Δίκη αγωνιστών για τους λόφους του Φιλοπάππου.

Λίγα λόγια για τον αγώνα των κατοίκων για ελεύθερο Φιλοπάππου

Από τον Νοέμβρη του 2002 οι κάτοικοι των Πετραλώνων, του Θησείου και του Κουκακίου, μέσα από λαϊκές συνελεύσεις, υπερασπίστηκαν την ελεύθερη 24ωρη πρόσβαση στον μεγαλύτερο ελεύθερο χώρο πρασίνου στην πόλη της Αθήνας, τον λόφο Φιλοπάππου έκτασης 700 στρεμμάτων.

Στα πλαίσια της …
ενοποίησης των αρχαιολογικών χώρων και εν” όψει των Ολυμπιακών αγώνων οι οποίοι θα έφερναν τεράστια κέρδη στο κράτος και τα ιδιωτικά συμφέροντα, η ΕΑΧΑ (Ανώνυμη εταιρεία ενοποίησης αρχαιολογικών χώρων Αθήνας), το Υπουργείο Πολιτισμού μαζί χέρι – χέρι με ιδιωτικά συμφέροντα επιχείρησαν την «αξιοποίηση» του λόφου Φιλοπάππου η οποία περιελάμβανε φυλάκια, εισητήρια, ωράριο λειτουργίας, τσιμεντοποίηση, κατασκευή θεάτρου (τύπου Λυκαβηττού), κατασκευή με τσιμέντα έκθεσης γλυπτικής, καταπατήσεις κάθε είδους, καφετέρια, πωλητήριο και περίφραξη συνολικά του λόφου με κάγκελα.

Ο διαρκής αγώνας των κατοίκων μέσα από ισότιμες και ανοιχτές διαδικασίες, μακριά από λογικές ανάθεσης, με βάση την σύνθεση σε ότι αφορά την λήψη αποφάσεων, το σεβασμό στην διαφορετικότητα και την αλληλεγγύη, κράτησε το λόφο ανοιχτό χωρίς κάγκελα και εισιτήριο, προστάτεψε το φυσικό περιβάλλον (από σειρά εμπρησμών για διάνοιξη δρόμων) κατά το καλοκαίρι του 2003, πέτυχε να διατηρηθεί η αρμονική συνύπαρξη αρχαίων μνημείων, ανθρώπων και οικοσυστήματος μέσα από λαϊκές συνελεύσεις, εκδηλώσεις αντιπληροφόρησης, συλλογή υπογραφών, γλέντια, χορούς, συζητήσεις και διαδηλώσεις.

Στις 16 Μαϊου 2013 δικάζονται 3 γειτονές μας με την κατηγορία ότι με «πειθώ και φορτικότητα υποκινούσαν την ρίψη της περίφραξης» .

Μια κατηγορία η οποία λειτουργεί εκδικητικά και κατασταλτικά. Εκδικητικά προς τρεις ανθρώπους οι οποίοι συμμετείχαν στο κίνημα του Φιλοπάππου και συνεισέφεραν πάρα πολλά πράγματα σε αυτόν τον αγώνα και ταυτόχρονα κατασταλτικά και εκφοβιστικά προς όλους του κατοίκους οι οποίοι αντέταξαν το δικό τους, συλλογικό «συμφέρον» απέναντι στα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα του κράτους και του κεφαλαίου και νίκησαν.

Πριν από τις 3 Νοεμβρίου 2002 ξέραμε ότι κανένας δε ρωτούσε την γνώμη μας για τίποτα. Τώρα πια ξέρουμε, τίποτα δεν είναι το ίδιο, ξέρουμε ότι έχουμε τη δύναμη να επιβάλουμε την συλλογική θέλησή μας για τα ζητήματα που μας αφορούν».

Ο αγώνας για το λόφο του Φιλοπάππου δεν έγινε από μεμονωμένα άτομα, από κάποιους ειδικούς και «φορτικούς» ανθρώπους, αλλά από όλους εμάς που νοιαζόμαστε για τις γειτονιές μας και την ίδια, εντέλει, τη ζωή μας.

Κανένας γείτονας δεν είναι μόνος του. Να καταρίψουμε τις κατηγορίες για ηθική αυτουργία για την καταστροφή των καγκέλων -και άλλα- ενάντια σε μέλη της λαϊκής συνέλευσης για τον λόφο Φιλοπάππου.

Είναι σημαντικό όχι μόνο να αθωωθούν οι 3 σύντροφοι-γείτονές μας, αλλά να συντρίψουμε το κατηγορητήριο της ηθικής αυτουργίας όπου διαχρονικά και αόριστα και χωρίς κανένα στοιχείο αποδίδονται κατηγορίες σε συγκεκριμένα άτομα για δράση λαϊκών συνελεύσεων και αντιστάσεων. Αν γίνει δεκτό το κατηγορητήριο θα είναι νομολογία για τις δίκες αγωνιστών στη Κερατέα και την Χαλκιδική που αντιμετωπίζουν και αυτοί παρόμοιες αόριστες κατηγορίες για υποκίνηση και ηθική αυτουργία.

Αλληλεγγύη-συλλογικότητα-αυτοοργάνωση
Όλοι και όλες στη δίκη την Πέμπτη 16 Μαϊου 2013
στα δικαστήρια της Ευελπίδων, κτίριο 8, 9 π.μ.

http://laikisineleusipetralona.espivblogs.net/