Η Ελλάδα παραμένει μια σκληρή ανοιχτή φυλακή για τους μετανάστες

τα σκλαβοπάζαρα των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η Ελλάδα είναι απλώς το πέρασμα, λόγω της γεωγραφικής της θέσης. Από το 2003, που άρχισε να εφαρμόζεται ο ευρωπαϊκός Κανονισμός 343/2003, που πολιτογραφήθηκε ως ΔΟΥΒΛΙΝΟ ΙΙ, η Ελλάδα μετατράπηκε σε μια τεράστια ανοιχτή φυλακή για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, οι οποίοι εγκλωβίζονται στη χώρα μας. Οι Διευθύνσεις Αλλοδαπών δίνουν πολιτικό άσυλο με το σταγονόμετρο, ενώ σύμφωνα με το ΔΟΥΒΛΙΝΟ ΙΙ οι μετανάστες που εισήλθαν παράνομα στην Ελλάδα και συλλαμβάνονται στη συνέχεια σε άλλη χώρα της ΕΕ επαναπροωθούνται στην Ελλάδα, η οποία είναι υποχρεωμένη να τους δεχτεί. Έτσι  εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες συσσωρεύονται στη χώρα μας, επιβιώνοντας στις γνωστές άθλιες συνθήκες.

Το ΔΟΥΒΛΙΝΟ ΙΙ εγκρίθηκε στο Συμβούλιο Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ επί των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ (Κ. Σημίτης). Η τροποποίησή του από την Κομισιόν, που θα πολιτογραφηθεί ως ΔΟΥΒΛΙΝΟ ΙΙΙ, ξεκίνησε κατά τη θητεία της δεύτερης κυβέρνησης του Κ. Καραμανλή και η επικύρωσή της ολοκληρώνεται κατά τη θητεία της τρικομματικής κυβέρνησης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ.

Το 2008, η Κομισιόν εξέδωσε σχέδιο Κανονισμού, με το οποίο ο κανονισμός ΔΟΥΒΛΙΝΟ ΙΙ τροποποιούνταν επί το δυσμενέστερο. Στο σχέδιο αυτό παρέμενε η διάταξη, ότι το κράτος μέλος από το οποίο ο μετανάστης εισήλθε παράνομα στην ΕΕ είναι αρμόδιο για να εξετάσει το αίτημά του για την παροχή ή μη πολιτικού ασύλου. Η τροποποίηση του Κανονισμού (ΔΟΥΒΛΙΝΟ ΙΙ) εγκρίθηκε από την Κομισιόν στις 3 Δεκέμβρη του 2008 και στις 5 Δεκέμβρη διαβιβάστηκε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και στο Συμβούλιο Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων. Στις 7 Μάη του 2009 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο διατύπωσε την 1η Γνώμη του και από τις 4 Ιούνη του 2009 άρχισαν οι συζητήσεις. Με μεγάλα κενά το 2010 και το 2011, το Συμβούλιο Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων κατέληξε στις 6 Δεκέμβρη του 2012 σε συμφωνία πάνω σε ένα κείμενο τροποποίησης του Κανονισμού ΔΟΥΒΛΙΝΟ ΙΙ, που είχε συμφωνηθεί με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Δύο ήταν τα κρίσιμα Συμβούλια Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων, στα οποία προετοιμάστηκε και ολοκληρώθηκε αυτή η συμφωνία. Το πρώτο συνεδρίασε στις 25-26 Οκτώβρη του 2012 και το δεύτερο στις 6-7 Δεκέμβρη του 2012. Στο Ανακοινωθέν Τύπου με αριθμό εγγράφου 15389/12, μετά τη σύγκληση του Συμβουλίου στις 25 και 26 Οκτώβρη, αναφέρεται: «Επίσης ολοκληρώθηκαν οι διαπραγματεύσεις Συμβουλίου και Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με την ουσία του κανονισμού “Δουβλίνο”. Το μόνο ζήτημα που εκκρεμεί σχετίζεται με την διαδικασία επιτροπολογίας, δηλαδή αν θα πρέπει να χρησιμοποιούνται κατ’ εξουσιοδότηση ή εκτελεστικές πράξεις. Πραγματοποιήθηκε ήδη μια πρώτη συνεδρίαση για το θέμα αυτό με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο».

Ακολούθησαν και άλλες κοινές συναντήσεις μεταξύ εκπροσώπων των λεγόμενων θεσμικών οργάνων της ΕΕ και στις 15 Νοέμβρη κατέληξαν σε συμφωνία. Στη συνεδρίασή του το Δεκέμβρη, το Συμβούλιο κατέληξε σε συμφωνία, όπως αναφέρεται στο Ανακοινωθέν Τύπου με αριθμό 17315/ 12:«Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ του Συμβουλίου και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σχετικά με τον κανονισμό του Δουβλίνου ολοκληρώθηκαν και το Συμβούλιο ενέκρινε χωρίς συζήτηση (ως σημείο Α) τη σχετική πολιτική συμφωνία».

Σημειώνουμε πως, όταν ένας κανονισμός, μετά από χρονοβόρα συζήτηση και ψηφοφορίες, εισάγεται σε ένα Συμβούλιο ως θέμα Α, σημαίνει ότι έχουν ολοκληρωθεί οι ουσιαστικές συζητήσεις και απομένει μόνο μια τυπική ψηφοφορία στην αμέσως επόμενη συνεδρίασή του. Εφόσον πρόκειται για προϊόν κοινής συμφωνίας των θεσμικών οργάνων, το ψηφισμένο κοινό κείμενο στέλνεται και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, για να ψηφιστεί και από αυτό χωρίς τροπολογίες.

Οπως αντιληφθήκατε, ολοκληρώθηκε ουσιαστικά η συζήτηση και η ψήφιση του Κανονισμού ΔΟΥΒΛΙΝΟΥ ΙΙΙ. Το αμέσως προσεχές χρονικό διάστημα, ο νέος Κανονισμός θα πάρει αριθμό, θα δημοσιευτεί στην Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και θ’ αρχίσει να εφαρμόζεται. Και η Ελλάδα θα συνεχίσει να αποτελεί μια ανοιχτή σκληρή φυλακή για τους μετανάστες. Αυτό το βάσανο θα διαρκέσει για πολλά χρόνια και ανά διαστήματα θα γίνονται μαζικά πογκρόμ κατά των μεταναστών, όπως ο «Ξένιος Ζευς» που εγκαινίασε η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη.

Ενώ, όμως, ο νέος Κανονισμός είναι τελειωμένος και είναι χειρότερος από τον προηγούμενο, στην Ελλάδα τηρείται αιδήμων σιωπή. Λες και δεν έγινε τίποτα. Λες και δεν είναι ιδιαίτερα ελληνικού ενδιαφέροντος το θέμα. Λες και δεν παραμύθιαζαν επί χρόνια τον ελληνικό λαό όλες οι κυβερνήσεις και όλα τα πολιτικά κόμματα (ακόμη και ο Καρατζαφέρης, όταν ήταν στις δόξες του), ότι δίνουν αγώνα για να τροποποιηθεί το ΔΟΥΒΛΙΝΟ ΙΙ, για να αναλάβουν και άλλες χώρες μεταναστευτικό «βάρος», για να μειωθεί ο αριθμός των μεταναστών που παραμένουν εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα. Κι ενώ τόσο φλύαροι ήταν την περίοδο που γίνονταν οι σχετικές συζητήσεις στα θεσμικά όργανα της ΕΕ (παρασύροντας μάλιστα και κάποια αντιρατσιστικά μαγαζιά, που πάντοτε αρέσκονται στο παραμύθιασμα από την εξουσία, με την οποία θέλουν να έχουν επαφή), τώρα που ο νέος Κανονισμός ολοκληρώθηκε επικρατεί μούγκα στη στρούγκα. Καθολική μούγκα.

Ο πολιτικός προϊστάμενος του λεγόμενου υπουργείου Προστασίας του Πολίτη Ν. Δένδιας πήρε προσωπικά μέρος στο Συμβούλιο του Οκτώβρη, μαζί με τον υφυπουργό του υπουργείου Δικαιοσύνης Κ. Καραγκούνη, ενώ στο Συμβούλιο του Δεκέμβρη, στο οποίο ολοκληρώθηκε ο νέος Κανονισμός πήρε μέρος ως εκπρόσωπος του υπουργού ο γενικός γραμματέας Π. Γεωργιάδης. Και μετά το πρώτο και μετά το δεύτερο Συμβούλιο, ο Δένδιας κράτησε στάση ένοχης σιωπής, αποκρύβοντας από τον ελληνικό λαό, ότι η Ελλάδα θα παραμείνει ανοιχτή φυλακή-κάτεργο για τους μετανάστες. Η ένοχη σιωπή είναι λογική από τη μεριά της σημερινής τρικομματικής κυβέρνησης, γιατί είναι αυτή που έβαλε την υπογραφή της κάτω από τον Κανονισμό ΔΟΥΒΛΙΝΟ ΙΙΙ. Τι να πει στον ελληνικό λαό; Οτι, ξέρετε, οι μετανάστες θα εξακολουθήσουν να παραμένουν εγκλωβισμένοι και να συσσωρεύονται στην Ελλάδα κι ότι αν κάποιος καταφέρει να περάσει σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα και πιαστεί εκεί, θα επιστρέφεται στην Ελλάδα;

Αν όμως η ένοχη σιωπή της συγκυβέρνησης και των κομμάτων της είναι ευεξήγητη, πώς εξηγείται η σιωπή των κομμάτων, αλλά και των ευρωβουλευτών της ψευτοαριστεράς; Την περασμένη Τετάρτη προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε με τον Ν. Χουντή του Συνασπισμού και τον Γ. Τούσια του ψευτοΚΚΕ. Με τον δεύτερο δεν κατέστη δυνατό να επικοινωνήσουμε, παρά τις προσπάθειές μας. Με τον Ν. Χουντή, όμως είχαμε μια πρώτη ενδιαφέρουσα και ιδιαίτερα αποκαλυπτική συζήτηση. Καταρχάς, μας δήλωσε ότι σύμφωνα με τη δική του πληροφόρηση, που προέρχεται από το υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας και από κύπριο συνάδελφό του με τον οποίο συμμετέχουν στην ίδια ευρωομάδα και ο οποίος πήρε μέρος στις διαδικασίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η διαδικασία για την τροποποίηση του κανονισμού ΔΟΥΒΛΙΝΟ ΙΙ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο δεν έχει ολοκληρωθεί! Τον πληροφορήσαμε ότι αυτό δεν ισχύει και του δώσαμε τους αριθμούς των σχετικών Ανακοινωθέντων Τύπου του Συμβουλίου. Μας ευχαρίστησε και συμφωνήσαμε να ξαναεπικοινωνήσουμε αφού πρώτα ενημερωθεί επί των σχετικών εγγράφων. Σημειώνουμε, όμως, ότι η απάντηση του Ν. Χουντή, ότι δεν έχει άμεση ενημέρωση από τα επίσημα έγγραφα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, μας προκάλεσε μεγάλη εντύπωση. Εάν πράγματι ισχύει κάτι τέτοιο, ασφαλώς δεν τιμά ούτε τον ίδιο ούτε το κόμμα του. Στο θέμα θα επανέλθουμε, φυσικά.