Η ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΑΛΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 9/6/2015 ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ…
(ακολουθεί το αγγλικό κείμενο)
Αξιότιμες κυρίες και κύριοι Βουλευτές των Ευρωπαϊκών Εθνικών Κοινοβουλίων
Ονομάζομαι Φλωράς Γιώργος. Είμαι ένας Έλληνας πολίτης, επιχειρηματίας, 46 ετών και νοιώθω την ανάγκη να επικοινωνήσω απευθείας μαζί σας, την κρίσιμη αυτή ώρα για την Ελλάδα και για την Ευρώπη. Είμαι μέλος στο διοικητικό συμβούλιο του μεγαλύτερου Επιμελητηρίου της Ελλάδας και με την ιδιότητα αυτή μπορώ και ενημερώνομαι καθημερινά, από πρώτο χέρι, για την κατάσταση στην επιχειρηματική κοινότητα και γενικά στην Οικονομία της Ελλάδας.
Είναι προφανές ότι η χώρα μας, όπως αυτή εκφράζεται από την δημοκρατικά εκλεγμένη Κυβέρνηση, έχει θέσεις διαμετρικά αντίθετες από τους δανειστές της, ανάμεσα στους οποίους οι περισσότεροι Ευρωπαίοι πολίτες, αναφορικά με τον τρόπο διεξόδου από την κρίση που μας τυραννάει εδώ και πολλά χρόνια.
Θα ήθελα να σας μεταφέρω πώς αισθάνομαι, με την πίστη ότι εκφράζω ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων.
Η χώρα μας έχει δανειστεί πολύ περισσότερα χρήματα από ότι μπορεί να πληρώσει. Θεωρώ ότι ένα χρέος έχει πάντα δυο μέρη που έχουν κοινή ευθύνη, αυτούς που δανείζουν και αυτούς που δανείζονται. Θα υιοθετήσω, για τους σκοπούς της παρούσας επιστολής, την θέση των δανειστών μας ότι ολόκληρη η ευθύνη είναι του ελληνικού λαού.
Η χώρα μας είχε άθλιες συνθήκες σε πολλά επίπεδα και καλείται να τα αλλάξει όλα με βάση τις συμφωνίες ανάμεσα στην χώρα και στους δανειστές. Προσωπικά αναγνωρίζω (όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων) την επείγουσα ανάγκη για μεταρρυθμίσεις. Στεναχωριέμαι φυσικά γιατί μετά από 5 χρόνια πίεσης, οι ανάγκες για μεταρρυθμίσεις παραμένουν «επείγουσες». Θεωρώ ότι στην κοινή Ευρωπαϊκή οικογένεια θα έπρεπε η Ευρώπη να μην είχε επιτρέψει σε χώρες όπως η δική μου να έχουν τέτοιες άθλιες καταστάσεις, καταστάσεις που απέχουν πολύ από τον μέσο όρο της Ευρώπης. Θα υιοθετήσω, για τους σκοπούς της παρούσας επιστολής, την θέση των δανειστών μας ότι ολόκληρη η ευθύνη είναι του ελληνικού λαού.
Προσωπικά ανήκω στον μεγάλο αριθμό Ελλήνων που είναι κατεστραμμένοι λόγω της κρίσης (κυρίως, αλλά και λόγω των αθλίων συνθηκών ανταγωνισμού στην χώρα μας). Μαζί με εμένα 1.500.000 άνεργοι του ιδιωτικού τομέα, εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχοι με πολύ χαμηλές συντάξεις, εκατοντάδες χιλιάδες επαγγελματίες και μικρομεσαίοι επιχειρηματίες που πτώχευσαν λόγω της κρίσης.
Ενδεχομένως στην Ευρώπη να έχετε την εντύπωση ότι οι Έλληνες ακόμα ευημερούν και συνεχίζουν να σας ξεγελάνε, όπως έκαναν οι Κυβερνήσεις μας επί σειρά ετών με ψευδή στατιστικά στοιχεία. Ζώντας όμως στην πραγματικότητα θα ήθελα να προσπαθήσω να σας την μεταφέρω,.
Πραγματικά στην Ελλάδα παραμένουν ακόμα ορισμένες κατηγορίες πολιτών που δεν έχουν πληγωθεί από την Κρίση ή έχουν πληγωθεί περιορισμένα. Όμως αυτοί είναι η μικρή μειοψηφία.
Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων υποφέρει. Υποφέρει γιατί ίσως να έφταιξε για τις επιλογές της και τις πράξεις της (όχι όλοι μαζί για όλα) τις προηγούμενες δεκαετίες. Υποφέρει γιατί η κρίση την πλήγωσε χωρίς να έχει ευθύνη για το παρελθόν (πχ οι άνεργοι του ιδιωτικού τομέα). Σε κάθε περίπτωση, για κάθε λόγο, υποφέρει πραγματικά.
Οι συζητήσεις στα σπίτια και στις παρέες επικεντρώνονται σχεδόν πάντα στο θέμα αυτό. Ένας μεγάλος αριθμός ελλήνων βρίσκεται σε άθλια κατάσταση και δεν τον αγγίζουν οι απειλές περί χρεοκοπίας, περί bank run κλπ. Ήδη έχουν χρεοκοπήσει και δεν τους προκαλεί εντύπωση η χρεοκοπία της χώρας. Ήδη ζουν χωρίς ρεύμα, χωρίς τηλέφωνο και δεν τους τρομάζει η σύγκρουση. Ήδη είναι άνεργοι επί πολλούς μήνες, ακόμα και για πολλά χρόνια και δεν τους τρομάζει το «μαύρο μέλλον». Ζούνε ήδη σε αυτό. Ήδη δεν έχουν ούτε ένα ευρώ στις τράπεζες και δεν τους απασχολεί το bank run.
Πολλοί έλληνες έχουν plan B, αφού έχουν δεσμούς με το χωριό τους ή με το εξωτερικό και σχεδιάζουν να ζήσουν εκεί στις δύσκολες στιγμές της πιθανής χρεοκοπίας. Ανάλογα αντιμετώπισαν την καταστροφή της χώρας μας στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, καταστροφή για την οποία ουδείς μας αποζημίωσε, ΟΥΔΕΠΟΤΕ.
Υπάρχει φυσικά και η μερίδα των Ελλήνων (καλά να είναι οι άνθρωποι) που δεν έχουν τα ίδια προβλήματα και δεν τους ενοχλεί η κατάσταση να παραμείνει ως έχει. Πολλοί από αυτούς μάλιστα στηρίζουν σήμερα κατεστραμμένους συμπολίτες μας (συγγενείς, φίλοι κλπ).
Κάποιοι από αυτούς δεν ασχολούνται καν με το πιθανό bank run, αφού ήδη έχουν μεταφέρει τα χρήματα τους σε τράπεζες του εξωτερικού. Μάλιστα πιθανόν ανάμεσά τους να είναι και κάποιοι από τους συνομιλητές σας (ως δανειστές μας) επί σειρά ετών.
Μεγάλη μερίδα των Ελλήνων είναι απογοητευμένοι από την βοήθεια που έλαβε η χώρα την τελευταία 5ετία. Το πρόγραμμα βοήθειας είχε στόχο σήμερα, το 2015, η Ελλάδα να έχει αλλάξει, σήμερα η Ελλάδα να ήταν σε τροχιά σημαντικής Ανάπτυξης. Δεν είναι όμως έτσι η πραγματικότητα. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων βλέπει ότι το πρόγραμμα στήριξης απέτυχε, με ευθύνη των σχεδιαστών του. Για αυτό δεν πιστεύει ότι αν συνεχίσει η εφαρμογή του παλιού προγράμματος θα επιτευχθεί κάτι καλύτερο.
Μιλούσα με έναν φίλο μου και μου περιέγραψε την κατάσταση με ένα πραγματικό παράδειγμα.
Ο φίλος μου έχει χωρίσει. Μου είπε ότι 1-2 χρόνια πριν φτάσει στην χωρισμό τα πράγματα στο σπίτι του ήταν ήδη πολύ άσχημα. Οι σχέσεις του με την γυναίκα του πολύ κακές, τα παιδιά περνούσαν άσχημα, τα οικονομικά προβλήματα μεγάλα. Όμως προσπαθούσε να μην χωρίσει γιατί θεωρούσε το διαζύγιο την χειρότερη λύση, θεωρούσε ότι τα πάντα θα ήταν χειρότερα στην συνέχεια. Όταν η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο δεν απέφυγε τον χωρισμό.
Στην αρχή τα πράγματα ήταν πραγματικά άσχημα. Σύντομα όμως άλλαξαν. Τα παιδιά κατάλαβαν τους λόγους του διαζυγίου. Τον στήριξαν οικονομικά και ηθικά οι καλοί φίλοι αλλά και άλλοι που είχαν συμφέρον. Ο ίδιος έφτιαξε την ζωή του και πάλι. Η πρώην σύζυγος του παντρεύτηκε και πάλι και είναι ευτυχισμένη μαζί με τα παιδιά τους με την καινούρια οικογένεια. Ο φίλος μου άλλαξε δουλειά και πλέον έχει πολύ περισσότερα χρήματα από το παρελθόν.
Μάλιστα ένας φίλος του φίλου μου είδε ότι το διαζύγιό του δεν τον «κατέστρεψε» και πήρε και αυτός την απόφαση να χωρίσει.
Η αλήθεια είναι φυσικά ότι θα μπορούσαν τα πράγματα να πάνε χειρότερα για τον φίλο μου μετά το διαζύγιο. Όμως στην περίπτωση του δεν πήγαν.
Αναρωτιέστε αν οι Έλληνες φοβούνται το μαύρο αύριο. Το σίγουρο είναι ότι κανείς δεν το θέλει, κανείς δεν θέλει χειρότερες στιγμές στην ζωή του, κανείς δεν θέλει το «διαζύγιο» μετά από πολλά χρόνια «γάμου». Όμως όταν στον «γάμο» περνάς πολύ άσχημα, τελικά δεν σε ενοχλεί πολύ και η ιδέα του διαζυγίου. Ειδικά αν πιστεύεις ότι μπορείς να φτιάξεις την ζωή σου σε άλλη οικογένεια στο μέλλον.
Αξιότιμες κυρίες και κύριοι εκπρόσωποι των Ευρωπαίων συμπολιτών μας.
Η Ελλάδα θέλει να μείνει στην Ευρωπαϊκή Οικογένεια. Όμως μην ξεχνάτε ότι είμαστε άνθρωποι και όχι μηχανές ούτε ζώα.
Με εξευτελισμό της υπόστασης μας δεν θα δεχτούμε να παραμείνουμε σε αυτό το «γάμο». Τουλάχιστον η πλειοψηφία των Ελλήνων που υποφέρει. Και αν η πλειοψηφία νοιώσει έτσι, αντιλαμβάνεστε ότι οι μελλοντικές εξελίξεις θα είναι εξαιρετικά δυσάρεστες. Ειδικά δε αν οι Βρετανοί συμπολίτες μας αποφασίσουν και εκείνοι την αποχώρηση τους από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δεν είναι θέμα Αριστερής ή Δεξιάς Κυβέρνησης. Είναι θέμα αξιοπρέπειας. Και όπως γνωρίζετε πολύ καλά η Αξιοπρέπεια δεν ανήκει στα Αριστερά ή στα Δεξιά ή στο Κέντρο. Παρόλα αυτά ψηφίζει και επιλέγει τον δρόμο της ζωής της.
Με εκτίμηση και ευχές για μια λύση στο Ευρωπαϊκό πρόβλημα της Ελλάδας.
Φλωράς Γιώργος
Μέλος του ΔΣ του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών
Πανεπιστημίου 59 Αθήνα, τηλ. 2105232621
Ladies and gentlemen, Members of the European National Parliaments
My name is George Floras. I am a Greek citizen, businessman, 46 years old and I feel the need to communicate directly with you, at this crucial time for Greece and for Europe. I sit on the board of the largest Greek Chamber of Commerce, and in this capacity I get daily, first-hand updates on the situation in the business community and in the economy of Greece.
It is obvious that our country, as expressed by the democratically elected government, has diametrically opposite positions from its lenders- among which are most European citizens- regarding the way out of the crisis that has been plaguing us for many years.
I would like to convey to you how I feel, in the faith that I speak for many Greeks.
Our country has borrowed much more money than we can repay. I think that in a debt always the two parties have a common responsibility, the ones who lend and the ones who borrow. I will adopt, for the purposes of this letter, the position of our lenders that the entire responsibility falls with the Greek people.
Our country had deplorable conditions on many levels and is set to change everything based on the agreements between the country and its lenders. Personally I recognize (like the vast majority of Greeks) the urgent need for a reform. Naturally I feel frustrated because after five years of pressure, the need for reforms remains “urgent”. I believe that the common European family Europe should not have allowed countries such as mine to have such miserable conditions, conditions that are far away from the European average. But, for the purposes of this letter, I adopt the position of our lenders that the whole responsibility is with the Greek people.
Personally I belong to the large number of Greeks who have been destroyed by the crisis (mainly, but also because of the miserable conditions of competition in our country). Along with me 1,500,000 unemployed in the private sector, hundreds of thousands of pensioners with very low pensions, hundreds of thousands of professionals and small businessmen who went bankrupt because of the crisis.
Possibly in Europe you have the impression that the Greeks still prosper and continue to fool you, as did our governments for years with false statistics. As I live the Greek reality, I will try to convey it to you.
Actually in Greece there are still certain categories of citizens who have not been hurt by the crisis or have suffered limited damage. But they are the small minority.
The vast majority of Greeks suffer. Suffers because maybe we are to blame for our choices and actions of previous decades. Suffers because the crisis hurt us even though they bear no responsibility for the past (e.g. the unemployed in the private sector). In any case, for any reason, people are really suffering.
The discussion, in homes and groups nearly always focus on this issue. A large number of Greek is in poor condition and cannot be touched by the bankruptcy threats on the bank run, etc. They have already gone bankrupt and they are not impressed by a potential bankruptcy of the country. They are already living without electricity, no telephone and a conflict can’t scare them. They are already unemployed for several months, even for years and they are not scared by the “black future.” They already live in it. Already, they do not have a single penny in the bank and a bank run does not scare them.
Many Greeks have a plan B, since they have ties to their village or abroad and plan to live there during the difficult times of, the possible, bankruptcy. Accordingly they faced the destruction of our country in the Second World War, a catastrophe for which no one has compensated us ever.
There is of course the proportion of Greeks who do not have the same problems and the situation does not bother them if it remains as is. Many of them even today support our destroyed citizens (relatives, friends, etc.).
Some of them do not even care about the possible bank run, as they have already transferred their money in banks abroad. Indeed it is likely that among them are some of the people you (as our lenders) have been talking to for years.
A large portion of the Greeks are disappointed by the assistance received by the country in the last 5 years. The assistance program aimed today, in 2015, for Greece to have changed, and to be on track for significant growth. But that is not the reality. The vast majority of Greeks see that the support program failed, with the responsibility of the designer. That’s why they do not believe that if you continue to apply the old program something better will come of it.
I was talking with a friend of mine and he described the situation with a real example.
My friend is divorced. He said that 1-2 years before reaching the separation things at home were already very bad. His relations with his wife were very poor, the children were suffering and the financial problems were great. But he tried not to break up because he considered the divorce to be the worst solution. When the situation came to a head, he did not avoid the separation.
At first things were really bad. But soon they changed. The children understood the reasons of divorce. He was supported financially and morally by good friends and others who had an interest. He re-created his life again. The ex-wife married again and is happy with their children and the new family. My friend changed jobs and now has a lot more money than before.
In fact another friend decided to get divorced himself when he saw that this had not destroyed our common friend.
The truth is of course that things could go worse for my friend after the divorce. But they didn’t.
You are wondering if the Greeks fear the black tomorrow. The truth is that nobody wants it, nobody wants worse moments in his life and no one wants the “divorce” after many years of “marriage”. But when in the “marriage” you suffer, the idea of divorce does not bother you much. Especially if you think you can a new life in another family in the future.
Ladies and Gentlemen representatives of our fellow Europeans.
Greece wants to stay in the European family. But do not forget that we are humans and not machines nor animals.
When our very existence is humiliated, we will not concede to remain in this “marriage”. At least the majority of Greeks who are suffering. And if the majority feels so, you realize that future developments will be extremely unpleasant. Especially, if our British fellow citizens decide to withdraw from the European Union.
It is not a matter of left or right government. It is a matter of dignity. And as you well know Dignity does not belong to the Left or to the Right or the Centre.
Regards and best wishes for a solution to the European problem of Greece.
Giorgos Floras