ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΙ ΣΥΡΙΖΑΙΩΝ

ΑΥΣΤΗΡΩΣ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟ…

Στα τέλη του 2003 (24/11/2003 – 25/1/2004), στο πλαίσιο της Πολιτιστικής

Ολυμπιάδας εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων 2004 στην Αθήνα, φιλοτεχνήθηκε

έκθεση ζωγραφικής στη Σχολή Καλών Τεχνών, Πειραιώς 256. Όπως επίσης, στο

Μουσείο Μπενάκη και στην Τεχνόπολη στο Γκάζι. Για την συνολική διοργάνωση

δαπανήθηκαν 2,3 εκατ. ευρώ και η οποία τελούσε υπό την αιγίδα του Υπουργείου

Πολιτισμού και του Οργανισμού Προβολής Ελληνικού Πολιτισμού, με την χορηγία

επικοινωνίας της ΕΡΤ. Στα εγκαίνια της έκθεσης παρέστησαν ο τότε ΠτΔ κ.

Στεφανόπουλος, ο Πρόεδρος της τότε Βουλής κ. Κακλαμάνης και ο Υπουργός

Πολιτισμού την εποχή εκείνη, Ευάγγελος Βενιζέλος!! Ο τελευταίος στις δηλώσεις

του είχε δώσει ιδιαίτερη σημασία στην έκθεση και στα νοήματά της: “…θέλουμε η

έκθεση αυτή να είναι το σημαντικότερο εικαστικό γεγονός κατά την Ολυμπιακή

περίοδο”.

Σ΄ αυτήν την έκθεση (Σχολή Καλών Τεχνών), εκτέθηκε και ένας πίνακας του

Βέλγου ζωγράφου Thierry de Cordier, ο οποίος αναπαριστούσε το πρόσωπο του

Ιησού Χριστού και τον Τίμιο Σταυρό του, όπου ένα γυμνό πέος εκσπερμάτωνε επάνω

τους. Ήταν δε, χαρακτηριστική η λεπτομέρεια με την οποία είχε αποδώσει ο

“καλλιτέχνης” τη ροή του σπερματικού υγρού!! Ο πίνακας είχε τίτλο: Asperges me,

που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει “πότισέ με”, ενώ άλλοι 5 πίνακές του με τους

τίτλους τους εξέφραζαν χυδαία υπονοούμενα για τον Ιησού. Επακόλουθο ήταν να

ξεσπάσει θύελλα διαμαρτυριών και προ της γενικής κατακραυγής, ο Ευάγγελος

Βενιζέλος υποχρεώθηκε να αποσύρει το συγκεκριμένο πίνακα από την έκθεση!!

Ωστόσο, υπήρξαν αρκετά σταλινικά απολιθώματα που ενοχλήθηκαν

αφάνταστα από αυτήν την κίνηση και “χάλασαν” τον κόσμο, επειδή τάχατες

προσβαλλόταν η κοινωνία με αυτή την – ακραίας μορφής – λογοκρισία. Έτσι, τον

Μάρτιο του 2004, τέσσερεις “καλλιτέχνες” (Γιάννης Ζιώγας, Λεωνίδας Καραμπίνης,

Βασίλης Βλασταράς και Γιάννης Σκαλτσάς) προχώρησαν στην ίδρυση Μη

Κερδοσκοπικής Εταιρείας με την επωνυμία “Πλατφόρμες”, η οποία διοργάνωσε

ημερίδα την 18η Μαρτίου 2005 στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (συμβολικά

στον ίδιο χώρο που είχε εκτεθεί ο περί ου πίνακας), με τίτλο “Ελευθερίες/

Λογοκρισίες”. Οι “Πλατφόρμες” το 2006 μετασχηματίστηκαν με σημαντική

διεύρυνση των μελών τους, σε εικαστικό σωματείο με την επωνυμία “Σύλλογος

Σύγχρονης Τέχνης, Θεωρίας και Οπτικής Κουλτούρας” και σκοπό είχε την ανάγκη

ύπαρξης στην Ελλάδα μιας κουλτούρας που θα αναδείκνυε τον ενεργό διάλογο ως το

πλέον απαραίτητο χαρακτηριστικό για την προώθηση κάθε ουσιαστικής

καλλιτεχνικής διεργασίας (σελ. 10 και 23).

Παρά ταύτα, όλα καλά μέχρις εδώ. Γιατί, ο κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα να

εκφράζει για κάθε δημόσιο θέμα τις αντιρρήσεις του και να καταθέτει τις δικές του

θέσεις και απόψεις, οι οποίες βεβαίως κρίνονται από το σύνολο των πολιτών της

Πατρίδος μας. Όμως, από αυτό το σημείο που αυτοί οι κύριοι εκφράζουν έστω την

ακραία άποψή τους περί λογοκρισίας και παραβίαση της Δημοκρατίας, μέχρι του

σημείου να εγγράφουν βιβλίο που να διδάσκεται στο Πάντειο Πανεπιστήμιο με τον

τίτλο: “Όψεις λογοκρισίας στην Ελλάδα”, υπάρχει μια τεράστια απόσταση. Και

γίνομαι απόλυτα συγκεκριμένος:

Το συγκεκριμένο σύγγραμμα αποτελεί μέρος του μαθήματος «Τέχνη,

Ελευθερία, Λογοκρισία» στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας που

διδάσκεται από τον καθηγητή Δημήτρη Χριστόπουλο, ο οποίος ήταν υποψήφιος

ευρωβουλευτής με το ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2014. Το συγκεκριμένο βιβλίο

συνέγραψαν ο Δημήτρης Χριστόπουλος, ο Γιάννης Ζιώγας και ο Λεωνίδας

Καραμπίνης, όπου οι δύο τελευταίοι αποτελούν ιδρυτικά μέλη της Μ.Κ.Ε

«Πλατφόρμες». Αυτό το μάθημα που διδάσκει ο κ. Χριστόπουλος εξετάζεται είτε

γραπτά είτε προφορικά ανάλογα με πανεπιστημιακά κριτήρια την κάθε φορά.

Αφορμή για τη συγγραφή του στάθηκε, όπως αναφέρουν οι συγγραφείς στο

Προλογικό Σημείωμα του βιβλίου, η «εμβληματική αφετηρία της 10ης Δεκεμβρίου

2003, ημερομηνία αποκαθήλωσης του εικαστικού έργου Asperges me του

Κορντιέ από την έκθεση Outlook».

Έτσι, δημιουργήθηκε το εν λόγω βιβλίο που σκοπό έχει να παρουσιάσει την

απεραντοσύνη της «Τέχνης», η οποία ούτε όρια έχει ούτε προφανώς μπορεί να μπει

σε καλούπι και να περιοριστεί ακόμα και αν το περιεχόμενό της είναι υβριστικό και

θίγει τα ήθη, τα έθιμα και τις πεποιθήσεις κάποιων ανθρώπων. Δηλαδή, ο καθένας

μπορεί απροκάλυπτα και χωρίς κανένα ίχνος σεβασμού προς κάποια αντίθετη άποψη

να προσβάλλει και να καταπατά τα πνευματικά δικαιώματα οποιουδήποτε άλλου

συνανθρώπου επικαλούμενος την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης.

Ταυτόχρονα όμως αυτό το σύγγραμμα, μας μαθαίνει να δρούμε με έναν

τελείως ατομικιστικό και φασιστικό τρόπο υπολογίζοντας μόνο το “εγώ” μας και

αδιαφορώντας πλήρως για οτιδήποτε διαφορετικό μέσα σε ένα γενικότερο πνεύμα

ιδεολογικής και λεκτικής αναρχίας και διαστροφής και φυσικά όχι ελευθερίας. Και

αυτό γιατί ναι μεν ο καθένας έχει το απόλυτο δικαίωμα να πιστεύει και να

υπεραμύνεται των θέσεων και των απόψεων του, αλλά σε καμία περίπτωση να μην

θίγει με χυδαίο τρόπο άλλες απόψεις και θέσεις, επειδή η καπηλεία του

δικαιώματος της Ελευθερίας οδηγεί στη γέννηση της βίας. Και για του λόγου το

αληθές, ένα τρανό παράδειγμα χυδαιότητας και πορνογραφίας εντός αυτού του

βιβλίου είναι το ακόλουθο απόσπασμα: «…και θα διαπιστώσετε και εσείς αν θα

μπορούσε αυτό το παραμύθι να λεχθεί στην τηλεόραση. Προσωπικά εγώ νομίζω πως

όχι. Η βασιλοπούλα λοιπόν είχε ένα πολύ μεγάλο μουνί και δεν έβρισκε γαμπρό με

αρκετά μεγάλη πούτσα για να μπορέσει να τον παντρευτεί. Οπότε λέει στον πατέρα

της: “Τι να κάνουμε πατέρα; Κανένας δε μου κάνει από αυτούς τους υποψήφιους που

μου έχεις φέρει”. Και ο πατέρας: “Καλά, κόρη μου, θα στείλουμε αποστολή η οποία

θα πάει και θα βρει τον κατάλληλο για σένα”. Στέλνει λοιπόν την αποστολή και

φτάνουν σε ένα μέρος όπου βρίσκουν έναν ο οποίος με την πούτσα του κατέβαζε

καρύδια από ένα δέντρο. Λένε λοιπόν “αυτός σίγουρα θα κάνει”. Τον πάνε πίσω

πανηγυρικά, τον κοιτάει η βασιλοπούλα και λέει “μπα, όχι δε μου κάνει”. Πάνε πάλι

για να βρούνε άλλον. Βρίσκουν ένα βοσκό ο οποίος με την πούτσα του είχε κλείσει

τα πρόβατά του και είχε κάνει στάνη. “Ε”, λένε, “αυτός σίγουρα θα μας κάνει”. Πάλι

γυρίζουν πίσω, η βασιλοπούλα πάλι κουνάει το κεφάλι της και λέει “δυστυχώς, ούτε

αυτός μου κάνει”. Τρίτη αποστολή, πάνε πολύ μακριά αυτή τη φορά και φτάνουν σε

ένα ποτάμι το οποίο είναι πολύ φαρδύ και δεν μπορούσαν με τίποτε να περάσουν,

αλλά ένας περαματάρης είχε μια πούτσα τρελή, την έριξε εκεί και περάσανε. Ε, αυτός

ήταν ο τέλειος….» (σελ. 60-61).

Συμπερασματικά, σκεφτείτε την κόρη μας να εξετάζεται προφορικά στο

μάθημα του “Δημοκράτη” Χριστόπουλου και να καλείται να απάντηση επί

ερωτήσεως με το παραπάνω χυδαίο περιεχόμενο!! Του Χριστόπουλου, του

συμβούλου του Παπανδρέου, του Ρόντος και του Καμίνη. Του Χριστόπουλου, που

φρόντισε να μείνει εκτός ψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ η Σαμπιχά Σουλεϊμάν επειδή

αυτοχαρακτηρίστηκε Ελληνίδα Μουσουλμάνα Ρομά. Που είχε κατηγορήσει το

Τούρκικο Προξενείο για εκτουρκισμό των μουσουλμάνων της Θράκης!! Και από ότι

φαίνεται αυτό προφανώς ενόχλησε τον κ. Χριστόπουλο.

Συνεπώς, όταν διερωτώμεθα για το που πάει αυτή η Πατρίδα, πρέπει να

γνωρίζουμε τις αιτίες!! Και δυστυχώς, τα χειρότερα δεν έχουν έλθει ακόμη!!!

Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου

Επικεφαλής “Ελλήνων Πολιτεία”

www.apostoloupanos.gr

Use Facebook to Comment on this Post