ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ….ΨΗΦΟΥ

δέρμα του από το δικό σου και που τα έχει χαμένα. Φοβάται για το αναπάντεχο, είναι σε θέση άμυνας, ίσως απελπισμένος και μόνο τα μάτια του μπορούν να μιλήσουν. Πιο εύκολα περιμένει μια κλωτσιά παρά καλημέρα και η αλυσίδα των παρεξηγήσεων ξεκινάει που μπορεί να οδηγήσει στα άκρα, στην παραβατικότητα, στο έγκλημα, στη φυλακή, στη περιθωριοποίηση.

Έτσι αισθάνομαι και ‘γω όντας μέσα στην ίδια μου την πατρίδα. Ήμουν από αυτούς που έλεγα ότι δεν θα μου συμβεί και όμως μου συνέβει. Σήμερα χτύπησαν και λήστεψαν μέσα στο ίδιο της το σπίτι μια γιαγιά 78 ετών, την μητέρα της γυναίκας μου. Ήταν ένας Πακιστανός, την έπιασε από τον λαιμό, την κτύπησε, την πέταξε κάτω και την λήστεψε. Αισθάνομαι τυχερός που μετά από ένα τέτοιο περιστατικό, γλιτώσαμε τα χειρότερα. Αλλά η αγανάκτηση και τα ερωτηματικά μένουν. Ως πότε ? Γιατί να φοβάμαι μέσα στην ίδια μου την χώρα ? Όταν έρθει ώρα για να διαλέξω σε ποιόν θα δώσω εξουσία με την ψήφο μου, θα προσέξω πλέον πολύ σοβαρά. Όλοι κάναμε λαθεμένες επιλογές αυτά τα χρόνια, καιρός να διορθώσουμε κάποια πράγματα…..