Έχουν ξεπεράσει κάθε όριο (αλλά χεστήκανε)!

Στη συγκυρία ζωής ή θανάτου για μια χώρα που ξεψυχάει υπό το βάρος της «θεραπευτικής αρωγής», τη στιγμή που ο κάθε νοήμων θα πρόστρεχε σε ό,τι πιο ευφυές διαθέτει ο τόπος, εντός και εκτός συνόρων, εν ανάγκη και σε εξωεθνείς επιστήμονες, το «μάνατζμεντ» του τρόμου την παρέδωσε στους ίδιους κομπογιανίτες ή στους επιγόνους τους: κόρη Κεφαλογιάννη, υιός Βαρβιτσιώτη, κόρη Γεννηματά και υιός Μητσοτάκη είναι η φουρνιά της «ανανέωσης» δίπλα στα «καταξιωμένα» στελέχη της εφαρμοσμένης καταστροφής! 

Και ο διορισμός του κ. Παπουτσή στην Παγκόσμια Τράπεζα ήρθε επιβεβαιωτικός στην επιβεβαίωση που προσέφερε ο «ανασχηματισμός», ότι δηλαδή το ανθρώπινο είδος των παλαιοκομματικών δεν αλλάζει, μόνο χειροτερεύει. Τα κοράκια όσο πάνε και μαυρίζουνε. Τα σκατά όσο τα ανακατεύεις βρωμάνε περισσότερο …

Να είναι τραγική ειρωνία, «poetic justice» που λέμε και στο Αμέρικα, το γεγονός ότι τη διακυβέρνηση της χώρας ανέλαβαν εκ νέου και κατ’αποκλειστικότητα, αφότου «έσπασαν» τα δεκανίκια της ΔΗΜΑΡ, οι σύγχρονες Συμπληγάδες του δικομματισμού που επί μία 30ετία κατατσάκισαν το καράβι της χώρας; Να είναι και έσχατο σημείο κατάντιας για μια χώρα ότι τις τύχες της, στην πιο κρίσιμη ίσως περίοδο της σύγχρονης ιστορίας της, διαχειρίζονται δύο κόμματα που ακόμη και με βάση το ποσοστό που έλαβαν στις προηγούμενες εκλογές (και το οποίο αποκλείεται μαθηματικώς να έχουν ακόμη) συνιστά επικίνδυνη μειοψηφία (εφόσον ληφθεί υπόψιν και το 30% της αποχής); Εάν δεν είναι αυτό ολιγαρχία, τότε τί είναι;

Πρόκειται για κυβέρνηση-ανακύκλωση, αφού εκ των πραγμάτων προτεραιότητα δεν είναι ή όσο το δυνατόν αποτελεσματικότερη διακυβέρνηση, αλλά η διατήρηση εσωκομματικών ισορροπιών, η σπουδή να κρατηθή το επίπεδο της υπουργικής στελέχωσης σε αυτό του «πρωθυπουργού» και τέλος η δυνατότητα σε κάποιους «να μάθουν», να ψηθούν στην κομματική διαχείριση του κράτους, αφού κάθε κλειστό κύκλωμα φροντίζει πρώτα και κύρια την επιβίωσή του.

Ο καταρρακωμμένος και τραγικά απελπισμένος ελλαδικός λαός με το να ανέχεται τη δίπρακτη φαρσοκωμωδία με πρωταγωγιστές τα δύο κόμματα-συμμορίες που γονάτισαν τη χώρα και την οδήγησαν σε οικονομική κατοχή, να τον βγάλουν από την κρίση δεν παραδίδεται στη μοίρα του, όπως πολλοί θα νομίσουν. Δίνει μια τελευταία ευκαιρία – απολύτως τελευταία – στους ασελγούς επί της αξιοπρέπειας και ευφυίας του να ξεσκατώσουν τον βόθρο που οι ίδιοι γέμισαν. 

Ετσι και αποτύχουν, οι συνέπειες δεν θα είναι απλά πολιτικές, η τιμωρία θα είναι και σωματική! Και πριν κάθε τενεκές σκοπίμως ερμηνεύσει αυτή τη διατύπωση ως παρακίνηση σε βιαιπραγία εναντίον τους να διευκρινίσω, «φορ δε ρέκορντ», ότι με σωματική τιμωρία εννοώ φυλακή, κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων και μετατροπή του βίου τους σε αβίωτο, όπως δηλαδή έχουν οι ίδιοι κάνει με τη ζωή του ελληνικού λαού.

*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.

ΥΓ: «Η κυβέρνηση συνεχίζει να διορίζει αποτυχημένους πολιτευτές και απολιθώματα του πολιτικού συστήματος σε καίριες κρατικές θέσεις. Η επιμονή της είναι ανεξήγητη. Το κράτος, και ειδικά τα ασφαλιστικά ταμεία και οι διάφοροι μεγάλοι οργανισμοί, χρειάζονται μάνατζερ, ανθρώπους με εμπειρία και ικανότητες. Ο διορισμός κομματικών εξαγριώνει την κοινωνία, που δεν αντέχει άλλο αυτού του τύπου τη διακυβέρνηση και απαιτεί αξιοκρατία. Είπαμε, οι παλιές συνήθειες δύσκολα κόβονται, αλλά το κακό έχει παραγίνει…»

Καθημερινή, Σάββατο, 29 Ιουνίου, Κύριο Άρθρο