ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΗΝ ΜΕΣΟΓΕΙΟ ΥΔΡΟΛΥΟΝΤΑΣ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ ΧΗΜΙΚΑ ΣΤΑ ΝΕΡΑ ΤΗΣ
Στις 27 Απρίλη άρχισε η καταστροφή περίπου 800 τόνων χημικών όπλων από τους 1400 τόνους που πούλησαν στη Συρία οι Βιομηχανίες του Πολέμου. Η διαδικασία καταστροφής, με τη μέθοδο της υδρόλυσης, γίνεται σε διεθνή ύδατα μεταξύ Κρήτης, Λιβύης, Ιταλίας και Μάλτας, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αυτό το επικίνδυνο πείραμαγίνεται πρώτη φορά στη θάλασσα, καθώς οι υποψήφιες χώρες, Αλβανία, Βέλγιο, Νορβηγία κ.ά., παρά τα ισχυρά αντισταθμιστικά οφέλη που τους δόθηκαν, αρνήθηκαν την καταστροφή των όπλων στο έδαφός τους.
Η μεταφορά και καταστροφή των χημικών όπλων της Συρίας στην Μεσόγειο προσκρούει στους περιορισμούς που θέτουν η διεθνής Συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS 1982) καθώς και η Συνθήκη του Λονδίνου για την πρόληψη της θαλάσσιας ρύπανσης από την απόρριψη αποβλήτων (LC1972), που έχουν υιοθετηθεί για να προστατεύσουν το θαλάσσιο περιβάλλον και για να θέσουν κριτήρια για τη μεταφορά και απόρριψη τοξικών φορτίων.
Ειδικοί επιστήμονες από την Ελλάδα και το Ισραήλ έχουν ήδη εκφράσει σοβαρές ανησυχίες για την αποτελεσματικότητα της μεθόδου της υδρόλυσης για να εξουδετερώσει χημικά όπως το Σαρίν, το αέριο μουστάρδας και το θειάφι, ενώ τα κατάλοιπα-υπολείμματα αυτής της διαδικασίας είναι τοξικά απόβλητα.
Οι συνέπειες είναι καταστροφικές για τα θαλάσσια και παράκτια οικοσυστήματα, για τους ανθρώπους και την οικονομία, καθώς η Μεσόγειος είναι μια κλειστή θάλασσα με πολύ αργό ρυθμό ανανέωσης υδάτων. Μια τέτοια ενέργεια δεν σέβεται τις τοπικές κοινωνίες τις Μεσογείου, τις διεθνείς συνθήκες και τα πολύ ευαίσθητα οικοσυστήματα και θαλάσσια είδη που βρίσκονται στην περιοχή.
Ο τόπος και ο τρόπος που έχουν επιλεχθεί για την καταστροφή των χημικών όπλων αποκαλύπτουν για μία ακόμη φορά το ρόλο που επιφυλάσσουν στον παγκόσμιο Νότο οι ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες και οι ντόπιοι εταίροι τους. Ο χώρος αυτός έχει επιλεγεί για να συντηρεί την Οικονομία του Πολέμου μέσω τεχνητών οικονομικών και πολεμικών συγκρούσεων· ως σκουπιδότοπος των επικίνδυνων καταλοίπων της «ανάπτυξης»· ως τόπος όπου η ζωή δεν έχει αξία.
Δεν δεχόμαστε το ρόλο που μας επιφυλάσσουν.
ΚΑΝΕΝΑ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΤΙΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ