Κώστα Δημ.Χρονόπουλου
(Αρθρογράφου -Σχολιογράφου)
Ατενίζουμε ενεοί το ….. θολό “ξεκαθάρισμα” του τοπίου (!…)…
Αγωνιζόμαστε, ως χώρα, να ξεδιαλύνουμε την περίπλοκη, δυσμενή κατάσταση
στην οποία βρισκόμαστε, αλλά δεν το κατορθώνουμε.
Όχι μόνον επειδή αντιμετωπίζουμε τις άκαμπτες απαιτήσεις των τοκογλύφων
δανειστών, και την εχθρότητα “φίλων εταίρων και εταιρών”, αλλά και εξαιτίας της
δικής μας ευήθειας, ανευθυνότητας, θολοκουλτούρας και θολότητας.
Όσο περνάει ο καιρός, τόσο περισσότερο βυθιζόμαστε στο τέναγος της
χρεωκοπίας, στο βούρκο της ανυποληψίας.
Επιπρόσθετα (τρισχειρότερο) χάνουμε την εθνική μας κυριαρχία!.
Φταίνε άραγε μόνον οι κακοί ξένοι; Bολικό ανακουφιστικό άλλοθι.
Αν ο Γερμανός Υπ/γος Οικονομικών είναι ……
Εμείς τι κάνουμε και πως τον αντιμετωπίζουμε;
Τι αντιπαρατάσσουμε; Ποιά βέλη διαθέτουμε στη φαρέτρα μας;
Ή (Μιά και παίχτηκαν και τζογαδόρικα παίγνια με πολιτικές μπλόφες και ασάφειες
… δημιουργικές) ποιούς κρυφούς άσους διαθέτουμε;
Η πικρή αλήθεια είναι πως οι πέντε κυβερνήσεις της κρίσης (Σ.Σ χωρίς να είναι
άμοιρες ευθυνών και οι προηγούμενες) επέδειξαν:
– Κραυγαλέα Α κ ρ ι σ ί α και αχρείαστη Ακριτοέπεια.
– Προσήλωση /εξάρτηση από το (καταραμένο) πολιτικό κόστος, σε βαθμό που
υπερβαίνει ακόμη και τους βαρύτατα εθισμένους ναρκομανείς.
– Κομματοφροσύνη και επαγγελματική αφοσίωση στο επάγγελμα του “Πολιτικού”
στο οποίο επιδίδονται.
– Ασύγνωστη αδιαφορία για συνέπεια προεκλογικών διαβεβαιώσεων/ υποσχέσεων
και μετεκλογικών πράξεων.
– Ταύτιση του προσωπικού (και κομματικού) συμφέροντος με εκείνο της ευημερίας
του λαού και του εθνικού συμφέροντος (!).
-Ανάρμοστη κομματική αλληλοεξόντωση, ενώ ο κόσμος δυστυχούσε.
– Απαράδεκτη επίδειξη …… “φτηνού πνεύματος και εμπαιγμού των πολιτών, δήθεν
αφουγκραζόμενοι τη θέλησή του!…..
-Μοναδικές – και ανησυχητικές – ικανότητες “νονών” που βαφτίζουν /
ονοματοδοτούν τα “Ναι σε Όχι” – και τανάπαλιν – τις αποτυχίες, επιτυχίες, τον
εξευτελισμό / αναξιοπρέπεια σε εθνική αξιοπρέπεια (!).
– Το Γ’ Μνημόνιο ως …..κατάργηση των δύο προηγούμενων (;)
Κοντολογίς: το παράταιρο, παραφύση ζευγάρι πολιτικό κόστος και πατριωτικό
καθήκον, τέλεσε τους “γάμους” του με τραβεστί – κουμπάρο: τον
ΚΟΜΜΑΤΟΛΑΙΚΙΣΜΟ.
Θυμίζω:
– Η κρίση ξεκίνησε πρίν το 2008, αλλά η τότε Κυβέρνηση της ΝΔ δεν έλαβε μέτρα.
– Ο κος ΓΑΠ (2009) έριξε την κυβέρνηση της ΝΔ επειδή “λεφτά υπήρχαν”.
Στην συνέχεια το δίδυμο της συμφοράς Πρωθ/γος και Υπ/γος Οικονομικών
εγκλημάτησαν και μας πήγαν στο ΔΝΤ και την Τρόικα.
Πέφτει η Κυβ. ΓΑΠ και έρχεται εκείνη του κου Παπαδήμου.
– Το 2012 ο (τότε, …αντιμνημονιακός) κος Σαμαράς ρίχνει την Κυβέρνηση και
………….. συνεχίζει με μνημόνιο Νο 2 (!).
– Το 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ ζητεί -και επιτυγχάνει λόγω λήξης της θητείας του Προέδρου
της Δημοκρατίας – να πάρει την εξουσία. Θέλει να σκίσει τα προηγούμενα
μνημόνια με πρωτότυπο τρόπο:
Υπογράφοντας ένα επαχθέστερο τρίτο, το οποίο σφοδρά απεχθάνεται (!…..).
– Εμείς;
Εμείς συνεχίζουμε να κουβαλάμε (με εκλογές ή δημοψήφισμα) νερό στους
ΚΟΜΜΑΤΟΜΥΛΟΥΣ !
ΥΓ Πικρή διαπίστωση:
Έχουμε πέσει – εδώ και δεκαετίες – στον
Λ ά κ κ ο τ ω ν λ ε ό ν τ ω ν του ΚΟΜΜΑΤΟΛΑΙΚΙΣΜΟΥ.
(Σ.Σ Παρήγορο το ότι μερικοί, αρκετοί, το απολαυάνουν …… μαζοχιστικά. Έχουν
μάλιστα το κουράγιο και την χαζομάρα να τσακώνονται αναμεταξύ τους
υπερασπιζόμενοι τις κομματικές τους στάνες !!!).