Ευχαριστούμε τους Αμερικανούς

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΝΑ ξεκινήσουμε απ’ τα παλιά και ιστορικά. Με τις συνθήκες Ζυρίχης και Λονδίνου (Φεβρ. 1959) και τις εγγυήτριες δυνάμεις (Ελλάδα, Τουρκία, Αγγλία), για την «ασφάλεια» της Κύπρου. Ήταν η «ευτυχέστερη μέρα της ζωής» του αείμνηστου Κων. Καραμανλή και η δυστυχέστερη της Κύπρου, ως απαρχή των…..
δεινών της (τουρκική εισβολή 1974). Με το «Σαμψωνικό» πραξικόπημα εμπνεύσεως Ιωαννίδη και τον (τεχνητό) κίνδυνο της Κύπρου-πρόσχημα για εισβολή των Τούρκων-μετά το (μεθοδευμένο) πραξικόπημα κατά του Μακαρίου. Εισβολή νόμιμη(!) βάσει των συμφωνιών (Ζυρίχης και Λονδίνου)-οι Αμερικανοί σχεδιάζουν πολύ νωρίτερα και σε χρόνο ανύποπτο.

ΚΙ ύστερα; Βγαίνει στις (διεθνείς) κάμερες ο (παμπόνηρος) Ετσεβίτ και δηλώνει θριαμβευτικά: «Ευχαριστούμε Ρώσους (τότε…υπήρχε ακόμα Ρωσία) και Αμερικανούς δια την επιδειχθείσαν κατανόησιν». Για τα στραβά τους μάτια στον Αττίλα πάει να πει, όσο να μπάσουν…υπεράριθμους Τούρκους στο Νησί.

ΤΑ χρόνια πέρασαν και το (δεύτερο) «ευχαριστούμε τους Αμερικανούς» αντήχησε ελληνικά, ευρωπαϊκά, Νατοϊκά. Από χειλέων έλληνα Πρωθυπουργού (μερικών ημερών). Χωρίς ο κ. Σημίτης να κοκκινίζει. Μιλάμε για την επομένη της κρίσης στα Ίμια και τον θανάσιμο κίνδυνο ελληνοτουρκικής σύρραξης. Με τους Τούρκους, μετά το επεισόδιο να εγείρουν αξιώσεις συνιδιοκτησίας στο Αιγαίο των «Γκρίζων Ζωνών» και τους «Γκρίζους Λύκους» να δείχνουν τα δόντια τους. Την Τσιλέρ να επιμένει «τουρκικά» και τον δικό μας (Σημίτη)…αμερικανικά. Χαρμάνης για (πρωθυπουργική) εξουσία ο υπονομευτής του Ανδρέα και αρχισυνδαιτυμόνας στα «μυστικά του δείπνα» με πιστούς (Πάγκαλο, Βάσω, Αυγερινό), έδωσε τις «εξετάσεις» του, τσέπωσε την πράσινη κάρτα και παρέμεινε Πρωθυπουργός. Με τον Ανδρέα να πνέει τα λοίσθια και με τους «εκσυγχρονιστές» να διαμοιράζονται τα ιμάτιά του και να μοιράζονται υπουργεία. Κι ούτε ένα…σημιτικό κεράκι για τις ψυχές των τριών δολοφονημένων(;) αξιωματικών του Πολεμικού μας Ναυτικού. Ούτε νύξη για παραίτηση του κ. Πάγκαλου αγκιστρωμένου στον υπουργικό του θώκο, που αναπτύσσει (πολύ αργότερα) τη θεωρία του…αέρα που παρέσυρε τη σημαία μας, για να αναρτήσουν τη δικιά τους (στη βραχονησίδα) οι Τούρκοι.

ΤΟ’ χουν σύστημα οι Αμερικάνοι. Δίνεις τις «εξετάσεις» σου. Περνάς απ’ την κρίση τους, σε δοκιμάζουν με τη «λυδία λίθο» τους και σηκώνουν τις μπάρες για να τρέξεις. Με το «Οκέι» τους φυλαχτό και οδηγό. Ήσουν πιστός και συνεπής μέχρι το τέλος; Γράφεις τα απομνημονεύματά σου, δίπλα στο τζάκι. Πας να το παίξεις ελεύθερος, αδέσμευτος και…ελευθερόστομος; Θα σε φάει το σκοτάδι. Κι αν «δεν τους ευχαριστήσεις»; Οι μπάρες κλειδωμένες κι ο δρόμος κλειστός.