Οι τροφές που εμποδίζουν τη συσσώρευση λίπους στο συκώτι

υδατανθράκων, των πρωτεϊνών και των λιπών, την αποθήκευση των βιταμινών Α, D και Β ,καθώς και την αποθήκευση των μεταλλικών στοιχείων όπως ο σίδηρος και ο χαλκός. Επίσης βοηθά στην απομάκρυνση των τοξινών από το αίμα(αποτοξίνωση) και την παραγωγή χολής για τη πέψη των λιπών.

Γραφει η κ. Νούλα Μουλά Διαιτολόγος Διατροφολόγος

Λιπώδης διήθηση ή λιπώδες ήπαρ είναι η εναπόθεση λίπους (με τη μορφή τριγλυκεριδίων), εντός των ηπατικών κυττάρων του ασθενούς. Δυστυχώς είναι εντελώς ασυμπτωματική και γίνεται αντιληπτή τυχαία σε check-up. Αυτό που θα βλέπαμε στα αποτελέσματα των εξετάσεων θα είναι ανεβασμένες τρανσαμινάσες κυρίως της SGPT η οποία υποδηλώνει ενδοηπατική φλεγμονή ως αποτέλεσμα της λιπώδους διήθησης.

Τα αίτια που μπορούν να προκαλέσουν τη λιπώδη διήθηση είναι τα ακόλουθα:
Γενετική προδιάθεση
Κατάχρηση οινοπνευματωδών ποτών
Σακχαρώδης διαβήτης
Παχυσαρκία
Υπέρ – Χοληστεριναιμία
Μεταβολικό σύνδρομο π. χ υποθυρεοειδισμός
Συγκεκριμένα φάρμακα π. χ οιστρογόνα ,κορτιζόνη κ .α
Τοξίνες από το περιβάλλον

Θεραπεία:

Συνήθως συστήνονται φάρμακα που εμποδίζουν την απορρόφηση λιπαρών ουσιών από το έντερο ,όπως στατίνες, ορλιστάτη, αντιοξειδωτικά(βιταμίνη Ε) και αντιδιαβητικά. Η δράση, των στατινών είναι να εμποδίσουν την εντερική απορρόφηση των τριγλυκεριδίων (Tg) από την τροφή. Η βιταμίνη Ε, έδωσε σημαντικά αποτελέσματα προς την υγεία του ασθενούς και στην ποιότητα αντιμετώπισης της νόσου. Τέλος, τα αντιδιαβητικά φάρμακα δρουν μειώνοντας την ηπατική παραγωγή γλυκόζης και εκτρέποντας το μεταβολισμό των λιπαρών οξέων από τη σύνθεση τριγλυκεριδίων στη β-οξείδωσή τους στα μιτοχόνδρια.

Στη διαιτητική αντιμετώπιση θα πρέπει να τονίσουμε την αλλαγή της παιδείας του νοσούντος προς αποφυγή συγκεκριμένων τροφίμων και την επιλογή ενός υγιεινού τρόπου διατροφής. Συστήνεται:
Αργή απώλεια βάρους αν ο ασθενής είναι παχύσαρκος. Μια ραγδαία απώλεια βάρους μπορεί να επιδεινώσει τη λιπώδη διήθηση.
Απαγόρευση της κατανάλωσης οινοπνευματωδών ποτών.
Έλεγχος σακχαρώδη διαβήτη με αποφυγή απλών σακχάρων όπως ( ζάχαρη, γλυκά, άσπρο ψωμί, μέλι) και του υποθυροειδή ή άλλου μεταβολικού συνδρόμου.
Διατροφή πλούσια σε φρούτα και λαχανικά και φτωχή σε κορεσμένα λιπαρά. Για την αποφυγή τους, δεν θα πρέπει να καταναλώνουμε πλήρη γαλακτοκομικά προϊόντα, βούτυρα, μαργαρίνες, τη πέτσα από το κοτόπουλο, το ορατό λίπος από το κρέας, τα τηγανιτά, τις έτοιμες σάλτσες και τη συχνή κατανάλωση κόκκινου κρέατος.
Ο ασθενής καλό θα είναι να λαμβάνει ω3 λιπαρά οξέα από τη διατροφή του. Τα ω3 λιπαρά οξέα ανήκουν στην κατηγορία των λιπαρών οξέων που δεν μπορεί να παράγει το σώμα μας, άρα πρέπει να τα προσλαμβάνουμε από την καθημερινή μας διατροφή. Τα τρία είδη ω3 λιπαρών οξέων που είναι γνωστά είναι το άλφα λινολενικό οξύ (ALA), το εικοσαπεντανοϊκό οξύ (ΕΡΑ) και το δεκαεξανοϊκό οξύ (DHA). Το άλφα λινολενικό οξύ βρίσκεται στο λιναρόσπορο και στα φύκη. Τα άλλα δύο είδη λιπαρών οξέων είναι ιχθυέλαια και τα βρίσκουμε σε λιπαρά ψάρια, όπως το σκουμπρί, ο σολομός, η ρέγκα, ο φρέσκος τόνος και οι σαρδέλες. Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι αυτό που παίζει μεγάλο ρόλο είναι η σωστή δόση που πρέπει να λαμβάνουμε καθημερινά σε ω3 και η οποία είναι 300 – 500mg (μία ποσότητα που καλύπτεται με 2 φορές την εβδομάδα κατανάλωση ψαριού, άγριων χόρτων και ξηρών καρπών).

Τέλος ενδείκνυται η αύξηση της φυσικής δραστηριότητας. Η σωματική άσκηση μπορεί να ενεργοποιήσει μηχανισμούς που ανακόπτουν τη συσσώρευση λίπους στα ηπατοκύτταρα.

Πηγή: www.diatrofi.gr