.jpg)
Ἀπό τήν ἐκλογή τοῦ κ. Ἀλέξη Τσίπρα στήν πρωθυπουργία καί τήν ἄνοδο τοῦ ΣΥΡΙΖΑ στήν ἐξουσία,
ἡ διεθνής κοινή γνώμη παρακολουθεῖ ἕνα ἄνοστο θέαμα, τό ὁποῖο, περισσότερο ἀπό τά συμφέροντα καί
τήν εἰκόνα τῆς χώρας, ἐξυπηρετεῖ τούς Ἕλληνες πρωταγωνιστές του. Ὁ δέ κίνδυνος πού διατρέχουν ἐκτός
Ἑλλάδος οἱ τελευταῖοι εἶναι ἡ γελοιοποίησή τους. Ἄς δοῦμε, ὅμως, ποιά εἶναι τά στοιχεῖα πού συγκροτοῦν
αὐτή τήν θεατρική παράσταση.
Ὁ κ. Τσίπρας καί οἱ σύν αὐτῶ ἀνῆλθαν στήν ἐξουσία ὑποσχόμενοι τό τέλος τοῦ μνημονίου, τό ὁποῖο ἔληγε
στίς 28 Φεβρουαρίου 2015, τήν ἀποπομπή τῆς περίφημης τρόϊκας, ἡ ὁποία ἐπίσης θά ἔφευγε τήν ἴδια ἡμερο-
μηνία, καί τό κούρεμα τοῦ χρέους, τό ὁποῖο, ὅπως κατ’ἐπανάληψιν ἔχουμε τονίσει ἀπό τίς στῆλες αὐτές, εἶναι,
ὑπό ὅρους, διαχειρίσιμο. Ἐπίσης, ὁ νῦν πρωθυπουργός ὑποσχέθηκε ὅτι θά καταργήσει ὅλα τά δειλά μέτρα
ἐκσυγχρονισμοῦ καί ἀναδιαρθρώσεως τῆς οἰκονομίας, γιά νά τήν ἐπαναφέρει στήν πρό χρεωκοπίας κατάστα-
σή της –προφανῶς, γιά νά προετοιμάσει τήν προσεχῆ …χρεωκοπία! Ἀκόμα, ὁ ἀρχηγός τοῦ ΣΥΡΙΖΑ
ὑποσχέθηκε
τήν κατάργηση τῆς λιτότητος σέ ὁλόκληρη τήν Εὐρώπη καί δέν ἔπαυσε τά τρία τελευταῖα χρόνια νά ὑβρίζει
σκαιότατα τήν Γερμανία, πού εἶναι ὁ μεγαλύτερος χρηματοδότης καί πελάτης τῆς χώρας μας.
Μέ ὅλα αὐτά τά συνθήματα καί εὐνοούμενος ἀπό τά τραγικά ἐπικοινωνιακά καί τακτικά λάθη τῆς συγκυβερνή-
σεως, ὁ ΣΥΡΙΖΑ ἀνῆλθε στήν ἐξουσία ὄχι γιά νά ἐπιλύσει σοβαρά προβλήματα, ἀλλά γιά νά παραμείνει σέ
αὐτήν.
Αὐτό εἶναι τό ἀπώτερο σχέδιό του καί ἤδη τό ὑλοποιεῖ.
Σέ πρώτη φάση, λοιπόν, γιά νά ἀποπροσανατολίσει τήν κοινή γνώμη ἀλλά καί ταυτοχρόνως νά τήν φέρει
κοντά του, ξεκίνησε μία ἐπίδειξη-θέαμα τοῦ πρωθυπουργοῦ καί τοῦ ὑπουργοῦ του, οἱ ὁποῖοι ἐνδυματολο-
γικά θέλησαν νά δείξουν στούς ἐδῶ ὑπηκόους τους ὅτι δέν σέβονται τούς «κακούς» Εὐρωπαίους καί ἄλλους
τινές. Στήν συνέχεια, σέ μία χώρα ἡ ὁποία τό 2015 πρέπει νά πληρώσει 24 δισεκατ. εὐρώ ὑποχρεώσεις της πού
λήγουν, ἄρχισαν οἱ λεονταρισμοί καί οἱ κούφιες ἀπειλές, πού ἀπευθύνονται περισσότερο στό ἐσωτερικό πα-
ρά στούς ἑταίρους-δανειστές μας. Ἔτσι, στήν βάση τῆς ἀμιγῶς ἐπικοινωνιακῆς αὐτῆς τακτικῆς, ἡ κυβέρνηση
ἔφερε κοντά της ἕνα μεγάλο τμῆμα τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, τό ὁποῖο ἀγνοεῖ πλήρως τί μέλλει γενέσθαι.
Στό μεταξύ, ὅπως πληροφορηθήκαμε ἀπό διεθνεῖς χρηματιστηριακές πηγές, ἡ τακτική-θέαμα τοῦ ΣΥΡΙΖΑ
προκάλεσε σημαντικές χρηματιστηριακές ἀναταραχές ἀπό τίς ὁποῖες συγκεκριμένα ἐπιχειρηματικά συμφέ-
ροντα ἀποκόμισαν κολοσσιαῖα κέρδη, κυρίως ἀπό τις τραπεζικές μετοχές.
Κατά τά ἄλλα, ἔχοντας μαζί της τήν κοινή γνώμη –κάτι πού ἦταν καί ὁ βασικός στόχος της– ἡ κυβέρνηση,
ἐπειδή δέν θέλει νά πραγματοποιήσει διαρθρωτικές ἀλλαγές, ρίχνει τό βάρος της στό δημόσιο χρέος καί
τήν ἐπαναδιαπραγμάτευσή του ἐπιδιώκοντας νά κερδίσει, μέ κάποια εὐνοϊκή κίνηση, ἐσωτερικό χρόνο καί νά
ἀρχίσει νά ὁμιλεῖ γιά «νίκες» καί ἄλλα παρόμοια. Ὡς κύριο –καί παραπλανητικό– ἐπιχείρημα ἔχει τήν καταπο-
λέμηση τῆς φοροδιαφυγῆς, τήν ἀντιμετώπιση τῆς διαπλοκῆς καί τήν πάταξη τοῦ λαθρεμπορίου καυσίμων.
Ἔτσι, ἡ κυβέρνηση προσπαθεῖ νά πείσει ὅτι, μέ τίς ἐνέργειές της στούς τομεῖς αὐτούς, θά μπορέσει νά
καλύψειἕνα δημοσιονομικό κενό 6-7 δισεκατ. εὐρώ, γεγονόςπού μόνον θυμηδία προκαλεῖ σέ ὅσους γνωρίζουν
τήν
ἑλληνική πραγματικότητα.
Ἐνῶ, ὅμως, ἡ κυβερνητική ρητορική συνεχίζει να εἶναι θεατρική, οὐδείς γνωρίζει τί θά γίνει μέ τόν ἐπείγοντα
χαρακτήρα πού ἔχει τό θέμα τῆς ἀναπτύξεως στήν χώρα μας. Εἶναι ἔτσι χαρακτηριστικό τό γεγονός ὅτι στήν
προγραμματική του ὁμιλία ὁ κ. Τσίπρας οὔτε κάν ἀναφέρθηκε στήν ἀνάγκη προσελκύσεως ἐξωτερικῶν
ἐπενδύσεων, στήν βελτίωση τῆς ἀπορροφήσεως κοινοτικῶν πόρων, στό περίφημο ἐπενδυτικό σχέδιο Γιοῦνκερ
καί στήν ζωτική ἀνάγκη νά εἰσέλθει ἡ χώρα
στήν ψηφιακή ἐποχή μέ πρῶτες ὕλες τήν γνώση, την εὐφυΐα καί τήν καινοτομία. Ἀντ’ αὐτῶν, ἡ ὁμιλία του
ἀπέπνεε ἕνα εἶδος σαδιστικοῦ κρατισμοῦ, πού ἴσως να ξεπερνᾶ καί τό τεθνεώς σοβιετικό πρότυπο.
Στήν σημερινή φάση τῆς παγκόσμιας οἰκονομικῆς πραγματικότητος, ὅμως, γιά τήν χρεωκοπημένη χώρα μας, ἡ
ἔξοδος ἀπό τήν κατάσταση αὐτή καί ἡ ἀνάταξη πρός ἀναπτυξιακές ἐπιδόσεις ἐξαρτῶνται σχεδόν ἀποκλειστικά
ἀπό τήν πραγματοποίηση παραγωγικῶν ἐπενδύσεων, κατά κύριο δέ λόγο σέ τομεῖς πού ἀνοίγουν νέες ἀγορές.
Περισσότερο ἀπό ὁ,τιδήποτε ἄλλο, ἡ Ἑλλάδα ἔχει ἀνάγκη ἀπό σημαντικές ἐπενδύσεις πού θά παράγουν
ἐθνικό πλοῦτο στό διηνεκές. Ὄχι ἀπό δημόσιες ἐπενδύσεις –οἱ ὁποῖες, κατά κανόνα, αὐξάνουν πρόσκαιρα
τήν ἀπασχόληση καί μετά τήν ὁλοκλήρωσή τους ἐξελίσσονται σέ παράγοντες πού προκαλοῦν δημοσιονομική
ἐπιβάρυνση, εἴτε γιά λόγους κακοδιοίκησης εἴτε ἐπειδή χρησιμοποιοῦνται ὡς μηχανισμοί μεταφορᾶς πόρων
πρός τά κάτω, γιά λόγους κοινωνικῆς πολιτικῆς.
Οἱ ἐπενδύσεις πού μπορεῖ νά ἔχουν ἀποτέλεσμα εἶναι κυρίως οἱ ξένες, γιά δύο λόγους: Πρῶτον, ἐπειδή
ἐξυγιαίνουν τό ἰσοζύγιο κεφαλαίων πού πάσχει χρονίως καί φαίνεται μέσα ἀπό τό ἐξωτερικό ἰσοζύγιο. Δεύτε-
ρον, καί σημαντικότερο, ἐπειδή στήν σημερινή κατάσταση τῆς παγκόσμιας οἰκονομίας μόνον διεθνεῖς ἐπεν-
δυτές καί διεθνεῖς ἐπιχειρηματίες διαθέτουν παγκοσμιοποιημένα δίκτυα προωθήσεως τῶν προϊόντων τους
πού ἀπαιτεῖ ἡ μακροχρόνια ἐπιβίωσή της.
«Ἄλλο τό βιοτεχνικό ἐργοστάσιο παραγωγῆς αὐτοκινήτων πόνυ στήν Θεσσαλονίκη καί ἄλλο ἡ ἐγκατάσταση
ἐργοστασίου αὐτοκινήτων τῆς Νισσάν, γιά παράδειγμα» ἐπισημαίνει, πολύ εὔστοχα, ὁ γνωστός οἰκονομολόγος
κ. Κώστας Σοφούλης. Τονίζει δέ ὅτι ἡ μή ἀναφορά τοῦ πρωθυπουργοῦ στίς ἐπενδύσεις ἴσως νά ὑποκρύπτεικαί
κάποιες ἀνομολόγητες προθέσεις του, τίς ὁποῖες θά πρέπει νά προσέξουμε ἰδιαιτέρως.
τοῦ Ἀθαν. Χ. Παπανδρόπουλου