαΐας