Μία δίκη, ο Θανάσης Βέγγος, οι «τρελές σφαίρες» και τα «σαμάρια του Σαμαρά»

του Ηλία Κασιδιάρη

Η δίκη της περασμένης Τρίτης εξελίχθηκε ομαλά σε γενικές γραμμές, αν εξαιρέσουμε την πρωτοφανή απόφαση, τα ψέμματα και τις φαιδρότητες που εκστόμιζαν ακατάπαυστα οι κατηγορούμενοι και
οι συνήγοροί τους. Σε κάποια σημεία μάλιστα, ήταν τόσο αστείοι οι ισχυρισμοί τους, που ανάγκασαν εμένα και τον δικηγόρο της πολιτικής αγωγής κο. Αντωνιάδη να αναφερθούμε σε κωμικές ταινίες του εγχώριου και του ξένου κινηματογράφου για να τους απαντήσουμε.

Πιο συγκεκριμένα, ο δικηγόρος της «Εφ.Συντ.» επέμενε πως δεν είναι δυνατό να έκανα πλάκα και να αναπαριστούσα μία παρωδία, απ’ την στιγμή που στο επίμαχο βίντεο έπεφταν μπουνιές. Τότε αναγκάστηκα να του απαντήσω πως οι μπουνιές του βίντεο ήταν ίδιες με αυτές που έτρωγε ο Θανάσης Βέγγος στην περίφημη ταινία «Πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης», όπου ο αγαπημένος ηθοποιός υποδύεται τον διαιτητή πυγμαχίας. Ο δικηγόρος αντέτεινε ότι: «εδώ τον άλλο τον πατάνε κάτω», για να του απαντήσω: «όπως ακριβώς ο Θανάσης Βέγγος στην ίδια ταινία πατάει κάτω τον ηθοποιό που υποδύεται τον πυγμάχο και μετράει 1,2,3,4,5 και πέντε-δέκα» (η συγκεκριμένη σκηνή λέει πολλά στους φίλους του παλιού, καλού ελληνικού κινηματογράφου). Στη συνέχεια ο κατηγορούμενος Ψαρράς πρόβαλε τον εξής συγκλονιστικό ισχυρισμό: «δεν μπορεί να πρόκειται για παρωδία, αφού στο τέλος της ταινίας ο πρωταγωνιστής (σημ. ΗΚ: που υποδύεται τον βιαστή Χάρη Σταυρόπουλο) πέφτει από το μπαλκόνι και αυτοκτονεί». Απάντηση σε αυτό το πραγματικά ρηξικέλευθο επιχείρημα έδωσε ο δικηγόρος μου κος. Αντωνιάδης, υπενθυμίζοντας την περίφημη σκηνή από τις «Τρελές σφαίρες» με τον Λέσλι Νίλσεν, όπου ο πρωταγωνιστής πέφτει από το μπαλκόνι, σκοτώνεται, τον πατάνε αυτοκίνητα, φορτηγά, ένας οδοστρωτήρας και στο τέλος περνά από πάνω του ένας τσούρμο που κάνει παρέλαση.

Όπως καταλάβατε αντιμετωπίζω με χιούμορ την όλη ιστορία. Τι άλλο μπορώ να κάνω, από την στιγμή που βλέπω οικογενειακές μου στιγμές να γίνονται φέιγ-βολάν και να μοιράζονται παράνομα στον Τύπο από αστυνομικές και ανακριτικές αρχές… στη συνέχεια να δημοσιεύονται χωρίς την έγκρισή μου από έναν επαγγελματία υβριστή της Χρυσής Αυγής, που με παρουσιάζει σαν «βασανιστή» και «τρελό»… έπειτα ένα βίντεο-παρωδία από cult ελληνική ταινία της δεκαετίας του ’80 να εμφανίζεται ως προετοιμασία για βασανιστήρια στο Γκουαντάναμο… κατόπιν μηνύσεώς μου, ο εισαγγελέας της έδρας να κατακεραυνώνει τους υβριστές και να προτείνει την ενοχή τους για όλα τα αδικήματα για τα οποία κατηγορούνται, τεκμηριώνοντας απόλυτα το σκεπτικό του. Και στο τέλος να έρχεται η εξής πρωτοφανής απόφαση: αθώοι οι κατηγορούμενοι γιατί τα προσωπικά μου δεδομένα δεν προέρχονται από… «αρχείο», αθώοι και για τις ύβρεις, γιατί είμαι βουλευτής, άρα ο καθένας έχει το δικαίωμα να με αποκαλεί «τρελό» και «βασανιστή».

Το κορυφαίο στιγμιότυπο της υπόθεσης βεβαίως ήταν η αγωνία της υπεράσπισης να γνωστοποιήσει στο δικαστήριο ότι αποκαλώ τον Σαμαρά «αλήτη και μαφιόζο» από το βήμα της βουλής. Λίγο αργότερα, έξω από το κτίριο, ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ και επίσης επαγγελματίας υβριστής της Χρυσής Αυγής, Τρίμμης, είχε έναν αποκαλυπτικό διάλογο με πολίτες. Στις διαμαρτυρίες τους και στο πιεστικό τους ερώτημα: «γιατί έθαψες το ηχητικό Σαμαρά-παναθηναϊκάκια;» τους απάντησε εν ολίγοις πως δεν δημοσιεύει υποκλοπές από διαλόγους του πρωθυπουργού. Τελικά τα «μεγάλα πνεύματα συναντώνται», δηλαδή η άκρα ανθελληνική αριστερά γίνεται εύκολα ουρά και σαμάρι της σαμαρικής, μνημονιακής δεξιάς που κατέλυσε το Σύνταγμα των Ελλήνων, τις ελεύθερες εκλογές και την λαϊκή κυριαρχία, για να πλήξει τον πολιτικό αγώνα του Λαϊκού Συνδέσμου.

Φυλακές Κορυδαλλού,
15 Ιανουαρίου 2015