Δεν σε θέλω πια θεσμικό συνταγματολόγο (τι πεζό).Άσε με να σε φανταστώ σαν ένα μοναχικό “αρχαιολόγο” στην Κούβα του Μπατίστα.Όλη μέρα να βουτάς για χαμένα ισπανικά γαλεόνια στα νερά του ωκεανού και τα βράδια να “καβαλάς” μια Πλυμουθ ανοιχτή και να ξεχύνεσε μες στην….
ΧΑΒΑΝΑ. Η μακριά της μούρη να την ακούς να σου μιλάει με 8 φωνές απ’το Ντητρόιτ και εσύ γερμένος στο μονοκόμματο κάθισμα της, τυλιγμένος μέσα σε μια καλοραμμένη σαντακρούτα, υγρός απ΄την αχλύ του ωκεανού να φτάνεις στα καμπαρέ και να χορεύεις ΡΟΥΜΠΑ. Αχ ρούμπα, με το μεγάλο σου κορμί, που στα βήματα της η πλαστικότητα σου και ο κυματισμός του κάνει τον ωκεανό να ντρέπεται.Και όταν η ορχήστρα θα ξεκουράζεται, εσύ σκαρφαλωμένος στη μπάρα του “Φλαμιγκο” μέσα σε δαχτυλίδια από καπνό Παρτάγκας με μια μπουκάλα κάβα από ρούμι θα σου σιγοτραγουδούν.
Στα βράχια της βουλής
κοιμάται ο μπένι ο “μπεκρής”
κοιμάται και ονειρεύεται
πως την χρυσή αυγή παντρεύεται.
Θα ακούς και το κοντραμπάσο απ τα δεξιά να σου παίζει τον ίδιο τον σκοπό, 3% με το πεθερό εκεί στο ορεινό.Και όλοι θα σε ρωτάνε.”Τι σου κανα και πίνεις…με τα θολά σου μάτια στον πρόεδρο* καρφιά”.
*Επιλογή δική σας το είδος του προέδρου
Παν.Αλτζερίνος-Γρηγοράκης
απστρ.Λοχαγός (ΣΣΕ 77)