Το επικίνδυνο, και όπως αποδεικνύεται και αιματηρό, «παιχνίδι» που παίζεται το τελευταίο διάστημα στις πλάτες του λαού της Ουκρανίας, διεξάγεται στο έδαφος του σφοδρού ανταγωνισμού ανάμεσα στην ΕΕ, στη Ρωσία και….
τις ΗΠΑ, για τον έλεγχο των μεριδίων των αγορών, των πρώτων υλών, των δικτύων μεταφοράς τους.
Αν κι αυτή η διαμάχη είναι παντελώς ξένη προς τα συμφέροντα των εργαζομένων, τα αστικά πολιτικά κόμματα της Ουκρανίας έχουν καταφέρει να εγκλωβίσουν σ’ αυτήν μεγάλες μερίδες του πληθυσμού της χώρας.
Το κρίσιμο ζήτημα για τον ουκρανικό λαό δεν είναι αν θα βρίσκεται σε μια ένωση που θα εξυπηρετεί τα ευρωπαϊκά μονοπώλια ή σε μια άλλη που θα εξυπηρετεί τα ρωσικά. Γιατί και οι δύο αυτές ενώσεις ταυτίζονται με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης κι έτσι ή αλλιώς θα καταστρέψουν παραπέρα τη ζωή του. Το πραγματικό ζήτημα είναι να ανοίξει ο δρόμος για μια οικονομία και κοινωνία, που δεν θα λειτουργεί με βάση το κέρδος, αλλά με βάση τις ανάγκες των εργαζομένων. Κι αυτό απαιτεί τη λαϊκή αντίθεση με κάθε καπιταλιστική διακρατική ένωση, καθώς και την κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής, την εργατική – λαϊκή εξουσία.