Του Θανάση Νικολαΐδη
ΝΑ σταθούμε λίγο…υπεράνω χρημάτων. Με την Τρόικα να (μας) πιέζει για τα συμφέροντα των ξένων που είναι οικονομικά. Δεν βάλθηκαν να μας «συμμορφώσουν» για να σταθούμε…άξιοι Ευρωπαίοι δίπλα τους. Ωστόσο, η «συμμόρφωση» είναι δικιά μας υπόθεση και «ο τρώσας και ιάσεται». Φτάσαμε στο τελευταίο σκαλί, ενώ οφείλαμε να (αυτο)συγκρατηθούμε προλαβαίνοντας την κατρακύλα…
ΚΑΙ τώρα τρέχουμε. Με το δίκαιο κι άλλοτε με το άδικο στο τσεπάκι, ωστόσο, με τις παλιές (κακές) συνήθειες σε ύφεση χειρότερη απ’ την οικονομική. Κάποιοι το πήραν απόφαση και κατέθεσαν τα όπλα. Οι πολλοί επιμένουν και ελάχιστοι αναγνωρίζουν λάθη και εγκληματικές πρακτικές.
ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ και οι συνδικαλιστές. Απομεινάρια ενός άρρωστου θεσμού που καταρρακώθηκε με τα καμώματα «ηγητόρων» και την αναπαραγωγή τους. «Καθάριζαν» για τον εργαζόμενο κι ας είχε σκοτώσει τη μάνα του-αλλιώς δεν είχε λόγο ύπαρξης και λειτουργίας ο συνδικαλιστής. Μετείχε σε συμβούλια κρίσης με…προωθημένη εξουσία και πρόθεση αθώωσης του «αμαρτωλού», για να γεμίσει ο τόπος…επίορκους. Κι όταν βγάιναν’ στη φόρα τα άπλυτα των «στρατηγών» του συνδικαλισμού, το στράτευμα ανανέωνε την εξουσία τους προς δόξαν του θεσμού και επί ζημία του κοινωνικού συνόλου.
«ΑΝ είχα να λύσω ένα πρόβλημα μέσα σε μια ώρα, μόνο τα 5 λεπτά θα διέθετα για τη λύση του. Τα υπόλοιπα θα ήταν για να το μελετήσω και να το αναθεωρήσω» είπε ο μεγάλος Αϊνστάιν, αλλά ο…μικρός έλληνας με τη μεγάλη φούρια του για τα εύκολα δεν το μελέτησε, αφέθηκε και περίμενε.
ΠΕΡΝΑΜΕ ώρες αγωνίας κατά κλάδο, εργαζόμενο και πολίτη, αλλά να θυμηθούμε πως κανένας μας δεν είχε βγει στους δρόμους, όταν πολιτικοί διόριζαν με τη σέσουλα τσεπώνοντας ψήφους. Και χαίρονταν για τις…γνωριμίες του ο βολεμένος, με τον πολιτικό να’ χει βάλει στο ράφι το «άβολο» ΑΣΕΠ με τους κανόνες και τα φίλτρα του, που του έδενε τα χέρια.
ΛΕΣ να ‘ταν μυστικό πως έπεσαν απ’ το παράθυρο στο δημόσιο ευνοούμενοι και πως ακόμα και στο ΑΣΕΠ τρύπωνε το κόμμα; Αφού, λοιπόν, κάναμε γελοιογραφία το δημόσιο πολίτες και πολιτικοί με τη νοοτροπία και τις «παραδόσεις» μας (με τον ιδιώτη ακόμα πιο…αμαρτωλό), απλοί θεατές του φαινομένου και αδιάφοροι για τη λύση του, τρέχουμε «ιδρούντι τω ίππω» (με ιδρωμένο το άλογο) για τη λύση του. Με τα σπασμωδικά και τις «εξεγέρσεις» κατά κλάδο και σινάφι. Με τραμπούκους εναντίον Καμίνη κ.ά. της …παλικαριάς.
ΚΙ είμασταν όλοι μαζί ομάδα ουδέτερων παρατηρητών, όταν η «αρρώστια» ξαπλώνονταν στο κορμί της πατρίδας μας ναρκώνοντας το μυαλό της.
