Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΡΟΜΠΟΤΗ*
Πού να φτουρήση ο …Γέρων Ντάισελμπλουμ εκεί όπου υπάρχει Γέρων Παστίτσιος και τόσοι άλλοι γέροντες, όπως ο Λευτέρης ο Παπαδόπουλος, ο Μίκης ο Θεοδωράκης κι’ο Στάθης ο Ψάλτης; Πού νόμισε ότι ήρθε ο
ιπτάμενος Ολλανδός, στη Χιονάτη με τους Εφτά Νάνους; Και δεν λέω, νάνους έχουμε πολλούς, λύκους περισσότερους, μέχρι και Γκρίζους, αλλά άντε να βρης Χιονάτη που θα φρόντιζε τόσο στοργικά τη γιαγιά της και εν συνεχεία θα το έπαιζε Φιλιππινέζα σε οικογένεια Πακιστανών λαθρομεταναστών (αυτούς θυμίζουν οι νάνοι του μύθου). Για τα κατάλευκα μαλλιά δεν υπάρχει πρόβλημα, θα μπορούσε να είναι κανένα πανκ φρικιό από εκείνα που καταπονούν το σώμα τους επειδή δεν χρειάστηκε να κάνουν τίποτε στη ζωή τους για να το καταπονέσουν στα αλήθεια. Μάλλον …Ψωνάτη θα τη λέγανε και θα πήγαινε να βρη τους εφτά χάνους σε μια ιδιότυπα ελληνική παραλλαγή του μύθου της Ντυσνεϊλάνδης. Ανέκαθεν ήμασταν καλοί στις διασκευές κι’αν από ένα σημείο και μετά παίρναμε ό,τι μας δίνανε αυτούσιο, ήταν επειδή δεν προλαβαίναμε να το κάνουμε στα μέτρα μας. Η κίνηση έπεσε πολλή και απότομα, χάσαμε τα μπλοκ και τον λογαριασμό, στο τέλος καθένας πλήρωνε ό,τι ήθελε, αν ήθελε, και λογικό ήταν να βάλουμε λουκέτο!
Δεν μπορώ να προδιαγράψω την κατάληξη των διαπραγματεύσεων με τη νέα ελληνική κυβέρνηση, τα ευρωπαϊκά διευθυντήρια και τους δανειστές. Επί του παρόντος δεν έχουμε διαπραγμάτευση, οι δύο πλευρές θυμίζουν σκύλους πριν συνευρεθούν, ο ένας φέρνει στροφή τον άλλον και αλληλομυρίζονται για να φτιαχτούν. Κάτι πάντως που προκαλεί εντύπωση – ευχάριστη ή δυσάρεστη το αφήνω σε εσάς – είναι ότι μεγαλύτερη αμηχανία επιδεικνύουν οι βορειοευρωπαίοι επίσημοι όταν συναντούν τους Ελλαδίτες ομολόγους τους. Είναι σ’αυτούς εμφανέστερη η κάποια νευρικότητα, εν εντιθέσει με τους δικούς μας που θυμίζουν αληταριό (και εμφανισιακώς) λίγο πριν το κρατητήριο. Σου λέει ό,τι και να γίνη, στα αρχίδεια μας, αφού μέσα θα πάμε, το πόσο είναι δευτερεύον και έχουμε δικαίωμα εφέσεως αν δεν μας αρέση η απόφαση.
Δύσκολα διακρίνει κανείς το σενάριο επί του οποίου οι δύο πλευρές εξασκούν την τέχνη της υποκριτικής, ωστόσο είναι βέβαιο ότι οι δικοί μας είναι καλύτεροι ηθοποιοί (τί ηθοποιοί, θέατρα στην κυριολεξία)! Τόσο καλοί που δίνουν την εντύπωση στους …ωμολόγους τους ότι έχουν μπει και στο δικό τους έργο, ενώ η πειραματικού χαρακτήρα ταινία αφετηριακώς περιελάμβανε δύο σενάρια με σκοπό να γίνουν κάποια στιγμή ένα και να αποκτήσουν το νόημα που δεν έχουν τώρα. Οι δικοί μας μπροστά από όλα αυτά, έχουν κάνει τον κύκλο και επέστρεψαν στην αρχή, πριν οι άλλοι ξεκινήσουν, με αποτέλεσμα να τους έχουν στα ακάλυπτά τους νώτα και να αισθάνονται την καυτή αναπνοή στις πλάτες τους! Η σκηνοθεσία βέβαια βρίσκεται σε άλλα χέρια και ανά πάσα στιγμή μπορεί να φέρη τα πάνω κάτω, ιδιαίτερα εάν οι παραγωγοί, αυτοί που δίνουν τα λεφτά δηλαδή, απελπιστούν και κόψουν την κάνουλα χρηματοδότησης για ένα έργο που μπορεί να είναι ποιοτικό σαν του Φασμπίντερ, αλλά αποκλείεται να πουλήση εισιτήρια στο «μπόξ όφις». Καλή η τέχνη, αλλά όχι με τα δικά μου λεφτά, σου λέει αυτός που φυλάει τα ρούχα του για να έχη τα μισά, ειδάλλως θα μου πάρουν και τα σώβρακα!
Χωρίς άμεση σκηνοθετική παρέμβαση, δεν αποκλείεται να δούμε τον Γέροντα Ντάισελμπλουμ από επικεφαλής του Ουρογκρούπ σε ρόλο σεβάσμιου γέροντα που θα αμολάη προφητείες επί παντός επιστητού έναντι μερικών Ευρώ (αν θα υπάρχουν ακόμη, τα Ευρώ όχι οι γέροντες. Από συνταξιούχους δα …). Βέβαια, εν αντιθέσει με τον Γέροντα Παστίτσιο και τους άλλους Γέροντες (όπως τον Μητσοτάκη) κανείς δεν θα τον πάρη σοβαρά, άσχετα εάν δικαστή και μερικούς μήνες επί εξυβρίσεως των (παρα)θείων! Ελάχιστη σημασία έχει αυτό, το ουσιώδες είναι να πιστεύη ο ίδιος τον εαυτό του, να έχη την αυτοπεποίθηση εκείνη που θα του επιβεβαιώνη ως πληρωμένη φωνή από «Αϊ (γαμήσου) Φον» ότι έχει δίκιο και θα πρέπη να εμμείνη καρτερικά στις θέσεις του, χωρίς τον παραμικρό σπασμό ή γκριμάτσα που θα φανέρωνε αμφιβολία. Ο,τι δηλαδή δεν έκανε κατά τη «διαπραγμάτευση» με τους Ελληνες ως Γερούν Ντάισελμπλουμ. Τώρα, ως Γέρων Νταϊσελμπλουμ έχει ατράνταχτη πίστη και ετοιμάζεται να πάρη δρόμους και χωριά να τη διαλαλήση για να σωθούν και οι άλλοι μαζί του. Οπως λέει και η παροιμία, πρέπει να γίνης χειρότερος πριν γίνης καλύτερος.
Ο Γέρων Ντάισελμπλουμ έχει ήδη γίνει χειρότερος …
*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.
ΥΓ: 1) Η «νέα» γενιά ιεραρχών: Από τους Αγιατολλάχ στους …Αγιατοβλάχ!
2) Αλλο βοσιλομήτωρ κι’άλλο …μήτηρ της Βασίλως!
3) Αν ο καλός ο φίλος στην ανάγκη φαίνεται μόνο, δεν τον θέλω!
http://neohellenika.com/?p=663