ΕΥΧΕΣ

Sakis Abatzidis
Είθισται τις άγιες τούτες ημέρες να ανταλλάσσουμε ευχές, το ίδιο και με την αλλαγή του χρόνου.Κάποιοι στο παρελθόν το έκαναν από συνήθεια,κάποιοι επειδή έπρεπε, κάποιοι επειδή πραγματικά το ένιωθαν.Προσωπικά φέτος αισθάνομαι ότι…
όλες οι ευχές που θα στείλω θα φαντάζουν σαν ειρωνεία,θα ηχούν σαν παραμύθι. Αντί αυτού λοιπόν στέλνω επισημάνσεις στους άγιους πατέρες της Εκκλησίας μας,στην πολιτική μας ηγεσία και σε όλους εσάς συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου.
Θα ήθελα να τονίσω σε όλους τους ρασοφόρους άρχοντες του Χριστιανισμού,της ορθόδοξης αλλά και της καθολικής εκκλησίας ότι φέτος πολλοί πιστοί δεν μπορούμε να αισθανθούμε το νόημα της γεννήσεως του Θεανθρώπου,γιατί αισθανόμαστε ολοένα και πιο πολύ στην καθημερινή μας ζωή την αδικία και τον εμπαιγμό.Είναι τέτοια η οργή και ο θυμός συσσωρευμένα μέσα μας που είναι αδύνατον να νιώσουμε την αγάπη για το συνάνθρωπο μας, ακόμα και για αυτόν που υποφέρει περισσότερο από εμάς.Άρα θα πρέπει να προβληματιστείτε εντονότατα γιατί κινδυνεύει εκ θεμελίων το μήνυμα και η ουσία του Χριστιανισμού και επομένως στην αποστολή που σας έχει ανατεθεί εκ του Πατρός έχετε αποτύχει οικτρά,έχετε μέχρι τώρα φανεί πολύ κατώτεροι των περιστάσεων.
Στους πολιτικούς μας,στους αυτόκλητους σωτήρες μας,σε αυτούς που δεν έχουν συναίσθηση οτι δρομολογούν τις τύχες ενός ολόκληρου λαού με τις αποφάσεις τους, θα ήθελα να τοποθετήσουν τους εαυτούς τους στην θέση του Σκρούτζ,στην ομώνυμη ιστορία.Να δεχτούν την επίσκεψη των Χριστουγέννων του παρελθόντος,όπου γνώριζαν την λατρεία και την αναγνώριση χιλιάδων ανθρώπων και ενώ γνώριζαν τα λάθη τους, την αποδέχονταν και συνέχιζαν το καταστροφικό τους έργο.Να δούν τα φετινά Χριστούγεννα,τη δυστυχία και την ανέχεια που έχουν σκορπίσει,το κρύο και το σκοτάδι στο οποίο έχουν βυθίσει χιλιάδες οικογένειες, επειδή δήθεν είναι όλα αυτά επιταγές των δανειστών μας.Να προσέξουν πολύ τι θα τους πει το πνεύμα των Χριστουγέννων του Μέλλοντος,για το τι θα προκαλέσει προσωπικά στην ζωή τους η ελίτ στην οποία υποτάσσονται και πως θα τους καταδικάσει ολόκληρη η κοινωνία σε ισόβιο χλευασμό και απομόνωση.
Σε όλους εμάς θέλω να θυμίσω το κοριτσάκι με τα σπίρτα, η οποία δεν είναι μια καθημερινή ιστορία, είναι γροθιά στον κοινωνικό μας εφησυχασμό, είναι ακόμη ένα επεισόδιο μιας διαχρονικά σκληρής πραγματικότητας που καταγγέλλει όλους όσους βλέπουν τους ανθρώπους σαν αριθμούς ως απόβλητους και αναλώσιμους.Πίσω από την ιστορία αυτή και εκατοντάδες που ζήσαμε στα χρόνια αυτά της κρίσης υπάρχουν άνδρες, γυναίκες, παιδιά,οικογένειες,άνεργοι,άστεγοι, χιλιάδες σε όλον τον πλανήτη, σε όλες τις εποχές,που είτε είναι μια καθημερινή μέρα είτε είναι Χριστούγεννα συνεχίζουν να σβήνουν από ανέχεια,υποσιτισμό,από αρρώστιες.

Αν θελήσουμε σαν κοινωνία μπορούμε να αλλάξουμε το προδιαγεγραμμένο τέλος του κάθε ταλαιπωρημένου παιδιού από αυτά που βγαίνουν πια συχνά στις νύχτες των πόλεων, μαζεύοντας τροφή απ΄τα σκουπίδια.

Αν πάλι μείνουμε απλοί θεατές και αναγνώστες δεν θα αργήσει η ώρα που σαν κοινωνία θα μας καταπιεί για πάντα η νύχτα. Τα όνειρα μια σπίθα θέλουν να ξεκινήσουν κι ένα σπίρτο αρκεί.