Τώρα που μπαίνουμε στη… μεγάλη σαρακοστή των εκλογών, θα ήθελα να…
επιστήσω την προσοχή σας σε ένα εν πολλοίς άγνωστο ή, τέλος πάντων, εντελώς υποτιμημένο στη χώρα μας γεγονός: την ευρωπαϊκή υποψηφιότητα Τσίπρα.
Ένας συμπατριώτης μας, ένας από μας, επελέγη ως σύμβολο της περιόδου, ως ελπίδα, ως πρόσωπο που σηματοδοτεί μια κατεύθυνση και μια προοπτική, ως εκπρόσωπος μιας μεγάλης και ιστορικής πολιτικής οικογένειας σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Αλλά εμάς δεν ιδρώνει τ’ αφτί μας, είναι σαν να μη συνέβη ποτέ κάτι τέτοιο ή σαν να συμβαίνει σε μιαν άλλη χώρα και εμείς να μην έχουμε καμία σχέση μαζί του. Μιλάω, για όποιον δεν κατάλαβε, για την ευρωπαϊκή υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος επελέγη από το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς προκειμένου να διεκδικήσει τη θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Μια πρώτη εξήγηση του φαινομένου είναι ότι ουδείς προφήτης στον τόπο του. Με άλλα λόγια, ότι μπορεί η υποψηφιότητα Τσίπρα να ενδιαφέρει πολύ περισσότερο τους πολίτες άλλων χωρών, ιδίως των χωρών του Νότου και της ευρωπαϊκής περιφέρειας, που αναζητούν μια προοπτική αντίστασης απέναντι στους νεοφιλελεύθερους μονοδρόμους και στη γερμανική ηγεμονία.
Και πολύ λιγότερο εμάς, που τον έχουμε κάθε μέρα εδώ κοντά μας να κατατρίβεται με την καθημερινότητα ή με τρέχουσες συγκρούσεις, πότε με Σαμαρά και πότε με Βενιζέλο, Στουρνάρα ή Μεϊμαράκη, για να μην αναφέρω τις εσωκομματικές τριβές. Είναι ίσως λίγο δύσκολο να δεις τον δικό σου τον άνθρωπο -παρά την αναμφισβήτητη δημοτικότητά του- ως ευρωπαϊκό σύμβολο, ως πρόσωπο που μπορεί να ενώσει ετερόκλητες ευρωπαϊκές δυνάμεις σε μια κοινή προοπτική
.Σημείο G
Του Χριστόφορου Κάσδαγλη
thepressproject.gr
