Την Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων εισήγαγε έστω και καθυστερημένα η ελληνική Βουλή στον ευαίσθητο χώρο της άμυνας σε μία προσπάθεια εξυγίανσής της. Η αναγκαιότητα αυτής της απόφασης δυστυχώς αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι ακόμα δεν στέγνωσε το μελάνι του Νόμου και
φωνές αμφισβήτησής της άρχισαν να καταγράφονται.
Ο αξιωματικός σύμφωνα με τον ορισμό είναι τόσο αυτός που κατέχει το αξίωμα όσο και αυτός που δεν χρειάζεται απόδειξη. Αξίωμα είναι τόσο αυτό που προσδιορίζει τη δοτή θέση όσο και η θεμελιώδης αρχή που δεν χρειάζεται απόδειξη.
Η ελληνική κοινωνία ανέδειξε αξιωματικούς και των δύο ορισμών στην ιστορία της, πρόσφατη και παλαιότερη. Στα τελευταία χρόνια με τη συνειδητή από την κοινωνία απουσία των αξιωματικών από τα πεδία των διεθνών επιχειρήσεων και την ένοχη πολιτική ηγεσία κυριάρχησαν επάκολουθα οι αξιωματικοί της πρώτης κατηγορίας.
Το δίκτυο των μιζών και δη των εξοπλιστικών δημιούργησε μία κάστα μέσα στην κοινωνία, μέσα στους αξιωματικούς. Οι παχυλοί λογαριασμοί τους καταγγέλθηκαν στα μέσα ενημέρωσης, τηρώντας ακόμα περιέργως την ανωνυμία τους. Οι ιδεολογικές αντίπαλες όχθες του παρελθόντος και ο κρατικός μηχανισμός ελέγχου τους παρέμεινε αναλλοίωτος μετά τη λήξη του ψυχρού πολέμου με κυρίαρχη ιδεολογία στην Ελλάδα πλέον τη διευκόλυνση ή μη των πολιτικών αποφάσεων της καταλήστευσης του δημοσίου χρήματος στο όνομα της Πατρίδας.
Η στρατιωτική ηγεσία η οποία ελέγχει όσο κανείς άλλος δημόσιος οργανισμός τον εαυτό της δεν ενήργησε τα χρόνια της κρίσης ή κατά άλλους της ανάρρωσης, δραστικά. Όποιοι προσπάθησαν απομακρύνθηκαν. Καμία διαταγή δεν έφθασε στους νεώτερους για τα φαινόμενα σήψης εντός του στρατεύματος πού έβλεπαν το φως της δημοσιότητας κατ’ επανάληψη δηλητηριάζοντας τον οργανισμό του. Ακόμα και στις υποθέσεις του άδικου ιδεολογικού στιγματισμού του στρατού, η στρατιωτική ηγεσία σιώπησε ενοχικά για άγνωστους λόγους.
Οι λαλίστατες νεοεμφανιζόμενες συνδικαλιστικές ενώσεις ξέχασαν και αυτές να σχολιάσουν τα παρασιτικά φαινόμενα. Τα συνεχή αιτήματα για αυτούς που εκπροσωπούν και μόνο βέβαια και όχι για τους νέους αξιωματικούς του δεύτερου ορισμού, που δεν χρειάζονται μεσάζοντες για την ύπαρξη τους, την καθημερινή θυσία τους και τη συμμετοχή τους στον πόλεμο, δεν περιελάμβαναν περιέργως τίποτα περισσότερο από οικονομικά αιτήματα δημοσιοϋπαλληλικού χαρακτήρα.
Το πάρτι των Ενόπλων Δυνάμεων πρέπει να τελειώνει με τη διαπόμπευση των ένστολων λαμογιών και όχι τη φοβική και ενοχική συγκάλυψή τους από την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία. Το ξερίζωμα τόσο αυτών που τα έπαιρναν όσο και αυτών που τα ενέκριναν με το αζημίωτο. Είναι γνωστοί σε όλους αυτοί που εναλλάσσονται στις θέσεις αποφάσεων. Στις θέσεις μεταθέσεων, στις θέσεις των γραφείων της ηγεσίας όπου περνούν οι φάκελοι της ντροπής, στις θέσεις των εξοπλισμών. Είναι γνωστό ότι για λίγους ένστολους τα πάντα κοστολογούνται.
Πώς να εξηγήσει κάποιος πως ένας αξιωματικός του πρώτου ορισμού βρίσκεται σήμερα στη θέση-κλειδί ελέγχου του στρατού. Στη θέση που όλα περνούν από αυτόν. Στη θέση που θα ορίσει την Υπηρεσία Εσωτερικού Ελέγχου. Πώς να εξηγήσει κάποιος πως έχει υπηρετήσει για πάντα στην Αθήνα, πλην ενός έτους οπότε βρέθηκε στο νησί των εφοπλιστών. Τότε που το χρήμα έρεε ασύστολα, για να τον διευκολύνει στη θέση που ήταν μακριά. Αν η αρρώστια τους είναι ανίατη, τουλάχιστον ας μη μολύνουν τους νέους αξιωματικούς.
Αυτούς που ονειρεύονται στον αέρα, τη θάλασσα και τη στεριά της Ελλάδας. Αυτούς που τελικά θα πολεμήσουν, εν ειρήνη ή εν πολέμω…
Σ.Σ. Το κείμενο είναι αφιερωμένο στους νέους και αμόλυντους Αξιωματικούς της Ελλάδας.
ΛΕΤΤΑ ΚΑΛΑΜΑΡΑ